De belangrijkste dingen in het leven zijn geen dingen
Maar liefdevolle momenten, aandacht, tederheid,
En veiligheid zien in kinderogen…
Annemiek.
Mijmering 97 2024.
Ingrediënten
voor de vulling:
2 appels
Half handje rozijntjes
Suiker hoeft niet als de appels zoet zijn
Twee eetlepels water
Eventueel iets paneermeel.
Ingrediënten
voor het deeg:
75 gram suiker
Half zakje bakpoeder
1 ei
Snuf zout
Om te beginnen ongeveer 300 gram bloem.
De
vulling: Schil de appels, verwijder klokhuis en snij de partjes in
stukken (zie foto.)
Meng in een pannetje met de kaneel rozijnen en het water en zet even op hoge pit.
Verder op laag pitje eventjes laten sudderen (blancheren.)Het deegje: Ongeveer 300 gram bloem plus de suiker bakpoeder en snuf zout droog mengen.
Het ei de melk en de boter toevoegen en met twee messen klein snijden.
Kneden en bloem toevoegen tot het deeg samenhangend wordt.Ongeveer twee derde van het deeg verder kneden en bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.
Uitrollen tot een dunne plak en het bakplaatje ermee bedekken. (bakpapier in de bakplaat gebruiken.)
De randen afrollen.Met een vork het deeg inprikken en bestrooien met
paneermeel als je hebt.
De oven voorverwarmen op 180 graden.
De appels op het deeg verdelen en kruimels maken van de rest van het deeg.
Met twee messen lukt dat wel.
Om plakken te voorkomen beetjes bloem bij strooien.Met een keukenschaar in de kruimels knippen kan ook.
De kruimels over de appels strooien en had ik iets over.
Daar werd een appelflapje van gemaakt.
Het appeltaartje is voor vier personen.
Manuela en ik hebben ieder twee (nog iets warme) stukken gegeten en de rest heb ik meegegeven(op een ministukje na.)
Tip 2... Witlof stoven… Een snel gezond bijgerecht dat hoofdgerecht wordt met wat brood erbij.
Kommetje yoghurt na met fruit en helemaal goed.Ingrediënten:
2 flinke kolfjes witlof
Zonnebloemolie
Snuf zout
Werkwijze:
De
kolfjes afspoelen en in de lengte doorsnijden. Een V tje snijden uit de harde
delen en de kolfjes met iets zout bestrooien.
In een stoofpan in zonnebloemolie de gehalveerde kolfjes bakken tot ze kleuren.
Het eerst de gesneden kant.De kolfjes omkeren en op lage pit met de deksel op de pan
laten garen.
De kolfjes bestrijken met wat honing.
Tip
3…Pompoen verwerkt tot soepje, marmelade en decoratie.
aan de slag. (Zie foto)
Haal de pitten uit de pompoen en snij langs de rand het vruchtvlees weg.
Krab verder met een lepel de deksel en pompoen uit.
Daar kwam het dubbele aan pompoenstukjes bij. Aan de kook brengen en op lagere pit garen.
De staafmixer erdoor en anderhalf pakje geleisuiker 2:1 oftewel 750 gram.
Weer aan de kook brengen en volgens gebruiksaanwijzing (meestal vier minuut) aan de kook houden.Direct in schone potten gieten, deksel erop en op de kop zetten
tot ze afgekoeld zijn.
met een liter water en twee groentebouillonblokken.
Als de pompoen gaar is de staafmixer erdoor en eventueel een scheutje sherry of witte port.
In de soepkop kan een scheutje room of koffiemelk op de soep.
Dat kan lege bloempotjes zijn of een omgekeerd plastic bakje.
Daarop een plastic zak gevuld met potgrond waar een oneven aantal viooltjes ingaan.
Drie of vijf… De plastic zak ongeveer 10 cm langer afknippen dan de pompoenrand.De plastic op de potgrond vouwen en
bedekken met stukjes mos.
In het midden een half kopje water geven.
Des te langer blijft de pompoen in vorm.
Dat varieert van zes tot acht weken.Werkwijze pompoen uithollen in beeld. |
Een pracht herfstdecoratie. Als het af en toe regent geen water meer geven.
Bedenk in welk
mandje of bakje de viooltjes worden overzet als de pompoen terug naar de aarde
is gegaan.
Natuurlijk is deze manier van uithollen ook prima voor Halloween pompoen
Tip 4…en mijn leventje…Hoe
maak je van een kniekous poppenkleertjes. Van een lezer kreeg
ik de tip en kreeg tijdens de zaterdagochtend handwerk les de pop van Qammar
kleertjes.
Van het beenstuk kniekous werd een lange rok geknipt die werd omgenaaid door Suaad. (zoomles)
De voet van de sok werd een mutsje waar Suaad een koordje voor maakte met vingerhaken.Van de tweede kniekous werd van het beenstuk een truitje geknipt.
Zoals je ziet met het boord als halsopening en
opzij twee knipjes voor de armen.
De grotere zus heeft als oefenlapje haken een tasje gemaakt en heeft Gerda een koordje aan gezet.
De meisjes haken en punniken/breien al regelmatiger en Gerda heeft alweer een decoratie bedacht voor de punnikslierten.
Wordt vervolgt…Een
verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek: Onderweg naar vrijheid.
Toch bleef het me irriteren. Ik werd merkbaar in de
gaten gehouden en als “slecht” bestempeld.
Ik was “op het matje” geroepen waar
Hans niet bij was geweest. Waarom eigenlijk niet?
Hij was schijnbaar niet “slecht” als hij alleen uitging. Over zijn rol was tijdens het gesprek helemaal niet gesproken. Ze wisten niet eens waar hij in de
weekenden was. Daar werd niet naar gevraagd.
Moest dan alleen een vrouw
verantwoording afleggen en kon een man maar aanrotzooien? Wat hij deed daar
allemaal in België met die vrijgezellen? Mij maakte het niet uit maar waren zijn ouders daar nooit achteraan gegaan?
hadden en samen woonden als twee vrienden. Dat er geen baby’tje zou komen.
Toen was het hek van de dam. Ik weet niet op
welke manier Hans het verteld heeft. Ik kan me er iets bij voorstellen. Hij
heeft ze natuurlijk naar de mond gepraat…
In ieder geval
werd mij aan het verstand gebracht dat er huwelijksplichten waren. We waren
immers getrouwd. Ik moest Hans “zijn gang laten gaan”, werd me verteld. “Nou
daar kwam toch niets van, ” was mijn antwoord. Dat soort relatie was er niet
tussen ons. Ze waren verbijsterd en geschokt! Er moest een oplossing komen…..
En terwijl Hans en ik de humor er wel van inzagen en tot de orde van de dag overgingen werd ons wel en wee van
alle kanten besproken. Schoonmoeder was naar de huisarts geweest en het advies was: “Hans en ik moesten maar eens naar de Rutgerstichting of de N.V.S.H.” Nou dan deden we dat toch! Had ik geen moeite mee.
De meneer, waarbij we op spreekuur gingen, noemde zich
een “seksuoloog”, wat dat ook betekenen mocht. Er werden veel vragen aan ons gesteld
en hij vond ons “nephuwelijk” wel kluchtig.
Volgens hem werd het nooit iets. Tenminste niet tussen
ons als man en vrouw met de zogenaamde “huwelijksplichten”. Ik zou me als een
kindvrouwtje moeten opstellen volgend de seksuoloog en dat leek hem (en mij)
een onmogelijke opgave.
Hoeveel mensen zijn eeuwenlang om verstandelijke reden getrouwd. Om de stand of een boerderij…een stuk grond en ook velen om thuis weg te komen leek me…
Wat Hans en ik als heel eenvoudig ervaarden werd door inmenging
van familie en de buitenwereld grote stress.
Mijn ouders werden regelmatig op de hoogte gehouden door de ouders van Hans en Hans werd overspoeld met goede raad door zijn ouders. Hij kletste dan maar mee.
Er was een vrouwtje op zijn werk met een kindje. Was dat
niet iets voor hem? Hans raakte zo onder de invloed van zijn ouders dat er een
verwijdering tussen hem en mij ontstond. Het weekendontbijt sloeg hij voortaan
over. Dan ging hij naar zijn moeder. Daar was het vrouwtje met het kindje op zaterdagochtend.
Hij was als een kameleon en paste zich aan, aan degene met wie hij omging. Wat zijn eigen kleur was, daar kwam geen mens achter!
Het vrouwtje was heel aardig toen ze bij Hans op bezoek kwam. Ze zag het helemaal zitten en paste wel als aspirant liefje bij "mijn broertje." Ze woonde nog bij haar ouders, iets dat uiteraard niet beviel. En terwijl Hans vertelde dat we ieder een eigen kamer hadden, keek zij met goedkeuring naar het meubilair. Ze zag zichzelf al zitten op het bankstel. Mijn kamer zou als kinderkamer kunnen dienen voor haar kindje. Ik zag wel wat ze dacht.
Afgekoeld is een taartje gemakkelijk uit de vorm te halen. |
Niet veel later voelde ik me te vaak te gast in mijn eigen huis opgesloten in mijn kamer, terwijl het kind rondrende in de gemeenschappelijke ruimtes en “het vrouwtje” het gasfornuis uitprobeerde. Al gunde ik hen het groeiend geluk, erbij zijn was net iets teveel… Hij dacht wel dat hij van haar hield en zijn moeder dacht dat ook. De families kenden elkaar en het kindje was helemaal weg van de nieuwe oma!
Tijd om te vertrekken... Als “sterkere” heb ik het initiatief genomen, een flatje gezocht en de echtscheiding gestart bij een gezamenlijke advocaat.We zijn maar een keer bij de rechtbank in Maastricht
geweest en zijn nog op het Vrijthof koffie gaan drinken met gebak. De goede
afloop vierend…
Ik nam mijn persoonlijke bezittingen, wat serviesgoed en bestek mee. Mijn dekbed en wat linnengoed plus mijn cyclaam in de Keulse pot.
Annemiek