Mijmering 68. Tuinslang tip, hortensia stukje, biologische appelmoes, maaltijdsalade en gezond lunchke plus zomer 2008.

Beste mensen,

Als je een eigenschap zou mogen kiezen die je door het leven kan helpen, kies dan voor humor.

Annemiek

Mijmering 68 2025.

Tip… Een tuinslang op haspel is best prijzig en je moet plaats ervoor hebben.

Het kan anders… Twee hergebruik stelen in de aarde slaan. 

Dat doe je met “voorboor gaten” oftewel  een ijzeren staaf in de grond met een flinke hamer. 

Die eruit gewrikt geeft plaats voor bijvoorbeeld een hergebruik bezemsteel.

De slang blijft aan de kraan…

Martien heeft met een tang de Gardena bevestiging goed strak aangedraaid. 

Die lekt niet meer. De slang wordt als een krakeling tussen de stelen gewenteld.

Het leuke is… je kan de krakeling zo eraf tillen op de stoep leggen en direct gaan sproeien. Geen knik in de slang.

Tip 2… Een gezonde lunch boterham met eetbare bloemen.

De bruine boterham dik gesneden krijgt een vleugje boter en een blaadje sla. 

Een plak kaas erop en een in plakjes gesneden tomaat uit mijn tuin. 

Daarop peper/zout en blaadjes van de boomspinazie, `

bloemetje van de O.I. kers en bloemetjes van de bernagie. 

De flink belegde boterham werd met de keukenschaar in partjes geknipt. 

Een vreugde voor het oog…in hapklare brokjes geserveerd.

Tip 3…Vele hortensia bloemen in de tuin zijn verbrand. 

Zoek de mooie eruit en maak daar een zomerherinnering van. 

Nee niet in water zetten… In een pot of vaas  met onderin stukjes gaas of oude oaseblokken
hergebruik. 

Ik had dat niet en heb mijn kannetje gevuld met wegenzout. 

Zand zou ook kunnen…

De bloemen werden van blad ontdaan en ingestoken. 

Ze bleven mooi op hun plaats. 

Tussen de bloemen  kwamen zaaddozen van papaver en enkele kaardenbol stekels.

Tip 4…We “gooien geen goei ete weg,” en werd in de koelkast gekeken waar iets van te maken was. 

Het werd een uitgebreide groente maaltijd salade en werd alleen een bakje champignons gekocht.

Ingrediënten en werkwijze:

Enkele dikke champignons werden geborsteld, 

kort afgespoeld in plakken gesneden en in de stoofpan gebakken. 

Op lage pit in iets zonnebloemolie. 

Champignons op een bord warm houden.

Een rest courget (ik had ze geschild) in schijven gesneden en met de appelboor van pitten ontdaan. 

In parten gesneden en in de stoofpan roosteren.

IJsbergsla in plakken snijden en in een slakom.

Twee biologische appeltjes (van Sonja’s boom) wassen, 

met de appelboor van klokhuis ontdoen en in blokjes gesneden bij de sla.

Een citroen halveren en het sap door de sla mengen.

Een paprikaatje in stukjes erbij (hoeft niet.)

 

Een tomaat in stukjes erbij (hoeft niet) Misschien heb je nog komkommer, ik niet)

Ik had nog dressing van de zoet/zuur courget of voeg je eigen smaak dressing toe van: 

Scheut olie/scheut kruidenazijn/ peper/zout en wat zoets…

Bovenop de salade kwamen de geroosterde champignons en de courget.

Extra tip… zag je die halve citroen in de beker? 

Een klein glasplaatje erop (of andere onderzetter) en gemakkelijk bewaren in de koelkast.

Tip 5…Appelmoes. De biologische appelboom van Sonja brengt een overvloed aan appeltjes. 

Ik mocht delen in de rijkdom en maakte o.a. appelmoes ervan.

Van biologische appeltjes maak je op een andere manier appelmoes dan de bespoten broeders. 

Met schil maar zonder klokhuis en met citroensap van de uitgeknepen halve citroen. 

De appeltjes werden eerst gewassen en met de appelboor van klokhuis ontdaan. 

De slechte stukjes eraf gesneden en direct met de citroensap gehusseld in de pan waarin ze gekookt werden. 

Alle appeltjes verwerkt kwam de pan op de kookplaat zonder verdere toevoegingen! 

Wel met deksel op de pan.

In de appeltjes zit pectine zodat de moes vanzelf dikt. 

Ze zijn zoet van zichzelf. 

Oppassen met aanbranden dus blijf in de buurt en schep af en toe om. 

Als de appeltjes gaar zijn de staafmixer erdoor. 

De schilletjes vind je niet meer terug en onder de schil zitten de meeste vitamientjes dus ging
niets verloren… 

Kokend heet in potjes scheppen en direct deksel erop. 

Op de kop zetten tot ze koud zijn…

Tip 6…Te moe om nog te koken…kan een groente/fruit bordje worden gemaakt. 

Maaltijden laten bezorgen is vaak geen verstandige keuze al moet iedereen dat zelf weten.

Tip 7…Eind augustus start de geranium stektijd. 

Dit jaar wil ik een tiental stekken zien door de krijgen. 

Een enkele witte boerengeranium en de rest Franse geranium van de pracht roze kleur.

Onderin potjes kwam een stukje hergebruik koffiefilter op de gaatjes. 

Daarop potgrond met in het midden een gaatje met de stek diep erin gestoken. 

Knip de stekken dan ook niet te kort af en verwijder het onderste blad.

De stekkenpotjes kregen een onder/bakje en werden beschermd en uit de wind in de “bloemenbak” van de regenton gezet.

Ze kregen allemaal een scheut water en de tijd zal leren wanneer ze naar binnen willen. 

In ieder geval als het beschermd plekje toch te koud wordt in de nachten. 

Ze brengen de winter door op een vensterbank van mijn slaapkamer waar niet gestookt wordt.

De geraniums in potten blijven nog lang buiten en gaan later met pot en al naar de winterkamer vlakbij het raam. 

Via de mijmering het vervolg…

Mijn leventje… De courgetplanten werden geruimd, 

en de inmiddels gedroogde kaardenbol gebundeld. 

Een bos hangt in mijn woonkamer en de andere onder het afdak.

De stokroos werd tot 30 cm boven de aarde gesnoeid 

en kan daardoor wel eens “vaste plant” neigingen krijgen. 

Eigenlijk is het een tweedejaars plant die in het eerste jaar blad krijgt en in het tweede jaar bloeit.

Ik heb op verschillende plekken wat zaad in de aarde gestopt en de rest wordt bewaard 

tot maart 2026 als God belieft. 

Ik tel nu de maanden van kwaliteit van leven…

De teunisbloem komt al in het zaad en een gedeelte daarvan wil ik opvangen. 

De roze siererwt is al gezaaid aan de rozenboog maar je weet nooit nietwaar.

Aardbeiplantjes werden weer in de border gezet en wat sleutelblommen met twee harten
gedeeld en verhuisd. 

Morgenvroeg gaan en PINK en ME starten van Kerkrade naar Den Helder. 

We zijn bij de start en snel nieuws van dit geweldig gebeuren…

Terug in de tijd… Zondag 13 Juli 2008.

Als een feniks herrezen...

Zomerzondag in het zuiden. Degene die de sla laat groeien schonk een prachtige dag. Een burnout en zware operatie tegelijk sloeg me een half jaar neer. Medicatie die niet aansloeg en gesprekken met een psychiater wel. Een op een want in een groep was ik teveel aanwezig en knapte iedereen op behalve ik. Het ergste ligt achter me…  Deze nare tijd wil ik afsluiten met een fietstocht naar de kapel van Pater Karel in Munstergeleen. Hoe zal dat  gaan met mijn verloren fietsconditie is de vraag. Conditie heb je zolang je eraan werkt. Afgelopen dagen is mijn fietske van een half jaar stof ontdaan en kon ik al even oefenen.

Geraniums stekken

De fietshandschoentjes aan en de wielrenner broek. Een thermos met koffie mee. Een bruine boterham met kaas en mijn dierbaar cameraatje. Floor moet op het huis passen en dat vind ze niet zo leuk merk ik…..

Rustig aan maar… een voornemen dat ik al vergeten ben als ik in vliegende vaart de Brunssummerberg afvlieg. Als een kind op weg naar de speeltuin. Mijn ogen zoeken onderweg naar alle bekende plekjes. Een wegkruis en bloeiend boerenwormkruid. Klokgelui en een mevrouw op z’n zondags onderweg naar de kerk. Een groepje wielrenners haalt me in met een groet en een lach. Ohh hoe heerlijk er weer te mogen ZIJN. Tijdens een afdaling richting Schinveld komen opeens de tranen.

Van geluk maar ook van hoe zwaar het is geweest….Op de markt is een nieuw terras zie ik. Tijd om te pauzeren.

Zondag op de fiets! Klaproos en korenbloem aan de rand van een akker met graan. Jabeek Doenrade. Berg en dal waarbij ik alle versnellingen gebruik. Ik voel de kracht in mijn benen bij een klim en het uitwaaien bij de afdaling van de Wintraekerberg.

Munstergeleen in zicht pauzeer ik bij een muurtje. De thermos gezocht zit ik daar een tijdje in de zomerzon. Hoe blij is een mens als gezondheid terug lijkt te komen. Ik kijk naar de lucht en stel me zo voor dat daar iemand stilletjes meegeniet. Misschien wel “onze pap,” die zomaar naast me komt zitten. Ik hoor hoe hij zegt: “He, Miet. En nou ‘n bakske koffie,” en schenk ik nog een bekertje in.

Zondag in het zuiden bij de hoeve van Pater Karel. Een dankgebedje wordt gebeden en een noveenkaars aangestoken. Dan komt de stilte van een landweg tussen de akkers door. Hier wil ik even blijven. Een bank een boterham en de zon op mijn bolletje.

 Verbazend hoe fit ik me voel. Zal ik dan maar gewoon mijn neus achterna gaan? Kijken hoe ver ik kom? Geleen, Neerbeek achterlangs de kerk waar de rustige weggetjes lopen van weleer. Het patronaat in Beek en de bakkerszaak waar ik als meisje van dertien heb gewerkt. Geverik en het huis van Monique is niet meer zover… het kan niet op…

Zondag in het zuiden met bergen zelfgebakken vlaai en taart. Monique viert haar verjaardag en is blij dat ik daar onverwacht zomaar sta. Eventjes maar… De trein terug? In Beek/Elsloo? Welnee de middag is nog lang. Rond drie uur fiets ik richting Schimmert. Er wordt wat meer gepauzeerd onderweg en een stukje gelopen bij een steile helling. Op de markt in Nuth weet ik dat het haalbaar is.

Hoensbroek centrum in zicht moet ik wel een terrasje nemen. Wel verdiend na die vreselijke helling van de Naanhof. Spierpijn en zadelpijn teistert mijn lijf. 

Ach…dat is conditie verhogend. De witte schapenwolkjes krijgen een donker randje op weg naar Brunssum. De laatste helling door de hei ben ik half gelopen en gefietst. Een glorie gevoel overvalt me als ik mijn straatje in fiets. 55 kilometer op de teller en een blije Floor… Als een feniks herrezen… met een lach en een traan…

Annemiek

Mijmering 67... Zoet en hartig in een baksel, escort service, een jungle van diefjes en zegeningen...

 Beste mensen,

Loslaten betekende niet dat ’t me niet meer uitmaakte…

het betekende dat ik voor iemand anders tijd moest maken...

 Annemiek..

 Mijmering 67 2025.

Tip…Tomatenplanten hebben 6 tot 8 uur zon per dag nodig en temperatuur boven de 20 graden. 

De herfst komt al om de hoek kijken en we hopen op een zonnige nazomer. 

De paar tomaten die ik teelde doen het goed,

omdat ze werden voor/gezaaid (door Sonja) en waren half mei al mooie planten. 

In de volle grond zaaien in mei dan wordt het niets meer, 

of je moet een kas hebben.

Nederland heeft eigenlijk een te kort zomerseizoen voor tomaten paprika peper en pompoenen. 

De bonus familie leert om te gaan met het Nederlands moestuinklimaat. 

Maandag was ik pas weer in de gelegenheid om mee te kijken in hun moestuintje… 

Ze lopen meestal achter de feiten aan en ik kan niet wekelijks komen kijken.

Oeiii! De diefjes in de planten hadden de “tomatenplantage” overgenomen. 

Gelukkig was Haneen  (Nederlands sprekend) thuis die kon tolken wat Ibtisam niet begreep. 

 De planten werden getopt en van diefjes ontdaan die al planten waren geworden. 

Het werd een hele groencontainer vol. 

Ibtisam moest bijna huilen toen ze hele stengels met jonge tomaatjes in de GFT zag verdwijnen.

Ze heeft nog een zus erbij gehaald die bevestigde dat aan de plant steeds de onderste tomaten rijpten. 

Wat was wel goed gegaan? 

Ibtisam had aardbeiplantjes ontstaan aan scheuten in potjes aarde gedrukt. 

Die les had ze heel goed begrepen. De potjes stonden tussen de moederplanten 

die al vier jaar oud zijn. 

Ze heeft op mijn aanwijzingen de plantjes losgeknipt van moeder, uit de potjes gehaald en tussen de tomatenplanten  gepoot. 

Ze heeft nu ongeveer 25 jonge aardbeiplantjes in de volle grond. 

Ze vroeg of die wel groeien tussen die hoge tomatenplanten…

Ze zal raar opkijken als na een nacht vorst aan de grond de tomatenplanten als snot ter aarde liggen. 

Aardbeiplanten zijn winterhard en groeien gewoon door.

Tip 2… Albino courget in een jasje… Dat ik een appel in schijven bekleed met een jasje wisten jullie al. 

In een baksel kunnen daar courgetschijven achteraan.

Ingrediënten en werkwijze:

Een appel en een halve grote of hele kleine courget. 

Boor het klokhuis van de gewassen appel eruit en snij de appel in vier schijven. 

Kop en kont kan je zo opeten. De courget in dunne schijven snijden en met de appelboor de zaden eruit steken.

Een beslagje maken van: Z.R. bakmeel of bloem met iets bakpoeder, een ei, snuf zout, en de nodige melk om een dik beslag te verkrijgen.

In een wok of stoofpan een bodempje zonnebloemolie. 

De schijven appel door het beslag slepen en bakken in de hete olie. Dichtschroeien en meteen op lage pit zodat de appel ook gaart.

Omkeren en de andere kant garen. De appel met jasje wordt met poedersuiker bestrooid.

De courgetschijven natuurlijk zonder poedersuiker serveren. Ik heb ze als ontbijt gegeten de dag erna…

Het beetje beslag dat over was werd een mini pannenkoekje met stroop besmeerd die ik van Petra kreeg.

Tip 3…Met nieuwe ogen keek ik naar de aanschaf van nieuwe onderbroekjes. 

Het moeten short modellen zijn met een pijpje dat gewoon omgenaaid is. 

In de taille (latexallergie.) een tunneltje met elastiek erdoor geregen is goed.

Verder moet het tenminste 97% katoen zijn en omdat ik alleen zwarte topjes draag wil ik graag zwarte onderbroekjes.  

Sloggi heeft regelmatig reclame…  Helaas zijn ze maar tot maat 46. Ik heb maat 48 en ben eens bij de ZEEMAN gaan kijken.

Daar hadden ze alleen synthetische boxers die heel strak gedragen moeten worden om een figuur te suggereren dat je niet hebt. Verder periodebroekjes dus ook niet aan de orde.

Tot mijn oog viel op een rek met caprimodel katoenen leggings die precies waren wat ik van een boxer verwachtte. Alleen zijn ze te lang. Daar is iets aan te doen nietwaar, eerst maar eentje proberen thuis en een maat groter genomen dan ik heb. Ik hou niet van strak, en een maat groter dan gaan ze niet snel stuk. De legging was perfect!!!

Spoorslags terug naar Zeeman waar ik twaalf stuks heb gekocht. Ze waren 4,99 euro per stuk. Eigenlijk hoeven de pijpjes niet korter geknipt…bedacht ik onderweg. In huis loop ik nu in mijn onderbroek heel gekleed te zijn met een lang shirt erover of een jurk. Als ik weg ga kan daar nog altijd iets overheen…In de winter kan een joggingbroek overheen en heb ik een soort driekwart lange onderbroek. Kniekousen erbij en wat wil je nog meer.

Wat een weelde en gaan de dure boxers van een bekend merk bij de poetsdoeken. Al snel kwam daarin een gaatje in het kruis dat gerepareerd werd.

Daarnaast kwam snel weer een gaatje…Geld weggegooid, ze waren rond de 20 euro per stuk. Eenmaal per week gedragen en gewassen gingen ze nog geen zes maanden mee. Twaalf stuks voor 240 euro. De ZEEMANNETJES waren twaalf stuks voor in de 59 euro. Het is maar dat je het weet…

Mijn leventje…Sinds kort blijkt mijn rechterbeen en voet aan kracht te hebben verloren. Testen werden gedaan en hoopte ik op ook rechts een orthese. Kunnen mijn kracht minderende heupen dit nog aan?  Het werd een spannend moment toen mijn casus besproken werd door de instrumentenmaker van Heckert en van Mierlo, plus collega instrumentenmaker en de revalidatiearts. 

Zo’n orthese kost toch bijna 3000 euro. Zou het nog de moeite (dus het geld) waard zijn? Volgens mij kan ik daar nog een tijd mijn lijf mee overeind houden, maar wie ben ik nietwaar. Geen medicus in ieder geval…en de revalidatiearts draagt de eindverantwoording.

Aan mijn linkerbeen heb ik al jaren een orthese die om de zoveel tijd vervangen moet worden. Elke keer 3000 euro en nu tweemaal om de zoveel tijd.

 Zelfs de zorgverzekering werd getoetst i.v.m. de vergoeding en kwam uiteindelijk groen licht. 

Mijn voet en onderbeen werd in de gips gezet en het gips weer eraf gesneden. Ze hebben nu een mal waarmee de orthese wordt gemaakt. Met een iets lichtere schroef… Tel je zegeningen Annemiek.

Kat uit de boom kijken of een warmte offensief?

Een mij bekende mevrouw ziet bij een eerste ontmoeting altijd eerst het mindere in een mens. “Die vertrouw ik (nog) niet,” hoor ik haar dan zeggen. Ikzelf zie altijd eerst het goede en veel “goodwill.”

 Doordat we dit uitstralen haal ik steeds direct het beste in mensen naar boven. De mij bekende mevrouw heeft meer tijd nodig om de kat uit de boom te kijken en wordt met reserve bekeken,

natuurlijk wordt ik belazert… denken ze…dus niet!

 Henk… Er is een tijd geweest dat vanuit het sociaal pension geregeld eenmaal per crisisgeval een bedrag van 800 euro kon aangevraagd bij het Pape-fonds. De mevrouw/meneer (meestal meneer) die bij ons meubels kwam uitzoeken zou dit bedrag ook krijgen. We noemen hem Henk (pseudoniem). Ik liet Henk een inboedel uitzoeken naar keuze  van wat als basis nodig was… In die tijd waren zwarte of grijze “leren” banken geliefd en Henk kreeg zelfs een afgedankte  middelmaat platbeeld TV.

Henk en ik plakten plakkertjes met zijn naam op het spul dat hij zou krijgen. Grijs vloerkleed, glasplaat salontafel je kent het wel. De eethoek deed er niet zo toe. Het bed moest altijd tweepersoons zijn of een twijfelaar. In de gangen stond het witgoed langs de kant o.a. een mooie koelkast, waar we al eens langs gelopen waren.

Henk kreeg keukenspul, lampen en serviesgoed. Aan het einde van de rit merkte ik op: “U hebt gebruik mogen maken van het PAPE fonds” weet ik… “Daar kunt u dan een nieuwe wasmachine van kopen en een tweedehands koelkast.”

De vrolijke lach bestierf hem op zijn gezicht. Laat meneer daar nou net een tweedehands autootje van willen kopen… (bedacht ik) Zijn ogen dwaalden naar de koelkast in de gang terwijl ik de planning al maakte wanneer het spul werd gebracht. Onze mannen van de logistiek brachten het spul tot in de gang/woonkamer van Henk, waar maar plek was. Het kleine spul voor de deur. Meneer kon dat best zelf wel binnen zetten en een bed in elkaar zetten kan elke man. Kortom we leverden maatwerk…

En die mooie koelkast? Was net de kers op de taart voor een ander crisisgeval dat kapot ging van ellende en weer een beetje licht aan de horizon zag…

De logistiek mannen werkten dus ook met maatwerk…Bij een zwangere alleenstaande vrouw werd zelfs het vloerkleed neergelegd met de bank erop en de stoelen op de plek waar ze moesten komen. Vaak werd het bed in elkaar gezet met het matras erop. Het waren mannen met inlevingsvermogen…

Dat doet me denken aan vele jonge moeders van tegenwoordig, die denken dat bij een baby uitzet een auto hoort. Nog zoiets leuks… 

Als ik bij Stoelinga plantjes ga kopen bieden ze vaak aan, om de plantjes in de auto te zetten. Ze zien dat ik slecht loop en de winkelkar als rollator gebruik. Mijn antwoord is steevast: “Krijg ik dan een auto bij de plantjes?” Tja dat blijft mijn shocking humor…

Soms had ik heel lang een vaag minder gevoel bij iemand dat ik nog eens wilde onderzoeken. Te druk en kwam dat nog wel…Bij Betsie (pseudoniem) was dat ook zo…

Betsie nam me indertijd veel administratief werk uit handen. Ze had zich spontaan aangemeld als vrijwilliger en nam deel aan de cursus en leerde snel… Ze stelde vragen waaruit ik opmaakte dat ze graag professioneel budgetbeheerder en of bewindvoerder wilde worden.  Als ze dan als extra aan haar toekomstige cliënten budgetteren kon leren… Ik zag het haar denken. Niets mis mee… Ze vroeg ook steeds naar mijn draaiboek dat thuis op mijn PC stond.  

Iedereen kan zich bewindvoerder noemen of budgetbeheerder en dat wist Betsie. Het ging er maar om of de rechtbank je accepteerde en het consuminderhuis was indertijd goed bekend bij vele rechters. Ik ging immers vaak mee naar rechtszittingen als ondersteuning van mensen. Vaak zag ik de herkenning in de ogen van rechters of een knikje. Betsie wilde natuurlijk meeliften in die bekendheid… Nou ze deed haar best maar…

Betsie was heel vaag over haar thuisfront. Niets mis mee. Ze was ook geen crisisgeval…

Onze zeer geliefde voorzitter Jos Arts en Annemiek.

Betsie had twee telefoonapparaten en beiden in gebruik. Eentje was alleen voor het thuisfront oftewel familie zodat ze altijd direct bereikbaar was. Ze vertelde wel eens op te passen op haar kleinkinderen.

Betsie kreeg ook wel eens bezoek onder werktijd waar ik niet zo blij mee was. Ze zou daar iets aan doen, maar het bleef…en heb ik een meneer aangesproken die weer op bezoek was bij haar in mijn kantoor.

 

“Onze vrijwilligers mochten geen bezoek ontvangen om de privacy van onze doelgroep te garanderen.” Ik verzocht meneer dan ook direct op te stappen…

 Enkele dagen later werd ik gebeld door een autoverhuurbedrijf in Beek. De huur van een “caddy” liep al drie maanden achter en was gehuurd voor en door het consuminderhuis. Daar wist ik niets van!!!

Mijn naam stond onder het contract en mijn “secretaresse” had de huur geregeld. Diezelfde dag viel een grote envelop in de bus met een brief en foto’s. De meneer die ik had weggestuurd had nog vele “waardebonnen” met korting van seks uurtjes met Betsie tegoed.. . Meneer had gebruik gemaakt van een soort reclame. Zoiets als drie halen twee betalen. Betsie kwam maar niet over de brug daarom het persoonlijk bezoek bij het consuminderhuis.

 Bij de brief waren foto’s van Betsie in “ bedrijfskleding.” Ik heb direct onze voorzitter van het bestuur gebeld dat ik even langs kwam. Onze voorzitter had een supermarkt dichtbij en moest maar even tijd maken… Dit ging ik niet verder afhandelen… Betsie heb ik daarna nooit meer gezien… Onze voorzitter is direct meegekomen en het kantoor ging op slot voor een goed gesprek. De zeer geliefde voorzitter is inmiddels overleden.

Voor degenen die het nog niet begrepen: Betsie deed aan escort, had daarom twee telefoontoestellen. Een privé en een voor de klandizie. Ze kwam bij oudere heren aan huis en heeft regelmatig de cursus moeten onderbreken als er werd gebeld “door trubbels bij de kinderen.” dus een klant. Ze had daarvoor een bedrijfsauto nodig en een kat in het nauw maakt rare sprongen… en soms kan een mens te ver gaan.

Gelukkig waren daartussen door pracht werk momenten van mensen die ten onder waren gegaan zonder onze hulp. Ik kan me een meneer herinneren die een pracht inboedel toch niet wilde hebben. Het spul was al ingeladen door onze logistiek vrijwilligers. Het was goed, helemaal gaaf en compleet bij elkaar passend spul en ik wist dat een andere meneer juichend blij zou zijn als hij het kreeg.

Meneer twee op de lijst werd gebeld om direct te komen… De logistiek kreeg even pauze en werden meneer twee en ik in de vrachtwagen gehesen. (hydraulische klep) en wees ik hem een kast aan of hij die wilde. Hij kon het haast niet geloven. Het moest in etappes gevraagd worden, om te voorkomen dat meneer zou barsten van geluk.

Zijn moeder stond erbij te huilen en hebben we het spul direct naar meneer zijn lege flat gebracht… De hele reutemeteut…

En de meneer die alles afwees? Kwam nog eens terug omdat hij het linnengoed wel wilde en de pannen en servies ook wel… Bij Stichting Samen Delen hadden ze dat ook en het spul was bij ons al weg, samen met de hele inboedel die hij afwees…Helaas…

We hebben ook miskleuners uitgehaald. Kleerkasten met een zijfront of deur die er niet bij paste. Die had iemand verplaatst en moest weer opgehaald en zelfs dat ging wel eens mis. Een opgehaalde kast waar de glasdeur van aan diggelen ging en vele PC ‘s “met een klein foutje” volgens de gevers. Zooi die zich opstapelde. Tot we geen PC meer aannamen want kapot materiaal kan je niet weggeven.

Ook zoiets: Een “goed matras” waar een hoeslaken omheen zat met een plasvlek of bloedvlek erop. De mannen van de logistiek durfden soms niets te zeggen en ik kon niet overal bij zijn.

Vaak was een afritsbare hoes om het matras heen en in Molenberg Heerlen hadden we een wasmachine die onder werktijd constant liep. Als het schuimrubber schoon was gebleven hadden we wel weer een mooie matras…

Doorgelegen matrassen werden met een elektrisch mes van voeteneind en kopstuk ontdaan. Daar werden plakken en repen van gesneden en verknipt tot vlokken. Bij de naailessen werden kussens genaaid van oude lakens. We hadden altijd “nieuwe ”hoofdkussens” en zelfs kleinere kussens in vele kleuren voor op banken… Van de Zweedse buurman kregen we immers vele kussenhoezen zonder vulling.

We maakten bankstelkussens voor op loungesets gemaakt van pallets en hoe groot was de pret als deze “uitvinder” weer ideetjes had die de vrijwilligers uitvoerden…

Arabische mensen waren gek op die kussens die bij het Suikerfeest als zitplaats dienden rondom lage tafeltjes met lekkers.

Tot slot over onze voorzitter. Als kemphanen hebben we regelmatig tegenover elkaar gestaan in zijn kantoor bij PLUS... Beiden niet willen wijken en als ik opstapte dacht ik... hij zou me het liefst van die ijzeren trap pleuren... Dan kwam zijn stem: "Pas je op Annemiek die trap is gevaarlijk." Oh wat hield ik van die man zijn karakter. Grote mond klein hartje...zoveel goed heeft hij gedaan voor het consuminderhuis ondanks die rebelse coordinator. 

Ik ben zo dankbaar nog een heel diepgaand gesprek met hem te hebben gehad met zijn vriend Ruud verstegen erbij. Dat zie ik als een van de mooiste afscheidsmomenten van een boeiend dierbaar mens...

 Annemiek.

Mijmering 66... "Ze moeten me helpen" is jezelf helpen, groente ovenschotel, snijbloemen op je tuintafel en de herfst in de lucht...

 

Beste mensen,

Mensen kunnen dromen hebben en ervaringen waar geen woorden voor bestaan.

Annemiek.

Mijmering 66 2025.

Tip…Een bos bloemen in een kan op de tuintafel al eens geprobeerd? 

Neem dan wel bloemen uit de tuin of wild geplukt. 

Zelfs in een doorgeroeste lekke kan…als je een afgeknipte plastic flacon als binnen/vaas
gebruikt…

Wat een nostalgie en de afgevallen blommen gewoon op tafel laten liggen en ja…wel water bijvullen op z’n tijd.

Tip 2…De eerste regen kwam in de regenton en ik heb besloten geen overloop pijpje te laten maken.

 Een gieter of emmer vol regenwater kan zo in het kleine tonnetje over gegoten. Minimaal plastic is mijn motto en wat er is wegwerken achter groen.

De lelijke plastic regenpijpen worden bedekt met blauwe regen takken die ik zal leiden naar de leuning. Dat is een kwestie van tijd…De kruisbes op de hoek mag ook weelderig groeien.

Het oude watertonnetje kreeg een “voorkantje” van een oud tafeltje met een potplant erop. Een kwestie van iets verschuiven.

Tip 3…De miskleun van vorig jaar was knoflook aan de voorkant in de border poten. 

De hele zomer stonden die lange lijzen met de neus vooraan. 

In de rand heb ik nu de jonge aardbeiplantjes gezet die over waren. 

De knoflook komt later aan de overkant tegen de muur.

Tip 4... Vaste winterharde plantjes die in manden of potten staan zullen bevriezen. 

In de volle grond niet. 

Enkele sleutelbloemen werden al verhuisd zodat ze kunnen settelen. 

Als je een hortensia in pot buiten hebt staan weet je wat je moet doen…

Vragen staat vrij…liefst met foto...

Tip 5… Groente ovenschotel.

Ingrediënten en werkwijze:

Een lage ovenschotel,

2 kleine uien in van schil ontdoen,  halveren, en verdelen in de ovenschotel.

3 kleine aardappels met schil afborstelen, halveren en verdelen in de schotel.

Een halve grote courget of een hele kleinere in stukken. Ik had een albinocourget (naam die mijn zoon uitvond.)

Twee verschillende kleuren paprika in grove stukken.

Twee flinke tomaten in stukken.

Kruiden uit mijn tuin: tijm, salie, oregano of…gedroogde kruiden.

Enkele bolletjes knoflook met schil heel tussen de groenten leggen.

Halverwege het groenten schoonmaken de oven voorverwarmen op 225 graden.

Rijkelijk olijfolie over de groente sprenkelen en de schotel in de oven. Na 15 minuut een deksel op de schotel en nog 15 minuut garen…

Tip 6… De gaatjes in de douchekop slippen dicht? Leg de douchekop in een bakje met azijn, de Griekse yoghurtbakjes zijn daar heel geschikt voor. 

De azijn kan je hergebruiken op andere kalkplekjes of met een sprayflacon sprayen op onkruidplekjes op je stoepje.

Mijn leventje…Het mooiste seizoen van het jaar nadert. Niet te warm en de sfeer van herfst probeer ik te vangen in woorden. Het lukt me nooit… Het heeft iets van gemoedelijkheid, vrede, welgedaan. Zoiets als rusten na hard werken… Het lage licht en de warme kleuren…voelen rijk. Zullen het daar maar bij houden?

Tot slot nog een beschrijving van terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals mijn bedoeling  bij de oprichting…

Van horen zeggen…

Nederland is van oudsher een verzorgingsstaat. Dat zit diep in de denkwijze van mensen. “Ze moeten me helpen” is inmiddels “je zal jezelf moeten helpen,” geworden. Ik steun dit laatste van ganser harte…Altijd al zo gedacht.

Als een meneer/mevrouw of gezin in crisis bij het consuminderhuis kwam aankloppen, of werd doorverwezen was dat met zeer uiteenlopende verwachtingen…

Een intakegesprek,” kon dan als volgt verlopen: Na kennismaking en de vraag waar behoefte aan was werd tevens uitgelegd dat we niet van de gemeente waren maar een particuliere organisatie. Hergebruik en “voor wat hoort wat, goed voor het milieu en je portemonnee, ons motto.”

Het kwam vaak niet binnen… Ze wilden nieuw spul of kwam de opmerking: “Die rotzooi gooide mijn moeder al weg!”

Nog eentje? “Ik ben gewend te douchen achter doucheschermen, aan een douchegordijn heb ik niets.”

“Zijn er Amerikaanse koelkasten?” Met ijswater in de deur was de bedoeling. En een
wasmachine met droger set op elkaar graag. “Hebt u geen IKEA meubels.”

Mijn antwoord was steevast: “Dan moet ik u toch doorverwijzen naar de woonboulevard in Heerlen.” En vergeet niet langs de kassa te gaan!

Dan liet ik ze even alleen om koffie te halen en te voorkomen dat ik ze buiten keilde. Daarna gaf ik aan dat ze ons spul niet hoefden te nemen als het niet hun smaak was en wij niet verplicht waren hen te helpen…

Misschien een nachtje over slapen? Als we verder gingen kregen ze mijn volle aandacht en werden zo goed mogelijk geholpen met spullen die zo dicht mogelijk bij hun smaak kwamen. Ik kon het niet laten om op te merken als ze een goedbetaalde baan hadden  IKEA spul en luxe koelkasten zo gekocht waren…

Lachen als een boer met kiespijn en ach…ik begreep het wel. De praat van de mensen waar zelden iets van klopte…

Altijd weer kwam het praatje: “Die buitenlanders, worden wel helemaal gratis nieuw ingericht.” Waren ze daar dan bij geweest? Oh…ook van horen zeggen?

Ik ken een plaatselijk gordijnen/ vloerbedekking bedrijf dat door de gemeente werd gevraagd een woning tegenover mijn huis in te richten. De gemeente steunt immers plaatselijke winkeliers. Alle resten van het bedrijf werden in het huis opgebruikt zodat elke kamer of gang een andere kleur vloerbedekking had. Zelfs twee kleuren in een kamer met een strip ertussen. Met de gordijnen net zo en voor de volle prijs… De mensen hebben jarenlang af moeten betalen. Dat werd maandelijks van hun uitkering afgehouden.

 Ik hoor mevrouw nog zeggen: “Mieke wij krijgen nooit vakantiegeld.” En nee…niet van horen zeggen…Ik heb samen met de overbuurvrouw de gigantische rekeningen doorgenomen… van glasgordijnen met kant waar ze niet om gevraagd hadden en al die verschillende kleuren super dure vloerbedekking  ook niet.

Wat ik als laatste regels heb meegemaakt en zeker weet, was dat vluchtelingen om te
beginnen een gratis tafelmodel koelkast kregen met een vierpits kookplaat erop. Een wasmachine en een bezem met stoffer en blik en op de vloer een soort novilon. Verder 400 euro om tweedehands meubels van te kopen. Als ze geluk hadden liet de vorige bewoner gordijnen hangen en laminaat gratis liggen.

Als ze bij ons gratis meubels kwamen uitzoeken kochten ze van die 400 een TV en was ik helemaal mee eens. Ik liet wel merken dat ik van het bedrag wist. Een flat en meubeltjes stond niets meer de gezinshereniging in de weg zou je denken…

De IND startte ontmoedigingsbeleid en gingen de beste jaren van levens voorbij van jonge mensen die een halve wereldbol van elkaar woonden. Ik heb van heel dichtbij twee zelfdodingen meegemaakt van jonge mannen die na jaren wachten zwaar depressief raakten en geen uitweg meer zagen. Ik ken een meneer uit Cuba die nooit meer zijn vrouw en kinderen zal zien… Hij is haar altijd trouw gebleven…

Maar nu wat moois! Nou ja…Er was een jong vluchtelingen gezin met twee kinderen dat een woning kreeg die zelfs helemaal was ingericht. Vader (de vorige bewoner) was als laatste overleden en het huis moest uitgeruimd. De kinderen waren zo coulant de inboedel van hun ouders achter te laten. 

Ik ben met mevrouw en meneer vluchteling mee gaan kijken. Het was binnen loopafstand. In de woonkamer stond een doorgezakte bank die naar urine stonk die wedijverde met een irritante hondenstank door het hele huis... Alle meubilair was navenant. Ik was laaiend!!

“Deur open en alles in de tuin gooien” was mijn reactie… en heb ik met meneer samen het eerst die stinkbank buiten gegooid achterin de tuin. We halen het zo snel mogelijk op en brengen het direct naar het milieu park.  Alles naar buiten!! Goed luchten het huis… Alles tegen elkaar open!! De vloer schrobben (daar had ik iets goeds voor) waar tegels zijn, en de stoffen vloerbedekking eruit scheuren. Daar zat die stank natuurlijk ook in.

Enkele vrijwilligers hebben geholpen om de muren te latexen. Resten latex kregen we altijd wel en twee verschillende kleuren wit kon je mengen. Mevrouw die zeer bij de pinken was heeft samen met meneer op “gratis af te halen” een “leren” hoekbank gevonden die we hebben opgehaald. Het doorgezeten stuk heeft onze klusmeneer aan de onderkant gerepareerd met planken.

De rest van de inboedel hadden we zelf bij het consuminderhuis en een kast werd door meneer grijs geverfd. Ze bleven maar huilen… en je had hun gezichten moeten zien toen de stank was verdwenen.

In hun thuisland was hun huis gebombardeerd in de wijk waar mevrouw Engelse les gaf op scholen en meneer (een zeer begaafde musicus) les gaf op muziekscholen en dirigent was. En nee…dat hebben ze niet uit hun duim gezogen want als meneer de oed bespeelde (Arabisch snaarinstrument) was ik in tranen en hij in trans. Onze luit uit de middeleeuwen lijkt op dit instrument.

Meneer en mevrouw spraken vloeiend drie talen: Engels Frans en Arabisch naast hun dialect en hadden normen en waarden waar velen iets van kunnen leren… Meneer durfde bijna niet te gaan slapen want dan kwamen de nachtmerries met de vele doden en gewonden nadat de bommen hun werk hadden gedaan. Meneer was duidelijk de gevoelige van het stel. Mensen met een gave (muziek of andere kunstvorm beheersen) zijn meestal zo. Mevrouw was meer nuchter en samen kwamen ze er wel. Hun liefde was sterk zag ik.

Het leuke was dat het zoontje net zo gevoelig en muzikaal was als zijn vader en zijn jonger zusje hem op de kop zat en hem commandeerde. Later zijn ze verhuisd naar de randstad waar voor het echtpaar meer kans op werkgelegenheid was en is. Ze hebben wel nog een cursus bij mij gevolgd…Om de beurt. Wat zou ik hem nog graag horen spelen…

Elly…Het leukste was wel als na vele gesprekken bij sociale dienst en maatschappelijk werk een mevrouw/meneer helemaal niets meer verwachtte en werd doorgestuurd naar ons. Zo was het met Elly ook gegaan. Dergelijke afspraken waren meestal na werktijd in de stilte…en Elly had een flatje gekregen.

“Wat hebt u nog van inboedel?” Was mijn vraag aan Elly.… “Eh ik was bij mijn zus en heeft mijn man andere sloten op de deur gezet.” Ze had dus echt niets! Dus nam ik haar mee naar het geheim hok waar we extra mooi en/of nieuw binnengekomen spul opsloegen. Ik gaf haar nieuwe onderbroekjes nog in de verpakking en mocht ze servies en vaak nieuwe pannen en bestek uitzoeken.

Ik zorgde wel dat we alleen waren in het hok want de emoties kwamen los. We hadden lege bananendozen staan voor het spul die zich opstapelden. We maakten even pauze met koffie of thee en polste ik of er kans was op delen van de inboedel.

Ik probeerde altijd of een vechtscheiding was te vermijden door haar man zoveel mogelijk te laten houden. Of er kinderen waren en kans was op een co-ouderschap of omgangsregeling? We hielden daar in ieder geval rekening mee.

Na de koffie gingen we naar de linnen en meubelafdeling waar ze doodmoe maar in gelukkig spul mocht uitzoeken. Op het plein stond een grote zeecontainer waar de bedden instonden. Daar werd ook nog langs gegaan. Als we bedden voor haar kinderen uitzochten kwamen natuurlijk weer de tranen. Ik troostte haar zo goed mogelijk…Een omgangsregeling  zou altijd komen en als haar man erachter kwam hoeveel zorg kinderen nodig hebben… Wie weet…kwamen ze dan bij haar.

Wasmachines hadden we bijna nooit en als een koelkast, gasstel of fornuis aanwezig was waren we al heel blij. Bij Elly was dat ook zo… Dat fornuis had ze over kunnen nemen vertelde ze.

We hadden resten nieuw laminaat of novilon van onze Zweedse buurman (van assortiment vorig jaar) en Elly had een handige broer. Latex kreeg ze van de familie en toen iedereen aan het klussen en schoonmaken was belde ik Elly op dat ik de hand had kunnen leggen op een tweedehands wasmachine voorlader.

Een oudere mevrouw wilde liever een bovenlader. Hij zou door de zoon van de oudere mevrouw gebracht worden in een busje… Dan moest ze wel thuis zijn…

Ik kon me wel voorstellen hoe ze zou kijken als cool blue een nieuwe wasmachine bracht…”Nee, dat kan niet,” een ander adres misschien? De bon stond op haar naam en adres…en was al betaald.  Ze belde me verwart op en wenste ik haar veel geluk en plezier met haar verrassing wasmachine… Later kwam ze persoonlijk bedanken…en kwam eindelijk de rust en de kracht om verder te gaan. Ook Elly heeft een cursus bij mij doorlopen en even vrijwilligerswerk bij ons gedaan in de administratie op kantoor.

Ze had snel een parttime baan naast co-ouderschap voor de kinderen en haar baan was administratief medewerkster bij een bewindvoerder… waar ze heel goed werk deed want ze had veel inlevingsvermogen.

 Het laatste wat ik hoorde was dat ze een nieuwe partner had met een bedrijf en verhuisden ze naar een eengezinswoning. Als ik haar tegenkwam straalde ze…

 Annemiek.