Mijmering 100 Griesmeelpudding taartje, rucola stamppot, bieslook omelet, herfstblad als afdeklaag en een verhaaltje.

Beste mensen,

Ook halverwege de berg

Kun je mooi uitzicht hebben…

Annemiek.

Mijmering 100 2024.

Tip… Het bovenste schijfje van een knolselderij in een bloempot is geworteld. Kleine blaadjes komen boven de aarde. 

Op de markt zijn nog volop knollen met groen te koop dus proberen kan nog steeds. 

Het is zo leuk om te doen en heb je een winterlang soepgroente op de vensterbank.

Knolselderij kan niet alleen in de soep maar ook prima gemengd met aardappel in stamppotjes, dus die knol komt wel op.

Tip 2…Griesmeelpudding taartje met frambozen.

Ingrediënten:

1 liter volle melk

110 gram griesmeel naturel

Frambozen/bessen of wat je hebt.

Eventueel confituur of vruchtensaus..

Werkwijze: Bij de gebruiksaanwijzing op het pak van Koopmans staat 100 gram griesmeel. 

Ik neem 10 gram meer.

Op de bodem van de pan 1 cm water aan de kook brengen voorkomt aanbranden van de griesmeelpudding. 

De melk in de pan en aan de kook brengen. 

Griesmeel en suiker toevoegen en 3 minuut al roerende laten doorkoken.

De pudding in een met koud water omgespoelde puddingvorm gieten. 

Bovenop dun suiker strooien voorkomt velvorming. 

De pudding af laten koelen en vervolgens enkele uren in de koelkast zetten. 

Ik maak de pudding een dag van te voren in de avond.

De pudding op een platte schaal storten en garneren met verse vruchten 

en/of confituur of vruchtensaus.

Tip 2… Herfstbladeren rondom planten in je tuin vormen een natuurlijke beschermlaag. 

Het bodemleven gaat ermee aan de slag om humus van het blad te maken. 

Het blad wat op oprit en stoepjes valt kan daarbij. 

Wel blad van gazon verwijderen als je dat al hebt…

De bladbakken van de gemeente zijn volgens mij overbodig… 

maar wie ben ik nietwaar?

Tip 3… stamppotje van rauwe rucola. De rucola in de wasteil is net genoeg voor een stamppotje. 

De rucola werd afgeknipt goed uitgezocht en gewassen. 

In stukken geknipt en gemengd met een scheutje azijn, een halve gesnipperde ui en ietsje zout. 

Mengen en even laten staan. 

Maak aardappelpuree en schep de rucola door de puree.

Tip 4… Bieslook omelet. Nog volop bieslook in de tuin werd een bieslook omelet gemaakt voor bij het stamppotje. 

Twee eieren loskloppen met een snuf zout en veel fijngeknipte bieslook. 

Op matig vuur laten garen en de omelet oprollen.

Tip 5… Een omgekeerde kom als stolp over de pudding werkt prima. 

Een bordje om een kommetje mee af te dekken idem. 

Folie heb je niet nodig…

Mijn leventje… Vroeg in de morgen is Jeanke al aan het werk op mijn hofje en graaft pindanoten onder. 

Hij klimt in de blauwe regen en duikelt over het hek naar buur.

 Plezier door een dier…

Bij het snoeien van de kamperfoelie heeft het pottenpopje
schade opgelopen. 

Teveel om nog eens te repareren. Ze heeft haar tijd wel gehad en werd uit elkaar gehaald.

Mijn Floortje haar nagels moesten geknipt en de laatste keer met een dierenarts aan huis, liep dat mis en eindigde met een bloedbad. 

Floor verliest ook alweer gewicht en werd een afspraak bij de dierenkliniek gemaakt. Dankjewel Petra en Pascal voor de begeleiding, vervoer etc.

Onder verdoving werd een algehele controle bij Floor verricht. 

Bloed afgenomen (nee ze had geen blauw bloed) en onderzocht, haar tanden bekeken en haar lijfje afgetast. en Haar nagels geknipt nu ze toch even van de wereld was... 

Helaas had ik de meegenomen handschoenen niet aan toen de verdovingsprik werd gezet…

De uitslag was dat haar schildklier te snel werkt. 

Daar zijn medicijnen voor die geen mens zonder gevaar voor eigen leven bij haar erin krijgt. 

Dus dat is geen optie… Verder kan dieet/voer helpen van Hill’s 35 gram per dag. Dat lijkt me veel te weinig voor Floor. 

De brokjes vind ze in ieder geval lekker. In de nacht sloop ze nog even naar beneden hoorde ik... om stiekem een hapje te nemen uit de koelkast eh…haar voerbak.

Een verhaal uit het herschreven manuscript van mijn boek: Onderweg naar vrijheid. 

Een huis om in thuis te komen…

Uiteindelijk kwam de rust en het genieten. We maakten boswandelingen, Nelleke en ik, naar plekjes met herinneringen. Onderweg werd van alles verzameld om Kerststukken te maken. 

Onze pap...

De bibliotheek voorzag me van historische romans, de Engelse en Franse koningshuizen en de invloed
van godsdiensten door de eeuwen heen.

Een Kerstconcert in de oude kerk van Elsloo en plekjes herontdekken waar moeder natuur het meisje Annemiek troost had gegeven. 

Het kasteelpark en “onze boom.” Het bunderbos… Eindelijk was ik thuis gekomen…

Nelleke gaf gitaarles aan kinderen, terwijl ze zelf nog studeerde aan het conservatorium. Ze woonde vlakbij en soms kookten we samen.

In Eindhoven waren nog twee van mijn zussen en een broer getrouwd en kwamen wel eens aan. Met mijn zussen schreef ik brieven die ik nog steeds heb, zo ging dat in die tijd. 

De volgende scheiding zat eraan de komen, deze keer mijn zus Petra. Mijn oudste zus met de baby zat in een andere levensfase. We groeiden wat uit elkaar en was goed zo. We waren en zijn tegenpolen…

Voor mijn vader ging ik met regelmaat naar Eindhoven en verdroeg moeder, al nodigde ik haar in die tijd nooit uit…

Elk weekend gingen we wel een keer naar het klaverblad Nelleke en ik, en wie mee wilde van Nelleke ’s zussen sloot zich aan. Even dollen met elkaar en was de tic in de cola welkom. Steeds weer gingen er kwartjes in de jukebox. Altijd weer dezelfde nummers. George McCrae Rock Your Baby… Procol Harem: A whiter shade of pale, Otis Redding: Sitting on the dock of the bay… Bekenden werden dansmaatjes en na verloop van tijd vrienden.

Reismandje met
toebehoren.

We gingen meestal met de bus en als het weer het maar even  toeliet, lopend terug…via Beek naar Elsloo. Het maakte niet uit hoelang we daarover deden, als Nelleke en ik de zussen maar veilig thuis afleverden…

Bij ons groepje hoorde weldra een Noord-Afrikaan. Een jonge man uit Tunesië. Daar wilden we alles van weten. Waarom hij hier was en hoe hij tegen de Nederlandse samenleving aankeek. Of hij moslim was en wat zijn geloof inhield…

De gesprekken met hem verliepen moeizaam. Hij sprak Arabisch en Frans. Enkele woordjes Nederlands. Als we naar huis liepen ging hij met ons mee. Hij woonde ook in Elsloo waar de zusjes van Nelleke woonden. We kwamen langs zijn huis aan de stationsstraat.

Onderweg beantwoordde hij onze vragen en zong wel eens Arabische liedjes. Met veel gebaren begrepen we wel hoe het zat. Waar hij vandaan kwam en hoe hij heette. Mohamed, geboren in Mateur. We noemden hem weldra Mo of Matri. 

Floor op dieet.

Zo noemden ze hem ook op zijn werk. Aan zijn lach te zien leek hij er geen moeite mee te hebben. Wat zijn achternaam was daar kwamen we voorlopig niet achter. We begrepen er niet veel van. Soms heette hij: “Tahar”. Een andere keer “Ghoulem” of “Larbi”. Hij gebruikte afwisselend alle drie de namen.

Dianne, de jongste, had zijn voorkeur. Ze was achttien, klein van stuk met blond kroezend haar. 

Ze deed hem denken aan zijn eerste meisje “Malika,” vertelde hij. Maar dan in het blond. Steeds weer vroeg hij of ze een afspraakje met hem wilde maken. Kon ze hem eens opzoeken in zijn huis? Dianne zou het overdenken. Ze was wel een beetje huiverig voor de mooie maar aardige Afrikaan. Als haar zusje mee mocht? “We mochten allemaal mee”, vertelde Mo. Hij zou voor ons Arabisch koken…

Annemiek