Beste mensen,
De jaren leren ons vele dingen
waarvan de dagen geen weet
hadden.
Annemiek
Twee jaar en drie maanden geleden startte de crowdfunding voor Ahmed en zijn kinderen met als doel gezinshereniging.
Ik schreef daarin een stuk van Ahmeds levensverhaal over zijn vlucht uit Somalië … Jemen en verder, met uiteindelijk zijn aankomst in Nederland.
Een tocht die jarenlang duurde… Ahmed leerde Fatima kennen en ze trouwden voor de wet en de Imam.
Fatima had vier kinderen uit haar eerste huwelijk en kwamen twee kindjes bij in dit voor beiden tweede huwelijk. De zeven kinderen van Ahmed waren nog steeds in Somalië.
Kinderen die achter waren gebleven bij hun grootouders en later alleen oma…Ze hebben meer dan acht jaar hun vader alleen nog via beeldbellen gezien. Het wederzijdse verdriet van gemis was niet om aan te zien…Ahmed kon alleen nog begeleiden via de telefoon en geld voor eten sturen waarbij het laatste jaar hulp kwam...
De crowdfunding Ahmed en zijn kinderen werd verspreid via mijn blog en heel veel lezers reageerden... droegen bij en leefden mee, niet wetende dat dit
drama twee jaar en vier maanden zou duren…
De opbrengst van de crowdfunding stelde ons in staat gezinshereniging
aan te vragen bij de IND. De gevraagde documenten opvragen in Jemen en Somalië vroeg
veel tijd en kostte een vermogen…omdat in die landen geen vaste prijzen zijn…
Daarnaast de advocaatkosten van VDG LEGAL Erwin van de Glind waarvan elke euro is verdiend.
Toen na anderhalf jaar eindelijk alle
documenten binnen waren, nam de IND de beslissing…. En wees de aanvraag gezinshereniging af!
Naar mijn mening op pietluttigheden en was het puur ontmoedigingsbeleid. Later bleek dat ook uit de media. De advocaten van de Glind gingen in hoger beroep. Lange tijd werd niets meer gehoord… De reden was achterstand bij verwerking aanvragen asiel.
Weer een procedure tegen te lange wachttijd buiten wettelijke
norm. De rechter deed uitspraak en binnen aangegeven tijd moest IND beslissen.
De kortste weg was via Turkije en werd een doorreis visum
aangevraagd bij de Turkse Ambassade in Mogadishu in Somalië. Wederom een lange
wachttijd en werd het doorreis visum afgewezen…
Turkije sloot de grenzen i.v.m de grote stroom vluchtelingen
die richting Europa trokken. Dit om te voorkomen dat illegalen in Turkije
bleven hangen.
De omweg naar Nederland voor de twee kinderen zou via
Ethiopië kunnen zijn waar familie van een jeugdvriend van Ahmed woont. De
vriend (Ali) is taxi chauffeur in Rotterdam en was vandaag aanwezig om Ahmed te
steunen.
Fatima en Ahmed boekten een ticket voor de twee kinderen
naar Ethiopië waar de familie van Ali hen opwachtte. Ook daar moest de
Nederlandse Ambassade opgezocht worden om de stempel te krijgen, die toegang
naar Nederland betekende.
Die wachttijd kon
ik niet meer aan en Ahmed en Fatima besloten pas enkele dagen van te voren me
in te lichten wanneer de kinderen zouden komen…
4
Juni 2023… Achter het glas van Schiphol lijken ze kleiner dat ik
verwachtte en zooooooo breekbaar… Akram en Ibtisam. Duidelijk ondergewicht en netjes
gekleed.
De huilende dochter in Ahmeds armen is zo ontroerend. De omhelzing van zijn zoon… De nacht ervoor hebben Ahmed en Fatima nog gebeld met de luchthaven in Cairo Egypte waar de “overstap” was en omdat de kinderen alleen Somalisch spreken waren ze verloren gelopen… Geen mens kan hen verstaan. Door bemiddeling van een meneer die Somalisch sprak hebben ze net op tijd de aansluiting gehaald… Dat alles onder telefonische begeleiding van Fatima en Ahmed.
Onderweg naar Landgraaf ….waar ondertussen een uitgebreide
maaltijd werd verzorgt, duikelden vele emoties door elkaar heen. Ik zal daar later nog over schrijven…. Naar huis…
het nieuwe thuis…opnieuw geboren… en als ze op Ahmed lijken zullen ze deze kans
met beide handen aangrijpen…
Namens Ahmed Fatima
en al hun kinderen oneindig veel dank aan alle mensen die aan dit groot geluk meehielpen.
Alle lof zij aan God Alhamdoelillah (ٱلْحَمْدُ لِلَّٰهِ) Die de juiste
mensen op hun pad bracht om deze kinderen te dragen toen het te moeilijk werd…
Ikzelf ervaar het als een
eer daarbij te mogen horen… en zal de voortgang beschrijven zolang ik kan…
Annemiek