Mijmering 59 Beladen eetbare scheepjes, charme offensief, eetbare blommen en een beschreven verspilt leven...

Beste mensen,

Loslaten lukte haar niet…dan kon ze geen leed meer verzachten bij rampen die haar zoon aanrichtte…

Annemiek.

Mijmering 59 2025.

Tip…enkele uurtjes bij de bonusfamilie en kon ik weer wat tipjes doorgeven. 

De  diefjes in de oksel van de tomatenplanten herkennen en eruit knijpen. 

Teveel blad aan een plant drukt de tomatenoogst.

Ibtisam ziet niet altijd het verschil van onkruid dat haar kruiden overwoekert, maar nu wel. 

Bloeiende oregano werd niet meer als kruid herkent…

nu weet ze beter.

Heel slim van hen was de bamboe stokken stellage boven de tomatenplanten. 

Alleen jammer dat de planten geleid werden langs vrij scherp draad dat stengels verwond. 

Ik heb ze een hele zak oude panty’s meegegeven, 

waar ze strookjes van kunnen knippen.

Tip… De vele auto’s (van overburen) geparkeerd in “mijn “ straatje 

betekend nooit de goot schoongeveegd door de borstelautootjes van de gemeente. 

Onkruid groeiend waar ik tussen autowielen echt niet bij kan.

Bij de bonusfamilie heb ik hen daar ook attent op gemaakt en werden de grote jongens ingezet om het trottoir, 

de stoepjes en de goot onkruidvrij te maken. 

Een charmeoffensief voor de buren aan weerskanten. 

Ik heb ze gewezen waar wegenzout 25 kilo de zak voor 5,95 euro te koop is…

Bij Berns in de Dorpstraat.

De voegjes van de tegels werden ermee ingestrooid nadat onkruid was verwijdert en zijn ze een zomerlang van onkruid verlost… 

Akram heeft bij de buren aangebeld en verteld dat ze een onkruidvrij stoepje hadden gekregen… 

Een stralende lach en verbazing was het loon…en daar doen we het voor.

Tip 2…Basis aardappelsalade…voor beladen scheepjes…

Ingrediënten en werkwijze:

Enkele aardappels werden in schil in een pannetje aan de kook gebracht. 

Aan kookpunt ging de pit uit en de kookmuts over de pan. 

Na drie kwartier werd eens gekeken en waren de aardappels gaar. 

Iets afkoelen tot werkzaam werden de schillen eraf gerold. 

De aardappels door de eiersnijder en verder afkoelen.

Enkele stengels bleekselderij werden met de dunschiller bewerkt, 

en dat is de truuk om de draden eraf te krijgen. 

In dunne plakjes snijden en in een kom.

Een handvol witte rozijnen erbij voor de zoet.

Ingrediënten en werkwijze voor de dressing:

Een flinke eetlepel goede mayonaise mengen met twee eetlepels volle yoghurt en een
eetlepel mosterd. 

Roeren en proeven… Ik heb een eetlepel vlierbloesemsiroop toegevoegd en omdat niet iedereen die heeft kan het ook ietsje suiker zijn.

Mengen bij de aardappels en bleekselderij in de kom en laten intrekken. 

Naar mijn smaak hoeft daar verder niets meer bij. 

Even aan de kant zetten…

Ingrediënten en werkwijze voor voor rode koolsalade:

Halve rode kool schaven en mengen met scheut balsamico en klein scheutje olijfolie.

 Peper/zout en citroensap toevoegen. 

Er kan klein gesneden appel bij en iets yoghurt als je wil… 

Experimenteren maar.

En de scheepjes? 

Dat zijn blaadjes witlof met citroensap besprenkeld. 

Met schone handen kan je ze met je vingers vullen… met rode kool salade en aardappelsalade. 

Op een schaal gelegd werden ze versierd met eetbare bloemen ( bernagie, oost Indische kers en blaadjes van de boomspinazie… 

Een eetbaar heel verrukkelijk kunstwerkje…

Mijn leventje… is gevuld met nieuws van de bonusfamilie… Akram (oudste zoon van Achmed) werkt in Kerkrade in een bedrijf waar in drie ploegendiensten wordt gewerkt. 

Hij sport en neemt elke keer een van de jongens uit het gezin mee. Om en om. 

Hij kookt zelf... vaak biologisch met veel groenten kort gekookt, dus heel gezond. Wat een groei… en hoopt hij op een jaarcontract of vast contract. Hij heeft
nog een nul uren contract…

Alle kinderen gaan naar school en leren in snel tempo de Nederlandse taal. Iedereen ging over naar een volgende klas.

 Haneen de oudste dochter van Fatima is geslaagd voor haar rijbewijs en haar opleiding maar studeert verder op Hoge school Zuid. Het rijbewijs betalen ze van hun bijbaantjes… en haar zus Areeg is ook al gestart met theorielessen voor het rijbewijs. 

Toen “oma Ammiek” (volgens Maantje) kwam... bracht ze zes dozen ijs mee en fruit en slagroom voor erop… De kinderen blaken en ze hebben nu ook een zwembad in de tuin. 

Een vrij groot opblaasbaar geval maar het doet het…Af en toe komen ze me ophalen want de Moltberg op fietsen lukt me niet meer…

Tot slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals mijn bedoeling was bij de oprichting… 

Marlies… Ze heeft het grootste deel van haar leven getracht haar enigste zoon (met een psychische stoornis) boven water te houden…

Ze kon gewoon niet anders wetende dat de liefde eenrichtingsverkeer was...

 Vanaf zijn achttiende (wettelijk volwassen) kon ze niet veel meer regelen en stond Marlies aan de kant van zijn weg toe te zien hoe hij steeds weer opnieuw in de problemen raakte, o.a. relaties begon… die gedoemd waren te mislukken. De zoon heeft meerdere kinderen in kort durende relaties verwekt. Marlies probeerde te sturen en met raad en daad bij te staan.

Marlies voelde zich als moeder verantwoordelijk om relaties van haar zoon overeind te houden. Alleen al voor de kindjes en daar is ze heel ver in gegaan. Het mocht niet baten…en steeds weer werden relaties verbroken omdat met de man niet te leven was.

Marlies bleef contact houden met de ex vrouwen van haar zoon  en haar kleinkinderen waar hij niet meer naar omkeek alsof het afgedankte meubelstukken waren.

Marlies zorgde slecht voor zichzelf… werkte zich kapot in alle soorten banen en bijbaantjes, leefde zelf van bijna niets en maakte zelfs schulden die ze de rest van haar leven zal moeten aflossen…Wat Marlies typeert is het feit dat ze van haar zoon heeft verdragen wat ze van geen ander mens zou doen. De reden? Ze wilde contact met hem blijven houden om eventueel waar maar mogelijk te kunnen blijven sturen, zover hij dat toeliet…  Verder schaamde ze zich kapot dat haar zoon zo weinig bijdroeg aan de maatschappij….

De zoon van Marlies is in rustiger vaarwater gekomen… Godzijdank en was Marlies te vroeg voor haar leeftijd, lichamelijk gesloopt en getraumatiseerd…Je zou het een PTSS kunnen noemen. Een vrouw die een zichzelf opgelegde, veel te zware kar heeft getrokken uit moederliefde en verantwoordelijkheidsgevoel. Liefde die alleen maar van haar kant kwam...en een deel van haar kleinkinderen toen ze nog klein waren.

Maantje 

Ik ken Marlies al heel lang en ze is me zeer dierbaar. Ik kan zo de herinnering ophalen waarin ze emotioneel weer babykleertjes vroeg. We keken elkaar aan en wisten” het is weer zo ver.” later kinderkleertjes en warme jasjes en ik gaf haar altijd wat ze nodig had…wetende dat haar zoon weer eens ergens iets had verwekt bij een “grote liefde” die dan zes maanden duurde of zo.

Mijn collega’s die de achtergrond niet kenden (privacy) veroordeelden het maatwerk dat ik toepaste bij Marlies. “Als je maar vriendjes was met Annemiek.” Terwijl het maatwerk een heel andere lading had dan werd ingevuld… Marlies deed voor ons wat ze kon…en zat dagdelen op “gratis op te halen” te grasduinen waar ze een keer in Sittard zo ongeveer een voetbalveld heugafeld tapijttegels opduikelde bij “Beter Bed.”

We moesten ze zelf oprapen en afvoeren waar we een heel weekend mee bezig zijn geweest. Wat hebben we daar vele gezinnen mee kunnen helpen...

Terug naar Marlies…

Marlies leefde al jaren van 25 euro per week (bewind voering) en doordat gaandeweg al wat schulden waren afbetaald werd de 25...35 euro per week. Ze moest daar alles van doen… Eten, kleding enz. We gaven haar eenmaal per week de voedsellijn en dat hielp natuurlijk. Ze hoopte zolang te blijven leven tot alle schulden waren afbetaald….

Marlies had een scootmobiel en huishoudelijke hulp gekregen van WMO. Haar wekelijkse “uitje” op donderdag was eerst naar het consuminderhuis om haar voedselpakket op te halen met aansluitend in de super kopen wat nog ontbrak. Daarna was haar energie ver op…en rolde ze weer de Moltberg af…naar haar piepklein huisje.

Maantje met eetbare oorhangers.

Ze had veel aandoeningen vooral artrose en een slangetje in haar neus aan een zuurstofapparaat. COPD. Ze kon in het consuminderhuis de trap niet op naar de kledingafdeling en ze zou naar Molenberg moeten komen waar alles begane grond was… Ze kon daar zo langs de rekken rijden… maar het was te ver voor haar en ze wist niet of ze het redde ook nog terug… Dus deed ze het met wat er was…of wat ik voor haar vond en wel leek te passen.

Marlies spaarde haar goede kleding voor de “uitjes” en een BH droeg ze al lang niet meer, daardoor kreeg ze smetplekken onder haar borsten die ze behandelde met sudocrem met lapjes erop. (Ja dat had ze van mij.) Thuis gekomen kleedde ze zich direct om in een dunne katoenen nachtpon. De katoen kon ze in de huidplooien leggen wat helpt, (met daarover heen mega wollen truien en een deken) De verwarming natuurlijk laag…

Ze leefde op de bank voor de TV of de PC en waggelde wat in huis rond… moeizaam dingen doen en ze had veel last van bijwerkingen van de medicijnen die ze moest nemen (duizelig misselijk en moe) Als ze bij moest betalen nam ze de medicijnen niet. Ze had toen al geen vrienden meer… alleen haar huishoudelijke hulp waar ze wat aanspraak aan had een ochtend per week. Haar kleinkinderen en zoon kwamen steeds minder…Ego mensen erg op zichzelf gericht…dat had ze altijd al geweten, het hoort bij de stoornis die haar zoon heeft… en de opgroeiende kleinkinderen waren met andere dingen bezig dan met naar een ziek mens te gaan…Het verstand komt met de jaren…

Als de hergebruik bank die ze van ons kreeg versleten was, brachten we weer een andere…  Ik herinner me een keer toen ze huilde tijdens haar voedsel ophaal dag en heb ik haar voor laten gaan en gevraagd of ik iets voor haar kon doen…. Ze schudde haar hoofd en kon verder niets zeggen van de pijn. Toen heb ik haar maar eens voorzichtig geknuffeld…

Maantje en haar pappa Ahmed.

Soms kon ze niet komen en was te ziek. Dan belde ze af en hoorde ik aan het wanhopig naar lucht happen hoe slecht het met haar ging. De stap was op dat moment  te groot om in weer en wind de berg op te rijden in haar scootmobiel. Ze koos er dan voor om een week te leven op boterhammen met chocolade pasta of zo.

Dat wist ik intussen wel en zocht mooie boodschapjes  voor haar uit of ging ze kopen… wetende wat ze lekker vond. Een lekkere douche crème erbij, een megapot zalf en een luisterend oor… met een bloeiend plantje erbij… Daar knapt een mens van op… 

Je moegestreden lijf zal wel niet meer onder de levenden zijn lieve Marlies want ik heb je nooit meer gezien…en ben je eindelijk vrij…

Annemiek.

Mijmering 58 Blote billetjes, gerimpeld decolleté in defilé, Een zomers menu en een ontroerend verhaaltje...

Beste mensen, 

Zolang je energie hebt, zal je niet ophouden de wereld te ontdekken. 

Nieuwsgierig leergierig altijd geboeid, in verwondering kijkend naar de mens in de straat… 

Mijmering 58 2025 

Tip… Eventjes windstil werden de vensterbanken gewapperd met de plumeau. 

De deuren van zand ontdaan en het hofje geveegd. Een actie van drie kwartier brengt voor dagen een opgeruimde buitenboel…

 Tip 2…Een sabbatical day was even nodig en knapte ik helemaal op van een engeltje met een M op haar vleugeltjes dat een berichtje stuurde. 

Maak regelmatig een groot kruis in je agenda en rust in de berm van de snelweg. 

Tip 3…Een nieuw vliegengordijn moest komen, 

nadat het vorige in de wielen van de rolstoel was verscheurd. 

Manuela heeft de klittenband geplaatst. 

 Het gordijn sluit met magneetjes en was ietsje te lang en dan sluit het niet goed. 

Met naald en draad heb ik op mijn gemakje een zoom erin gelegd. 

Tip 4… Samen met mijn vriendin Manuela werd een klusochtend gepland. 

Je zou dat bij elkaar kunnen doen en bij mij werd dat teamwerk 

want we kennen elkaar al lang en door en door. Manuela werkt altijd met raamdoeken van Jemako.

 Petra verkoopt die dingen en het werkt geweldig moet ik zeggen. 

Manuela deed de binnenkant terwijl ik met het bezempje en sop de buitenkant “inzette.” 

De dichte wasmand was daarvoor gevuld met de slang en heb ik meteen de rotan wasmand afgespoten.

Niet alleen om stof te verwijderen maar rotan breekt minder snel als je het af en toe nat maakt of in de regen zet. 

Ik bewaar een dekentje/laken erin onder mijn bureau. 

De ramen werden met de slang afgespoten en hoefde Manuela ze alleen nog te drogen. 

Tip 5…De dichte wasmand met sop hoef ik niet te tillen. Die trek ik achter me aan. jawel met het bezempje of wat je hebt. 

Tip 6… Alle lappen en kleedjes werden geklopt en op de lijn gehangen in de wind en met een borstel de radiatoren van spinrag ontdaan. 

Dat kon ik alvast doen terwijl Manuela de ramen buiten droogde. 

Met de stofzuigerstang met borsteltje langs de muren om spinrag te verwijderen en in stofhoeken gewerkt waar lang niets was gedaan. 

Oh jee… Langs plinten en over mijn bureau…Manuela stofzuigde de trap en hebben we heerlijk voldaan gepauzeerd. 

Gezelligheid ten top en moest ik natuurlijk enkele uren plat…

jawel met een laken over me heen. 

Wat een heerlijkheid om zo’n huishoudelijke klus in teamwerk te doen…

Twee vriendinnen kunnen dit samen doen om de beurt in elkaars huizen…

Wat een tip! In een ochtend bergen werk verzet om verder van de zomer te genieten. 

Tip 7… De peultjes van de siererwt bleken in de fles niet goed na te drogen. 

Ze werden in een groentezakje gedaan en opgehangen onder het afdak in de zon. 

Binnen enkele uren sprongen de peultjes open en werden de zaadjes in het zakje opgevangen… 

Tip 8… Drie in een pan oftewel boontjes met uien gebakken…aardappeltjes met rozemarijn en champignons op I het menu.

Ingrediënten en werkwijze: 

Ongeveer drie ons boontjes die nu overal in de reclame zijn.  De puntjes eraf knippen. 

Twee aardappels met schil, eventueel middendoor gesneden opzetten met de boontjes. Vanaf kookpunt 8 minuten garen. 

Een dikke ui snipperen en in een stoofpan of wok roerbakken in iets zonnebloemolie. 

De aardappels uit de pan tussen de bonen uithalen en in stukken snijden. 

De boontjes afgieten en de gebakken ui bij de boontjes met een klontje boter nootmuskaat, iets zout en warm houden. 

In de stoofpan de aardappels bakken in zonnebloemolie en naaldjes rozemarijn meebakken als je die hebt. 

Enkele champignons afborstelen, in stukken snijden en de aardappels in de stoofpan aan de kant
schuiven. 

De champignons in het midden bakken. 

Met zeezout en misschien een tipje mayonaise? 

Er kwam een glas Hugo bij van eigen recept…Scheutje
vlierbloesemsiroop, scheutje witte port en water plus blaadjes citroenmelisse of munt. 

Het water kan mineraalwater met koolzuur zijn. Bij mij hoeft dat niet eens. 

Mijn leventje… De plaat waar ik pinda’s voor de vogels en de eekhoorn opleg heeft gaatjes waar de regen doorheen kan. 

Vogelzaad valt door de gaatjes en gekregen vogelzaad kan ik beter niet op de grond strooien. 

 Manuela kreeg een ideetje en werd een groentezakje over de plaat getrokken en vastgenaaid. 

De vogels waren daar niet van gecharmeerd… 

Nog erger…ze waren bang van het netje en het rood.

Weg ermee en kwamen de twee jonge eksters meteen uit de kersenboom pindanoten halen… 

Ik was weer even op de fiets geklommen en heen en weer naar Nonke Buuske gereden. 

Op “de deel” koffie en pruimenvlaai gegeten en wat was de sfeer weer goed. 

Ook weer oude vrienden getroffen waarvan de meneer een maagverkleining had ondergaan. 

40 kilo eraf en meneer voelde zich geweldig. 

Ik gruw hiervan wetende dat aan de andere kant van de wereld mensen dood gaan van de honger…

 Gisteren was ik in Heerlen op de fiets ook weer om in beweging te blijven… De hele stad kampt met obesitas. 

Op een terrasje (bij Brakke) heb ik de langstrekkende meute bekeken. Er was een jonge vrouw met een
tricot zwart jurkje dat steeds opkroop. 

Misschien te warm gewassen of wat kilootjes erbij? 

 Ze liep compleet met haar billetjes bloot waartussen een string zat.  Haar partner liep ernaast. 

Het jurkje trok ze steeds naar beneden en kroop direct weer op. 

Het hele terras kon meegenieten van de uitgehangen billetjes die nodig naar de sportschool moesten…

 Ik zag hele optochten vergrijzing met mannen met dikke buiken… 

Je kent ze wel… het type dat zegt “dat heeft geld gekost.” 

Of “goed gereedschap hoort onder een afdak.” 

Ik werd een beetje misselijk daar op het terras van de open jurken met trillende kipfiletjes en gerimpelde decolleteetjes. 

doorzichtige jurken waaronder vetrollen waren geëtaleerd. Heel zelden was daar toch een meneer of mevrouw die met stijl flaneerde…Het was een streling voor het oog… En ikke? 

Hoorde niet bij die bloteriken…verbergend wat beter verborgen kan blijven…

Tot slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals bedoeld bij de oprichting… Verhalen waar weinig mensen zicht op hadden…

Nicky…

De vader van haar kindjes was na zijn werk niet thuis gekomen. Ze dacht hem na zes jaar samen wonen door en door te kennen, wat achteraf gezien niet zo was geweest. Beiden kwamen uit gebroken gezinnen, waar bij Nicky thuis wel eens klappen vielen en over de rug van de kinders uiteindelijk een vechtscheiding van haar ouders liep.

Bij Wessel thuis was het al niet veel beter en samen besloten ze het “later” beter te gaan doen…Wessel en Nicky wilden hun eventuele kindjes vol liefde groot  brengen en een warm thuis bieden. Willen we dat eigenlijk niet allemaal?

Ze hielden zielsveel van elkaar en de kindjes waren vlot gekomen en zeer welkom. Drie stuks onder de zes jaar…dan hadden ze iets aan elkaar. Twee meisjes en een jongetje, daar lieten ze het bij. Wessel was altijd al een harde werker geweest en verdiende goed in de bouw met af en toe een zaterdag klus. Je weet hoe zoiets gaat met bouwvakkers…Nicky verzorgde zo goed mogelijk het warme nestje met de kindjes waar pappa graag thuis kwam…Dat bleek achteraf niet meer zo te zijn…

Naast de dagelijkse oppervlakkige gesprekjes was eigenlijk nooit meer diepgang geweest. Wat broeit allemaal onder oppervlakkigheid? Onuitgesproken dromen? Nicky en Wessel waren elkaar misschien wel in de drukte kwijt geraakt…

Op een dag was hij niet thuis gekomen van zijn werk en een digitaal berichtje was zijn laatste levensteken. Nicky dacht aan een ongepaste grap en op dat moment niet eens aan de gemeenschappelijke bankrekening.

Als je niet wil koken.

Die was toen al leeggehaald tot 1000 euro min, de dag dat Wessel zijn salaris was gestort en voordat de vaste lasten werden afgehouden. De auto had hij meegenomen, veel van zijn kleding en al zijn gereedschap. Wanneer dat was ingeladen is Nicky ontgaan…

Ze waren niet getrouwd en hadden geen samenlevingscontract. Bij echte liefde is dat niet nodig nietwaar?! Je hebt een gezin…kinderen met elkaar. Wessel had schijnbaar geheimen. Hij schreef zich niet uit op zijn thuis adres… had hij dat verzuimd? ( bewust?) Dat betekende voor Nicky geen bijstandsuitkering kunnen aanvragen…omdat Wessel ingeschreven stond op zijn thuis adres.

Daar had Nicky voorlopig nog niet eens aan gedacht en was voor haar onbekend terrein. Diep geschokt was ze tot niets in staat, als verlamd en kwamen vele vragen bij haar op… Waarom? Waardoor? Waar was hij nu? Was er een ander? Bij zijn baas was Wessel ook met de noorderzon vertrokken…

Nicky belandde in de ontkenningsfase…nam huishoudgeld uit het gespaarde geldpotje. De ijzeren reserve voor dagjes uit. Wessel zou wel weer thuis komen en kon gepraat worden…  Ze wilde er niet aan…kon het maar niet geloven…en dacht aan hoe mooi hun gezinnetje was.

Ze verwachte Wessel nog steeds. Hij zou zo wel komen het was immers al laat…en ze dekte de tafel tegen etenstijd met nog steeds zijn diep lievelingsbord erbij…

Vijf weken had ze het gered met haar spaarpot maar geen vaste lasten betaald omdat de bankrekening leeg was geplunderd en niets meer binnenkwam. Geen enkel bericht van Wessel en het oudste meisje dat steeds naar pappa vroeg.  De bezorgde buren en vrienden waar ze de deur niet meer voor open deed. Toen moest ze wel onder ogen zien dat Wessel niet meer terug zou komen. Nicky bleef alleen achter met de zorg van haar drie kindjes…Het grote drama moest toen nog beginnen…

Iemand uitschrijven uit je huis kan pas na gedegen onderzoek van de gemeente dat minimaal vier weken duurt. Als de persoon niet wordt gevonden wordt hij/zij uitgeschreven als zijnde geëmigreerd. Daarna kon Nicky pas de bijstandsuitkering aanvragen.

De behandeling aanvraag kan wel zes weken duren. Toeslagen aanvragen (o.a. huurtoeslag) kan pas als je bewijs van inkomsten kan overleggen en voorlopig was dat nul. Met terugwerkende kracht is er niet bij. Je krijgt bijstand vanaf data aanvraag toen Wessel eindelijk uitgeschreven kon worden na beëindiging van de procedure.

Twee maanden vaste lasten achterstand werden er drie. Een brief van de woningcorporatie… de uithuiszetting zou binnenkort bij der rechtbank worden aangevraagd. Zo is de procedure als na drie maanden de huurder taal noch teken geeft op aanmaningen. Nicky liep achter de feiten aan en kwam via de sociale dienst bij een maatschappelijk werkster terecht die direct actie ondernam…Met het oog door de naald is Nicky aan uithuiszetting ontkomen met de belofte dat van het kindergeld al een deel huurschuld zou worden voldaan. Daar heeft ze voor getekend.

Een telefoontje van maatschappelijk werk naar mij was genoeg…en werd direct dezelfde dag een afspraak met Nicky gemaakt buiten openingstijden in het consuminderhuis. Ik hou van korte lijnen en snelle hulp om rust te brengen… Ze zou de kindjes meebrengen en dat was goed…

Begin december en een gebroken mensenkind dat in haar kracht probeerde te gaan staan. De kinderen hadden al snel speelgoed gevonden en werden daardoor afgeleid. Nicky vertelde wat ik al grotendeels wist. Ze was afhankelijk van voedsel van haar ouders en de uitkering werd misschien in januari voor een halve maand uitbetaald als het niet februari zou worden. Ik liet haar maar praten o.a. over de sociale dienst die altijd een maand achteraf betaald en de aanvraag moest eerst bekeken worden voor de verwachte toekenning zou volgen. Nicky kon al helder denken was mijn conclusie… “De maand december heeft vele vrije werkdagen…dus nog meer achterstand,” merkte ik op..

 De snel opgelopen schulden betekende in de toekomst van een minimum uitkering een hoge maandelijkse afbetaling huurschuld en energiekosten. De kinderbijslag om brandjes te blussen.

Nicky wilde wel van droog brood leven, als ze met haar kindjes maar mocht blijven wonen in het huis waar alles bekend voor hen was. Waar kon ze heen met drie kinderen… Bij haar ouders in een 55+ flatje kon niet en mocht niet en de “aanscheiter”

 slaapt nooit. Ik heb haar maar niet vertelt dat kinderen tijdelijk bij pleeggezinnen worden geplaatst als hun ouders niet voldoende zorg kunnen bieden. Zoals uithuiszetting of afsluiting energie of zonder inkomsten zijn. Niets eens alleen labiele ouders met o.a. verslavingen. Ik heb vele malen meegemaakt dat kinderen tijdelijk bij pleegouders voorgoed werd, tot uit de ouderlijke macht zetten toe…Ik heb dat allemaal maar niet aan Nicky vertelt…

Ze kon op dat moment alleen de dichtstbijzijnde ellende bevatten en dat raakte al zeer diep. Ze hield een hand op haar borst waar onder haar trui het kruisje van een rozenkrans zat…Toen had ik de kraaltjes om haar hals al gezien die achter haar trui verdwenen. Tien kleine kraaltjes voor de Weesgegroetjes en de dikkere kraal voor het Onze Vader… We hebben de bigshoppers met voedsel samen gevuld en toen ik haar even aanraakte kwamen de tranen…Dat deed ik met opzet om de druk eraf te halen en de stroom verdriet los te maken…

Ik vertelde haar dat ik geloof in een hogere macht die ons draagt en kwam haar rozenkrans te voorschijn. Ze vertelde twee keer per dag te bidden… “Vandaag kan je bedanken,” heb ik haar nog vertelt want we blijven je dragen zolang het nodig is… en daar houden wij ons aan al moet ik de boodschappen zelf gaan kopen…

Vijf december had de zak van Sinterklaas aan de deur van Nicky en haar kindjes gestaan…met speelgoed en snoep en voor Nicky ook een verzorg pakketje. Nicky’s moeder paste op de kindjes als Nicky naar mijn cursus in de avonduren kwam. Daarin werd de voortgang besproken op meerdere vlakken en veel geleerd van elkaar…waardoor de deelnemers stabieler en krachtiger werden…

Dan mochten de deelnemers aan het einde van de avond kleding en spul uitzoeken dat ze nodig hadden. Een gezellige bedoening vaak tot in de kleine uurtjes. Nicky kwam tweemaal per week naar de broodlijn met het jongste kind in een wandelwagentje…en werd bijgestopt uit het winkeltje als iets op was van houdbaar spul…

We hebben haar de feestdagen door gedragen met een mega bult voedsel… gekocht o.a. van mijn Kerstactie Mijmeringen en de sponsorwerving bij bekende Nederlanders die ik deed. John de M senior was daar een van en hij sponsorde begin december jarenlang 5000 euro waar we vele gezinnen de feestdagen van door konden dragen. De gereformeerde kerk gaf altijd een donatie en de vele lezers die me hielpen al die gezinnen ruim in de boodschappen te zetten.

Daardoor kon ik hier en daar hoognodige versleten wasmachine koelkast of gasfornuis laten brengen en de vele bigshoppers voedsel. Daar hielpen vele vrijwilligers aan mee om die te vullen…

 Voor elke drie personen in een gezin was een bigshopper en bij elke bigshopper hoorde een envelopje met 30 euro voor vers spul. Bij een gezin van vier personen werden twee bigshoppers gegeven en de supers gaven wat over was van Sinterklaas. Van chocoladeletters werden pindarotsjes gemaakt en cornflakes in gesmolten chocolade gedoopt. Hier en daar werden PLUS tegoedbonnen in stilte uitgegeven waar het heel nodig was. Bij gezinnen met kinderen. Van de bonnen mocht geen shag of sigaretten gekocht…dat wisten ze bij PLUS.

Nicky heeft nog lang voedsel van de broodlijn meegekregen en hoorde ik tijdens de cursus hoe ze erbij zaten. Het kleding/voedselpasje werd ingetrokken als de mensen niet meer naar de cursus kwamen… Nicky heeft inmiddels een nieuwe partner en de kinderen zijn jonge volwassenen die nog steeds ”Hoi Annemiek” roepen als ze me zien…en maakt mijn hart een blij sprongetje…Als Nicky haar hond uitlaat en we elkaar tegenkomen zwaait ze. Ze woont bij mij om de hoek…We maakten onlangs een praatje in het winkelcentrum waar ze was met haar vriend… Ik heb maar niet gevraagd of ze een samenlevingscontract hadden, dat hoeft niet omdat Nicky nu veel wijzer is dan toen…Dat zie je alleen al aan haar lichaamshouding en zit wel goed…en gaf ik haar een knipoogje…

Annemiek.

Mijmering 57 Popcorn wolken, verse vijgen, Engels pluksel voor nop, salade op kleur, en Jos die leerde van familie uitbuiterij...

Beste mensen,

Tegenspoed is een gelegenheid om innerlijke kracht te ontwikkelen. Ongestoord geluk is nergens tegen bestand. 

Dus moeten we dankbaar zijn voor stoorzenders en miskukels die hun slag slaan… als ze de kans krijgen…

Annemiek.

Mijmering 57 2025.

Tip…”Popcorn wolken” vertelde de weer meneer, “alsof kraantjes even werden opengedraaid” vond de woensdagvriend. 

Harde wind tussendoor en beiden werden benut voor mijn bijen/vlindertuin.

Ik wil de zaden niet laten verwaaien op stoepjes en de goot en werden ze in de aarde tussen de planten gelegd. 

De volgende bui regende het zaad in de aarde en moeder natuur kan weer aan de slag…

De peultjes van de siererwt worden apart gehouden evenals de zaden van de stokroos.

Tip 2…Nu heb ik altijd het kleine schoudertasje om. 

Op heuphoogte mijn sleutelbos en telefoon om hulp in te roepen als ik mijn evenwicht verlies.

 Ik neem het tasje zelfs mee naar bed…en ligt het naast me.

Tip 3… Engels pluksel kost 7,68 euro per 5 meter en wordt gebruikt op smetplekken bij mensen die weinig kunnen bewegen. Wegwerpspul dat ook nog niet vergoed wordt door de zorgverzekering hoorde ik.

Petra en ik hebben een flanellen laken in repen gescheurd waar de “gebruiker” zelf wel een zigzag randje aan kan knippen. 

De repen kunnen hergebruikt en op 60 graden gewassen. 

Nee! Niet zigzaggen met de naaimachine dat geeft weer nieuwe smetplekken tijdens hotdagen…

Tip 4…Verschillende soorten groenten wokken in de stoofpan. 

Starten met gesnipperde ui en knoflook. 

Puntpaprika, enkele tomaten en een halve courget die nog in de koeling lag.

Deze keer alleen kerrie en peper/zout op de groente en kort roerbakken terwijl een kopje zilvervlies rijst werd gekookt.

Het kokend water van die rijst werd opgevangen en kwam op wat onkruidjes op het trapje…

Bordje rijst, groente erop en de rest van wat overbleef met elkaar vermengen voor morgen…

misschien wel met een gebakken eitje erop.

Tip 5…In de ochtend heb ik de meeste kracht en wordt elke keer de zaag in een stronkje gezet. 

Het zijn snel groeiende bomen ontstaan uit nootjes die Jeanke eekhoorn en consorten in de aarde verstopten. 

Hoe korter afgezaagd hoe minder de uitlopers…

Tip 7…Nog altijd bekoren de maaltijdsalades met deze keer een witlof stronkje in repen 

en een appel met schil in blokjes besprenkeld met het sap van een citroen.

Een rode punt paprika in stukjes en een halve groene paprika en een klein komkommertje zonder zaad in stukjes.

Het kropje sla met wortelkluit gebruik ik ook in delen erbij. 

De wortelkluit wordt altijd even in water gezet en omwikkeld met een stukje toiletpapier weer in de koelkast gelegd…

Ik gebruik toiletpapier als keukenrol, 

heel zuinig in gebruik zelfs om mijn neus te snuiten.

Terug naar de salade… scheut olijfolie. 

Scheutje kruidenazijn, eetlepel vlierbloesemsiroop (of wat honing) en een handje witte rozijnen.

Mijn leventje…De krans op de poort droogt langzaam in en wordt alleen maar mooier. 

De tomatenplanten groeien als een gek en worden gesteund door stokken…

De boomspinazie kreeg ook een steuntje.

Op de fiets naar Sonja om op z’n Annemieks naailes te geven en dat is nooit zoal het hoort. 

We werken op gevoel zonder spelden of meetlint en werd een broek recht afgeknipt wat later niet recht bleek te zijn.

Wat bijgewerkt werd de broek omgenaaid en een shirtje werd drie maten kleiner of zo… 

Sonja heeft een perfect figuur waar een jute zak nog mooi om staat. 

Er kunnen twee Sonja’s in mij en we voelen elkaar erg goed aan… 

De tijd vliegt en ga ik o.a. met twee reuze courgetten naar huis die bij hen de oren uitgroeien. 

Zo hard gegroeid…en goed om in zoet/zuur in te maken…

Sonja heeft ook een vijgenboom uit een stekje opgekweekt. Dit jaar brengt hij de eerste oogst.

Hoe heerlijk zijn de vruchten... Vijgen drogen kan ook nog... De meeste mensen kennen die wel...

 Max de hond is mijn lief en als Sonja de kipjes even vergeet lopen ze op straat… In haar optrekje achterin de tuin, dat schuurtje heet woont al een tijdje een egel van fors formaat. Hij/zij heeft van hooi en wat zo voorhanden was, een knus nestje gebouwd. 

Als hij erin duikt zie je alleen nog zijn billetjes volgens Sonja. De schuurdeur staat meestal iets open en Sonja heeft ontdekt dat de egel van watermeloen houdt. Een doorgesneden meloen werd bij het schuurtje gelegd…daar zat hij tijdens een nachtelijke schranspartij middenin…Sonja zet overal oude borden met regenwater gevuld zodat de vogeltjes kunnen badderen.. Bij mij staan lage kommen voor hetzelfde doel… Wat zijn de beestjes mooi…

Tot slot nog een beschrijving terug in de tijd, toen het consuminderhuis nog was zoals bedoeld bij de oprichting… Verhalen waar weinig mensen zicht op hadden…

Jos… Alleenstaand en al wat ouder. Hij had een Wajong uitkering en werkte parttime in een klein fabriekje aan de rand van het dorp. Op de fiets kon hij daarnaar toe. Een vrolijk goed mens en als alles gewoon zijn gangetje ging, was er niets aan de hand met Jos. Een ongeluk zit in een klein hoekje, komt altijd onverwacht en zelden alleen…

Jos was in de problemen geraakt en daardoor een maandvoorschot achter bij Essent. Dat werden drie maandvoorschotten achter... binnen een half jaar en dat kon hij zich met zijn minimuminkomen niet veroorloven. Wat de reden was?

 Jos had een heup gebroken na een val met zijn fiets. Een operatie volgde en opname ziekenhuis. Er moesten wat pyjama’s, ondergoed en trainingsbroeken komen omdat het oude spul tot op de draad was versleten. Jos lette daar niet zo op. Zijn zus zou daar wel voor zorgen en kwam goed.

Toen dacht Jos nog niet aan de tig euro eigen bijdrage zorgverzekering die moest betaald. Hij kwam nooit bij de dokter. Zijn tweede financiële strop de ESSENT dat niet afgeboekt kon worden door te weinig tegoed had niet zijn aandacht op dat moment. Zijn derde ramp werd zijn eigen zus die de boodschappen deed toen Jos naar huis mocht. Jos was blij geweest met de hulp en zweeg over de wel erg ruime hand waarmee door zus werd ingekocht. Het moest maar even… hij hoopte snel zelf weer op de been te zijn. Tegen de buren gaf Jos hoog op over de hulp van zijn zus en iedereen was gerust…

De stille manipulatie moet toen zijn begonnen en eigenlijk had Jos het wel verwacht maar kon geen kant uit. Hij was afhankelijk van zijn zus. Het waren niet alleen de hopen te dure boodschappen die niet allemaal in zijn keukenkastjes belanden, maar ook de nodige eurootjes die hij betaalde voor de poets uurtjes van zijn zus in zijn huis.

Zijn zus was een wel erg dure “mantelzorger.” De vele keren dat zijn zwager hem voor controle naar het ziekenhuis bracht werd verrekent want je wil niet over de tong gaan… Al die drukte in zijn huis en de oude hond die nu door zijn neefje werd uitgelaten. Daar gaf hij (oftewel zijn zus voor hem) ook weer geld voor, want die neef was erop uit. Dat zal hij wel van zijn ouders hebben afgekeken. De vele keren dat friet werd gehaald omdat er geen tijd voor koken was geweest. De bestelling was groot want het hele gezin at royaal mee…op kosten van Jos. Zijn zus had tijdelijk zijn bankpas.

Na het overmaken van de WAJONG uitkering van Jos was zijn zus snel erbij om geld af te halen voordat de automatische afhoudingen werden afgeboekt.

Eenmaal per maand moet een bankrekening op plus staan en is dat niet het geval dan wordt na drie maanden de bankrekening geblokkeerd.

Zus en zwager woonden met hun zoontje zo ongeveer bij Jos in… met koekjes bij de koffie die opeens van D.E. bleek te zijn en niet van OKE merk waar Jos het altijd mee had gedaan. Mee eten bleek vaak gemakkelijker. Ze konden de kosten immers delen maar de grootste post betaalde jawel….Jos.

Jos die altijd sober had geleefd maar overhouden was nooit gelukt door zijn oude hond die speciaal voer moest hebben (nierproblemen) en het beestje was zijn “kind” geworden toen hij na zijn scheiding alleen kwam te staan…

Van zijn vakantiegeld in vroegere jaren moest hij meestal hoognodige uitgestelde aankopen doen of de minstand op zijn bankrekening aanvullen… Herstellen van een gebroken heup duurt lang als je niet meer zo jong bent en de tijd boven draagkracht moeten leven werd hem fataal.

Een betalingsregeling voor de schuld bij de zorgverzekering en ESSENT had hem misschien kunnen redden maar tegen de familie manipulatie was hij niet bestand.

Jos zweeg uit onmacht en schaamte…Toen hij weer mobiel was heeft hij zijn zus en consorten zo ongeveer uit huis gezet. “Stank voor dank,” zei zus. Toen was door Essent de toevoer stroom/gas al afgezet, dat doen ze bij wanbetalers net voor je deur. Ook had Essent al beslag op Jos zijn uitkering gelegd, tot de beslagvrije voet en dat is 10% onder minimum… en Jos zweeg. Hij mocht blij zijn niet uit zijn huurhuis te zijn gezet. De uitbuiterij had net niet lang genoeg geduurd. Zonder stroom en gas moest nog maar een tijd zo blijven. Hij wist ook niet hoe dat kon herstelt. Zolang het loonbeslag zou duren…

Jos zweeg nog steeds toen hij na drie maanden weer aan het werk kon gaan en leidde hij een dubbel leven. Wassen op de hand was in de zomer  geen probleem geweest. De dag begon als het licht werd en zijn hond hem wakker maakte. Jos ging met de kippen op stok als het donker was geworden en hij met zijn hond het laatste rondje had gelopen. Jos sliep op de bank met de hond in de mand ernaast, want in zware tijden wil je dichtbij het liefste zijn dat je hebt.

Dieren bedonderen je niet want hun liefde is onvoorwaardelijk. De onzekerheid, het opgejaagde gevoel van direct na het ongeluk had hem niet meer verlaten… integendeel het werd alleen maar erger…

Jos sloeg alle bezoek af, met afgesloten deuren en poorten en de rolluiken omlaag. Een oud butagasstel met een gasfles werd zijn redding. Dat had vroeger in de schuur gestaan om frites op te bakken, om stank in huis te voorkomen. Intussen stond het gasstel in de keuken en zorgde voor warm water voor koffie en een wasbeurt van zijn lijf voor het aanrecht en/of om wat eten op te warmen bij kaarslicht... Jos was vindingrijk en laadde zijn telefoon op, op zijn werk, zonder dat iemand maar iets door had…

“Kom je vanavond ook langs Jos?” “Ja hoor…mag ik me dan bij jou even douchen, ik kom dan net van een zware klus iets verderop” Lekker door en door opwarmen in het weekend doe je bij de supermarkt of IKEA en bij moeder in de verpleegkliniek laadde hij op zondag de telefoon op… Zo heeft hij het hele verhaal aan me vertelt en we hebben er samen om gelachen hoe vindingrijk hij was...

Ik vertelde aan hem hoe ik heel veel herkende van zijn verhaal, door naast hem te gaan staan. In het verleden leefde ik lang van 10 euro leefgeld per week en hele zomers bonen at uit de volkstuin omdat ik nooit in de schulden wilde komen. Alle geld ging toen naar mijn zorgen zoon, die ik financieel boven water hield. Schulden heb ik nooit gehad daar lag bij mij de grens van hulp verlenen…In die tijd zijn de woonmantels ontstaan om de energiekosten te drukken. Later werd consuminderen uit noodzaak, consuminderen uit overtuiging. 

Jos heeft het bijna twee jaar volgehouden zonder stroom en gas en er moest iets gebeuren want Jos vervreemde van de samenleving en was een kluizenaar geworden. Hij kon er niet meer tegen en raakte overspannen van alle geheimzinnigheid…De tranen zaten constant hoog omdat hij nog een winter niet meer aankon en uiteindelijk brak hij… op zijn werk. Zijn leidinggevende belde naar maatschappelijk werk waar hij over drie weken een afspraak had.. De leidinggevende van Jos wist gelukkig ook van het consuminderhuis en belde me op.  Buiten openingstijden in de stilte hebben Jos en ik met elkaar gesproken en de mogelijkheden bekeken.

Er kwamen schone dekbedden en wollen dekentjes voor zijn beestje en goede tweedehands kleding want er was zoveel versleten en vooral te vies geworden om nog ooit schoon te krijgen. Dat werd in vuilniszakken door brandgangetjes afgevoerd. Daarnaast draaide mijn wasmachine een weekend lang.

Jos kreeg voedsel in blikken en potten en vers spul voor diezelfde dag. Dat kon bewaard in een koelbox (die wij nog hadden staan) Die kon buiten in de kou naast zijn keukendeur.

Jos werkte naast zijn parttime werk enkele uren in de week in ons consuminderhuis en hij en ik zwegen over wat hem was overkomen. Dat ging niemand iets aan. Jos kreeg nog wat meubeltjes die aan vervanging toe waren. Eenmaal per week zette Jos zijn vuile was bij mijn achterpoort. Dat kwam schoon weer terug op de dag dat hij bij ons kwam werken… In hof en huis duldde ik geen “cliënten” hoe aardig ook.

Tijdens Jos zijn afspraak bij maatschappelijk werk was ik eventjes telefonisch aanwezig. Om weer aangesloten te worden bij ESSENT plus maand voorschot plus eerste aflosbedrag van de schuld bleek 800 euro nodig te zijn waaraan we ook een deel aan bijdroegen vanuit mijn kerstactie van de lezers van de Mijmeringen. De grootste moot werd  via maatschappelijk werk uit het noodfonds betaald.

Jos deelde nog een tijd mee met onze voedsellijn als aanvulling, omdat hij zich het eten uit de mond spaarde voor aflossing schuld en het dure hondenvoer en dat was hem aan te zien… We hielpen tot de beslaglegging van zijn uitkering afging en nog ietsje verder…  Ik zag Jos rustiger worden en blij en zijn hond heeft hij al eens meegebracht die uitgebreid werd bewonderd en geknuffeld. Het beestje dat hem liefde gaf toen eigen volk hem uitbuitte…

Jos had vroeger tientallen jaren lang iemand van Meander die wekelijks een uurtje meekeek… Door bezuiniging was die hulp weggevallen en was de weg open voor het uitbuiten van een eenvoudig goed mens…Jos is een van mijn kinderen en heeft voor altijd een plekje in mijn hart…Dat bleef nadat onze wegen scheiden…Dat moest wel want met mijn levenservaring kon ik in stilte vele helpen die dat nodig hadden en dat kost tijd en energie…

Annemiek.