Mijmering 47 Rozemarijn op gebakken aardappeltjes, gevulde sla schuitjes, hoe de vrouwelijke courgetbloem werd bevrucht en Mart...en meer.

Beste mensen,

Zalig zijn zij die van de auto meer met de fiets gaan.  Naar de ambachtelijke bakker, de markt en de boer op. Ze zullen weer mensen ontmoeten…

Annemiek

Mijmering 47 2025.

Tip… Al een week pijn rechtsonder in mijn rug. Naar de huisarts en/of fysiotherapeut zou je denken maar deze eigenwijze besloot 38 kilometer op de fiets aan zelftherapie te gaan doen. Daarna kan ik altijd nog de medische molen in.

De ecostand op de fiets en flink trappen naar Schinveld waar in “Nonke Buuske” werkpaarden voor een ploeg het land gingen ploegen. Daar moest ik natuurlijk bij zijn. 

Geplukt onderweg langs Herens wegen
alleen het witje is uit mijn tuin.

Er waren tevens dames aan het kantklossen en houtsnijden was ook nog te zien. Ik had een boek meegenomen voor in het boekenkastje en eentje weer mee naar huis.

Koffie met kruimel/puddingvlaai en de sfeer van het boerenerf op me in laten werken… 

De weg terug in een keer afgelegd en was de rugpijn verdwenen… De dag erna merk je dat pas goed…

Tip 2… Hoe krijg je een loeizware pot naar buiten? 

Jawel met een drietand en trekken over het vloerkleed. 

Een dikke molton dweil aan het eind van het vloerkleed geschoven en gleed de pot verder op
de tegenvloer. 

De keuken loper op en buiten over het stoepje. Even kantelen en een korte krachtexplosie. 

De grootste lidcactus staat nu ook onder de oude seringenboom…Zomeren heet dat tot oktober.

Tip 3… Tot mijn verbazing vond ik onderweg fietsend langs Herens wege al bloeiend boerenwormkruid. 

Verder iets wazigs een tintje lichter geel. 

Een beetje werd geplukt en thuisgekomen kwam daar een toefje wit uit de tuin bij. 

Een pracht boeket waar een mens helemaal blij van wordt. 

Er kwam geen broeikas of vergif aan te pas…

evenmin lange vliegtuigvluchten van geïmporteerde bloemen uit Zuid Afrika. 

We moeten ze gewoon niet kopen, die aanslag op het milieu bloemen, 

dan houden de inkopers daar wel mee op…

Tip 4…Vaste planten kopen voor in potten op je terras is beter dan eenjarige zomerbloeiers. 

Je hebt er jaren plezier van.  Ze bloeiden vroeg in het voorjaar en mogen nu uitgebloeid rusten in de volle grond. 

Daar blijven ze, komende zomer herfst en winter, tot ze volgend voorjaar weer gaan bloeien. 

Misschien zet ik ze dan wel weer in de manden bij de geraniums die ik in de winter binnen zet…

De planten die achterbleven hebben nu meer plaats zo vol in groei en binnenkort bloei.

Het waren eenjarige zomerbloeiers (daar ging hij voor door) en werd voor de winter in de volle grond gezet. 

Experiment! Je weet maar nooit. 

Wel op een beschut plekje met wat hooi rondom. 

Ze bleven tot mijn verbazing in leven en zijn in het voorjaar overgezet in een mand 

waar ze nu zelfs bloemknoppen krijgen… 

Niets hoopvoller dan de natuur…

Tip 5…Sla en gebakken aardappeltjes met rozemarijn. 

Je kan daar opeens zin in krijgen.

Vier aardappeltjes werden in de schil beetgaar gekookt met tegelijk twee eitjes. 

Acht minuut vanaf kookpunt…

Een stronk witlof werd in de lengte doorgesneden en het harde stukje eruit. In grove stukjes snijden en in een kom.

Een paar slablaadjes, uitgeknepen halve citroen, een tomaat, peper en zout erbij en
husselen.

Een klein komkommertje werd met een lepel van zaad ontdaan. Het vocht/zaad in een glas met water aangevuld en de komkommer in smalle reepjes snijden.

Scheut olijfolie en een eetlepel vlierbloesemsiroop en dat kan ook honing zijn of een schepje suiker.

Een appel in blokjes gesneden erbij en alles goed omscheppen.

Stukjes tomaat en partjes ei bovenop.

Twee van de vier aardappels werden in schijven gesneden en gebakken in zonnebloemolie. 

Als de schijfjes zijn omgedraaid kunnen naaldjes rozemarijn meegebakken… 

Het glas komkommer sap kan erbij geserveerd. En die overige twee aardappeltjes? Zijn voor morgen…

Tip 6…Witlof/sla/schuitjes...

De twee gekookte aardappels van gisteren werden van schil ontdaan en in stukjes
gesneden. 

Ik doe dat met een eiersnijder.

Een stengel bleekselderij in smalle reepjes snijden, en in een kom mengen met de aardappel.

Wat rozijntjes, scheut olijfolie en peper/zout toevoegen.

Yoghurtdressing maak je zelf van een eetlepel mayonaise, 

likje mosterd en de nodige yoghurt tot de juiste dikte.

 Deze dressing kan door bovenstaande aardappelsalade.

Twee wortels werden van schil ontdaan en in repen geschaafd. 

Dat kan met de dunschiller, al was raspen beter geweest. 

Het eindresultaat ziet er wat rommelig uit.

Een klein veld komkommertje werd in de lengte doorgesneden en van vocht en zaad ontdaan

 (kan in een glas aangevuld met water.)

De helften nogmaals doorsnijden en in kleine stukjes. 

Mengen met de wortelslierten en dressing van:

Scheut olijfolie, scheut kruidenazijn, peper/zout.

Enkele hele blaadjes witlof of andere stevige sla wassen en op een schaal leggen. 

Vullen met de salades die je maakte. 

Achteraf gezien had ik de wortels beter kunnen raspen. 

Zou mooier zijn geweest.

Mijn leventje… Wederom een serie dagen boven de 25 graden en start ik per direct met het tropenschema…

Om 5 uur loopt de wekker af en alle deuren en ramen open. 

Tot half negen aan de slag en alles weer sluiten. 

Douchen en verzorgen en een hoognodig boodschapje gedaan.

Even lezen en in mijn ligstoel en heb ik het nog 12 uur zien worden… 

Tot 14.00 uur geslapen en lukt het weer een paar uur mijn lijf overeind te houden… 

De was is droog en kan gevouwen… en kan een ladekastje ontspult worden…

De laden zijn stuk…  Dat zou zomaar een bloempottenkastje kunnen worden 

aan de zijkant van mijn huis en kan de grote joekel van een
kast geruimd worden…

Volle twee uur heb ik aan de ladekast gewerkt. 

Wat wordt bewaard, wat kan bij het naaispul, wat in de schuur en wat kan doorgegeven. 

Alle sokken nagekeken en gesorteerd. 

De dikke wintersokken in de kledingkast in een bak. 

De kapotte laden kunnen per keer naar beneden want ik zit nooit met lege handen in de traplift. 

Een stel hoera sokken met een gat kwamen in de schoenpoetsdoos. 

Een pasje van starbucks koffie uit New York kwam in de bestekbak. 

Bruikbare herinnering. Je kan daar zo heerlijk deeg van het aanrecht mee krabben.

Al eens gedacht aan halskettingen met herinneringen aan kastdeuren ophangen? 

Dan zie je ze tenminste… Het team dat me begeleid bij de hersenziekte leek het beter dat ik in de laatste ronde een vrouwelijke huishoudelijke hulp kreeg. 

Dat voelt inderdaad beter met de nieuwe uitvallen die ik momenteel heb. 

Alleen moet Meander nog een vrouw zoeken die bij me past.

 Lijkt me moeilijk… Intussen heb ik wel al afscheid genomen van Jeffrey de meneer die een jaar mijn huishoudelijke hulp is geweest. Ik hou niet van
langdurig afscheid nemen… We zullen elkaar beslist wel eens ergens zien. Het leven gaat verder…

Mart deel 5…Inmiddels had ik wel oren naar het aanbod van woningcorporatie WONEN ZUID in Heerlen waar een pand beschikbaar werd gesteld om als consuminderhuis te dienen. Heerlen was helemaal onder de indruk van Consuminderhuis Landgraaf.

Het pand werd samen met het bestuur bekeken en was volmaakt. Een groot parkeerterrein met rondom muren en een hek waaraan aangrenzend een flinke ruimte met openslaande deuren lag. Dat  zou de meubelopslag kunnen worden. Daarnaast een kleinere deur met een gang waaraan twee kleinere kantoorruimtes lagen.

Een mannelijke courgetbloem
gered van een slak.

Een van die ruimtes kon cursusruimte zijn en de ruimte dichterbij de achterdeur voor matrassen en vloerkleden. Tevens een stukje met kasten afgebakend  voor Mart om groente in voor te zaaien dichtbij de grote ramen. Maar dat kon later…

Iets verder aan de gang zou een cursusruimte voor kooklessen kunnen worden met (als een klein muurtje werd gesloopt ) werkruimte voorbereiding kookles. Een soort woonkeuken. Links was een grote ruimte voor het personeel (pauze ruimte voor de vrijwilligers.)  Er was een keukenblok  om koffie te zetten en af te wassen.

Aangrenzend een kantoortje dat afgesloten kon worden. Rondom zaten ramen daarin. Iets verder was de entree voorkant van het pand met  daarnaast de grootste zaal waar de algehele kledingruimte zou komen. Een klein hokje als speelgoedruimte en achterin, uitgebouwd de tuin in, een ruimte voor babykleertjes met toebehoren.

Het was een geweldig groot pand en in afwachting dat we het konden betrekken heb ik direct in Landgraaf binnenkomend meubilair en spullen die we in Heerlen konden gebruiken apart laten zetten. Grote dressoirs en kasten die ik normaal zou weigeren werden aangenomen. Beschadigde kasten eveneens. Ze werden in de kelder van het consuminderhuis in Landgraaf opgeslagen… De kelder raakte al snel vol, en niets zou gekocht hoeven te worden om pand Molenberg in te richten…Als het pand schoongemaakt was kon verhuisd worden en starten…

De bijtjes helpen en stuifmeel
overbrengen naar een mevrouw bloem.

Toen ik het bestuur de volgestouwde kelder liet zien waren ze verbijsterd, niet beseffend neem ik aan, dat elke plank of kastje al een plekje in het nieuwe consuminderhuis was toegedacht.

Eerst maar de officiële kant afwerken en handtekeningen zetten. Dat was werk voor het bestuur. Een stichting met twee consuminderhuizen zou het worden… en het pand in Heerlen onder dezelfde voorwaarde als in Landgraaf. Tijdelijk gratis in bruikleen. Stroom en gas was voor rekening consuminderhuis.

Nou er waren heel veel ramen waardoor de winterzon het pand kon verwarmen en bezig zijn houd de mens warm… Intussen was het nog zomer en hadden we voorlopig geen verwarming nodig.

Een team vrijwilligers ging onder mijn aanvoering het hele pand schoonmaken. De grootste klus waren alle rolluiken en ramen dubbelzijdig wassen. Dat was samen met een maatje mijn werk.

In mijn werkverleden, eigenlijk vanaf mijn vroegste jeugd had ik altijd een leidinggevende functie, nog laat heb ik een managementdiploma gehaald. Ik was altijd een keihard meewerkende leidinggevende, die zelf de zwaarste kar trok en niet boven maar naast het
team stond.

De mensen in mijn teams konden dan ook niet achter blijven… Naar ons gevoel hebben we indertijd bij Consuminderhuis Molenberg honderden ramen gewassen, al zullen het wel minder zijn geweest.

Volgens het bestuur moesten alle muren in de latex en volgens hen had ik daar geen verstand van en werd een (bevriend) schildersbedrijf ingeschakeld. De opdracht was geweest (volgens de schilder/eigenaar van het bedrijf) dat de klus snel geklaard moest worden. Ik ging ervan uit dat elke euro goed besteed zou worden. Misschien wel met korting voor het goede doel.

Alhoewel… Eerst maar eens de kat uit de boom kijken…

Heel vroeg in de ochtend was het bedrijf al begonnen met de kledingruimte latexen wat volgens mij onnodig was, want daar kwamen rondom hoge kasten. Het was duidelijk dat de schilder/eigenaar zijn vrouw had meegenomen die met een wit overalletje aan wat klunzig met een roller heen en weer stond te wapperen. Voor vol uurloon neem ik aan? Ze praatte teveel en meneer eveneens die zich zwaar verkeek op mij.

Tropenschema woensdagochtend zes uur.

Dat doen mensen wel meer als ik met een oud werkkloffie, met een bezwete kop meewerk... Wat oppervlakkige opmerkingen maken en is het niet moeilijk om voor een domme gans door te gaan.

Meneer was duidelijk een haantjesfiguur die graag belangrijk wilde zijn. Hij vertelde al snel dat het bestuur had aangegeven dat de klus snel moest geklaard. Daarom had hij latex voor buiten besteld die 100 euro de emmer kost. Het mocht wat kosten volgens hem. In de gang stonden wel tien van die emmers. Ik was laaiend!! Zoveel geld wegsmijterij. En ik maar overal presentaties geven om vervolgens de opbrengst  in de kas van het Consuminderhuis storten.

Ondertussen had ik me bij de schilder bekend gemaakt als coördinator uitvoering met het bijbehorende zakelijke overwicht. Meneer werd opgedragen direct te stoppen met het latexen van de kledingruimte. Alleen de entree kon hij schilderen, de muren toiletten en de ruimte voor de kooklessen. Daar had hij geen tien emmers latex voor nodig en de rest kon misschien terug? Hij mocht het bestuur bellen als hij wilde… Dat heeft hij zeker ook gedaan en had ik me weer een stukje meer gehaat gemaakt…Het zal mij worst wezen!

Van de overige ruimtes hebben we de muren met sunsoda afgewassen want de verf die erop zat bleek afwasbaar te zijn… Een echtpaar vrijwilligers waarvan de vrouw een deel van de leiding zou krijgen hebben toen dag en nacht gewerkt en velen met hen…Het terrein van Gerda zou de zolder worden waar Kerst en Paasspullen werden opgeslagen en knutselspullen. Een harde kern was dag en nacht keihard bezig. Met heel veel plezier en
werden goed verzorgt.

Uiteindelijk werd het overal schoon en fris en zag ik steeds beter waar wat zou komen… Aan de vloeren hoefden we niets te doen, overal lag traject tapijt of tegenvloeren. Maatschappelijk werk waar ik nog steeds werkte als buddy schuldhulpverlening was toe aan nieuw meubilair. Niet dat daar iets mis mee was maar om de zoveel tijd mogen ze vernieuwen… Per direct heb ik beslag gelegd op tafels stoelen en bureaus. Ze werden in etappes naar Molenberg gebracht en de pauzeruimte plus kantoor was al ingericht.

Vochtig stof afnemen op lage plekken,
kan met een uitgewrongen mop.

Gerda was alweer kleedjes aan het maken, dat deed ze als verrassing en ze werden op
enkele tafels tijdelijk geduld. Gerda en mijn smaak staan haaks tegenover elkaar wat wel eens voor komische situaties zorgde, al kwamen we er altijd uit op een enkel keer na… Onze vrijwilligers zijn grotendeels troepmakers en een vaatdoek over de tafels halen was beter dan elke keer kleedjes wassen.

De erfenis kunst van mijn overleden vriendin Ineke kwam aan de muren in de ruimtes waar alleen leiding en vrijwilligers van het consuminderhuis kwamen. Dat zou cachet geven bij bezoek hoge heren of rondleidingen.

Terug naar Mart…De stilte was gevallen en zijn Mart en ik samen door de tuin gelopen. We vonden complete stortplaatsen van poepluiers en overgegooid snoeiafval van aanliggende buurtuinen. Duizenden brandnetels en distels, keiharde grond als beton en twee scheve bomen…

Het bestuur had als voorstel onkruidverdelger te strooien waar alles van dood ging en de tuin een jaar of langer zo te laten liggen tot alle leven was gestorven… Slechter voor de Aarde kan haast niet. De beslissing lag bij Mart… en voor hem was het direct duidelijk.

Mart heeft een jaar gewerkt om die tuin onkruidvrij te krijgen en begon met die scheve bomen omzagen. Hij heeft de wortels compleet uitgegraven en het hout werd droog bewaard om tijdens de gratis Kerstmarkt op het plein in vuurkorven aan te steken… De kinderen hebben marshmallows gepoft en ondanks de kou hebben we toen lang rond de vuren gezeten terwijl kinderen speelden op het plein…en bedacht ik hoeveel vreugde Mart zijn werk had gebracht…

Annemiek…