maandag 21 februari 2022

Mijmering 14 de tango, tomaatjes zaaien, de stilte na de storm, experimenteren en afscheid van het consuminderhuis...

Beste mensen,

De essentiële dingen van het leven zijn gratis...
Liefde en vriendschap, het lied van een vogel.
De groei van de plantjes en  binnenkort de geur van sering....

Annemiek.
 
Mijmering 14 2022.
 
Tip.
Ik dans voortdurend tango met de natuur en als de regen ook maar even stopt kan de was op de lijn... 


Het staartje  van Eunice de storm waaide op zaterdag in no time de lappen droog... Was twee van verschonen bedden  kwam direct erachteraan, stormde ook nog droog en heb ik de grote lappen nog even over de lijntjes hobbykamer gehangen.

Nadrogen  (opwarmen) tot kamertemperatuur is aan te raden...voor alles de kast ingaat.
 

Bijna droog ( strijkdroog) zijn het antieke kussensloop en de overhanddoek gestreken, dat is de beste manier om ze plooitjesvrij te krijgen met weinig moeite. 

Ook nadrogen op het lijntje binnenshuis. Verder strijk ik niets, ben je belazerd...ik weet wel leukere dingen om te doen.
 
 
Zaterdagochtend vroeg uit de veren zijn Floor en ikke de tuin
rond gegaan. 

Plannen maken voor het groeiseizoen... De eerste tuinboonplantje steken hun kopjes boven de aarde in de koude kas. 

De hortensia die ik kreeg van Suaad krijgt blaadjes en rondom de frambozenstruiken komen jonge scheuten op. 

Overal komt munt en bieslook plus bloedzuring  boven de aarde. Het maakt blij en gelukkig... en weet ik dat de juiste keuze is gemaakt op het juiste moment...
 

Tip 2
Eind februari kan je al tomaten en paprika  zaaien binnenshuis. 

Ik koos voor puntpaprika die groeien lekker snel in de borders... 

Zaaibakjes maak je van lege melkpakken. 

Zoals je ziet met een dekseltje zodat het kleine kasjes zijn. 


Onderin het pak (zie foto) een dun  laagje potgrond, waar je middendoor geknipte closetrolletjes inzet. 

Potgrond erover strooien en de pakken hard neerzetten en herhalen tot de rolletjes gevuld zijn tot 90%. 

Elk rolletje krijgt twee zaadjes en die zijn zo klein dat ik ze net nog zie en niet kan oppakken met mijn onwillige handen. 


Heb jij dat ook? Gebruik dan de volgende methode...
 
1. Strooi wat zaadjes in een schaaltje.
2. Maak je vinger nat... pik daarmee een zaadje op en veeg af op de aarde in het rolletje
3. De zaadjes die over zijn in het schaaltje strooi je weer in het zakje door middel van een trechter...
 

Een laagje potgrond erop  van 2 cm en aandrukken, 75 ml  water over de rolletjes verdelen en dat is een klein half kopje. Dekseltje/flap dicht vouwen en  met een elastiekje erom het zaaibakje op de vensterbank zetten... Na 8 dagen kijken of groene stipjes boven komen. Zo ja... dan klepje open... 

Op deze manier heeft elk plantje haar eigen kokertje voor het wortelkluitje en kan je ze  als ze groot zijn, zo verpotten zonder groeistop of gebroken wortels...

 
Tip 3
Eind  februari kan je in de volle grond spinazie zaaien en dat betekend dat je nu beschutte stukjes aarde kan omspitten en glad harken. 

Je kan in rijtjes zaaien of in een bedje... google “spinazie zaaien” en je vind alles wat je weten wil... 


Je kan raapstelen zaaien en melde enne woensdag wordt het mooi weer vertelde de woensdagvriend... dus aan de slag... 

 Ander gewas moet nog even wachten...dus rustig aan met zaaien.
 
Tip 4
Tijdens stormdagen gaat dit mens experimenteren en kijk mee

zou ik zeggen met gevulde tasjes en hartjes.  Het bekende deegje werd gemaakt:
 
250 gram volle yoghurt
snuf zout
8 eetlepels olie
4 eetlepels melk
1 zakje bakpoeder
klein handje suiker
1 ei
bloem.
 
Werkwijze:
De oven voorverwarmen op 200 graden. Alle ingrediënten m.u.v. de bloem in een kom omroeren met de garde... 

Ongeveer 300 gram bloem erbij en met de hand kneden. Snel bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. 


De lap uitrollen tot een dunne plak en heb ik met de deksel van de botervloot vormen uitgestoken. 

De lapjes natmaken en een dotje jam erop leggen. De lapjes dichtklappen en met een vork rondom aandrukken als je de “tasjes” op een bakplaat hebt gelegd... 

Een klein knoopje van deeg moet de sluiting voorstellen. Wel
lollig om te zien maar vielen ze tegen na het bakken. 

De jam was toch eruit gelopen en natuurlijk werden ze opgemaakt binnen twee dagen want goei eten gooi je niet weg...
 
De hartjes uitgestoken met een koekjessteker waren veel beter. Twee harten op elkaar met ertussen jam gesmeerd. 

Daarna met water en grove suikerkorrels erop gestrooid. 


Na het bakken heerlijk als zondag lunch en in een plastic doosje bewaard werden ze alleen maar lekkerder. 

Je zou de suiker uit het deeg weg kunnen laten en met de koekjessteker een hart uit een plak kaas kunnen steken en ertussen leggen voor de harten in de oven gaan... Dat ga ik de volgende keer proberen...
 
Tip 5
Verder met experimenteren heb ik een ander soort rösti gemaakt. 

Een gesnipperde ui fruiten en enkele tomaten (met schil) klein gesneden erbij. 

Op hoog gas wokken. Er lag een paprika in de koelkast die op moest en die kwam in kleine stukjes de reutemeteut gezelschap
houden. 

Peper/zout naar smaak toevoegen en werd de rösti gebonden met geraspte pastinaak...(even mee  roerbakken.)
 

Tip 6
Nadat de laatste baksels uit der oven waren gehaald heb ik  direct de bodemplaat van de oven met pure SUNSODA
ingesmeerd. 

Het siste behoorlijk en heb ik nog een laag erop gezet. De ovenplaat weer in de oven en de deur direct dicht... 

Meneertje tijd heeft de zooi los geweekt terwijl ik boodschappen deed en een dutje heb gedaan... 


Daarna werd de plaat eens bekeken en kon ik met het oude pasje de meeste troep zo afschuiven. 

Met de “staalwol” spons kon ik de rest eraf krijgen. 

Nou ja op een kleinigheid na... Ik heb me voorgenomen het niet meer zo ver te laten komen... Voor de zoveelste keer...
 

 Mijn leventje...
Heel langzaam valt de druk van mijn schouders en komt grote rust over me. 

De vier snel aangekomen stress kilootjes zijn eraf binnen tien dagen en de hoofdpijn mindert. Mijn afgekloven nagels hebben alweer randjes en het trillen meerdere uren van de dag nauwelijks merkbaar...  

Afgelopen woensdag heb ik persoonlijk afscheid genomen van mijn logistiek en crisis team. Ik ben doodziek naar huis gegaan... maar heb volbracht wat ik mezelf had voorgenomen...
 
Via een mail en voorgelezen tekst heb ik afscheid genomen van de andere vrijwilligers van CMP Molenberg. Persoonlijk afscheid nemen kon ik niet meer aan...  De mensen waarmee ik contact blijf houden weten mijn hofje wel te vinden.... Partir c’est mourir un peau en dat is me bekend.
 
Fatima heeft me de laatste dagen begeleid en we hebben alles afgesloten met een  lunch in een restaurantje na een chaotische serie ziekenhuis afspraken waarbij ze me heeft begeleid. Met Ahmed en de woensdagvriend had ik nog gesprekken en vandaag met een bestuurslid  van CMP en de mediator. Mijn zus hoopt binnenkort geen "consuminderhuis" meer te horen tijdens onze gesprekken.

Ahmed noemt wat ik achterliet mijn andere leven omdat het altijd met me verbonden blijft. Zoals hij heeft ervaren toen hij opnieuw werd geboren en een bonusmoeder kreeg die hem de weg naar groei ophielp... Ik kan me daarin heel goed vinden... Er liggen nog wat taken voor Annemiek wanneer ik eraan toe ben en “Hij die de sla laat groeien” besluit wanneer daarvoor de tijd is gekomen...
 
Annemiek