Mijmering 66 Vergeten appelbomen, appelmoes, hulp durven vragen...en thuiskomen bij jezelf...

Beste mensen,

Toen ik begon mezelf lief te hebben kwam ik meer voor mezelf op

Mijn kinderen is dit niet ontgaan...

Mijn gebogen rugje recht en mijn hoofd naar het licht gekeerd....

ben ik eindelijk thuis gekomen bij mezelf...

Voor M

Annemiek.

66 Consumindermijmering 2019.

Tip:

Ontspullen gaat jaren door merk ik en het leert me veel over mezelf. Wegdoen is gemakkelijker als iemand ondertussen in dezelfde ruimte werkt. In dit geval mijn ramen waste. De ladekast in mijn slaapkamer werd leeggemaakt en de ladekast op de overloop bij de badkamer. Vier vuilniszakken en een wasmand vol ging naar het consuminderhuis. Ik schijn een warme sokken fobie te hebben en driekwart werd doorgegeven. 

Bergen mode sieraden die ik niet meer draag en lingerie die niet meer past. Twee grote laden schrijfpapier en agenda’s plus verslagen die beter verbrand kunnen worden. Jozé heeft een kachel en staat een zak documenten klaar. Hergebruik enveloppen en schrijfblokken die naar het consuminderhuis gingen en door Jozé nog eens doorgenomen werden. Er kwamen nog wat foto’s uit die me dierbaar zijn. 

Vele kleine stukjes zeep die opgelost kunnen worden in een kommetje water en als fijn wasmiddel gebruikt. Teveel etuitjes en garnituurtjes die ik nog eens gebruiken zou. Weg ermee en zie hoe overzichtelijk mijn lades zijn. In de ladekast bij de badkamer komen weer inzet doosjes van kattenvoer van Floor. Daarin kan gesorteerd worden... Nu de kledingkast nog een keertje.....

 

Tip 2

Het geld ligt op straat eh... hangt aan takken en ligt onder vergeten bomen. Die bomen stonden eerst in een wei die onteigend werd of verkocht. De nieuwe tijd die van boerderijen restaurants maakt en de bomen bleven staan om alleen nog als decoratie te dienen in het Limburgs land. Als je vraagt weet geen mens van wie de appels zijn en vraag je het aan de boom die zich weer in vergeten tijden waant toen hij belangrijk was en bijdroeg aan het levensonderhoud van de mens. Michael kwam op het idee en nam de leiding voor de workshop: Het geld ligt op straat... 
Het bracht bewaarappels in de schuur of in een droge kelder. Je moet ze elke week controleren want een rotte appel in de mand...je weet wel. Op een grote zoldervloer kunnen ze op kranten gelegd. Bij ruimtegebrek zijn manden en kisten ook goed. Ze moeten lucht krijgen en koel liggen maar wel vorstvrij. 

Vroeger werden enkele appels tussen de winter aardappels gelegd tegen uitschieten. Dat is beter dan die smerige poeder en ik zie nog het aardappel hok onder de keldertrap in Elsloo.... Het zuurkool vat erbij met een houten plank en een steen erop. De Keulse pot met snijbonen in het zout. Het rek met de inmaak.... De boontjes, de potten appelmoes de kersen in kleine potjes bovenop die naar mijn mening altijd te klein waren voor tien mensen.

 

Terug naar de gratis appeltjes....Appeltjes kan je ook drogen (in de oven of een droog apparaat)  of appelmoes van maken in potten met schroefdeksel waar eerst iets anders in zat. Van die lekkere dikke appelmoes die je ook op vlaai kan doen met een dekseltje. Die vlaaien heten “Toepitch.” Een beetje kaneel bij die appelmoes dan noem je het stroopwafel/appelmoes. De commercie bedenk ook van die truuks. Ik at afgelopen week een bananensoes waar geen banaan aan te pas is gekomen. De moes mag best grof blijven met stukjes erin...dan noem je het Grootmoeders appelmoes of boeren/appelmoes.

Een berg appels op vrijdagmiddag in ons consuminderhuis? Daar zitten we niet mee... De appels werden gesorteerd in gave bewaarappels en de kneusjes. De mensen bekend met appelmoes maken wilden graag wat val appeltjes mee en zijn in de avond aan de slag gegaan. Velen sparen lege potten met schroefdeksel sinds ze aan het consuminderhuis zijn verbonden. Vrienden en buren sparen mee.... in porties in de vriezer kan ook nog.

De gave appels in manden zoveel mogelijk koel en donker gezet waarna de kneusjes geschild en duidelijk werd dat de appeltjes biologisch zijn. Geen mens met landbouwgif heeft er meer naar omgekeken. Wat een weelde... Hoe je appelmoes maakt? Op goed geluk en als volgt:

Ingrediënten:

1 grote soeppan vol schoongemaakte partjes appel

pond suiker erbij

halve liter water

iets kaneel als je dat wil

eetlepel of zo

Werkwijze: De appels schillen in vieren snijden en de klokhuizen wegsnijden. Grote stukken nog een keer doorsnijden. Onbespoten appels worden snel bruin en als je citroen hebt kan dat erdoor tegen verkleuren. We hebben dat niet gedaan want wat is er mis met iets minder witte appelmoes en ik was te lui om citroen te zoeken. We hadden verschillende soorten appels en alles ging bij elkaar. De appels in de grote pan en de suiker erbij en eventueel citroen en kaneel. (kaneel hebben we ook niet gedaan.) Op hoog gas met de deksel op de pan en af en toe roeren en omscheppen. 

 Als de appeltjes zacht zijn met de staafmixer erdoor en omdat harde en zachte soorten door elkaar in de pan zaten bleef de appelmoes wat grof. Je kan de moes verder koken en weer mixen maar wat is er mis met een brokje hier en daar... Een schenkkan is het beste om de moes in de potten te gieten. Dat kan een gewone koffiekan zijn van vuurvast glas of een ouderwetse melkkoker.... De deksels op de potten en direct omkeren... Het schillen was een gezellige bezigheid en ik heb nog een smerige mop verteld die aan het einde helemaal niet smerig bleek. We hebben verteld over vroeger tijden ieder uit haar eigen land....en af en toe kwam iemand afkijken en proeven waardoor weer appels verdwenen. Oh... zo gemakkelijk is dat? De vaste kern van de keuken schilde verder Susan Jelena Homa en Annemiek. Er viel eens een kom schillen onder de tafel en een appel en ik herkende sterappeltjes en “klumkes”en James Grieve of zoiets of goudrenetten...kan ook. 

We verhaalden verder en ik keek eens naar de manden appels en de tevreden gezichtjes... de geur van weleer en bedacht hoe geweldig de kring van die morgen was geweest.

(Mijn leventje) Hoeveel ik van de mensen daarin hou en hoe trots ze mogen zijn... We zijn halverwege het thema Tijdmanagement en via grip op geld werken ze aan meer grip op leven. Ze hebben geleerd buiten zichzelf te gaan staan en bekijken wat nog anders en beter kan. Die ochtend werd duidelijk dat die zelf reflexie automatisme is geworden. Wat een rijkdom die voor geen goud te koop is. 

Ik opende de kring met een metafoor.... Het zelf doen zit diep in mij en aangeboden hulp accepteren kan ik al een tijd... Hulp VRAGEN is moeilijker zeker als het iets is waarvan ik denk dat het mijn dierbaren beschadigd en loei zwaar zal zijn. Ik kan het niet alleen maar toch zou Ik mijn dierbaren dit niet aan willen doen. Afgelopen week heb ik een strijd geleverd en uiteindelijk de beslissing bij degenen gelaten die ik heb gevraagd te willen helpen. 

Ook dat heet tijdmanagement... Niet alleen je huis op niveau houden en de administratie doornemen als je daar een hekel aan hebt maar ook niets uitstellen op gevoelsgebied en beslissingen nemen van zwaarwegende zaken.... Het brengt rust en duidelijkheid. Moeilijke zaken op pakken kan je leren.

Ik maakte het de deelnemers van de kring gemakkelijker door te zeggen: Toen ik begon mezelf lief te hebben...vroeg ik hulp bij vrienden en mijn zus en ging daar behoorlijk ver in. De beslissing ligt bij henzelf en kan ik nu ook accepteren. 

Vervolgens startte eenieder met de zin: Toen ik begon mezelf lief te hebben.... enz. Er kwam een regen van bewuste nieuwe aanpak en beslissingen die zijn genomen... sinds het verloop van hun  consuminderkring, een klein jaar geleden. Er was ook al zicht op wat nog ondernomen wordt en werd duidelijk dat consuminderkring 48 een groot succes is geworden en nog steeds in de lift zit... Daar kan ik zo blij van worden....De komende mijmeringen zal ik voor elk kring lid een opening schrijven... En die laatste val appeltjes? Werden aan iemand cadeau gegeven.... want we konden even geen appeltjes meer zien...en een gegeven paard mag je niet in de kont kijken...ehhh bek.

Annemiek