Mijmering 98 Cadeautjes van moeder natuur, halfjaarlijkse beurten, de hulp van Akram en een verhaaltje...

Beste mensen,

De kunst van het leven is thuis te zijn

Alsof je op reis bent.

Misschien wel naar de volgende lente…

Annemiek

Mijmering 98 2024.

Tip…Een stralende “na zomerdag” in de herfst nodigt uit om de hedera te snoeien.

 Van de toppen kan ik de krans op de poort opfrissen. 

Die kan begin december dan weer worden omgeturnd tot kerstkrans. Zie verder tip 9.

Tip 2…De “grote” halfjaarlijkse toiletpot beurt. De toiletpot werd met een doek leeggemaakt tot onderin de afvoerbuis. 

Een scheut azijn kwam in de pot die onderin wat stroef aanvoelde.

Een half uurtje intrekken was genoeg om de lichte kalklaag te verwijderen. 

Bij kalk aan de zijkanten kan een stukje closetpapier in azijn tegen de plek geplakt.

Onder de rand van de toiletpot zat wel iets kalk zag ik met een spiegeltje. 

Daar plak ik nog een stukje toiletpapier met azijn tegen. 

De plekjes zijn nog even behandeld en goed is goed…

Tip 3… Verder met ontspullen. De tijdschriften waar interviews van mezelf instaan ben ik uit de hoop tijdschriften aan het ziften. 

Die worden nog even bewaard. Een halve wasmand “genoegjes” werd gisteren doorgegeven. 

Tuin en kook boeken gingen al eerder die weg. Kerst en felicitatiekaarten werden doorgegeven aan
mensen die daar nog iets mee doen. 

Ontspullen gaat verder en maakt je huis en vooral je hoofd leeg. Weggegooid wordt niets. 

Heb jij ook nog steeds een doos ergens staan waar wat je teveel hebt in komt en je nog iemand gelukkig mee kan maken?

Tip 4… Kleine kasten worden tweemaal per jaar van de plaats geschoven. 

Spinrag en stof verwijderd en de plinten schoongemaakt. Dat kan allemaal met hulpmiddelen als je niet bukken kan. 

Achterop het antiek kastje staat de naam aan wie het kastje wordt doorgegeven als ik afreis naar de eeuwige kamperfoelie velden.

 Misschien een tip…

Kasten horen tien cm van de muur af te staan, zeker als het een buitenmuur is. 

Om vocht en schimmel te voorkomen.

Tip 5… Luchten op de eerste verdieping doe ik als ik naar beneden ga… Alle ramen tegen elkaar op kiep en de deuren open. 

In deze tijd van nog geen verwarming aan, wordt de benedenverdieping rond de middag gelucht als de
herfstnevel buiten is opgetrokken…

Tip 6… Rondom tafelpoten wordt meestal niet zo goed gestofzuigd. De kruisbalkjes (moeilijk te bereiken) zitten ook vol spinrag en stof…  

De tafel leeggemaakt wordt omgekiept. Gemakkelijker kan het niet om eens goed te stoffen en stofzuigen, al moet je dit niet met een eetkamertafel doen.

Tip 7… Sop van een handwasje werd weer hergebruikt om de vloer te moppen…

Tip 8… Voedselverspilling tegen gaan werden de restjes in de koelkast verzamelt en een groentepannetje van gemaakt. 

Aangevuld met gesnipperde ui en erwtjes uit de vriezer plus twee tomaten.

Tip 9… De knoflookteentjes die begin september in de aarde werden gestoken hebben sprietjes.  

Genoeg om kruidenkaas mee te maken. 

Een kwart liter biologische volle yoghurt werd uitgehangen in een filterzakje.

Zo dik als boursin is goed. 

Meng met de fijngeknipte knoflookstengels en peper/zout.. 

Verrukkelijk op crackers als tussendoortje...

Tip 10... Akram kwam me helpen met de muur met hedera snoeien.

 Bovenop laten we bloeiende toppen staan voor de bijtjes en later de vogels die op de besjes afkomen. 

Rondom de poort werd gesnoeid en enkele takken van de oude seringenboom weggehaald.

De dode takjes van de kamperfoelie werden bijgewerkt en zal van de overgroeiende bloeiende hedera van buur een bult wegmoeten. 

Hij neemt teveel licht weg van de zij tuin. Er blijft genoeg over voor de bijtjes en de vogels.

De toppen hedera werden meteen apart gehouden voor de krans op de poort…

Wat een schoonheid he? Tegen Kerst komt daar hulst overheen en wat ik nog zo heb…

Moeder natuur geeft met gulle hand.

Om je op ideetjes te brengen… Je kan langs een touw van alles en nog wat wikkelen. 

Rozebottels, herfst blaadjes en later spar en dennengroen om guirlandes van te maken…

Touw en wikkeldraad kan je steeds weer hergebruiken…

Mijn leventje…  Ruim twee weken na het binnen halen van de lidcactussen zitten de bloemknoppen aan de planten. 

De een is iets verder dan de andere. 

De geraniums boven op de vensterbank (die een tweede jaar krijgen) 

hebben jong blad en worden kort gehouden met water geven want april 2025 is nog ver weg. Ze moeten niet als een dolle gaan groeien.

De stekken geraniums boven op de vensterbank aan de zonzijde hebben het moeilijk, maar er zit duidelijk leven in…

De fuchsia’s krijgen ook een plekje binnenshuis en werden iets ingekort. 

De topjes kwamen nog even in het vaasje op de kast en wie weet komen er worteltjes aan. Je weet maar nooit…

Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek: Onderweg naar vrijheid.

Een nieuwe bladzijde…

Tweeëntwintig jaar en gescheiden van iets dat nooit een huwelijk was geweest. Een nieuwe periode brak aan in mijn eigen flatje. Drie hoog op de hoek van een groot kruispunt tegenover een winkelcentrum. Ik besefte dat ik de flat zo snel kreeg
omdat er weinig interesse voor was. Geen ideale plek om te wonen.

nieuw blad op overwinterende
geraniums.

Als er een vrachtwagen voor het stoplicht stond rammelden de kopjes op de keukentafel. Zette je een raam aan de voorkant open dan werd je vergeven van de uitlaatgassen. Maar het was van mij!

 Rustig aan begon ik mijn “kasteeltje” op te bouwen. In wat eens de woonkamer zou worden lag een nieuw matras op de grond met mijn dekbed. Er stond een oud nachtkastje met een tweedehands t.v. erop. Een koelkastje en een gasstel in de keuken. Volgende maand een wasmachine. De rest kwam wel mettertijd.

Er waren enkele muurkasten die, goed schoongemaakt, mijn kleding bevatten. De keuken en het toilet waren klaar. Op de keukenvloer lag een restje Novilon, dat ik zelf had gelegd. Gewoon geknipt met een keukenschaar. Daar was ik trots op. Er was alweer een rood tafeltje en twee stoelen. Iets anders van vorm dan de vorige keer.

Stekjes geranium

Op de vensterbank stond mijn Keulse pot met de cyclaam. Deze keer  een eigen gehaakt valletje aan een koperen roede voor het raam. 

Het was een experiment. Nicky (mijn collega) heeft het haakpatroontje voorgedaan. 

Kilometers gemerceriseerde katoen en een haaknaald. Zo haakte ik elk vrij moment aan mijn huis. Een mens leert mettertijd…

Mijn huis inrichten duurde langer. De vaste lasten werden niet meer gedeeld. Ik kon niet zoveel overhouden. 

Fuchsia naar binnen en toppen

Mijn avondbaan uitbreiden dan maar? Het was een afweging. Meer werk betekende meer geld en minder tijd om te klussen. Ook ging ik niet meer uit.

 Uitgaan kost geld. Daar kon ik alweer rollen behang voor kopen.

In een aanbieding kocht ik effen groene stof voor slaapkamer overgordijnen, Die maakte ik zelf op mijn naaimachine aan de keukentafel.

Behangen en plafons witten was me niet vreemd. Als kind was ik al jong aan het werk gezet en had gezien hoe het moest. 

Een trapje leende ik van de onderburen. Eerst maar oefenen op een plek waar niemand kwam. De slaapkamer. Een behangtafel hoefde niet. Op de grond in de woonkamer werd een rol vuilniszakken uitgerold. 

Daarop werden de banen behang geknipt en in gepapt. Behang met bobbeltjes zonder patroon, dan zag je de oneffenheden op de muren niet en was zuinig. De woonkamer lukte nog beter dan de slaapkamer. Al doende leert men.

Akram

Goedkope vloerbedekking voor woonkamer slaapkamer en gang was het volgende doel. De rest van de kamers kwam later wel. Nelleke kwam heel regelmatig aan. De andere vrienden mochten pas komen als het klaar was… Maar wat duurde dat lang!! Ik raakte meer en meer in een isolement.

Mijn leven bestond alleen nog maar uit werken. Bedrijfscatering bij Chas Mackintosh en in de weekenden de bijbaan bij Rotisserie de lijster en klussen maar weer. Van elke gespaarde gulden!

Doodmoe viel ik tegen middernacht op mijn matras. Mijn vader kwam wel eens op bezoek en bood zijn hulp aan. “Nee hoor! Het behangen was bijna af.” Alleen de gang nog! Door de vele deuren kon ik de muren die overbleven behangen van de restjes. Het bobbeltjesbehang zonder patroon kon overdwars en ondersteboven. Je zag er niets van.

“De badkamer dan maar opnieuw betegelen”, stelde pa voor. Het zou een cadeautje worden. Samen zochten we een bruine tegel uit. Met hier en daar een beige bloemtegel ertussen ter afwisseling. Daar kwam een beige badmat bij. Bruin was IN, in die tijd.

En terwijl vader de badkamer betegelde vroeg hij of het goed met me ging. Ik zou het niet weten, even te druk. Hij wilde dat ik weer eens naar Eindhoven kwam. Binnenkort was het Moederdag. Oh was het dat? Een toneelstuk…doen alsof we een liefhebbende moeder hadden?

Altijd weer was er een rekening die vereffend moest worden. Eerst iets “geven” en dan de
“rekening” presenteren! Als jong kind al door moeder. Je zus verlinken voor surrogaat moederliefde. Als ze wist wat ze wilde weten gooide ze je al weer weg, want je had nooit geboren moeten worden en aan het gas.

Eerste bloemknop lidcactus.

Vader wist zoveel niet van moeders uitlatingen… ”Was het dan zo erg?” vroeg “onze pap.” Ik zou wel zien…Voor hem zou ik wel gaan.

De valletjes waren eerder af dan dat er meubels waren. Vakantiegeld en sparen… Eerst maar een bed, of eerst een bankstel? Uiteindelijk kocht ik een goede tuinstoel met een kussen erin en een  complete slaapkamer uit de zomer opruiming. 

Als ik in dat heerlijke bed lag droomde ik nog steeds mijn dromen van Fred. Hij was een voorbeeld geweest van welk soort man voor mij ideaal zou zijn.

Veel ouder zou die man moeten zijn…Een man om naar op te kijken, om van te leren... boeiende gesprekstof mee te hebben en me veilig bij te voelen. Het leek me onmogelijk en was tegelijk mijn grootste verlangen.

Mijn zus Gerrie was in verwachting van haar eerste kind. Waarom leek ze zo gelukkig in het huwelijk en was bij mij alleen maar verwarring en angst... Maar ook verlangen naar liefde in welke vorm dan ook.

Hoe zou seks zijn tot het einde? Van intimiteit naar seksualiteit… Ik zou het niet weten. Fred was nooit tot het einde gegaan… Dat was alleen gebeurd bij de verkrachting als kind en te gewelddadig om ooit te vergeten…

Annemiek