Beste
mensen,
We nemen
geen rugzak mee uit het verleden maar een schatkist.
Elke dag mag
je kijken of tussen de zooi nog wat moois zit…
Annemiek
Mijmering 96
2024.
Tip 2… De rijpe frambozen gaan nog steeds
rechtstreeks in het zakje dat daarvoor even uit de vriezer kwam.
Tip 3… Een eind willen fietsen gaat mijn weg
naar de RD4 in Heerlen. Twee vlaai/pannenkoek schalen buit gemaakt die ik nog miste. Samen
voor 3,50 euro en helemaal blij mee. Niets mis met tweedehands…
Tip 4…Spruitjes met champignons en
sinaasappelschil rasp.
Aardappels
als je puree erbij maakt.
Spruitjes
Half bakje
champignons
Rasp van een
sinaasappel
Plus
nootmuskaat voor beiden.
Werkwijze: Je kan een inzetzeef gebruiken. Onderin de pan de stukken aardappel en bovenop de spruitjes.
Iets zout en een
beker water. Deksel erop en vanaf kookpunt 10 minuut koken op lage pit.
champignons smoren in iets olie en klontje boter.
Vleug zout erbij en de sinaasappel schoon schrobben.
Met
een rasp van schil ontdoen maar niet het witte dat smaakt bitter.
Even omscheppen en warm houden.
De
aardappels eventueel afgieten fijnstampen en scheut melk plus klontje boter
toevoegen. Nootmuskaat erbij…
Tip 5… Hartige pannenkoek.
Enkele
schijfjes paprika
Tomaten
groot of klein
Enkele
champignons
1 ei
1 bekertje
bloem
Snuf zout
en de schijven of halve tomaatjes.
Op laag gas sudderen terwijl je het beslag maakt en de pannenkoek
bakt.
Verdeel in de pan het hartig beleg op de pannenkoek en rasp wat kaas erover. Nog een minuutje en kan de hartige pannenkoek op een groot bord. Variaties zijn natuurlijk mogelijk…
Mijn leventje… Net voor de regen weer kwam zijn alle voorgenomen buiten klussen afgerond.
Op tijd de lidcactussen binnen en de kratten en bakken op de hof vol jonge aardbeien plantjes. Vrolijke viooltjes hier en daar…
De kruisbessen struiken van de voortuin omgepoot naar de borders
en dat heeft een bedoeling.
 |
| Vlaaischalen RD4. |
Jeffrey mijn hulp en ik hebben weer wat kasten uitgeruimd en ontspult. Een krat administratie uit vervlogen tijden werd doorgevochten.
Nog een wasmand vol te gaan
en de oud papierbak raakt alweer vol. Een hondentondeuse doorgegeven aan twee
hondjes en een nieuw scheerapparaat aan een meneer…
Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek: Onderweg naar vrijheid.
 |
| Hartige pannenkoek recept in beeld |
Opeens was me iets vreemds opgevallen. De vele bezoekjes van mijn vader en mijn schoonouders. Op de vreemdste tijden stonden ze aan de deur. Keken argwanend rond alsof ze iets of iemand zochten. Het was me niet ontgaan.
De vele vragen over onze
weekendinvulling. Hun bemoeienis begon me behoorlijk te irriteren. Vooral de
verdrietige en beschuldigende blikken van mijn schoonmoeder. Oh…..ik begreep
het allemaal wel.
Het klassieke soort huwelijk voor Hans en mij waren bij
haar in gedachten. Nog steeds geen baby’tje in aantocht. Nou, dat waren onze
zaken. Daar had niemand iets mee te maken. En terwijl de irritatie bij mij
groeide vroeg mijn schoonmoeder of ik eens langs wilde komen. Ze
wilde met me
praten…..
De bergen aardappels die we schilden op zondagavond tijdens de verkeringstijd. De frites pan op het vuur. Het snijden en voorbakken, soms een emmer vol. Voor zes personen.
Af en toe kwamen de buren op
de geur af en bakten we gewoon door. Aardappels genoeg. Die kostten niet veel.
Gezelligheid kende geen tijd. Mijn schoonmoeder was meer moeder voor me dan mijn eigen moeder. Het besef dat ze verdrietig was om Hans en mij zat me dwars en gaf me een schuldgevoel. Daar hadden we niet bij stilgestaan.
Terwijl mijn schoonvader erbij kwam zitten werd de koffie ingeschonken, de deur naar de kamer gesloten. Ik voelde me alsof ik “op het matje” werd geroepen. En dat was ook zo!
Hij deed het woord met een verbeten
gezicht, terwijl zij huilde. “Waarom Hans en ik apart sliepen? Waarom ik alleen
uitging in Geleen? Was er iemand anders? Ik was gezien terwijl ik met vriendinnen
was en met andere mannen danste.
Nee! Ik had niemand anders, ook
niet op het oog. En hoe wij ons huwelijk invulden was een zaak tussen Hans en
mij!!
De afspraken die wij daarover hadden gemaakt ging niemand iets aan. Ik vroeg toch ook niet hoe hun huwelijk was?
Buiten me om nota bene…en waar was Hans? Hoefde hij niet op het matje te komen?
Boos was ik, laaiend. Maar ook verdrietig met het besef hoeveel pijn ik hen deed. Dat was nooit mijn bedoeling geweest. Dat hadden ze niet verdiend.
zo gekwetst zou zijn door ons “nephuwelijk”.
Geen moment was daaraan gedacht. Hans en ik moesten maar eens overleggen wat
ons te doen stond.
Annemiek.
