Beste mensen,
Geluk is twee zonen die samen klussen met hun vader
En dat groot geluk van dichtbij te mogen meemaken
Annemiek.
Mijmering 55 2024.
Tip…Afgelopen week heb ik als tijdmanagement twee uur per dag foto’s gesorteerd op mijn PC.
Kijk jij nog wel eens naar foto’s of spullen uit het
verleden? Welk gevoel heb je daarbij?
Misschien doet het je zo weinig dat het
weg kan…
Wat je niet meer hebt hoef je niet meer te onderhouden, neemt geen plaats meer in, in je huis noch in je hoofd…Bij mij is wekelijks nog wel iets te ontspullen…
Afgelopen week twee glazen potjes met sierdeksel die kon
Siham weer goed gebruiken in haar keukenkast…
Tip 2…Tweedehands kleding doorgeven en krijgen maakt (mij) meer blij dan nieuw gekocht.
Je spaarde de aarde, want wat er al is, daar hoeven geen grondstoffen voor gebruikt te worden.
Twee bananen dozen kleding gaat de rij vriendinnen af en een ieder neemt eruit wat past en leuk is.
Je kan wat erbij doen uit jouw kast en reizen de dozen verder…
Een bijpassend voordeel is dat je zo aan kleuren kleding komt die je zelf nooit gekocht zou hebben en best mooi staan.
Wat stuk is wordt
gerepareerd en vale kleuren spul zijn voor in de tuin… vaal is soms net mooi…(vintage)
Misschien motiveert het jou… ook een kledinglijn op te zetten?
Tip 3…Een deel van de bonus familie komt me helpen met de tuin.
Ahmed en zijn twee zonen Akram en Ali gaan de klus klaren en Fatima komt ook mee.
Wat heeft dat met een tip te maken? Nou… eten voorbereiden
de dag van te voren…
Deze keer met:
Gekookte aardappels
3 stengels bleekselderij
Half handje witte rozijnen
Een flacon yoghurtdressing
En als je hebt een doosje slagroom (of verse)
en
de bleekselderij in smalle reepjes.
Een halve fles dressing erbij en
voorzichtig omscheppen.
Voeg peper/zout toe en laat een nacht of dagdeel staan.
dat is zo dik als yoghurt, de heft daarvan kwam bij de salade.
Bij de overige slagroom in de kom werd een schepje suiker toegevoegd en verder stijf geklopt.
Dat worden de toefjes op de gebakjes…
De tuinklus…Zaterdag werd mijn tuinpad onderhanden genomen door Ahmed Akram en Ali.
Fatima kwam ook mee voor de gezelligheid en de catering.
Stiekem heb ik weer eens traantjes
gelaten gisteren en steeds was er die brok in mijn keel…
Gisteren heb ik de karakters van de
twee zonen kunnen lezen in hun gedrag en vooral lichaamstaal, dat spreekt
altijd de waarheid…
Je vergeet dat Ali (14) ruim vier jaar jonger is dan Akram.
Hij heeft oog voor detail en op de foto zie je dat hij elk rotsblokje zo
legt dat het past en mooier uitkomt…
Ik kon hem zonder begeleiding de kamperfoelie laten snoeien
en herkende hij in de bijentuin al snel het blad van de wilgenscheuten die eruit moesten…
dat is nog het kind in
hem denk ik.
Akram is de klusser en ziet meer het geheel van de klus.
Hij is man geworden zie ik en wat een mooie man.
Ali kan ik nog vormen maar Akram niet meer.
Dat doen zijn vader en Fatima wel…
“Hij die de sla laat groeien.”
Het pad heeft een truukje bij de poort.
Waar het te smal was is het pad breder geworden,
Die punt die je ziet en de kei daarboven zal ik wit spuiten
want daar rij ik met mijn schele ogen natuurlijk weer tegenaan, terwijl
ruim plaats is…
Mijn vader zei vroeger eens:
Annemiek
