zondag 25 november 2018

Eerste Kerstverhaal 2018...Stille wanhoop in het voetlicht.


Beste mensen,
Hang je leven aan een beestje, als de medemens je teleur heeft gesteld.
Dan kan de diepste duisternis je niet deren
Annemiek.

Eerste Kerstverhaal 2018….


Stille wanhoop in het voetlicht…

Minder armoede dit jaar hoorde ik bij het NOS journaal… in ons consuminderhuis weten we dat minder mensen aan de bel trekken… De stille armoede blijft gewoon wat langer en beter verborgen… Een voorbeeld daarvan is Rietje…Haar verhaal is vooral leerzaam.  Het verhaal van Jos is diep schrijnend… De namen zijn gewijzigd…
Rietje….
In elke consuminderkring die ik start zijn van de tien mensen wel drie die door bewindvoerders werden of worden “genaaid.” Sorry voor het woord. Een kring start met budgetteren leren en blijkt dat mensen met bewind voering meestal geen inzage krijgen van wat er van hun geld in en uitgaat. Bewind voering wordt in moeilijke tijden aangevraagd door een maatschappelijk werker of je aangepraat om een huurwoning te krijgen als je geen spaarpot hebt. Bewind voering wordt door de rechter opgelegd en je kan er zo weer uit maar dat gebeurd niet als de bewindvoerder als advies bij de rechtbank aangeeft dat toezicht nog nodig is…

Als je geen schulden hebt kost bewind voering 111,00 euro per maand en met schulden 155,00 met uitschieters naar 175,00 euro. Een cliënt is een mooie melkkoe die je vooral dom moet houden… maar nu komt het duiveltje bij me boven. Ik ken ook zeer goede bewindvoerders al kan ik ze op een hand tellen. Voor enkelen is bewind voering beslist noodzakelijk…
Mijn ervaring is dat je door bewind voering nog een probleem erbij krijgt omdat je die mevrouw/meneer moet controleren. De eigen verantwoording blijft immers altijd bij jezelf liggen als het mis gaat…. Dat zijn de kleine lettertjes en de bewindvoerder gaat altijd vrijuit. Bij Rietje ging het ook goed mis…

Gelukkig heb ik korte lijnen naar sociale dienst en maatschappelijk werk, de gemeentelijke afdelingen schuld hulp en bel ook soms gewoon een bewindvoerder op… Bij Rietje bleek een jaar lang geen bijzondere bijstand aangevraagd te zijn voor bewindvoerderkosten waar ze recht op heeft. Dat kon niet meer omdat het jaar voorbij was en bijstand nooit met terugwerkende kracht kan aangevraagd. Dat betekende een schuld van tegen de 2000 euro voor Rietje die van haar WAOotje op minimum niveau min 10% beslaglegging de schuld moest aflossen. De kwijtschelding BSGW (gemeentelijke belasting en  waterschap) was ook niet aangevraagd en kwam daar 380,00  euro bovenop. Rietje was een fijne cliënt vertelde de bewindvoerder nog want ze zeurde nooit aan de telefoon om geld voor kleding of verjaardagen van de kinderen… Nee Rietje schaamde zich, begreep het allemaal niet, zweeg en crepeerde.  Ze gaf het beste aan de kinderen en leed in stilte. Gelukkig maar kwam ze in het consuminderhuis terecht en kreeg een warm vloerkleed, een bed voor een van de kinderen, kleding en een wasmachine die het heel goed schijnt te doen al maakt hij wat lawaai. Wie maalt erom in de achterkeuken… zolang hij draait en anders  staat er bij ons nog een tweedehandsje… Bij de bewindvoerder was geen geld voor een nieuwe wasmachine, vertelde hij en dat was niet vreemd als door wanbeleid schulden ontstaan…
Rietje krijgt tijdelijke  voedselondersteuning bij ons… om even de druk eraf te halen. Ze huilt wel eens de spanning eraf van louter vreugde omdat ze er niet meer alleen voorstaat. Wat Rietje naast de spullen kreeg is iemand die met haar meekijkt en de bewind voerder weet dat inmiddels ook.. Rietje leert budgetteren en wordt wijzer. Ze kan over een klein jaar bij de rechter (door haar mooie maandafrekeningen mapje) bewijzen dat ze het zelf kan en verlost worden van de bewind voerder….Ze leert niet alleen budgetteren maar ook meer doen met minder door gezond te leren koken van bijna niets en de truuks om geld over te houden omdat ze de juiste wegen leert bewandelen.…We gaan het wederom meemaken dat iemand als Rietje trots rechtop zal gaan lopen en zelfbewuster worden. Ze zal zich niet meer een oor laten aannaaien door wie dan ook… daar werkt ze aan. Zelf doen maar niet alleen!

Jos…                                             
Alleenstaand en al wat ouder. Hij heeft een Wajong uitkering en werkt parttime in een klein fabriekje aan de rand van het dorp. Op de fiets kan hij daarnaar toe. Een vrolijk goed simpel mens en als alles gewoon zijn gangetje gaat is er niets aan de hand met Jos. Een ongeluk zit in een klein hoekje, komt altijd onverwacht en zelden alleen…

Jos was in de problemen geraakt en een maandvoorschot achter bij Essent. Dat werden er drie binnen een half jaar, door samenloop van omstandigheden nadat hij een heup had gebroken na een val met zijn fiets. Er moesten wat trainingsbroeken komen en nieuw ondergoed omdat het oude tot op de draad was versleten. Zijn zus zou daar wel voor zorgen en moest Jos eerst onder het mes om een pin in zijn heup te zetten voor hij naar huis mocht, heb ik begrepen. Toen dacht Jos nog niet aan de 385 euro eigen bijdrage zorgverzekering die moest betaald. Hij kwam nooit bij de dokter. Zijn al snel zichtbare tweede financiële strop werd zijn eigen zus die hem hielp met boodschappen doen. Jos was blij geweest met de hulp en zweeg over de wel erg ruime hand waarmee door zus werd ingekocht. Het moest maar even, ze hoefde niet te weten hoe karig zijn huishoudbudget was. Jos gaf hoog op over de hulp van zus en iedereen was gerust…
De stille manipulatie moet toen zijn begonnen en eigenlijk had Jos het wel gevoeld maar kon geen kant uit. Het ongeluk had hem heel onzeker gemaakt en hij liet alles maar over zich heen komen. Hij kon niet goed tegen veranderingen. Opeens stond zijn hele leven  op z’n kop. Het waren niet alleen de te dure boodschappen maar ook de nodige eurootjes die hij betaalde voor de schoonmaak uurtjes van zijn zus en de was die opeens met dure spullen werd gedaan. Ze was gewoon verkwistend… De vele keren dat zijn zwager hem voor controle naar het ziekenhuis bracht werd verrekent want je wil niet over de tong gaan.. Al die drukte in zijn huis en de oude hond die nu door zijn neefje uitgelaten werd. Daar gaf hij ook weer geld voor want die neef was erop uit. Dat zal hij wel van zijn ouders hebben geleerd. De vele keren dat er friet werd gehaald omdat er geen tijd voor koken was geweest.  De zwager van Jos die steeds weer vertelde dat hij meer mensen naar het ziekenhuis bracht en ze altijd een tientje in de auto achterlieten. Een taxi kost meer nietwaar. En zijn zus die van de hoge toren blies hoeveel ze deed voor Jos werd geprezen door de buurt.…. Hij mocht wel dankbaar zijn voor zo’n goeie zus…

Zus en zwager woonden zo ongeveer bij Jos in… met koekjes bij de koffie die opeens van D.E. bleek te zijn en niet van OKE merk en mee eten bleek vaak gemakkelijker. Ze konden de kosten immers delen maar de grootste post betaalde jawel….  
                                                             
Jos… die altijd sober had geleefd maar overhouden was nooit gelukt door zijn oude hond die speciaal voer moest hebben (nierproblemen) en het beestje was zijn “kind” geworden toen hij na zijn scheiding alleen kwam te staan… Van zijn vakantiegeld moest hij meestal hoognodige uitgestelde aankopen doen of de minstand op zijn bankrekening aanvullen… Herstellen van een gebroken heup duurt lang als je niet meer zo jong bent en de tijd boven draagkracht moeten leven werd hem fataal. Een betalingsregeling voor die 380 euro schuld bij de zorgverzekering had hem misschien kunnen redden maar tegen de familie manipulatie was hij niet bestand. Jos zweeg uit onmacht en schaamte…Toen hij weer mobiel was heeft hij ze zo ongeveer uit huis gezet. “Stank voor dank,” zei zus. Toen was door Essent al beslag op Jos zijn uitkering gelegd, tot de beslagvrije voet en dat is 10% onder minimum… en Jos zweeg.
Jos zweeg nog steeds toen na drie maanden de ongeopende post een flinke stapel was geworden. Deurwaarders vonden hem nooit thuis en werd de energie afgesloten. Niemand mocht het weten… Hij was weer redelijk mobiel en kon op de hand wassen. In de zomer was dat geen probleem geweest. Er was ook nog een wasserette in de buurt. De dag begon als het licht was en hij ging met de kippen op stok als het donker werd na de nodige kaarsjes te hebben gestookt.  Nou ja… hij sliep op de bank met de hond in de mand ernaast, want in zware tijden wil je dichtbij het liefste zijn dat je hebt. Dieren bedriegen je niet want hun liefde is onvoorwaardelijk. Alle deuren waren steeds afgesloten en de rolluiken dicht als de schemering was gevallen. Hij was zogenaamd niet thuis en sloop door zijn huis. Soms trillend in een hoek gedrukt als de bel maar bleef gaan. De onzekerheid, het opgejaagde gevoel van direct na het ongeluk had hem niet meer verlaten… integendeel het werd alleen maar groter…

Jos weerde alle bezoek en een oud butagasstel met een gasfles werd zijn redding. Zogenaamd om frites op te bakken in de schuur om stank in huis te voorkomen. In werkelijkheid stond het gasstel in de keuken voor warm water voor koffie en een wasbeurt van zijn lijf en om wat eten op te warmen. Jos was vindingrijk en laadde zijn telefoon op zijn werk op, zonder dat iemand maar iets door had…
“Kom je vanavond ook langs Jos?” “Mag ik me dan bij jou even douchen, ik kom dan net van een zware klus iets verderop” Lekker door en door opwarmen in het weekend doe je bij de supermarkt of IKEA en bij moeder in de verpleegkliniek laadde hij op zondag de telefoon op… Zo heeft hij het hele verhaal aan me vertelt en we hebben er samen om gelachen hoe vindingrijk hij was… om de verdrietige lading te maskeren…
                                                                 
Hij heeft het bijna twee jaar volgehouden en er moest iets gebeuren want Jos vervreemde van de samenleving en was een kluizenaar geworden. Hij kon er niet meer tegen en raakte overspannen van alle geheimzinnigheid…. De tranen zaten constant hoog omdat hij nog een winter niet meer aankon en uiteindelijk brak hij… op zijn werk Zijn leidinggevende belde naar maatschappelijk werk waar hij dezelfde maand nog een afspraak kon maken. De leidinggevende wist gelukkig ook van ons consuminderhuis waar hij direct werd geholpen…
Er kwamen dekbedden en wollen dekentjes voor hem en zijn beestje en extra kleding want er was zoveel versleten en vooral te vies geworden om nog ooit schoon te krijgen. Jos kreeg voedsel in blikken en potten en vers spul voor diezelfde dag. Dat kon bewaard in een koelbox (die wij nog hadden staan) buiten in de kou naast zijn keukendeur.

Om weer aangesloten te worden plus maand voorschot plus eerste aflosbedrag van de schuld bleek 800 euro nodig te zijn waaraan we ook een deel bijdroegen en de grootste moot via maatschappelijk werk uit het noodfonds kon worden betaald. Jos werkt naast zijn werk enkele uren in de week in ons consuminderhuis en kreeg nog wat meubeltjes die aan vervanging toe waren. Als Jos kwam werken bracht hij de vuile was mee die ondertussen werd gedraaid en kon schoon weer mee naar huis…. Jos deelt nog een tijd mee met onze voedsellijn als aanvulling omdat hij zich het eten uit de mond spaart voor het dure hondenvoer en dat is hem aan te zien…Daarbij de aflossing schuld bij Essent niet te vergeten. We helpen tot de beslaglegging van zijn uitkering afgaat en nog ietsje verder als het eraan zit. We zien Jos rustiger worden en blij en zijn hond heeft hij al eens meegebracht die we uitgebreid hebben bewonderd en geknuffeld. Het beestje dat hem liefde gaf toen eigen volk hem uitbuitte… We blijven Jos helpen ook later nog, met kleding en linnengoed waar hij veel mee bespaart en blijft hij af en toe in onze nabijheid en blijven we meekijken met dit zeer goed lief mens…
Jos had vroeger tientallen jaren lang iemand van Meander die wekelijks een uurtje meekeek… Door bezuiniging was die hulp weggevallen….We zien het meer… met als gevolg de stille armoede…
                                                            

We willen velen in crisis o.a. Rietje en Jos verwennen met de Kerst. Een flinke bigshopper vol goede boodschappen mee waar ze wel tien dagen mee uit kunnen komen. Natuurlijk ook iets lekkers en een envelopje voor de zaken die nog gekocht moeten worden voor de feestdagen om even geen zorgen te hebben… Help jij ons mee? Ik open met 50 euro de Kerstactie… Graag een bijdrage op bankrekening:

IBAN NL14RABO0173658903 van Consuminderhuis Parkstad te Landgraaf. Zet er maar Kerstactie bij….

Annemiek.