Beste mensen,
In het leven komt het
er steeds op aan
hoe je het voelt
en niet hoe het is of lijkt...
en dat kan natuurlijk per persoon
verschillen...Annemiek.
Mijmering 54 2020.
Tip
Ik kreeg van Homa een potje bessenjam eigen 
maaksel
natuurlijk...overheerlijk en naar mijn smaak iets te zoet... Daar past griesmeel
naturel bij en heb ik de suiker in de griesmeel weggelaten. De perfecte
combinatie moet ik zeggen.
Ik meet steeds minder en heb op gevoel ongeveer een vierde
liter melk in een steelpannetje gemikt.
Vier opgehoogde eetlepels naturel
griesmeel erbij toen de melk kookte...
Kiep wat melk erbij... Te dun? Wat
griesmeel toevoegen. Hou er wel rekening mee dat de griesmeel pudding iets
stijver wordt als hij afkoelt...
De goede dikte? Kieper de griesmeel in een kommetje en leg
direct een dun laagje jam erop... daardoor krijgt de griesmeelpudding geen vel... 
Tip 2
De aardbeienplanten geven geen aardbeitjes meer en door de scheuten is het een warboel rond de bakken en teilen... Tijd om te ruimen... en jonge plantjes te oogsten... Dat doe je als volgt:
Ik begon goed en in zes potjes heb ik de eerste plant van zes scheuten in de aarde gepind... Verder ben ik niet gekomen en wil toch de jonge planten overhouden om door te geven aan de leerling moestuiniers...
Rigoureus werd alles aan de rand van de bakken afgeknipt
en de eerste planten aan elke scheut opzij gelegd. De eerste planten zijn altijd
het mooiste en het meest sterk... De rest ging in de compostbak... 
Je kan al die
stekjes in glazen of potten water zetten die je dan weer moet controleren wat ik
weer vergeet en ik moet geen omkijken hebben naar het grut...
Een grote bak werd gevuld met water en heb ik twee
petflessen (van azijn en melk) in brede ringen geknipt.
In elke ring werden de
nodige stekken geschoven met de kupkes boven de ring uit en de onderkanten
onderuit 
stekend. Zoiets als zwembandjes ....
De vele ringen dobberen in de bak
zonder om te vallen...en hoef ik met de gieter de bak maar bij te vullen. Af en
toe komt nieuw schoon water in de bak en mogen de plantjes met de zwembandjes
even op het droge... De tijd laat worteltjes aan de onder kantjes
komen...
Tip 3
Door de warmte en de regen schiet de andijvie snel door...
zelfs de jonge plantjes en heb ik afgelopen zaterdag rauwe andijvie stamppot
gemaakt al was de andijvie in de minderheid en werd aangevuld met blaadjes
snijbiet.
Een gesnipperde dikke ui erbij en husselen...
Ik vond dat de meiraapjes eruit moesten omdat ik daar
boontjes wilde zaaien. Bij de raapjes kwamen twee aardappels.
Het rauwe groen bij de puree
en omscheppen... Rauwe andijvie/raap/snijbiet stamppot. Niets mis mee want we
gooien geen goei eten weg...
Het is heerlijk zo in het wilde weg te werken. De schillen
vliegen rond over het hofje en ik giet de knollen af door het vergiet dat op de
tuintafel staat die openingen heeft. Daardoor stroomt het water weg...
Aan het
einde van het eten voorbereiden en alles in de pannen zit gaat de handveger over
de tafel en de bezem over de stoep.
Nog een voordeel is dat alles dichtbij groeit in de
borders. 
Groente en kruiden bij de hand... In de melkkoker op het aanrecht staat
altijd water dat ik opving voordat de warme kraan warm water gaf voor de
afwas.
Dichtbij zijn ook de rododendron en de hortensia die hergebruikt water
krijgen waar ik de groente in waste... Zie je het voor je? Uit de border en in
de border en voel ik me een beetje als 100 jaar geleden maar toch in deze
tijd...
We hebben niet zo goed voor de aarde gezorgd en krijgen
steeds meer de rekening gepresenteerd o.a. harde wind....
De courgette
plant kreeg drie stokjes diep in de grond gestoken, rondom de hoofdstengel om de
plant overeind te houden. Dat werkt en doet me denken aan mijn fiets vakantie in
een dijkhuisje in de buurt van Schermerhorn.
Rondom waren schuttingen gebouwd om te voorkomen dat de
planten uit de grond waaiden... De planten werden altijd in huis of schuurtje
voor gezaaid en behoorlijk aan de maat voordat ze in de volle grond mochten...
Ik ben eens op mijn gemakje naar Alkmaar gefietst met de wind in de rug... Je
wil niet weten hoe ik terug ben gekomen naar dat dijkhuisje...
Tip 5
Vandaag heb ik elk vrij plekje in de borders ingezaaid met
bonen. Soms een heel smal lijntje wetende dat de bonenplanten ernaast al bonen
dragen en als de nieuwe kleuters opgroeien de oudjes de grond uitgaan...
In Molenberg heb ik jonge koolplanten bij gepoot... ook
vandaag en Popje heeft me geholpen door toe te kijken. Een derde van de
koolplanten was kaal gevreten door de slakken en Song heeft ten einde raad toch
maar 
slakkenkorrels gestrooid. Gelukkig heb ik de planten zelf geteeld dus ze
kosten bijna niets...
Bij alle plantjes gaat het erom dat je ze door hun
kwetsbare tijd helpt naar volwassen plant. Dan kan een of twee aangevreten
bladeren geen kwaad meer. Bij jonkies betekend aangevreten blad de
dood...
Tip 6
In elke rij speciebonen planten worden bij drie planten de
bonen niet geplukt. Worden ze te zwaar dan krijgen ze aanleunstokjes en stro aan
de voetjes. De bonen kleuren van groen naar geel en bruin.
De peulen drogen en
later worden de planten uitgetrokken en aan de wortels op de kop opgehangen
onder het afdak. Ze drogen na en zijn het gratis bonenzaad voor volgend jaar...
Mijn leventje...
De 17e juli gaat consuminderhuis Parkstad in Landgraaf
weer open. Het huis is te klein zoals het was... om de anderhalve meter afstand
te garanderen. De benedenverdieping moest geheel ontruimd worden om de kleding
een ruime plek te kunnen geven.
De mensen moeten immers veilig uit kunnen
zoeken. Joze en Theo doen hun uiterste best en het zal allemaal goed komen...
Het
betekende dat twee en een halve vrachtwagen meubels servies keukenspul baby spul
en prullaria afgelopen donderdag naar Molenberg kwam.
We hebben daar natuurlijk geen plaats voor en stond dit
mens nog eenmaal op de barricaden met Ahmed aan mijn zij. Er werd gestapeld en
dicht gebouwd tot onder afdaken toe... De gangen zelfs vol tot de nok en dan ben
ik op z’n best met bedenken hoe dit snel weg te sluizen naar de mens in nood...
. Met verwilderde blikken gingen de vrijwilligers
naar huis. Hoe moest dat nu...
 |
| Mijn uitlopende hedera... |
Vrijdagmorgen tijdens de werkbespreking was het plan
klaar... Iedereen die kleding kwam uitzoeken werd vertelt dat er geen limiet was
in meenemen en tevens achterom op het plein meubels en ander spul meegenomen kon
worden. Ieder werd verzocht minder bedeelde buren moeders zussen pastoor de
dominee en de meneer van de moskee in te lichten dat we opruiming hielden. Geen pasje nodig
alleen sterke armen om te slepen...
Twee complete inboedels gingen eruit en vele tafeltjes
banken en kasten. Zeker acht matrassen werden meegegeven waaronder vijf aan een
moeder met vier kinderen in een leeg huis. Ik zag dat ze zich dood schaamde om
met haar vriendin over de straat matrassen te gaan slepen. Een man werd
meegestuurd en toen durfden ze wel...
Een meneer die in de vroege ochtend even kwam solliciteren
werd gelijk voor de hele dag ingezet en verzette bergen werk. Jawel hij komt
terug want de sfeer was geweeeeeeeldig! Je zag iedereen genieten... Zoiets als
Sinterklaas in de zomer.
Meer dan dertig dekbedden werden weggegeven en evenveel
kussens. Lampen en weetikveel... Eventjes weer adhoc wat “voor hier”op dit
moment betekend. Daarna hoeft het niet meer in deze stijl omdat de halve
inventaris werd weggegeven in een dag en alle problemen zijn opgelost. Dat was
nodig om volgens de voorschriften van de brandweer te kunnen werken...
We waren
allemaal doodmoe maar zo gelukkig omdat alles met liefde was weggegeven aan
dolblije mensen in nood... Verschillende spullen moeten komende week nog
nagebracht en Popje krijgt een eigen huis onder het afdak van wat eens een
robuuste kleerkast is geweest... Van wrakke IKEA kleerkasten worden rekken
gemaakt waar nog rekken ontbreken en alles komt goed...
Vandaag ben ik rond gelopen met een glimlach door het
huis. Ik heb op kantoor de pakjes geopend van Louise en haar lieve brief
gelezen. De boeken die ze me opstuurde en de lapjes om mondkapjes van te maken.
Het stuk gelezen bijbeltje bekeken van de schoonmoeder van Annet daterend uit 1931. Annet
heeft het me persoonlijk overhandigd afgelopen vrijdag toen ze van verre spullen
kwamen aanvoeren.
Het bijbeltje kreeg Annets schoonmoeder van haar
vader en moeder tijdens haar plechtige hernieuwing van de doopbeloften... Zo
staat het voorin geschreven met als opdracht:
Zoo ik de talen der menschen en de
engelen spreek, maar geen liefde heb, ben ik als een klinkend metaal of een
klaterend bekken... en dat past helemaal bij de vrijdag van bergen goed spul
liefdevol weggeven...
Annemiek.
