Ik wens je de moed van de morgenzon, die elke dag weer
opkomt, ook als de mensen het niet meer zien zitten…
Annemiek.
Mijmering 22 2025.
De wind is guur maar met een jasje aan is het goed bezig zijn op het hofje. Het snoeihout van de blauwe regen in stukken knippen en in de GFT.
frambozenplanten.
De werkschoenen met plantjes krijgen een likje afgewerkte frituurolie die ik van Gerda kreeg.
Enkele huislook plantjes erbij en wat potgrond
aanvullen.
Het kleine huislooktafeltje kreeg een nieuwe rand die werd
gewikkeld van het snoeihout van de wilde wingerd.
Met de grote naald en wikkeldraad werd de rand op het tafeltje genaaid.
Wat aarde hier en daar en wat huislook van een ander object erbij gezet.
Bloemkool in een jasje, oftewel hoe krijg je groenten bij kinderen naar binnen.
De bloemkoolroosjes beetgaar koken en door een vergiet.
Een dik pannenkoek beslag maken van:
Zelfrijzend bakmeel, een ei, snuf zout en melk.
De bloemkoolroosjes in het beslag dompelen en bakken in
een stoofpan in een bodempje zonnebloemolie.
De roosjes steeds keren tot alle kanten gaar en bruin zijn.
Je kan ze warm en koud eten, wat overbleef werd doorgeschoven naar de lunch de
dag erna…
Elke week komen wat boodschapjes extra mee, en dat zijn flessen water, die komen in een krat in de schuur,
tandpasta, doucheschuim shampoo soda, closetpapier en de crèmes voor mijn verzorging.
Niet
doorslaan en de rust bewaren… Carpe Diem.
Tip 3…Deze vrouw ongeduld werkt dagelijks in de tuin en kreeg de rozemarijn een steuntje.
Lage stengels van de salie zijn vorig seizoen afgelegd, dat wil zeggen op de aarde gedrukt.
Op de plek waar de stengels de aarde raakten zijn tijdens herfst en winter wortels ontstaan.
Drie stuks deze keer en mogen ze komend seizoen nog opgroeien.
Einde zomer worden ze doorgegeven…
Het spul mag niet mijn dierbare opkomende plantjes (pioenrozen) overwoekeren.
Tip 4… Heerlijke jonge daslookblaadjes in de tuin.
Een lel dikke yoghurt werd uitgehangen in een filterzakje in houder op een beker.
Peper en zout erbij en mengen. Kruidenkaas
verrukkelijk op crackertjes of een boterham…
Tip 5… Rauwe spitskoolstamppot. Enkele aardappels werden geschild en in stukken met een beker water gaar gekookt.
Een spitskooltje werd in smalle reepjes gesneden.
Als het water is opgenomen door de bonen…
en de aardappels gaar zijn…
De stamper kort
erdoor.
Een klontje boter en wat nootmuskaat en een scheut melk erbij.
Al omscheppend de pan op laag pitje houden en blijkt het eindresultaat
verrukkelijk.
De trio kropjes met
wortelkluit kunnen in een vaasje en heb je lang slaplezier.
De vis was met 50%
korting bij PLUS en kan ik met een pakje van 2,35 euro twee keer genieten.
Bij de sla kwamen blaadjes bloedzuring uit de tuin…
Kommetje yoghurt na en helemaal genoeg.
Mijn leventje… Naar mijn beleving heeft de winter lang geduurd en elke dag warmer wordt uitgebuit.
Vanaf 6.00 uur op de been met klussen en een eindje
op de fiets slaat het mannetje met de hamer rond 14.00 uur me plat.
en gaat het klussen eh de therapie verder.
De bleekselderij die wortels kreeg
in een vaas op de keukenvensterbank werd in de border gezet.
Een flink stuk klinkertjes werd van mos/voegen ontdaan.
Morgen in de zon een dun laagje wegenzout
erover strooien
en een seizoen lang geen onkruid tussen de klinkertjes.
Tot slot een verhaaltje…
 |
| Klaar voor vertrek. |
Johan de eigenaar van “het huisje” dat ik voor een week huur en in Westdijk staat.
Meneer wilde me ophalen samen met de zus van een vriendin van mij die niet ver van het huisje woont.
Voor mij hoefde dat niet want ik kom er op de fiets ook wel, een sleutel onder de mat zou voldoende zijn.
Op de plattegrond van Heerhugowaard zie ik Westdijk staan. Dat is helemaal niet zo ver en ik ben vrij vroeg aangekomen.
Ik besluit zelf op zoek te gaan en als ik aan kom pas te bellen. Even later sta ik op Westdijk bij nummer acht aan de deur en blijkt het niet het juiste adres te zijn. Westdijk in Noord Beemster daar moet ik zijn en niet Westdijk Heerhugowaard…wat een muts ben ik.
Johan vertelde dat het twaalf kilometer zou zijn van het station naar het huisje...In vogelvlucht of zo? Over de snelweg? Ik besluit maar terug te gaan naar het station en Johan te bellen… Ik krijg ik de vrouw van Johan aan de telefoon (Jannie). Ze verteld dat Johan in Alkmaar op het station staat, samen met Renée… Wat een chaos.
Ze zal hem proberen te bellen op zijn mobiele telefoon en wacht ik braaf bij station
Heerhugowaard. De laatste rest koffie wordt uit de thermos ingeschonken en ik kijk eens wat rond. Op het perron staat een vrouw die op Renée lijkt maar dat zal ze beslist niet zijn want die staat in Alkmaar volgens de vrouw van Johan. De vrouw blijkt toch Renée te zijn met een verwarrend verhaal en stel ik me voor aan de meneer met baard die naast haar staat. Johan van der Hoek.
Ik geef aan dat dit nergens voor nodig is Ik zou liever alles alleen doen…Ze luisteren niet. Wat een betutteling...
Onderweg komen de boodschappen nog meerdere malen ter sprake en Renée vind dat we naar haar huis moeten gaan en haar 30 kilometer autootje ophalen.
Eindelijk ben ik alleen in het huisje onderaan de dijk in de verwilderde
bloementuin met meneer haan en zijn kipjes en slaak een zucht van verlichting…
Johan en Renée wilden absoluut mijn telefoonnummer wat ik na heftig aandringen
maar heb gegeven en zet direct mijn telefoon uit als ze vertrokken zijn.
Morgen ga ik fietsen…
Dag 2.
Zaterdag… Eerst maar de dag noteren. Achter de dijk raak je dag en uur en zomaar een halve eeuw kwijt. Ik waan me 50 jaar terug in de tijd.
Er is een slaapzolder in het huisje, bereikbaar met een
houten trapje vanuit de woonkamer. Boven aan de trap is een luik dat je met een touw kan openen en neerlaten. Verder bestaat het huisje uit twee delen. De voorkant is een museumgedeelte (kijk op internet noord Beemster Neeltje Pauw) Het achterste gedeelte is aangebouwd en wordt verhuurd.
Jannie van der Hoek de echtgenoot van Johan is in het voorste gedeelte geboren. Wat een gedoe moet dat zijn geweest. Een bevalling in de bedstee. Kokend water op de kachel. Hoe mensen toen leefden, zo wijd het land en zo op elkaar leven in kleine hokjes. Wel achter de dijk in de luwte… Ze moeten klein zijn geweest, de mensen uit die tijd. Als ik op mijn knieën zit kan ik aan het aanrecht werken. In de bedstee zittend slapen of opgekruld. laat staan bevallen. Het kind zou er niet bij kunnen...
 |
| Museum huisje |
Alles is donker en het ruikt er naar roetaanslag. Zou de kachel in koude winternachten aan zijn gebleven? Er hebben twee koeien gestaan in het vertrekje naast de keuken, gescheiden door een half muurtje. Koeien geven ook warmte. In de kamer staat een oude naaimachine. Neeltje Pauw naaide kleding die ze te voet ging afleveren in de wijde omtrek. Op latere leeftijd is ze getrouwd met ene Gerrit Hartog die vijf jaar jonger was. Op haar drieënveertigste kreeg Neeltje haar enige kind Jannie…
school ging. Wat in mijn ogen een nostalgisch paradijsje is, was vroeger niet zo geweldig voor een klein meisje lijkt me zo. In het museumhuisje zie je nergens speelgoed. Zou haar moeder een lappenpop hebben gemaakt? Zal ze veel buiten hebben gespeelt met een hond of poesje? Je mag ernaar raden…
