Annemiek.
Mijmering 50 2025.
Tip… De aardbeien oogst voorbij krijgen de planten uitlopers.
De eerste plant het dichtste bij de moeder is het sterkste.
Zet vast met een stukje dubbel gebogen draad zodat het kind de
aarde blijft raken.
Knip de uitloper voorbij dit kind af,
om te voorkomen dat de moederplant teveel wordt belast.
Zet de kindjes einde zomer samen op rijtjes in een nieuw stukje grond.
En dat ijzerdraad?
Tip
2…Knoflook oogst op kleine schaal.
In september stak ik teentjes knoflook in de grond.
Het puntje net zichtbaar boven de aarde.
In het voorjaar werden de stengels dikker en liet ik ze
met rust,
ze voorzagen de knoflookbol van groeikracht.
De stengels droogden en werden eind juni (dus nu) de knoflookbollen uitgestoken.
Het is geen grote oogst omdat ik tijdens
de winter roofbouw pleegde,
Tip
3… De spinazie is in de reclame en komt pasta/spinazie/gorgonzola op
het menu.
Spaghetti
had
ik nog van de Kerstman.
Goede
olijfolie altijd in huis.
Klontje
roomboter.
Schepje
bloem.
200
ml melk van een klein pakje.
De
werkwijze zie je op de foto’s bij het verhaal van Mart...als je die nog niet wist.
Vele
plastic potjes vonden al hun weg naar mensen die ze gebruiken als zaaipotje.
De grote kast afgevoerd van mijn hofje werd een klein kastje,
dat half kaduuk eerst boven stond.
Daarop werden glasplaten gelegd
In de bovenste diepe lade kwamen vele kleine potjes
en onderin een kistje met de terracotta potten.
De kliko’s kwamen als bescherming daar tegenaan
maar vooral
meer ruimte om te oefenen met de elektrische rolstoel.
Mijn leventje…Klusdag! Ahmed heeft met twee zonen het busje van Samira geladen na mijn ontspul actie.
Het
was heerlijk te zien hoe vader met de jongens omging,
liefdevol leidend en zo
leerzaam voor hen.
Even waren we weer terug in de tijd toen Ahmed in het consuminderhuis samen met mij ideetjes uitwerkte,
Hij leerde de Nederlandse taal en was dagdelen afgeleid van zijn groot verdriet.
Hij had zijn zeven kinderen in een oorlogsland achter moeten laten.
Ik zag zijn mogelijkheden en mijn doel was zijn groei in de Nederlandse samenleving te stimuleren.
Al die tijd was niets gedaan om Ahmed aan werk te helpen. De begeleider kende Ahmed niet eens meer.
Het pracht verhaal daarover hebben jullie
nog
tegoed.
Fatima thuis en Ahmed groeiend naar een opleiding, vaste baan kostwinner en een vast werk contract.
Vooral over de acht jaar toen het uiteindelijk is gelukt zijn zeven
kinderen met vader te
herenigen.
Een meer dan 5 jarig durende lijdensweg voor hem en
zijn kinderen…
Lezers van mijn blog hebben dit financieel mogelijk gemaakt en nogmaals... en steeds weer...spreekt hij zijn dank daarvoor uit…
Ik weet niet of je het in de gaten hebt...We hebben gezamenlijk zeven levens
gered. Een van de verhalen zal over dit gezin gaan en het zal een lang heel
openhartig verhaal worden. Je zal niet weten wat je leest… Maar eerst wat kortere verhalen… en nog twee stukjes over Mart…
 |
| Foto recept pasta met spinazie en gorgonzola. |
Inmiddels waren donkere wolken aan de horizon verschenen. Ik werkte alleen nog in Consuminderhuis Heerlen Molenberg. In Consuminderhuis Landgraaf hadden twee vrienden van mij de leiding. Met een van de twee was ik al tientallen jaren bevriend.
Ik heb ze persoonlijk voor dit werk opgeleid. Tijdens
een bespreking waarbij een bestuurslid aanwezig was gaven ze aan niet meer met
me te willen samenwerken. Waarom werd niet medegedeeld.
bestuurslid bij nodig te hebben.
Ik heb de
mededeling aangehoord en wat de gevolgen daarvan waren werd vervolgens door het
bestuurslid medegedeeld. Het is me ontgaan…totaal in shock niet meer in staat
iets op te nemen. Het bestuur vond schijnbaar dat de twee nu aan zet waren…
Een bestuur dat ver van de uitvoering stond en niet
verder keek dan “spullen uitgeven en consuminderles geven?” Alsof dat het
enigste was…
Begrepen
ze dan niet dat het belangrijkste deel van mijn werk, vertrouwelijke gesprekken
met een mens in nood niet delen kon?
Hadden ze dan geen inzicht hoeveel mensen in
nood gedupeerd werden, door mij weg te sturen?
Hoe
krijg je het trouwens voor elkaar iemand die zoiets moois heeft opgericht te
vragen de sleutel in te leveren? Het was mijn levenswerk…
Ik zag opeens de beperktheid en onkunde van de mensen om me heen. Te weinig
inlevingsvermogen? Ik wil daar nu vele jaren later niet meer op in gaan. Je ziet zoiets meer bij vrijwilligersorganisaties…Mensen die meeliften, medestanders om zich heen verzamelen en opeens hun slag slaan.
Je moet trouwens voor dit werk heel stevig in je schoenen
staan. Mensen die “recht” meenden te hebben op mooie spullen die binnen kwamen
en ze van mij niet kregen… Het had gevolgen…
Regelmatig werd ik flink aangepakt en is nu de tijd gekomen
om dit te publiceren. Anonieme vandalisme werd gepleegd. Mijn E-BIKE driewieler
werd gedeeltelijk vernield. Tegen de 800 euro schade. Gelukkig was ik voor
vandalisme verzekert.
mijn gezicht gespuwd bij een winkelcentrum en bedreigd. Er was een meneer die me vertelde, met zijn gezicht dicht tegen het mijne dat hij me aan een vleeshaak zou ophangen en slachten… Hij zorgde wel dat geen mens dat hoorde. Ach het hoorde bij mijn werk…en ik weet dat een van de 100 bedreigingen echt wordt uitgevoerd en hoopte dat “Hij die de sla laat groeien” me beschermde.
waren Fatima en Ahmed ook bij.
Alle sleutels van consuminderhuis Landgraaf moest ik
inleveren tijdens een agressieve actie van een bestuurslid in consuminderhuis
Heerlen. Hij wilde ook mijn telefoon afhandig maken. Die had ik zelf gekocht
dus kreeg hij niet…Wel ben ik toen totaal ingestort en hebben vrijwilligers met
een goed hart me voor mezelf beschermd door me zeker 24 uur geen seconde alleen
te laten. Bij de sleutelafname waren ook Mart zijn sleutels van zijn schuurtje
van het moestuintje in Landgraaf…
al enkele weken gaande en nieuwe regels noodzakelijk. Elke vrijwilliger en de mensen die kleding kwamen uitzoeken moesten mondkapjes dragen. Er kwam een desinfecteer apparaat bij de ingang van Consuminderhuis Molenberg en werd erop gelet dat in de kledingruimte maar een beperkt aantal mensen aanwezig waren, zodat men anderhalve meter afstand van elkaar kon nemen. In het huis was voor de vrijwilligers eenrichtingsverkeer met pijlen op de vloeren aangegeven.
Inmiddels was ook het laatste stukje “jungle” opgeschoond
waar pompoenen werden gepland. Het was puur gelukkig zijn… Mart heeft in die
tijd nog een pracht stoepje gelegd van kapotte trottoirtegels die hij in
mozaïek legde met kiezelsteentjes tussen de stukken. We gooiden niets weg… Mart
die echt moest leren te leven zonder Annemiek… Nog een lange weg te gaan…
Annemiek
