Mijmering 2 2025. Gestoofde witlof, een notenkraker als tang, vieze vlekken verstoppen en een verhaaltje...

Beste mensen,

Gezondheid behoud je niet alleen door goed op je voeding te letten

veel water te drinken en acht uur per nacht te slapen.

Gezond blijf je ook door je regelmatig in jezelf terug te trekken

te evalueren mediteren en bij te stellen waar het leven of je passie even met je op de loop ging.

Begin van een nieuw jaar is een goede tijd om bij te stellen.....

Oftewel jezelf corrigeren.

 Annemiek.

Mijmering 2 2025.

Tip…Minder is meer… overzicht bij de WhatsApp lijst op mijn telefoon en werd de lijst uitgedund.

Minder is meer ruimte en overzicht in kasten en lades. Pas de hoeveelheid servies bestek en
pannen aan bij je levensstijl. 

Voor mij is voor vier personen meer dan genoeg en wordt weer spul doorgeschoven. Vrienden die langs komen mogen uit de grabbelton (doos) meenemen wat ze kunnen gebruiken..

De keukenlades werden opnieuw opgeruimd en schoongemaakt. Omdat altijd wel weer troepjes erin sluipen. De pillen blijven bij de hand in een rij bakjes in de bovenste lade. Ik start de dag ermee samen met het ontbijt.

De lade eronder werd overzichtelijker door o.a. de pleisters in zippzakjes te doen en paracetamols in een tweede zakje. De rolletjes plastic zakjes en aluminiumfolie overzichtelijker opgeborgen.

De lade daaronder vaatdoekjes en theedoeken. De schone worden steeds onderop gelegd en de oude in vierkanten gevouwen. Daar wordt na schoonmaken mee na gedroogd…

Tip 2…Een bloeiend lavendelveld als bureaublad achtergrond brengt rust. Hoe je daaraan komt? Een foto van bloeiende lavendel googlen en voilà. Vraag of iemand je helpt als het niet lukt.

Tip 3…Gestoofde witlof kan ook zonder ham.

Ingrediënten voor gestoofde witlof.

Klontje boter (ongeveer wat op een eetlepel past)

Eetlepel bloem

Scheut witte wijn of witte port

Zwarte peper als je hebt

kaas

Witlof stronkjes.

Werkwijze: De stronkjes witlof afspoelen en in de lengte halveren. 

Het harde stukje eruit snijden en de stronkjes in kokend water 5 minuut blancheren en uit laten lekken in een vergiet.

In een pan de boter smelten voor de roux. Omdat we witte roux willen de boter niet bruinen. Oké ik was iets te laat. 

De bloem erbij en op laag pitje laten garen. Met een scheut witte wijn en wat water uit de witlof pan afblussen. 

Melk kan ook… Geraspte kaas in de roux smelten en dat kan van alles zijn wat je maar hebt.

Jonge of belegen kaas, oude kaas liever niet want die smelt moeilijker.

De witlofstronkjes in een vuurvast bakje leggen met de roux overgieten en bovenop geraspte kaas strooien. 

Voor de niet vegetariër de stronkjes witlof in plakjes ham wikkelen. 

In de oven (zonder voorverwarmen) zetten op 200 graden tot de kaas is gesmolten en iets gebruind.

Je kan aardappelpuree erbij maken als je wil.

Ik deed het met grof bruinbrood.

Tip 4... Een notenkraker als tang. Bij de lades doornemen vond ik een notenkraker en werd een nieuw idee geboren...

Ik kan de katheters ermee losdraaien als ik urine uit mijn blaas moet halen. 

Misschien heeft een van mijn lezers hier iets aan??

Tip 5…Een grand foulard voor een hoekbank. De meneer die met Kerst laminaat kreeg heeft een hoekbank waar de vlekken niet meer uitgaan. 

Ik had nog ergens een dunne gewatteerde tweepersoons sprei.

Als mijn lijf moe is gaat mijn hoofd verder en werd wederom een idee geboren. 

Samira en ik hebben samen de klus geklaard.

 Zie foto’s… werd de sprei over de bank gedrapeerd en bij de hoek aan de onderkant ingeknipt. 

Eventueel kan tussen rug en zitgedeelte een stok gedrukt worden. 

Dat helpt om de foulard op de plaats te houden. 

Ik heb nog wel twee stokken die daarvoor gebruikt kunnen worden.

Zie je hoe mooi de vloer is geworden? 

De strippen en de plinten… Nog steeds wordt gewerkt aan de laatste plinten en komt ook goed. 

Meneer werd heel stil door alles wat om hem heen gebeurde.…

Mijn leventje…Omdat de stoppen doorslaan als ik oven en kookplaat tegelijk gebruik kwam een bedrijf in opdracht van de verhuurder de klus klaren. 

De stroom ging eraf, alle stopcontacten van de muur en de lampen van het plafon. 

Jeffrey mijn hulp van Meander was net aanwezig en kon hand en spandiensten doen. 

Ik heb direct de koe bij de horens gevat en alle lampenkappen afgewassen.

De antieke woonkamerlamp hoeft van mij niet meer opgehangen en wordt doorgegeven. 

De haak zit er nog en zal ik eens bedenken wat ik daaraan zal ophangen. 

Misschien wel niets… Meneer de elektro monteur gaf aan dat de meterkast moest vernieuwd en daarna een groep erbij… 

Het zit in de planning… Terwijl de mannen werkten aan de klus ben ik doorgegaan met lades opruimen en administratie opschonen… 

Het was een vruchtbare ochtend en werd tot slot de sneeuwschop bij de achterdeur gezet om
me uit te graven in de vroege ochtend… 

Een emmertje met wegenzout binnen gezet. Tot slot een verhaaltje…

 Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek: Onderweg naar Vrijheid. 

Ten einde raad…

Soms wordt je heel stil,
als mensen mee dragen...
wat jou overkwam lieverd.

We keken elkaar eens aan. De regels van Tunis Air waren bij het reisbureau in Nederland schijnbaar
niet bekend.

We werden er stil van…  Mo zou deze vlucht kunnen nemen en ik kon eventueel blijven tot de baby geboren was? Dit prachtig land met het primitieve leven trok me zeer aan. Maar bevallen hier terwijl er complicaties werden verwacht was een andere zaak. Ik vertrouwde de Arabische dokters en ziekenhuizen niet. Er werden bij de berbers hier en daar zelfs nog baby’s ingebakerd had ik bij de neef gezien. En welke nationaliteit kreeg de baby?

We hadden nog een uur…..De koffers in bewaring gegeven pakte Mo mijn hand en trok me mee terwijl hij begon te rennen richting taxistandplaats en ik mijn buik vasthield. Er werd driftig overlegd en met veel dinars gezwaaid. Wie kende het adres van een vrouwenarts?

Even later zaten we in een taxi die met een rotvaart de bocht doorging in wedstrijd met de tijd! Mijn hart klopte in mijn keel. Door rode stoplichten en links en rechts inhalend kwamen we in een smalle straat waar de taxi met gierende remmen aan de stoeprand stopte. De praktijk van de vrouwenarts begreep ik.

Mo trok me grimmig de stoep op en de wachtkamer in. Paniek! Er zaten vele vrouwen te wachten. Achteraan de rij wachten? Daar was geen tijd voor. Mo rukte de spreekkamerdeur open en schoof mij naar binnen. De arts reageerde alsof er een overval plaatsvond. Heel begrijpelijk. Hij keek naar mijn buik. “Geen onderzoek”, kon ik nog uitbrengen terwijl ik wild met mijn handen zwaaide.

Ik moest er niet aan denken dat die man aan mijn lijf zou komen. Hij leek stokoud wat hij

Een notenkraker als combinatietang.

hoogstwaarschijnlijk ook was. Er volgde een kort verhit gesprek en dinars werden op het bureau gelegd naast het schrijfblok. De man ging zitten en schreef met sidderende handen een verklaring terwijl Mo dicteerde. In de hoek van de spreekkamer stond een ijzeren bed met een hoop lappen erop.

De lappen bewogen. Er lag een vrouw helemaal in shock naar ons te staren terwijl ze haar lichaam bedekte met een safsari. De dokter schreef maar door. De tijd leek stil te staan. Een klok tikte kostbare minuten weg. Dinars wisselden van eigenaar! De taxi in, die met lopende motor wachtte. Zouden we het halen? De rest van het geld zou de chauffeur pas krijgen als we op tijd aangekomen waren bij Tunis Airport.

Ik huilde een beetje op de achterbank. “Rustig Annemiek” zei Mo maar steeds. “Kalm. KALM!” De hal
van Tunis Airport in en de roltrap op. 

Er werd al op ons gewacht. De verklaring? Daar werd amper een blik op geworpen. Toen we in het vliegtuig zaten heb ik een poosje verder gehuild. De baby was zeer onrustig in mijn buik. 

Zeer begrijpelijk nietwaar? Totaal van streek en berooid tot op de laatste cent kwamen we op Schiphol aan. Eerst maar eens een bankloket zoeken en geld opnemen… De trein naar huis. De mooie herinneringen aan een prachtig land werd een beetje teniet gedaan door de wetenschap dat alles daar mogelijk is, als je maar geld hebt…

Terug in ons flatje driehoog in Stein kwamen we in een stroomversnelling. De juiste documenten waren nu bij elkaar en er werd in ondertrouw gegaan. Lia en Jan waren getuige  bij ons huwelijk. We trouwden in stilte op een mooie dag in de maand mei van het jaar 1977. Smalle gouden trouwringen en een trouwboekje bevestigden ons huwelijk. Ons kindje zou de namen Ghoulemallah van Deursen krijgen. Het was goed zo.

Het werd langzaamaan stil in mij. Vol van blijde verwachting. Mo leek wat uit zijn doen en nerveus kwam hij iedere dag thuis van zijn werk. Opgejaagd leek het wel. Hij wilde er niet over praten. Na lang aandringen kwam het eruit. Met verbazing beluisterde ik zijn verhaal. Er gebeurden vreemde zaken op dat werk. Als hij ging pauzeren en bij Arabische mensen aan tafel aanschoof werd hij met minachting aangesproken.

Iedereen wist inmiddels dat Mo getrouwd was met een gescheiden Nederlandse vrouw. Dat deed je toch niet. Trouwen deed je met een maagdelijke vrouw uit eigen land. Ja, dat wisten we nu wel, maar moest dat steeds weer gezegd worden? De hoon en het getreiter nam dag na dag toe. 

Hij zou sterk moeten zijn en blijven en Mo was dat duidelijk niet…  Steeds weer opnieuw liep hij daar tegenaan en steeds weer ging hij naar het hol van de leeuw Bar Abdellah. Om uit te leggen en begrip te vragen leek het wel.

Gespannen als een veer kwam hij daarna thuis. Soms behoorlijk aangeschoten zodat ik hem de volgende dag niet op tijd uit zijn bed kreeg om te gaan werken. Dag na dag werd hij depressiever en de drempel naar zijn werk werd hoger en hoger. 

Soms bleef hij tot de laatste minuut in bed. Terwijl hij zich stond te scheren reed de bus voorbij….. Alweer te laat.

Hij leek wel ziek, overspannen of zo. Op een dag is hij op de vuist gegaan op zijn werk en werd geschorst voor enkele dagen. Een maatschappelijk werkster van het bedrijf is komen praten en raadde therapie voor Mo aan. De mevrouw sprak vloeiend frans en Mo speelde zijn spel van “er is niets aan de
hand.”

Annemiek