woensdag 8 september 2021

Mijmering 70 Het wonder om met 7,25 euro uitgave 5000 euro te besparen door mannen die weten wat meer doen met minder betekend...

Beste mensen,

Leer leven met de wetenschap
dat je brein uit zoveel delen bestaat
dat er altijd nog een ervaring bij kan...
 
Dat houdt je bezig....
 
Annemiek.
 
 
Mijmering 70 2021.
 

Tip.
Aan de volgende tip ging veel voorbereiding vooraf om een gecompliceerde klus te
kunnen klaren. 

De juiste mensen, het juiste gereedschap en de juiste weersomstandigheden. 

Lange tijd hield deze grote zorg van het
consuminderhuis me bezig.
 
Enkele jaren geleden kregen we van een graag anoniem blijvende sponsor een vrachtwagentje met een hydraulische laadklep. 

Daardoor was het mogelijk bij mensen in nood de hoognodige inboedel te kunnen brengen, en ophalen bij ieder die het kwijt moest. 


De vrachtwagen had schijnbaar in het verleden een beschadiging aan het dak opgelopen. 

Door een stalen plaat op het dak te leggen en rondom te kitten was de schade provisorisch gerepareerd. 

Dat kon niet lang goed blijven gaan en roest, rot en een lek ontstond...
 
We hebben de vrachtwagen natuurlijk regelmatig in onderhoud en in de garage werd nog een kitpoging gedaan wat niet hielp. 

Daarvoor moet je immers bij een carrosseriebouwer zijn. 

Er zou een nieuw dak op moeten werd aangegeven en dan
noem je bedragen van meer dan 5000 euro. Dat moest goedkoper kunnen...
 
Natuurlijk moest er een consuminder manier zijn en was de zoektocht gestart... 

De juiste mensen daarvoor vinden tussen onze vrijwilligers was punt EEN. 


Mensen die aanpakken en daardoor ervaring kregen. Geen woorden maar daden! 

Die weten waarover ze het hebben... Vaak zijn ze autodidact zonder het te weten en uit nood worden oplossingen geboren waar menigeen niet op zou komen... 

We hebben ze gevonden tussen onze vrijwilligers... De drie
mannen die de mega klus klaarden!
 
Ahmed... uit een land waar auto’s steeds weer worden opgelapt. Hij ging op onderzoek wat er in de handel te koop is van herstel matjes en kit. Te klein... te dun... en dacht hij een weekend na over een consuminder manier. 

De oplossing was de dunne stalen laag uit de deksel van de kaduuke diepvrieskist te flexen.  

De diepvries kan daarna nog steeds gebruikt als opslag klein oud ijzer. (Zie foto’s )
 
Hansi... heel ervaren klusser die in 2017 CMP Molenberg al mee inrichtte van hergebruik materiaal. 


Als hij zegt dat het voor elkaar komt dan is dat zo... Ahmed en hij hebben overeenkomsten die me elke keer weer hoop geven...
 
Roger de echtgenoot van een vrijwilligster. Meneer heeft veel ervaring in oplappen plaatwerk en is tevens in het bezit van een lange ladder en professioneel gereedschap en zelfs popnagels en de tang ervoor...
 
Gereedschap werd in eerste instantie geleend via Hansi, van wat we zelf hebben en bleek zelfs een noodsprong naar de schuur van Diny’s echtgenoot nodig.
 

De klus startte gisterenochtend om acht uur toen de koffie werd aangezet in CMP Molenberg. 

Om kwart over acht stond de ladder opgesteld met Hansi erbovenop. Al snel werd duidelijk dat de oude verroeste plaat van het dak moest. Die was los erop gekit en niet onder de profielbanden geschoven. Dat moest wel mis gaan op den duur...
 
De plaat werd verwijderd, profielen werden schoongemaakt en het rotte stuk uit het dak gezaagd. Het zag er akelig open uit. 

Op zo’n dak mag je niet lopen dus werden stevige houten platen waar nodig erop gelegd en vanaf de ladder gewerkt... Ik loop dan als een gekooide leeuw af en aan en leek het me beter samen met Fatima het kantoor op te ruimen en schoon te maken. Afleiding!
 
Inmiddels was Diny gearriveerd en werd de tweede pot koffie gezet en veel water aangerukt voor de mannen want de koperen ploert steeg aan de hemel. Daarvoor waren we vroeg gestart en zou de klus voor de middag geklaard zijn was verteld...

Daarna zou het twee dagen onder druk moeten drogen. De plaat van de vriezer werd met een slijptol (of hoe dat heet) op maat gezaagd en de braampjes van de randen geschuurd.
 
De plaat ging op het dak van de vrachtwagen en moest onder de stalen profiel randen geschoven worden wat na veel pas en meetwerk lukte. Klaar zal je denken... integendeel. Er moesten gaatjes geboord worden van de binnenkant uit door het dak, door de nieuwe staalplaat en zelfs door enkele profielen... 

Wat een krachttoeren en behendigheid. Ahmed en Hansi boorden en Roger zat zo ongeveer op het dak om van bovenaf de afstanden door te geven.
 
Uiteindelijk werd de plaat weer eraf gehaald (HELP!! Ik krijg bij zoiets altijd een hartverzakking) want de plaat moet eerst goed ingesmeerd met kit. en 

Daarna weer precies als eerst geplaatst, gaatje op gaatje en werden popnagels erin geschoten vanaf de binnenkant vrachtwagen. Soms zelfs via profiel dan het dak en nieuwe dakplaat. 
Wat een krachtwerk...

Daarna zat alles goed vast en werd rondom de nieuwe plaat op het dak de nodige kit aangebracht. 
 
De mannen hebben nog zware keien op de plaat gelegd op het dak en leek het me raadzaam die lange ladder in de gang te leggen bij de achterdeur. 

Zodat we morgenvroeg onze nek bijna erover  breken...en weer weten waarvoor hij daar ligt. Ik zag de vrachtwagen al vertrekken en bij de eerste bocht stenen rond keilend op auto’s fietsers en voetgangers.... en Annemiek draagt de eindverantwoording!
 
De drie mannen hebben onze rode draad van VOOR WAT HOORT WAT, op een geweldige manier waar gemaakt. Alle drie zijn het mensen en/of gezinnen die we hielpen aan inboedel en/of voedsel en wat al niet meer.         
 
Ze hebben voor het consuminderhuis een grote zorg verlicht en zijn daar terecht trots op en wij op hen. 

Hun eigenwaarde is weer verder gestegen. Wat de uitgaven waren? 7,25 euro aan kit om duizenden euro’s te kunnen besparen van een nieuw dak of herstel van het dak bij een carrosseriebouwer waarbij het uurloon niet te betalen is... 

Nu wachten op de regen en voor de winter gaan we de plaat nog een keertje verven en de vrachtwagen weer eens wassen en in de was zetten zoals al eerder...
 
Mijn leventje...
Thuis gekomen was er natuurlijk spanningshoofdpijn en pijnlijke nekspieren... Een hart vol dankbaarheid omdat in ons team zo’n fijne mensen zitten waar je van op aan kunt... Ze hebben allemaal een rugzakje en sommigen een aanhangwagen vol sores... Dit staaltje met zeer verschillende karakters voor elkaar krijgen  is geen sinecure. 

Ieder voor zich zijn de mensen in ons team goud waard en het is een eer om ons team te leiden... met respect en inlevingsvermogen tot elkaar. Onderweg naar het arbeidsproces of meer kwaliteit van leven...in verwerking trauma's en doelen nastreven. Steeds rijker in ervaring en eigenwaarde.  Het is het mooiste werk dat er is...daar ben ik me steeds meer van bewust...
 
Annemiek