Simpel gaan leven, in stilte genieten van de wonderen om
je heen, brengt rijkdom die op geen enkele plek met geld te koop is…
Annemiek
Mijmering 24 2025.
Tip… Het nostalgische goed gevoel komt in stromen als ik het oude vliegengordijn ophang.
Het gordijn is van de moeder van Christel geweest en zo bij mij beland.
Ik hou van het patroon en het heeft vele voordelen. Je ziet geen vlekken op het grof patroon van o.a. vieze tuinwerkhanden.
weer de kast ingaat.
Het zijn twee stukken met middenin een opening die direct achter me dichtvalt.
Het loodkoord zit namelijk aan de zijkant, en onderaan zit een dubbele brede zoom dus zwaar.
hangen, wat het snel dichtvallen bevorderd.
Je zou ook nog
knikkers in de brede zoom kunnen doen maar hoeft niet…
Tip 2…Elke dag werken in de tuin brengt geluksgevoel en daardoor ideetjes...
van koemestkorrels.
De lange naald met de katoenen draad blijft wel eens hangen
en werd met het tangetje geholpen.
Onderin het plastic werden gaten geknipt zodat teveel regen of gietwater weg kan stromen.
ontstaat.
Op de gaatjes komen hergebruik filterzakjes en een laagje potscherven.
Zo kan water weg en blijft de aarde in de mand.
De mand is bij het hengsel hoger dan aan de
zijkanten.
Daarom komen bij het hengsel de meest forse planten met grotere wortelkluiten.
Aan de zijkanten de kleutertjes…
de kleintjes zijn in
augustus afgelopen jaar gestekt…
De mand kwam op klinkers vrij van de aarde te staan en kreeg tot slot nog wat lage bloeiende plantjes.
De flanellen lakens liggen klaar en vele bamboe stokken.
De flanelletjes gaan indien nodig, over de stokken heen met wasknijpers vastgezet.
Tip
3… Een kistje tegen het muurtje met twee geraniums in
gevoerde potten erop.
Opeens weet ik wat onder de potten zal leggen, houten wasknijpertjes.
Tip 4…Vervolg vloerkleed tas. Een paar dagen werd er niet aan gewerkt.
Hij beviel me niet helemaal en opeens viel het kwartje.
Het hengsel was te iel en werd eraf gehaald.
De tas werd eerst nog dichtgenaaid, dat gebeurd overhands zodat het weefsel niet verder uitrafelt.
De vlecht erop genaaid door de twee pandjes heen.
Daar kwam het tangetje meermalen aan te pas.
Soms werd met het
hamertje op de naald geslagen.
Daarop
kwamen twee plantjes in pot die water krijgen in het schaaltje.
Zijn de
plantjes uitgebloeid dan komen ze in de border, (ze zijn wintervast ) en komt
iets anders in de tas....
Het
“gezuiverde” sop kwam in een gereedschap bak buiten op de
tuintafel en werden onder/schaaltjes van planten in de week gezet.
Ondertussen
werd onder de tuintafel de zooi geruimd en geveegd.
Een plastic kratje werd schoongeveegd waarin de kleine onder/schalen kwamen.
Om
te voorkomen dat bladeren en troep erin waait werd een plastic deksel erop
gelegd met een zware steen erop.
Mijn leventje… Elk voegje van het hofje is uitgekrabd door gestaag elke dag een tijdje te krabben.
Het wegenzout is gestrooid en stuurde “Hij die de sla laat groeien” een zachte regenbui
Elke ochtend loop ik door de tuin en voel Floortje altijd naast me.
De rabarber in de voortuin komt op zie ik, en hier en daar een paardenbloem die toch eruit zal moeten.
De bloem op tijd plukken is al genoeg.
De
planten straks maar uitsteken… dat is nog beter.
Op de planning stond als extra werk de deuren op de benedenverdieping met SUNSODA schoonmaken.
Meneer weet hoe ik dat hebben wil met na het schoonmaken, direct neutraliseren,
Met het sopje van het keukenblok dat ik schoonmaakte werd de glasplaat buiten en de buitenunit airco verwarming schoongemaakt.
Nog een verhaaltje dan maar?
Moederdag…..mijn zoon heeft gisterenavond gebeld om even bij te praten en een fijne Moederdag te wensen. 8.30 uur zit ik aan het ontbijt. Mijn haar is gewassen en gedroogd zonder foam of föhn
Een pet op is prima. Een dot crème op mijn gezicht tegen de wind en een dunne fietsbroek aan met een driekwart broek erover heen die snel droogt bij regen.
De regenjas in de fietstas en een fleecevest aan. Klaar voor een nieuwe dag. De haan wekte me om 6.03 met zijn vrolijk gekraai. Ik heb me nog een uurtje omgedraaid… Moederdag is immers luieren en ik heb de tijd aan mezelf.
Zonder TV en radio is er geen weerbericht. Dus kijk ik naar de boomtoppen die
boven de dijk uitsteken. Hoe hard zal de wind zijn, en zijn er donkere wolken?
Het lijkt open schoenen en topjes zonder mouwen weer.
Nog even een krabbeltje voor Johan de verhuurder. Hij komt regelmatig
planten verzorgen of eieren rapen.
10.30 uur en tien kilometer op de teller. Pauze bij een bank tegenover de Paulina
hoeve. Koffie uit de thermos en een koekje dan maar? Schapen staan in een
weitje met piepjonge lammetjes erbij. Ik mijmer wat terwijl ik geniet van de
omgeving. Wat een heerlijk leven hebben die schapen. Je wordt vanzelf gedekt,
krijgt vele lieve lammetjes en de ram is weer de hort op. GEWELDIG TOCH!
Beter dan kip zijn in een toom en achter de haan aan scharrelen. De haan altijd voorop de kippen erachter. Al moet ik zeggen dat het heerschap bij het huisje wel een deuzige haan is. Ik weet al welke kip werkelijk de baas is en alle lekkere hapjes weg snaait voor ieders snavel. Voor de vorm laat ze meneer voorop lopen omdat het zo hoort maar hij heeft geen donder te vertellen… zo ken ik er wel meer. Ook in de mensenwereld…
Richting Alkmaar vandaag via een omweg over de lange molenweg. Onderweg wisselde ik van driekwart naar korte broek zomaar langs de weg. In de verre omtrek geen mens te zien. Weiland koeien en schapen en hier en daar een paard die daar geen moeite mee schijnt te hebben. Het is stil en vredig in mezelf. Ik zou dagen zo door kunnen fietsen. De wegenkaart maar eens bekijken of ik goed zit. Oude boerderijen achter sloten met hoge hekken. Hectares grond erom heen. Via wegomleggingen kom ik in het centrum van Alkmaar en ik zou de weg niet meer terug weten… Dat is de eerste uren ook niet aan de orde.
Ik wordt enthousiast verwelkomt door een stel ouderlingen in zwart pak gestoken. Ze wijzen me de weg naar het toilet en even later bekijk ik met opgeluchte aandacht de kunstwerken. Er zijn loten te koop voor een euro. Je kan er een schilderstuk mee winnen dat ik nog niet eens voor niks zou willen hebben. Je doet wat voor de kerk en ik koop een lot wat ik op naam van mijn zoon zet. Ha… je zal zien dat hij de rotzooi wint. Dat is mijn wraak voor alle gratis folders en informatie materiaal dat hij op mijn adres laat aankomen, terwijl hij in Amerika zit. De keren zijn niet te tellen dat er een koeriersbedrijf aan de deur stond en vroeg of hier Napoleon Bonaparte woonde of Piet Hein.
Maarten Luther king of Willem Alexander was ook een goeie. Mijn zoon heeft
gevoel voor humor. Waar heeft hij dat toch van… Ik loop even later eens over
het kerkhof, lees de teksten op de graven en fantaseer een geliefde of een
“knotterpot” bij de tekst “hier ligt mijn echtgenoot”… In gedachten lees ik “en
hij ligt hier goed”. Ach… ”Hier ligt mijn enige broer” Dat “enige” raakt me. De
kindergrafjes sla ik snel over… Daar kan ik niet goed tegen… Verder maar langs
velden vol pioenrozen en prachtige laantjes met bomen langszij.
Hoe welkom is het huisje achter de dijk met de haan en de kipjes. De hond zit alweer voor de deur en ik vraag beleefd wat hij komt doen... Ik klop eens op zijn kop en zijn staartje gaat kwispelen. Het staartje van een hond is zijn “lolmeter” vertelde mijn vader altijd. Hij lust wel een koekje… Als ik in de namiddagzon door de mooie tuin loop komen er tranen van zoveel schoonheid en serene
stilte...Gemis van mijn vader de enige van ons gezin die daar iets van zou begrijpen…
In de late namiddag maak ik een ei/tomaatsalade met verse bieslook uit de tuin. Blaadjes van de paardenbloem erbij en
warme afbakbroodjes uit het oventje. De eitjes van de kipjes zijn heerlijk. Ze
scharrelen in alle vrijheid en dat proef je. Een afwasje en koffie in de serre.
Langzaam gaan de haan en de kipjes richting nachthok. In de serre hangt zwaar
de zoete geur van bloeiende bloemen. Wat een weelde om hier te mogen zijn. Ik
voel me een bevoorrecht mens… vanuit dat gevoel ruim ik elke avond na het eten
een uurtje achterstallig onderhoud weg. Even stoffen of stofzuigen. Een
dweiltje hier en daar…omdat ik overloop van dankbaarheid. Voor wat hoort wat.
Vakantie Noord Holland dag vier. De haan heeft zich verslapen en kraaide een half uur later…..Mijn ontbijtje is daardoor ook verlaat... Er staat meer wind zie ik. Reserve kleding maar weer in de fietstassen de dichte schoenen regenjas en lange broek aan. Omkleden
onderweg is zo gebeurd. Vandaag gaat mijn fietstocht naar Graft - de Rijp. Een van de mooiste dorpjes van Nederland volgens Jan Adriaans zoon Leeghwater. Hij kan het weten en hielp bij de opbouw. Het gemeentehuis is o.a. zijn ontwerp. Het dorpje is veel dichterbij dan ik dacht. Mijn fietstocht langs de Beemstervaart is maar kort.
In het hart van het prachtige dorpje besluit ik eerst koffie te gaan drinken.
De wind is hard tot stormachtig. Er is appeltaart die verrukkelijk smaakt en ik
praat wat met de eigenaresse van de zaak. Graft is een dorpje op zichzelf en de
Rijp is weer een ander dorpje vertelt ze. Ze beconcurreren elkaar met
verenigingen en hebben ieder hun eigen scholen kerken en een eigen
gemeentehuis. Toch liggen ze tegen elkaar aan en beiden zijn prachtig. Kleine
bruggetjes en huisjes aan de waterkant. Ik kan er niet genoeg van krijgen en
wandel er steeds weer doorheen zie steeds meer bijzonderheden en proef de sfeer
uit vervlogen tijden. Het museum is gesloten, wat jammer! Ik besluit verder te
gaan richting Noordeinde. Daar is niet veel moois en ik fiets verder langs
polders en water richting Driehuizen. De wind is in het open land niet tegenop
te fietsen. Ergens midden in de polder staat een bank achter een dijkje. Ik zet
er mijn fiets tegen aan en haal de thermos uit mijn tas. Koffie en een
boterham…
Ik zit er wat in de luwte voor me uit te dromen. Bij een boerderij is een oudere meneer met een zeis aan het werk. Het gras dat hij maait is voor de schapen zie ik… Als hij mijn richting opkijkt zwaai ik… Hij zwaait niet terug. Weer op adem besluit ik niet verder die kant uit te fietsen. De wind is te hard. Mijn conditie is die dag niet zo goed merk ik. Spierpijn en moe. Terug maar weer fiets ik richting Grootschermer een dorp wat als een lint langs de Beemstervaart ligt. Bij de kerk aangekomen begint het te stort regenen en ik schuil onder hoge bomen. De bui duurt te lang en ik besluit verder te fietsen door de regen...
Tot mijn verbazing kom ik langs een beeldentuin van Nic Jonk. www.nicjonk.nl Daar is ook nog
een expositie van Corneille zie ik. Cobra stijl. Daar hou ik zo van… Ik heb een
boek over het leven van Corneille en een door hem beschilderde fles. Cobra
stijl doet zo heerlijk kinderlijk aan met de felle kleuren. Tjee... De
beeldentuin en het museum zijn gesloten…
Ik besluit om morgen terug te komen. Verder langs de Beemstervaart kom ik de
Emmacentrale tegen. De wind is moordend hard en als ik bij een molen kom val ik
bijna van de fiets. Ik moet plassen en wil niet langs de weg. Goed om een
blaasontsteking te krijgen. Met al die spierpijn kan ik ook niet meer hurken.
Ik heb het helemaal gehad. Even uit die wind zou fijn zijn.
Aankloppen bij een molen? Hoe doe je dat? Nou, troela er zit een deur in een
molen ……
Ik wordt vriendelijk te woord gestaan door een oudere mevrouw en ja ik mag naar het toilet en ik mag even gaan zitten in de kamer zo lang ik wil zegt ze vriendelijk. Ik krijg zelfs een kop koffie en kon zo in slaap vallen. Als mijn hoofd naar voren knikt in een halve sluimering besluit ik op te stappen….Ik bedank hartelijk en voel me verlegen van zoveel gastvrijheid...
Richting huisje maar terwijl het nog middag is. De wind is te erg. Regelmatig moet ik de pijn verbijten en keihard doortrappen tegen de wind. Achter de dijk in de luwte is Johan van der Hoek (eigenaar huisje) bezig met de gasbron. Er moet iets aan gerepareerd worden. Er zit gas in het bodemwater verteld hij. Het water wordt opgepompt en het gas werd vroeger gebruikt voor de gaslampen in huis en om op te koken. Nu wordt het niet meer gebruikt maar Johan wil wel dat alles het nog doet. Ik ga koffie maken en nodig meneer uit in zijn eigen huisje. We praten wat over de groenten die hij zaaide in de serre en hij is verbaasd dat ik een moestuin heb en zoveel weet van “vergeten groentesoorten’. Ik zaaide voor ik weg ging nog “boerentenen” en “knoebelbeuntjes”. Hij heeft “jin-jang” boontjes voor me en Belgische loftbonen. Hij laat me het rode boerenkoolzaad zien wat hij gaat zaaien en kijkt me met ontzag aan.
Hij weet duidelijk geen raad met dit soort vrouw dat mannen en vrouwenwerk doet en alleen op vakantie gaat. Hij zegt gezien te hebben dat ik schoon heb gemaakt. Ja, als tegenprestatie voor het goedkoop huren…..en er is wat achterstallig onderhoud merk ik op. Hij zegt dat tien euro per dag huur voor het huisje nog teveel is nu ik dat schoonmaakwerk deed. Omdat ik geen verplichtingen wil zeg ik dat het prima is die tien euro per dag.
Anno 2025 begrijp ik pas dat dit “wild
wijf” het jachtinstinct van mannen aanwakkerde. Het heeft me nooit in ongewenste situaties gebracht.
