Mijmering 95 Heusden, kruisbes gezin verhuist, hergebruik sopjes en friet olie, linzensoep en een verhaaltje...

Beste mensen,

Je leven is een gunst,

Te weten hoe is een kunst…

Annemiek

Mijmering 95 2024.

Tip…De kussentjes voor buiten werden gewassen, Plus de overtrek van de rotan bank. 

Misschien loop ik wel tegen een bont bloemenlapje aan en maak een nieuwe overtrek. Dat kan best met de hand.

Tip 2…Altijd is er wel een klusje voor het laatste afwassop. Na de afwas eerst met het sop de plee en wasbakje… 

Dan de oude wasmand die menigeen al weg had gegooid. 

Min of meer schoon wordt hij oud papier mand achter het ganggordijn in het hoekje. 

De rest sop werd gebruikt om de vieze vaatdoeken en de dweil in uit te spoelen. 

Aan de vuile/was/boom drogen ze…en binnenshuis apart verzameld tot ik een machine vol 60 graden was heb.

Tot slot werden met het sop de zolen van de tuinschoenen schoongemaakt. 

Vijfmaal hergebruik van sop…en ja, daar is over nagedacht…

Tip 3…Twaalf grootbloemige violen voor zeven euro. 

Even kijken hoe ver ik kom. 

Voor in de mand op de tuintafel en in een ketel om de winter

door te komen. 

Tot in mei 2025 bloeien de wichtjes met de vrolijke gezichtjes…

De bovenste laag aarde in de ketel werd verse potgrond,

 daarop de nodige viooltjes… potgrond bijvullen en aandrukken. 

De mand op de tuintafel kreeg een nieuwe plastic voering, 

de helft gevuld met aarde uit de border en de bovenlaag potgrond.

Dan doe je langer met een zak potgrond. Viooltjes erin en potgrond bijvullen. 

De plastic rand iets ruimer afknippen, op de aarde vouwen en mos erop leggen. 

Dan gaat je mand langer meer.

Tip 4…Top hergebruik! De puntmand aan de muur is wat kaal en de houten schutting wat groen van aanslag. 

Bij de super staat een container voor gebruikte frituurolie en pak ik af en toe een flacon eruit.

Je kan werken met een sponsje of een zachte handveger. 

De tuintafel kreeg ruim olie in naden en barsten. 

Teveel olie zou je zeggen… Na een nacht is alle olie ingetrokken. 

Het goede spul is weer waterafstotend…

en kregen mijn handen een extra olie badje.

Tip 5… De gedroogde gebruikte filterzakjes raken op en voor het voorjaar maar weer een zootje sparen. 

(voor onderop het gaatje in  bloempotten)

De koffieprut direct in de border, dat is mest en de opengescheurde zakjes drogen aan lijntjes in de seringenboom. 

Mand in de olie

Droog kunnen ze in een mand in de schuur…

Tip 6… Sedum planten telen… Als je sedum in je tuin hebt zet ze dan binnenshuis in een glazen vaas vol water. 

De onderste bladeren verwijderen (die in het water zouden komen) op die plek ontstaan worteltjes. 

Laat de sedum heel lang in de vaas ook als de bloemen niet meer zo mooi zijn. 

Af en toe water verschonen.

Tip 7… In oktober kan je struiken verplaatsen. De oude mevrouw kruisbes ging op de schop,

 samen met haar vier kindjes die ik van haar kreeg.

Kruisbes kindjes krijg je door een lage tak van moeder half in de aarde te drukken. 

De tak blijft aan moeder zitten en de punt moet boven de grond uitkomen. 

Het deel dat onder de aarde zit gaat wortelen.

Dit kan heel goed in de herfst en heb je volgend seizoen een kind erbij. 

Na een jaartje kan je de navelstreng wel doorsteken met de steekschop en het kind verplaatsen. 

Het is me al vier keer gelukt…

Het kroost verhuist van voortuin naar borders achtertuin.

 Moeder en kinderen werden uitgegraven en de wortels grondig vrijgemaakt van wortels zevenblad of gras. 

Dat moeten we niet hebben in de borders.

Ze kregen koemestkorrels en het nodige water.

 Kruisende takken werden nog bij gesnoeid en volgend jaar zullen we geen kruisbessen oogsten. 

Laten ze eerst maar eens aangaan en mest en zon krijgen…enne nieuwe blaadjes.

Tip 8… Een zware klus en eten koken moet even niet te ingewikkeld zijn. 

Linzensoep op het menu.

Ingrediënten linzensoep.

1 ui

Twee tenen knoflook

Winterwortel

1 beker linzen

Drie groentebouillonblokken

Twee stengels bleekselderij

Of stuk knolselderij

Als je hebt enkele tomaten

Halve of kleine paprika.

Werkwijze: De gesnipperde ui/knoflook aanfruiten en de schoongemaakte groente plus water toevoegen. 

De linzen erbij en vanaf kookpunt  op lage pit de soep laten garen tot de groente beetgaar is.

Na 20 minuut werd de kookplaat uitgezet en de pannenmuts over de pan getrokken. 

Tijd om overgebleven harde broodjes te scoren bij PLUS. Vijf stuks voor 1 euro en wat verder nog nodig was.

Bij thuiskomst was de soep gaar warm en kon ik direct aan tafel…

Verhaal uit mijn herschreven manuscript van boek Onderweg naar vrijheid.

De afrekening! 

Door de sociale controle in het dorp, werd ik goed in de gaten gehouden. Als ik me al bewust was van de spiedende blikken, ik lag er niet wakker van. In het kader van mijn vervolg horeca opleiding werkte ik enkele avonden per week in een driesterrenrestaurant in Geleen op de rijksweg. Jawel Rotisserie De Lijster van Sjo Feron.

Wat ik in de toekomst zou gaan doen hing af van wat me beter zou bevallen op den duur. De bedrijfscatering of de horeca. Mijn leven was druk en vol met werken, studie en aanloop…

Hans voelde zich daar prima bij met altijd wel iemand die op bezoek kwam. Zelf bleef hij hangen in zijn kleine wereld van het confectieatelier. Dat moest hij weten. Dat was zijn goed recht. Hij was een meeloper zonder eigen initiatief.

Door mijn dubbele baan stegen mijn inkomsten maar ook mijn uitgaven. Tijdens mijn werk bij “De Lijster” was ik gekleed in het zwart, dat hoorde bij de stijl van het huis en de entourage. Door een goede kapper liet ik een “pijpenkrul”-permanent zetten in mijn stijle haar. Dat was
modern in die tijd.

Mijn eeuwige brilletjes waren al een tijdje geleden contactlenzen geworden. Pas in opkomst en geweldig duur.

Mijn start bij Chas Mackintosh was heel moeizaam verlopen en had veel frustratie gebracht. Achteraf gezien heel terecht en forceerde ik een gezamenlijke werkbespreking met onze leidinggevende die aangaf  dat er veranderingen zouden komen. 

Daarvoor was een gediplomeerde kracht (ik dus) aangenomen. Hij was alleen “vergeten” de dames in te lichten de lafbek…Waarvoor was hij eigenlijk leidinggevend?

En zo leerde ik dat het op de lange duur met veel geduld na een valse start ook wel lukt. Waarom waren het altijd mannen die zo laks met hun (vrouwelijke) collega’s omgingen?

We wenden aan elkaar. Nicky, Marlies en Annemiek. Grotere verschillen waren er niet mogelijk. Nicky was klein, donker en fel met een doorrookte stem die helemaal niet paste bij haar frêle verschijning.

Marlies was lang, smal en van nature hoogblond. Ik maakte het stel compleet. Uiteindelijk kregen we alle drie zeggenschap over de geplande verbeteringen. Dat kwam de sfeer ten goede.

Er kwam nieuw serviesgoed en kunststof dienbladen. Roestvrijstalen thermoskannen voor
koffie en thee. Verpakte suiker en cupjes koffiemelk.

Er kwam een weekplanning op een memobord. Een geplande vergadering of lunch moest ruim van tevoren in de pantry bekend zijn.

Er kwam een bordje op de pantry met Verboden Toegang.

Het moeilijkste was minder opvallende kleding erdoor krijgen. Geen decolleté, wel shirtjes of bloesjes met korte mouwen, geen korte broekjes of te korte rokjes. Een naamplaatje met catering en de naam erop. Sjaaltjes heb ik er niet door gekregen helaas.

Na verloop van tijd liep alles op rolletjes. Ik leerde de mensen kennen die er werkten en zij mij.

Nog steeds miste ik Fred die toch ook een mentor voor me was geweest. Er was geen liefde in mijn leven. Maar wel veel vriendschap en tevreden geluk. Een mens kan niet alles hebben.

Mijn leven bleef boeiend; leergierig en nieuwsgierig van aard moest alles wat op mijn pad kwam onderzocht worden. Er was een “ontwerper” bij het bedrijf die besliste welke kleding in de productie zou gaan. Altijd hingen er rekken met kleding in zijn kantoor/werkplaats en overal lagen stalen stof.

Een spannende plek en meneer bekeek me wel eens als ik de koffie bracht. Hij keek natuurlijk met vakkennis naar een vrouwen lijf...

Annemiek met de Rubens maten…..volgens de ontwerper was ik een voorbeeld hoe mooi een vrouw met een maatje meer kon zijn. Als hij een model nodig had om even iets te passen? Mocht hij me dan roepen? Daar was ik helemaal voor “in.” Wat een compliment! Ik zou nog naast mijn schoenen gaan lopen.

Alweer wat nieuws in mijn leven. Marlies en Nicky keken elkaar eens aan, bij dit nieuwtje. Misschien waren ze jaloers? Uiteindelijk bekenden ze schoorvoetend ook al eens in die val te zijn gelopen. De “ontwerper” stond niet goed bekend. 

Ach… was hij iemand met losse handjes! En ik maar geloven hoe mooi een Rubens vrouw kan zijn! Ja, ja! Nooit werd er iets van gezegd natuurlijk. Zo kon hij jarenlang zijn gang gaan. Nou daar zou ik eens wat aan gaan doen.

Hij zou nog eens spijt krijgen ooit die Rubens vrouw te hebben leren kennen.  “Annemiek, wil je even wat bloesjes showen?” Tijdens mijn ronde met koffie langs de kantoren sprak de ontwerper me aan. “Een momentje, ik kom zo”. Een rustige ochtend daar had hij natuurlijk op gewacht. Even krijgsraad met Nicky en Marlies. Als ik te lang weg zou blijven moesten ze maar eens een kijkje komen nemen en brutaal binnen lopen met de boodschap dat er telefoon voor me was.

Samira en Annemiek in Heusden

Ha… ik was er klaar voor. De ontwerper wees me een kamerscherm waar een stoel stond en een grote spiegel hing. Zoiets als een paskamer.

Mijn bloesje ging uit en het “modelbloesje” aan. Niets aan de hand. Hij bekeek met kennersblik mijn lichaamsbouw. “Maat 44 heb je hè?” “Naar beneden iets meer”. “Daarom draag je altijd tweedelig”. Hij vond me gespierd vrouwelijk, vertelde hij. Dat kon…ik deed inmiddels aan bodybuilding.

Veel pigment. Een herfsttype. Voorouders met buitenlands bloed misschien? Ik zou het niet weten met wie oma vreemd was gegaan. Hij wist welke kleuren me het beste stonden.

Aan de koffie bij bakkertje deeg.

 Olijfgroen bij die groenbruine ogen was zijn mening. Warme aardkleuren en steenrood. Nou dat wist ik ondertussen ook wel. Hij wilde me graag tips geven om mijn maatverschil te camoufleren…..

Ik zou er haast nog ingelopen zijn zo boeiend was zijn verhaal en deed ik passant nog tips op.

Er kwam een kleurige oosterse lap aan te pas die hij om mijn blote schouders drapeerde. De bandjes van mijn behaatje werden omlaag geschoven. “Kijk eens in de spiegel hoe mooi je bent met blote schouders,” klonk zijn stem.

Terwijl hij achter mij stond schikte hij de lap in plooien. Er kwam steeds meer huid bloot terwijl ik zijn erectie tegen mijn billen voelde.

Heusden okt. 2024.

Met een glimlach beantwoordde ik zijn blik in de spiegel. Even mocht hij nog genieten van zijn triomf. Het maakte hem onvoorzichtig en onoplettend.

En terwijl hij voorover gebogen nieuwe stofjes zocht (en bedacht hoe verder te gaan) schoof ik de BH bandjes weer omhoog en viel hem van achter aan. Een trap van mijn “gespierde vrouwelijkheid” was genoeg. Hij vloog dwars over een tafel. In de wirwar van bureaustoel en prullenbak trapte ik nog eens en nog eens op hem in.  Zoals ik als kind Koen had moeten trappen…

Eens kijken of hij nog graaien wilde en kon. Terwijl zijn armen beschermend om zijn hoofd lagen, klonken in mijn hoofd de paukenslagen van ouverture 1812.

De verkrachting uit mijn kindertijd. Ik zat er weer helemaal middenin en trapte door! Kapot moest hij! Misschien was hij wel doodgetrapt als het allemaal niet zo’n kabaal had gemaakt.

De deur vloog open en er verschenen wat mensen in de deuropening. Verschrikte, verbijsterende blikken waarlangs ik in mijn behaatje de gang ben ingelopen.

Aangekomen in de pantry kwamen de tranen vanzelf!  En terwijl we met een kopje koffie bij kwamen van alle commotie, dacht ik met genoegen aan mijn “afrekening.” Ricky en Marlies waren er stil van en hebben mijn bloesje nog gehaald.

Petra en Samira.

Er volgde een gesprek met personeelszaken. Ik overwoog een aanklacht in te dienen voor aanranding. Daar waren ze niet blij mee… Ze wilden liever geen publiciteit. De “arme” man was getrouwd, nou ik ook… (maar eh niet echt.) Zijn naam was naar de knoppen, teveel toeschouwers waren getuige geweest en de ontwerper werd overgeplaatst naar een kantoor aan de haven. Eigenlijk te dichtbij en het dorp was klein. Elk mens verdient een tweede kans nietwaar? Daar was ik het helemaal mee eens…Hopelijk heeft de sukkel geleerd…al weten we allemaal dat een vos wel zijn haren verliest maar niet zijn streken.