Innerlijke rust ligt niet in het uitschakelen van denken (piekeren) en beerputten krampachtig dichthouden, naar erkennen dat dit nu eenmaal bij je hoort.
Vluchtgedrag door alcohol, drugs en o.a. troost eten helpt maar tijdelijk en is het beter het probleem waar je voor denkt te moeten vluchten aan te pakken.
Het is me allemaal bekend want troost eten is mijn valkuil… nou ja de slikproblemen zijn tegenwoordig een hulp moet ik zeggen…
Annemiek.
Mijmering 43 2025.
Tip…
LIDL ruimt elke week overgebleven producten voor de helft. Het
zijn de tijdelijke producten in hun assortiment. Ik kijk wel eens in die bakken
of er iets ligt wat nog op mijn lijstje staat.
Jawel een warme voetenzak die (tijdelijk) even aan de stroom kan. Die kan ik niet zelf maken. Omdat ik in de winter alleen mijn woonkamer verwarm met een airco verwarming is de vloer soms te koud.
Dikke sokken helpt niet altijd. Weet je nog? Voeten warm, alles warm en kocht ik de voetenzak voor de helft van de prijs.
Tip
2…Hergebruik. Met trillende handen doosjes open maken wordt steeds moeilijker
en
vond ik weer iets uit.
Maak twee gaatjes in het deksel en dat kan met de punt
van een goeie schaar.
Van restjes touw werden vlechtjes gemaakt die door de
gaatjes gingen met een knoop als stopper.
en een bakje op mijn bed met de vele crèmes die dagelijks nodig zijn.
Je kan gratis aan bakjes en emmertjes komen als je vraagt bij de bakker, de
frituur en de vleesafdeling van de super.
Het is maar dat je het weet…
Tip 3…De eerste aardbeienjam werd gemaakt. Van eigen oogst en biologisch.
Twee potjes jam kwamen uit mijn pondje aardbeien.
Herinneringen aan een zomer als met Kerst de jam op een bolletje ijs met slagroom komt.
Zo doe ik het ook met de frambozen…
Hoe je jam maakt? De aardbeien kort afspoelen in een vergiet. De kroontjes verwijderen en de vruchtjes middendoor snijden.
Weer aan kookpunt brengen en de nodige minuten volgens gebruiksaanwijzing op het pak op
kookpunt houden.
Kokend heet in schone potjes gieten, deksel erop en op de kop zetten. Een glazen koffie of theepot met tuit helpt met de potjes volgieten zonder de randen te raken.
Zet maar op je lijstje... Ik raakte natuurlijk toch een randje dat met een doek werd schoongemaakt.
Tip 4…Gered groenteschoteltje… Het begon met een halve overgebleven ui snipperen en fruiten in iets olie,
daar kwam paprika uit de vriezer bij, in stukken gesneden.
Een tomaat in stukken en kruiden ras el hanout plus ietsje zout.
Een knoflook plant in stukken die een kneuzing had opgelopen in de border.
Een handvol diepvries erwtjes en een bakje voorgekookte witte bonen.
Ik vond nog wat gekookte rijst in de vriezer en kon ook
geruimd.
Hoe het gerecht heette? Eh… gered groenteschoteltje.
Mijn leventje… Ik kreeg van Sonja een komkommerplant en tomatenplant.
Hopelijk ver genoeg van de slakkeninvasie. De tomatenplant is tijdens het poten gebroken en ik kon wel janken.
De afgebroken stengel werd in een glas water gezet en is het wachten op
wortels.
We zullen zien
en zal ik af en toe het verloop fotograferen.
Een courgetplant in de grote bak heeft een vrouwelijke bloem.
Ik ga wel tien keer per dag ernaar kijken.
Straks even op de fiets om te kijken of Sonja of Ibtisam een mannelijke bloem heeft waar ik met een wattenstokje over het lid zal gaan,
en spoorslags huiswaarts keer om mijn vrouw te bevruchten..
Dat horen
bijen te doen maar ja… Als man en vrouw twee kilometer van elkaar groeien?
 |
| Een vrouwelijke courgetbloem die een partner zoekt. |
De verhalen spelen uit de tijd, dat ik het consuminderhuis oprichtte met als doel mensen met financiële problemen leren, meer te doen met minder. Allereerst de hoognodige spullen en voedsel geven om rust te brengen.
Daarvoor werd deelname aan de cursus verwacht (Consuminderkringen) waarin o.a. budgetteren werd geleerd en energiezuinig zijn. Goed voor je portemonnee en de Aarde. Werken als vrijwilliger was ook een optie als door verwarring/trauma even niets geleerd kon worden.
Door zelfreflexie werd in de cursussen meestal duidelijk wat
de oorzaak van de schulden was. Dat kon een relatiebreuk zijn of dure verslaving aan
wat dan ook. horen dat meer mensen schulden hadden hielp. Geen mens keek op je neer binnen deze veilige sfeer waarin je trots werkte aan grip op geld en leven. Consuminderkringen duurden zolang als je dacht de cursus nodig te hebben en soms
was dat een jaar of langer. Een groep moest ik na 2 1/2 jaar opheffen, de deelnemers wilden door de leerzame gezelligheid niet stoppen. Ik heb 50 van die groepen begeleid binnen 16 jaar. Mijn grootste troef was door openhartigheid, openhartigheid uitlokken.
Bij het voorstellen vertelde ik meteen dat ik getraumatiseerd was door een gewelddadige verkrachting als kind, een eetstoornis had en grote armoede had gekend in mijn jeugd. De opgedane levenservaring wilde ik doorgeven. Het bracht verbondenheid door zelfspot en humor schateren en glimlachjes van herkenning... Een metafoor werd vaak gebruikt.
 |
| Een gebroken tomatenplant, ook die zal verder groeien |
Na
2021 moest ik door omstandigheden stoppen en zijn in het consuminderhuis nieuwe leiders gekomen met een andere visie…
Het is de nieuwe tijd en nooit meer zal het consuminderhuis zijn zoals bedoelt bij de oprichting. Het is wat het is…
Mister Nobody… Hij is vanuit “bemoeizorg” naar het consuminderhuis doorverwezen en hij wil daar duidelijk niet zijn. Hij staat met een been al bijna weer buiten maar moet wel, gedreven door honger. Hij is duidelijk ondervoed maar verzorgt, klein van stuk en zijn lichaamstaal straalt trots en waakzaamheid uit. Ik blijf dan ook op afstand van hem staan. Hij zegt niet waar hij vandaan komt en zijn naam blijkt ook niet echt. Hij noemt zichzelf Ben…
Ik kan hem alleen maar met veel geduld en liefde helpen.
Ben spreekt de Engelse taal en mijn talen zijn heel slecht. Ik voel dat ik
voorlopig geen tolk erbij moet halen, dan zou hij wel eens weg kunnen lopen.
Ik hou hem vast met mijn ogen en vraag wat hij nodig heeft. Dat is werk om eten te kopen zegt hij. Ik stop per direct mijn werkzaamheden en ga samen met Ben naar buiten... Een stukje verder ligt ons moestuintje en hij volgt me aarzelend op enige afstand. In het moestuintje vraag ik hem de tuin om te schoffelen. Hij is het duidelijk niet gewend maar pakt aan.
 |
| De afgebroken helft van de tomatenplant in water gezet kan worteltjes krijgen. |
We brengen in stilte in afstand van elkaar twee uur door
met tuinwerk waarbij ik af en toe zijn ogen ontmoet en glimlach. Zijn spieren lijken iets meer ontspannen als we teruglopen naar het consuminderhuis. Het is inmiddels gesloten en iedereen is naar huis. Ben komt aarzelend binnen. De stilte zonder
mensen bevalt hem zie ik aan zijn lichaamstaal.
Ik bedank hem hartelijk voor het werk en zeg dat hij
voedsel kan krijgen als betaling. Heel aarzelend komt hij mee naar de koelkast
voorraadkast en vriezer en accepteert wat hij een redelijke vergoeding vind.
Het is weinig en ik dwing hem niets op.
Wel vraag ik hem of hij me elke dag wil helpen in de moestuin
die op enige afstand van het consuminderhuis ligt. Ik heb hulp nodig vertel ik
en kan alleen betalen in eten. Verder zal hij daar alleen zijn samen met mij. De afspraak is om tien uur buiten voor het consuminderhuis. Hij knikt en zijn schouders lijken niet meer zo gespannen als hij de deur
uitgaat. Mijn tranen komen als hij weg
is, compassie met deze mens die zoveel is aangedaan…
Later blijkt dat de verhuurder van zijn piepklein
studiootje maatschappelijk werk heeft ingeschakeld toen Ben al drie maanden de
huur niet had betaald. Ben leefde al wekenlang op water met suiker. Het
laatste voedsel dat hij nog in huis had.
Voorlopig kan ik alleen maar proberen zijn vertrouwen te winnen, zodat hij me toe zal staan hem te helpen naar stabiliteit. Vervolgens kan ik vol aanmoediging in de berm van zijn levensweg gaan staan. Hij zal het zelf moeten doen maar nu even niet alleen.
Hij is te ver heen om zelf gespecialiseerde hulp te zoeken...Wordt vervolgt
Annemiek
