Leer leven met de wetenschap
dat je brein uit zoveel delen bestaat
dat er altijd nog een ervaring bij kan...
Dat houdt je bezig....
Annemiek.
Mijmering 70 2021.
Tip.
kunnen klaren.
De juiste mensen, het juiste gereedschap
en de juiste weersomstandigheden.
Lange tijd hield deze grote zorg van het
consuminderhuis me bezig.
consuminderhuis me bezig.
Enkele jaren geleden kregen we van een graag anoniem
blijvende sponsor een vrachtwagentje met een hydraulische laadklep.
Daardoor was
het mogelijk bij mensen in nood de hoognodige inboedel te kunnen brengen,
en ophalen bij ieder die het kwijt moest.
De vrachtwagen had schijnbaar in het
verleden een beschadiging aan het dak opgelopen.
Door een stalen plaat op het
dak te leggen en rondom te kitten was de schade provisorisch gerepareerd.
We hebben de vrachtwagen natuurlijk regelmatig in
onderhoud en in de garage werd nog een kitpoging gedaan wat niet hielp.
Daarvoor
moet je immers bij een carrosseriebouwer zijn.
noem je bedragen van meer dan 5000 euro. Dat moest goedkoper kunnen...
Natuurlijk moest er een consuminder manier zijn en was de
zoektocht gestart...
De juiste mensen daarvoor vinden tussen onze vrijwilligers
was punt EEN. 
Mensen die aanpakken en daardoor ervaring kregen.
Geen woorden maar daden!
Die weten waarover ze het hebben... Vaak zijn ze autodidact zonder het te weten en uit nood
worden oplossingen geboren waar menigeen niet op zou komen...
mannen die de mega klus klaarden!
Ahmed... uit een land waar auto’s steeds
weer worden opgelapt. Hij ging op onderzoek wat er in de handel te koop is van
herstel matjes en kit. Te klein... te dun... en dacht hij een weekend na over
een consuminder manier.
De diepvries kan daarna nog steeds gebruikt
als opslag klein oud ijzer. (Zie foto’s )
Hansi... heel ervaren klusser die in
2017 CMP Molenberg al mee inrichtte van hergebruik materiaal.
Als hij zegt dat
het voor elkaar komt dan is dat zo... Ahmed en hij hebben
overeenkomsten die me elke keer weer hoop geven...
Gereedschap werd in eerste instantie geleend via
Hansi, van wat we zelf hebben en bleek zelfs een noodsprong naar de schuur van
Diny’s echtgenoot nodig.
De klus startte gisterenochtend om acht uur toen de koffie
werd aangezet in CMP Molenberg.
Om kwart over acht stond de ladder opgesteld met
Hansi erbovenop. Al snel werd duidelijk dat de oude verroeste plaat van het dak
moest. Die was los erop gekit en niet onder de profielbanden geschoven. Dat
moest wel mis gaan op den duur...
De plaat werd verwijderd, profielen werden schoongemaakt
en het rotte stuk uit het dak gezaagd. Het zag er akelig open uit.
Inmiddels was Diny gearriveerd en werd de tweede pot
koffie gezet en veel water aangerukt voor de mannen want de koperen ploert steeg
aan de hemel. Daarvoor waren we vroeg gestart en zou de klus voor de middag
geklaard zijn was verteld...
Daarna zou het twee dagen onder druk moeten
drogen. De plaat van de vriezer werd met een slijptol (of hoe dat heet) op maat
gezaagd en de braampjes van de randen geschuurd.
De plaat ging op het dak van de vrachtwagen en moest onder
de stalen profiel randen geschoven worden wat na veel pas en meetwerk lukte. Klaar zal
je denken... integendeel. Er moesten gaatjes geboord worden van de binnenkant
uit door het dak, door de nieuwe staalplaat en zelfs door enkele profielen...
Uiteindelijk werd de plaat weer eraf gehaald (HELP!! Ik
krijg bij zoiets altijd een hartverzakking) want de plaat moet eerst goed
ingesmeerd met kit. en
Daarna weer precies als eerst geplaatst, gaatje op gaatje en werden popnagels erin
geschoten vanaf de binnenkant vrachtwagen. Soms zelfs via profiel dan het dak en nieuwe dakplaat. 
Wat een krachtwerk...
Daarna zat alles goed vast en werd
rondom de nieuwe plaat op het dak de nodige kit aangebracht.
De mannen hebben nog zware keien op de plaat gelegd op het
dak en leek het me raadzaam die lange ladder in de gang te leggen bij de
achterdeur.
Zodat we morgenvroeg onze nek bijna erover breken...en weer weten waarvoor hij daar ligt. Ik zag de
vrachtwagen al vertrekken en bij de eerste bocht stenen rond keilend op auto’s
fietsers en voetgangers.... en Annemiek draagt de eindverantwoording!
De drie mannen hebben onze rode draad van VOOR WAT HOORT WAT, op een geweldige manier waar gemaakt. Alle drie zijn het
mensen en/of gezinnen die we hielpen aan inboedel en/of voedsel en wat al niet
meer.
Hun eigenwaarde is weer verder
gestegen. Wat de uitgaven waren? 7,25 euro aan kit om duizenden euro’s te kunnen
besparen van een nieuw dak of herstel van het dak bij een carrosseriebouwer
waarbij het uurloon niet te betalen is...
Nu wachten op de regen en voor de
winter gaan we de plaat nog een keertje verven en de vrachtwagen weer eens wassen
en in de was zetten zoals al eerder...
Mijn leventje...
Thuis gekomen was er natuurlijk spanningshoofdpijn en
pijnlijke nekspieren... Een hart vol dankbaarheid omdat in ons team zo’n fijne
mensen zitten waar je van op aan kunt... Ze hebben allemaal een rugzakje en
sommigen een aanhangwagen vol sores... Dit staaltje met zeer verschillende
karakters voor elkaar krijgen is geen sinecure.
Ieder
voor zich zijn de mensen in ons team goud waard en het is een eer om ons team te
leiden... met respect en inlevingsvermogen tot elkaar. Onderweg naar het arbeidsproces of meer kwaliteit van leven...in verwerking trauma's en doelen nastreven. Steeds rijker in ervaring en eigenwaarde. Het is het mooiste werk dat er is...daar ben ik me steeds meer van bewust...
Annemiek
