Beste mensen,
Goed in je vel zitten brengt het gevoel dat je nergens aan hoeft te ontsnappen. Altijd jezelf mogen zijn…
Geen rol spelen om een ander
te behagen en daar is veel durf voor nodig. Je houd er geen “vrienden” mee,
maar degenen die blijven zijn oprecht dus zeer waardevol…
Annemiek.
Mijmering 23 2025
Nog een mogelijkheid is de hogedruk spuit erop. Gezuiverd drinkwater verkwanselen, daar ben ik geen voorstander van.
Het schoffeltje werd ingezet om met een hoekkant dagelijks een stuk voegjes uit te krabben.
De regen spoelde het wegenzout in de voegjes en liet in samenspel met het zout de aanslag verdwijnen.
Tot in de herfst geen omkijken meer naar…
Evenveel appels dan aardappels en twee dikke uien.
Klontje boter nootmuskaat, zout en zo nodig een scheutje
melk.
De truuk is klein gesneden aardappel en ietsje zout met een bekertje water opzetten,
De appels schillen en in parten toevoegen.
Voor het eiwit
doe ik daar een handvol
voorgekookte witte bonen bij. Vleesvervangers…
Tot slot de stamper door de “bliksem” en boter plus nootmuskaat toevoegen.
Eventueel scheut melk erbij al hoefde dat bij mij niet.
De gebakken uien
op het laatste moment erdoor roeren…
de bovenverdieping gehaald. Ik heb ze vorig voorjaar gekocht en laten overwinteren in huis.
Hun mandje voor buiten heb ik al eerder gevoerd en potscherven onderin gelegd.
kost niets…
Daarop een laag potgrond wat koemestkorrels en kwamen de fuchsia’s.
De planten werden rondom met potgrond aangevuld en een steunstokje
erbij…
Natuurlijk veel te vroeg naar buiten en bij gemelde nachtvorst leg ik een
flanellen lakentje
over de mand vastgezet met wasknijpers aan de stokken…
Zolang er plaats is onder het afdak komt elke dag een pot erbij.
Op de grote gaten onderin gebruikte filterzakjes dan verdwijnt de aarde niet.
Daarop potscherven en wederom aarde uit de border.
De planten van boven gehaald, in de pot en stokjes erbij.
Met Manuela en Martien naar een mega tuincentrum in Geleen waar twee winterharde planten aan mijn vingers bleven hangen.
Thuis gekomen wordt de grootste plant “gescheurd” en aan weerszijde van de fuchsia in de mand gezet.
Tip 4… Elke dag wordt met de schop een plag onkruid zooi afgestoken. De aarde eruit geklopt en in de GFT,
want hardnekkig onkruid hoort niet in de compostbak.
Afgelopen herfst zijn al veel bodembedekkers verplaatst naar het moeilijk te bewerken stuk.
Ze zijn aangegaan en zal het onkruid wel de baas kunnen…
Het shirtje werd kliedernat opgehangen op een kleerhanger.
Het
spoelwater wordt planten water en de gesloten mand een gieter…
Een fietstocht daar naar toe bracht me een boek voor een euro en een pracht warm fiets vest voor vier euro.
Een capuchon op het vest waar ik al zolang naar zoek.
Diepe zakken waarvan een ritsje stuk is. Dat maakt niet uit.
Het vest is weinig gedragen, ook dat zie je...
Ik ben dolgelukkig met mijn aankoop… Hergebruik…goed voor het milieu
en mijn portemonnee.
Tot slot nog een vakantieverhaaltje…
Op de fiets de polder in…Er is een museum molen waar best een stuk geschiedenis zal zijn over deze streek. Aan het einde van de zestiende eeuw werd begonnen met de vele meren in Noord Holland droog te leggen.
Dat gebeurde door molens en het water kwam in vaarten waarlangs dijken werden aangelegd. Al fietsend over de dijk heb je aan de ene kant het “nieuwe land” (voorheen water) dat veel lager ligt en aan de andere kant het “oude land.”
Ik leer veel die dag. God schiep de aarde en
de Hollander schiep Holland.
In 1618 was de Beemster droog. Timmermanszoon Jan Adriaanszoon Leeghwater bouwde 53 molens voor dat doel. Ik ken zijn naam nog van de geschiedenisles vroeger op school.
Steile ladders en ook hier weer de bedstee…Ik durf niet helemaal naar boven op de iele laddertjes. De molen laat ik na een tijdje achter me en fiets langs dijken en vaarten.
Richting gemaal WILHELMINA. In 1928 werd over gestapt op elektrische bemaling waarmee de molens hun functie verloren.
JULIANA. Tegenwoordig worden de Schermer en de Beemster droog gehouden door computer gestuurde gemalen o.a. de WILLEM ALEXANDER.
De rest van de dag fiets ik door kleine dorpjes zoals Schermerhorn, Ursem,
Stompe toren, Rustenburg en Hensbroek.
Langs tulpkwekerijen en uitgestrekte velden
met pioenrozen. Mooi landschap en kleine dorpskernen rond een kerk. Gesloten
cafeetjes en piepkleine buurtwinkeltjes. De mensen lijken stug…totdat je ze
aanspreekt.
Een loopplank over de sloot ernaar toe. Omringt door water hoeft hij in droge tijden alleen maar een emmer te laten zakken.
Ik vraag of ik even mag meekijken naar zijn moestuin. Hij bouwde een schutting om zijn landje zodat de wind zijn gewas niet uit de grond waait.
Op het land worden de planten direct aan stokken vastgezet. Daar kan ik me iets bij voorstellen in dit land van wind en water…
Ik bedank meneer hartelijk voor het mee mogen kijken. Inmiddels is een storm opgestoken met wat fijne motregen.
Het maakt de foam in mijn haren tot een plak/pot. Dit
is geen land voor haarlak foam of make-up. Een flinke crème is meer aan de
orde.
achter de dijk.
Wat beschut ligt het daar in de late namiddagzon. Ik voel me erg thuis terwijl de haan en de kippen me volgen komt een hond even buurten.
Waar hij thuis hoort mag Joost weten. Hij krijgt een snee brood met boter en is helemaal tevreden.
De stilte en de zon die door de ramen schijnt zijn aangenaam terwijl ik mijn potje kook en een mooi boek vind in de “bibliotheek” van het huisje.
Later zwerf ik weer door de boomgaard en de tuin tot het donker
wordt…Wat een paradijs…
Annemiek.
