woensdag 18 september 2019

Mijmering 70 De beloofde gevulde olie mannetjes en de wilsverklaring om de pijp uit te gaan.

Beste mensen,
Laat alles wat dood is in jezelf
verrijzen tot nieuw leven....
Er is nog zoveel over wat je WEL nog kan....

Annemiek.

70 Consumindermijmering 2019.

Tip
Het beloofde recept van de mannen(courgette bloemen) in de olie. Mannelijke bloemen herken je aan het steeltje, dat is bij mensen ook zo. De vrouwen bloemen hebben een vruchtbeginsel achter de bloem. (bij mensen niet zo duidelijk aanwezig) De bloemen vroeg in de ochtend afknippen als ze ver open zijn. Niet uitslapen want tegen tien uur gaan de bloemen dicht en is er niets meer te vullen. De bloemen op een bordje in de koelkast leggen tot net voor gebruik.


De vulling: Kieper wat dikke yoghurt in een filterzakje (in filterhouder) en laat de yoghurt uitlekken. Blijft een derde van over... Zet de houder op een beker want met het opgevangen vocht kan je koper of messing poetsen of roestvlekken uit een tegel halen....

Als de Yoghurt dik genoeg is, in een kom mengen met peper/zout. Deze keer heb ik fijn geknipte tijm en een blaadje salie erbij gedaan. Roeren en... koel zetten en dropjes gaan kopen bij het KRUIDVAT. 




Sorry... ik bewaar de puntzakken van o.a. het Kruidvat waar ik af en toe van elke zoete dropjes twee koop. Voor ongeveer 1 euro of zo, meer mag niet van mezelf. 

De punt van de zak knippen en een spuitmondje erin...plus de kruidenkaas. De bloemen uit de koeling nemen en vol spuiten met de kruidenkaas...zover dat je de bloemblaadjes nog dicht kan binden. Dichtbinden doe je met een rankje van een klimplant (klim courgette of klimbonen) of een stengel bieslook. Heel voorzichtig dan breekt het lijntje niet.....



Maak een dik beslag van wat zelfrijzend bakmeel met snuf zout en melk en roer klontjesvrij. Zet een klein pannetje met ruim zonnebloemolie op het gas en maak heet. 



Sleep de gevulde bloem door het beslag en leg in de olie. Misschien kan er nog een bloem bij... Na de drie bloemen was er nog iets beslag over en kan je stukjes paprika door het beslag slepen en in de olie bakken of halve schijven courgette of aubergine schijfjes.



Tip 2
De kruidenkaas die over was heb ik gestreken op crackers (de dag erna) Plakjes komkommer erop en schijfjes tomaat, allebei uit de tuin. Ik was de peterselie vergeten. Likje yoghurtdressing kan altijd nog naar smaak. Jozé kwam me even helpen en hadden we samen een heerlijke lunch met het soepje van gisteren en de crackers van vandaag...
Mijn leventje...
Inmiddels ben ik nog iets verder in mijn revalidatie en weet dat mijn fiets 11 oktober pas wordt verbouwd tot driewieler. Door omstandigheden kon het niet eerder dus als je iemand over de weg ziet slingeren ben ik dat. De fiets meneer wilde me nog een helm verkopen maar heb ik niet gedaan en neem ik wel de achter paadjes de vent wegjes en de steegjes waar ik alleen in een heg kan belanden....

Vandaag mocht ik kennis maken met “De Poot.” Een gevaarte waar voet en been tot aan de knie in gaan en die opzij een grote stalen huls heeft waar de veer inzit. Duidelijk werd dat ik De Poot met gewone schoenen aankan...nou ja... hele goede, dus dure schoenen maar die had ik al. Geen hoge en geen laarsjes want daar kan die stalen huls niet in. De steunzolen heb ik al aan de wilgen gehangen. De veer in De Poot is bij te stellen met een schroevendraaier en meneer vertelde dat ik dat maar aan hem moest overlaten....volgens mij voelde hij mijn eigengereidheid.... Volgende week woensdag is De Poot klaar....

We zijn er inmiddels achter... de uroloog en ikke dat het met mijn blaas erger is dan verwacht en zullen de 20 injecties om de drie maanden moeten gezet. We hebben afgesproken (eh ik sprak af) dat als het tijd wordt, ik even bel voor de injectie/afspraak en voilà. 

Geen gezeik (letterlijk en figuurlijk) van vooraf gesprek of consult...We zijn volwassen mensen nietwaar....geen kleuters.... Met De Poot het ziekenhuis inrennen, spuiten in die blaas en weg... Weer een afspraak minder....

Tip 3 en mijn leventje....
De euthanasieverklaring en wilsverklaring tot niet reanimeren?
Die heb ik bij mijn geweldige huisarts gehaald en zijn we in gesprek gedoken en dat was zo boeiend en bewustwording brengend dat ik het resultaat met jullie wil delen... Een verklaring van bovenstaande euthanasieverklaring en/of wilsverklaring tot niet reanimeren vul je in en ondertekenen. 

Dit breng je terug naar de huisarts en wordt in je dossier gezet. Je dossier wordt door alle behandelende artsen gelezen maar het is raadzaam de euthanasie verklaring (en de rest) nog eens aan te geven als je op consult bent bij de specialist (of meerdere specialisten). Ze zetten dit in het verslag van die het consult van die dag. Je krijgt als het ware een dossier stapeling van al die momenten van euthanasie aangeven die als een rode draad door alle doktersverklaringen loopt tot het einde toe. Alleen eenmaal aangeven en tien jaar niet bij de dokter komen is niet voldoende. Waarom niet?

Je hoort mensen wel eens zeggen: Als ik mezelf niet meer kan verzorgen wil ik dood.
Of: als mijn nieren stoppen en dialyse moet wil ik dood.
Als ik een hersenbloeding krijg of niet meer kan lopen, als ik incontinent wordt of niet meer zelfstandig kan wonen en en en....

Ze hebben het dan over iets waar ze zich geen voorstelling van kunnen maken. Ze vullen iets in waar ze nog in of naar toe moeten groeien en op dat moment aangekomen het heel anders blijkt te zijn....

Als ik zie welke groei ik in het Consuminderhuis heb gemaakt vanaf 2006 tot nu... en elk jaar weer.... Dan is te begrijpen dat je geen beslissingen kan nemen over iets wat over twee jaar of later zal gebeuren... Eigenlijk moet je met al die uitspraken stoppen en zeggen: 

Als mijn leven geen kwaliteit meer heeft wil ik euthanasie... Daar moet je het bij laten en elke periode van achteruitgang bij de behandelaars aangeven dat je wederom doordenkt of je leven nog kwaliteit heeft i.v.m. de euthanasie verklaring. De behandelaar (specialist of huisarts) schrijft dit weer in zijn verslag van die dag en heb je weer een stukje dossierstapeling...

Stel de tijd breekt aan en het is GENOEG voor je en vraagt om euthanasie...dan komt daar een totaal onafhankelijke tweede arts bij die met nieuwe ogen kijkt en meedenkt en overlegt met beiden (patiënt en huisarts) en eventuele familie dan zien ze in je dossier dat deze wens altijd is meegedragen en weten dat het geen impulsieve reactie is...

Mijn huisarts vertelde me enkele verhalen waarbij zijn en mijn inmiddels ingedaalde bewustwording werd bevestigd... De verklaringen met beschreven reden werden eerder ingevuld en ondertekend maar het verliep heel anders....

Een meneer met A.L.S, wilde eerder euthanasie om zeker te weten dat hij niet zou stikken...en had dit in een vroeg stadium van zijn ziekte beschreven...maar verliep anders. Hij heeft dag voor dag uitgesteld omdat er steeds nog iets was waarvoor hij de dag erop nog wilde leven.

Een meneer wilde bij hersenbloeding euthanasie en werd overgehaald nog een maand of twee te wachten...revalideerde en leeft nu nog met veel plezier.

Een mevrouw gaf aan niet als hulpbehoevende door haar man verzorgt te willen worden en wilde euthanasie... Op het moment aangekomen was zij zover dat ze koos om alleen verder te gaan in een aangepaste woning met mantelzorg van haar zus en dochter. Wat dit ons leert?

We kunnen geen beslissingen nemen voor over zes maand een jaar of langer. De gedachten over bijvoorbeeld euthanasie van dit moment gelden niet voor later want je zult nog heel wat groeien en tijd doorleven voor je het moment hebt bereik dat je de beslissing kunt nemen of je leven nog kwaliteit heeft...

En dan nog zullen artsen je proberen over te halen het nog een maand of behandeling die je niet ziet zitten toch aan te gaan...Omdat je een maand later een heel andere beslissing zou nemen dan een maand terug... 

Op deze manier heeft mijn huisarts vele levens niet beëindigd maar weer inhoud kunnen geven.....

Dan heb ik het niet over creperen van pijn bij kanker of welke pijnlijke slopende ziekte dan ook. Gewoon over uitvallen van functies van lichaamsonderdelen zoals ADCA of zo....

Mij hoor je ook niets meer zeggen over als dit of als dat ...maar alleen de uitspraak: Ik heb een euthanasieverklaring en wilsverklaring tot niet reanimeren bij de artsen liggen en stap uit... als mijn leven geen kwaliteit meer heeft....
We hoeven geen belachelijke verhalen hieraan te verbinden zoals: Als iemand mijn kont moet afvegen of als ik lig te kwijlen verlamt in een bed of of of... We geven daarmee een visitekaartje af waarmee we weinig doordacht overkomen....

Enne misschien leef je wel met plezier verder als iemand je kont moet afvegen en je nog plezier in vele zaken hebt zoals bijvoorbeeld courgette mannen blommen vullen. Ik noem maar iets....Je kan gewoon geen mening hebben in het nu...over iets dat later zal gebeuren...

Wat mijn huisarts mij gaf tijdens ons gesprek? Rust en de angst loslaten van een schrikbeeld over de toekomst waarin ik misschien wanhopig, verlamd en niet meer tot spreken in staat...hem aan het verstand probeer te brengen dat hij een spuitje moet zetten... wat (in mijn schrikbeeld) hij niet wil om een of andere door mij niet begrepen reden.... 

Rustig maar Annemiek...Het gaat anders want ik maak een groei door die mijn arts volgt in dossier stapeling en al sal reg come.....

Annemiek.