Eenvoud…is niet het kenmerk van de beginner. Het is het
duur bevochten stempel van de meester…
Annemiek.
Mijmering 48 2025.
Tip… Pure therapie die fietstocht afgelopen week naar de RD4 kringloopwinkel.
Verkeerde afslag genomen in Heerlen (zat te suffen) en was ik opeens in Zeswegen.
Twee mooie kopjes voor 50 cent per stuk en een bloempot voor een euro.
Die bloempot moest de goudkleur pot vervangen van de orchidee die ik een tijd geleden van Fatima/Ahmed kreeg.
Ze
houden ervan. De orchidee is opeens mooi in de crème pot van Royal Flower Villeroy Boch die in gevoelswaarde beslist
veel meer waard is dan die ene euro.
Intussen had ik met dat verdwalen weer 30 km erop zitten en thuis gekomen was mijn sleutelbos zoek.
Enkele vriendinnen hebben een
reserve en geen probleem.
Toch maar de dag erna vroeg opgebeld naar de RD4 die aan mijn stem hoorden dat ik spraakproblemen heb.
In ieder geval werd de sleutelbos bij de fietsenstalling buiten gevonden.
Helemaal niet gek om je sleutelbos “aan te
kleden” met iets geks of een labeltje…
Natuurlijk niet met je naam erop…
Tip 2… Zoveel bezems zoveel steelbevestigingen. Steel gebroken en hele bezem weg?
Ik dacht het niet en werd om een steel die over was een lapje
omheen verwerkt zoals te zien op de foto…
Flink met de steel op de stoep stoten en blijft hij wel zitten.
Zo niet dan kan het lapje doordrenkt worden met kokend heet lijmpistool met zo’n stift…
als je die nog ergens hebt liggen.
Tip 3… Ik heb me verkocht aan een keukenloper bij KARWEI
Het ding is amper een jaar oud en al versleten.
Of lopen daar in de nacht duizenden kabouters overheen?
Een opgekrulde rand is best gevaarlijk en heb ik de “krul” flink nat gemaakt, en 24 uur twee zware antieke strijkijzers erop gezet.
Vervolgens een flink stuk “dubbelzijdig” plakband (dat ik niet had) gemaakt van een stuk ducktape.
De miskoop gaat nog eventjes mee.
Tip 4 Jozo zeezout 500 gram 1,79 euro. Zeezoutmolentje inhoud 70 gram kost rond de drie euro.
Met een tangetje kan
de dop eraf en na vulling weer erop gedrukt… 21 euro besparing…
Het molentje vul je vanuit het pak met een
trechtertje…
Tip 5… De CV ketel hangt op zolder en warmwater uit de keukenkraan begane grond tappen kost een vermogen.
of… het koude water in gietertjes opvangen nu potplanten buiten om water schreeuwen…
Of nog beter in pannetjes om eten mee te
koken.
Dit bovenop gemengde sla en helemaal goed…
Mijn leventje… Pinkpop in Landgraaf en een van de parkeerterreinen ligt zo ongeveer in mijn achtertuin.
Ik heb sluipwegen bedacht om de hereweg over te kunnen steken.
Dan liggen die pinkpoppers nog te slapen, met een houten kop in hun tentje.
Tot drie uur vannacht zijn ze doorgegaan hoorde ik…
Het is ze gegund, ik doe mijn dut wel overdag…
Terug in de tijd...Mart deel zes…Het ging wel eens goed mis… bijvoorbeeld toen een ego vrijwilliger/meneer, zonder overleg een binnengekomen bosmaaier wilde uitproberen. En dat in Mart “zijn” tuin…
Door het hels kabaal was ik daar direct bij en vond Mart in een hoekje met gebogen hoofd, klaar om te vluchten…
De bosmaaier werd direct gestopt in Mart zijn stilte tuin en bleef ik even bij hem. Dit kon Mart duidelijk nog niet aan. Ik probeerde me in te leven in Marts wereld van diep beschadigd mens en leerde veel.
mensen dan in Landgraaf. Dat is goed en stonden vaak ramen open waardoor een beker koffie werd doorgegeven, als iemand “koffie!” riep, want Mart pauzeerde nooit tussen de vrijwilligers. Hij wilde liever alleen zijn en forceren heeft geen zin.
We aanschouwden (voor wie het
wilde zien) het wonder van geven en krijgen in de helende samenwerking van moeder
Aarde en Mart…
Ik zag Mart zijn groeiende zelfverzekerdheid toen hij van angstig gebogen mens, rechtop ging lopen.
Een pracht gespierde tevreden man in pocketformaat…. Ik zag hem wel eens op de fiets met zijn flamboyante pet (in het zwart) die opeens was verschenen.
Aan eigenwaarde gewonnen verdroeg Mart al meer mensen om
zich heen. Regelmatig zette ik hem voor het blok als bijvoorbeeld de
deelnemende vrouwen van de kookworkshop in zijn tuin kwamen oogsten.
Ik vroeg regelmatig zijn raad over
de tuin en voegde me naar zijn plan omdat dat zo heerlijk helend voor hem werkte… Soms vroeg ik zijn hulp bij de vrachtwagen
laden met een inboedel voor een mens in nood. Ook dat ging goed…
Een uitvinding van mij werd gelanceerd en werd door Mart
uitgevoerd. We waren daar samen heel gelukkig mee…
Mart zeefde de aarde… tot 50 cm diep in sleuven af te steken en de
kluiten op een eenpersoons metalen bed met spiraal te gooien. Alle
onkruidwortels werden op die manier eruit gezeefd.
Dan dronken we binnen koffie in het stille consuminderhuis en liet ik hem overal rondstruinen en vertelde dat wat hij nodig had, in zijn huis of van kleding hij gratis kon krijgen.
belangrijk te voelen.
Zomaar iets in je tas stoppen was diefstal en vloog je
eruit…Al mochten we volgens de wet niet in handtassen kijken. Ik heb al meegemaakt
dat een mevrouw in drie uur werktijd steeds dikker werd onder een wijde jurk, op slippertjes was gekomen en met schoenen aan naar huis ging. Niet de moeite
nemend het spul te laten uitschrijven. Mart zou nooit teveel nemen wist ik. Hij was
100% te vertrouwen. Hij wel…
Van de gemoedelijke meneer in consuminderhuis Langraaf
waar hij nog steeds driemaal per week voedsel haalde kreeg hij een horloge want
die had hij niet. Hij keek waar de zon stond en schaduwen die langer werden. Tijdens
zijn werk droeg hij geen horloge. Als zijn maag rammelde of de anderen naar
huis gingen fietste hij ook aan.
Een bestuurslid wilde zijn telefoon aan hem geven omdat hij zelf een nieuwe had. Ik wist al dat Mart die niet wilde en het was zo…Mart heeft nooit een telefoon gewild alsof hij onvindbaar wilde blijven, ondergedoken voor mensen uit het land waar hij oorspronkelijk vandaan kwam. Nooit heb ik een angstiger mens gezien dan Mart. Als ik hem nodig had fietste ik naar zijn “huisje” waar na herhaaldelijk kloppen tegen het raam en roepen wie ik was, hij de deur op een kiertje open deed.
 |
| Bedbodems waren indertijd voor mij bouwmaterialen. We kregen velen binnen, altijd zonder bed. |
Er kwamen hergebruik hoge werkschoenen en nette “heren”
schoenen in zijn kindermaatje 39. Altijd in effen zwart want een andere kleur zag
hij niet zitten…Zijn inmiddels meer aanwezige glimlach was adembenemend… Toen
het voorjaar naderde hielden we werkbespreking over het zaaien, want ik had
alweer een plan.
In de matrassen/bedden ruimte werd een afgeschutte plek
ingericht met als “muur” twee kasten waar zaaigoed en klein tuingereedschap in
kwam. Oude dressoirs werden tegen de ramen geplaatst, waar zaaibakjes op kwamen
waarin nieuw leven zou groeien. Toen ik hem de ruimte liet zien keek hij het
eerste naar de ramen die aan de buitenkant van tralies waren voorzien van vlecht
betonstaal.
Ik hoopte dat de ruimte voor hem veilig zou voelen ook al
was er geen vluchtweg… al wist ik beter. Mart was niet weg van die ruimte.
Tot ik hem een sleutel gaf van het consuminderhuis
inclusief “zijn” ruimte. Tijdens openingstijden kwam hij niet in die ruimte en werkte in de tuin. Buiten openingstijden wel…Dan deed hij de achterdeur op slot en de deur van de bedden/matrassenruimte
wagenwijd open. waarin zijn werkplaatsje lag. Het is iedereen ontgaan maar mij
niet…
Annemiek.
