Beste mensen,
Je grote liefde is hopelijk iemand die om je
geeft...
het kan een man zijn of een
vrouw,een hond die luistert naar de naam Teddy of een poes die Floortje heet....
Annemiek.
43 Consumindermijmering 2019.
Tip.
Sommige mensen hebben verkwisten in hun genen en ik probeer hier iets aan te doen.
Ik zag een mevrouw ruime vierkante lapjes
knippen en stukjes touw op goed geluk bij workshop potjes eigen gemaakte confituur verfraaien. Terwijl ik aan de telefoon een crisis besprak zag
ik dit gebeuren en kon even later
ingrijpen en het afgeknipte teveel aan stof en het touw laten zien waar op
de drie potjes een vierde pot van bedekt en gestrikt had kunnen worden. Op
consuminderwijze gaat het als volgt: 
Een hoekje van een grote lap op een dekseltje
houden en met een elastiekje vastzetten. Zo zuinig als maar mogelijk is. Je kan
nog schuiven met het lapje.... Dan de stof rondom afknippen met een
kartelschaar. Het touw of lint voor het strikje aan de rol laten en het eindje in je linkerhand rondom
het potje houden en als een schoenveter strikken. De lussen ietsje langer laten
want die worden nog eens geknoopt zodat de strik niet loslaat. Daarna het touw
pas van de rol knippen en de eindjes zo nodig bijknippen en losdraaien tegen de
draad in zodat de touweindjes kwastjes vormen. Het elastiekje met een haaknaald
eraf halen en hergebruiken bij de volgende pot. Het prachtige kleine ruitjes stof was
van een overhemd van de echtgenoot van een mevrouw in den lande die het hemd naar ons
opstuurde.... Ze wist hoe mooi dit bij aardbeienjam past....en hopelijk heeft meneer nog een hemd.
Tip 2
Met de kaasschaaf kan je prima aardappels schillen
als je handen niet willen wat jij wil. Ik hoor mijn vader nog zeggen: In nood
kan je aardappels schillen met de hakbijl! En kleingesneden aardappels (voor
puree) opgezet met een bodempje water en iets zout zijn supersnel gaar. Het
beetje kookwater dat bleef werd kokendheet op het plukje onkruid gemieterd onder
de tuintafel en met de stamper kan je beter puree maken dan met de mixer en hoef
je die niet uit te halen... De bladgroente in de moestuinborder groeit als... eh
bladgroente in mei juni en kon ik ruim snijbiet knippen om rauw fijngeknipt
met een gesnipperd uitje en iets peper/zout en scheut azijn te mengen met de
hete puree. De puree is het lekkerst gemaakt met een klontje boter vers geraspte
nootmuskaat en een scheut melk. Even het eindresultaat op hoog gas omroeren
zodat de groente mee verwarmt en ietsje/pietsje zachter word. En die snijbiet in
de border? had ook andijvie of raapsteel mogen zijn of melde en komt wel acht keer
opnieuw op voor de herfst komt en de zaadjes een duppie of zo hebben gekost...
Wel afknippen net boven het groeipunt en dat is tien cm boven de aarde anders
komt er helemaal niets meer op. Ik ben er schatrijk mee en heb mijn bord
afgelikt... Dat mag van Floortje als het heel lekker was. Ze doet het zelf ook.
Tip 3
Doen met wat er is werd de naar de hemel groeiende
pluksla verwerkt met als variatie heerlijke yoghurt dressing die van een scheut
overgebleven yoghurt en frietsaus als basis werd gemaakt met een scheutje
olijfolie. Wat tijmblaadjes en knoflookstengel en een tipje mosterd en pesto en
een beetje 
vlierbloesemsiroop wat ook honing of suiker mag zijn. Het overschot kwam in een klein potje voor van de week. Enne wist je dat pesto heel lang goed blijft als je met keukenpapier ( eh closetrol kan ook) binnenkant potje schoonmaakt tot de pesto grens en een laagje olijfolie erop legt? Terug naar de sla...Met de laatste
nasiballetjes en eetbare bloemen (bernagie) toch een heerlijke maaltijd en
genoeg... Ik was net klaar toen de geur van de bij zomer warmte behorende
lijkenverbranding uit de buurt over mijn hofje kwam zweven en heb ik de boel de boel gelaten
en ben gaan fietsen. Ieder zijn eigen sprookje nietwaar...
Tip 4
Mijn dikke knie (vocht) van de laatste val met mijn
flyer moest eruit gefietst en ik weet dat dit gebeurd als ik tenminste 50 km
door het Limlandse heuvelland ga fietsen met pijn verbijten. Nou ja... Sittard
was ook al iets en de heuvels lagen rond vertrek en aankomst en is ook goed.
Landgraaf ligt op een heuvel vandaar. De duik van de Windrakerberg en weer op, is al heel
wat en ben ik tijdens een pauze mensjes gaan kijken bij terras Bloem op de markt
in Sittard. Er was groente/fruit markt en wat peren kopen was niet verkeerd voordat ik
aan de dure lunchjes zou gaan op terrasjes of go nuts bij de IJstijd. Het
resultaat van die fietstocht was alle vocht uit mijn knie en been opgelost dat tijdens de nacht werd uit geplast. Jawel zo werkt dat, want fietsen
is goed voor heel veel ongemakken en zeker ook voor oedeem. De zadelpijn viel
reuze mee omdat ik een sloggi aanhad (boxer) zonder randjes en de naad
middenachter. Een lik uier crème in het kruisgebied hield alles super zacht. Het
is veel gezonder op deze manier vocht uit je knie en benen te halen dan met
holle naalden waarna de arts vertelt dat het niet lukt na viermaal steken omdat
het vocht gelachtig is geworden!! Ik heb dit van een echte arts die me
bovenstaande tip een jaar geleden gaf....en het werkt.
Mijn leventje...
Terwijl de potjes lapjes kregen werden handwerkjes
gemaakt o.a. een gehaakt randje door Gerry voor de nostalgische kast in de
woonkeuken. Er werden katoenen tasjes genaaid van restjes om de plastic afvalberg
tegen de gaan. Ron en Harry waren met vorken uit de besteklade aan het wieden in
de moestuin tussen het klein opkomend gewas en een jongetje speelde aan een
tafeltje in de kledingafdeling waar zijn moeder kleding uitzocht. De koffie werd
gemaakt en iemand liep met de poetselator rond om vochtig stof af te nemen zag
ik. De logistiek was op het plein vanuit de meubelafdeling banken aan het
inladen voor een mevrouw in crisis en de stofzuiger ging door de entree terwijl
op zolder een hoek werd afgetimmerd door Hansi om
de Kerstspullen op te slaan. Truus zat op kantoor inschrijfformulieren digitaal
in te voeren en Zara stapelde kleurige lappen op stapels. Bergen zomerkleding
werd in rekken gelegd door Emina en consorten en de prullaria leek opeens kunst
als je het maar niet naast troep drapeert. Annemiek besprak knelpunten met de
coördinator Monique en had persoonlijke gesprekken met vrijwilligers, voerde de
vogels in de stilte tuin en maakte plannen met Gerda hoe de opslag van de
workshops op zolder zou worden...
De hotline af en toe raadplegen met Jozé
coördinator van het Moederhuis waar alles probleemloos verliep en de mevrouw in
crisis opeens geen kersenhout oudje maar een wit hip dressoir kreeg bijpassend
bij de lichte banken en de chaise louge die ze zo mooi vond. Je moet je lijf
daarop draperen met een doorzichtig negligeetje aan met kant en (nep) dons en
roze slippertjes. Een glas wijn en misschien zachte muziek. Het is niet mijn
ding...maar vroeger (20 jaar geleden) een beetje toch wel. Ik weet nog dat ik naaldhakken
droeg toen de woensdagvriend een keertje kwam en hij amper iets te drinken kreeg
omdat het levensgevaarlijk bleek met die dingen aan naar de keuken te lopen. De
krengen vlogen dan ook snel uit... Mijn stijl was meer van de liefde gaat door
de maag en kon meneer na het vijfgangendiner nog net niet in een dut zakken en
dan ziet men geen negligeetje of naaldhakken meer...
Ik was toen al en nu zeker... meer van de flanellen
nachtpon en de kraagpantoffel... Terug naar de
mevrouw in crisis... Ze kreeg een wasmachine olé, en er komt nog een TV die
onderweg tijd nodig had maar komt ook goed.... Ze kreeg zwart/witte lampen met
bling/bling en ergens moeten nog vloerkleden liggen die daarbij passen weet ik.
We hebben haar smaak helemaal getroffen en nadat ze vorige week diep daalde en brak (mijn
schuld en moest gebeuren) is ze wederom hemelhoog gestegen in blijdschap. Haar
zonen moeten nog een bed en die legt ze maar een weekje op haar gekregen (met
gewassen hoezen van Hetty) dubbele boxspring want voor een nieuwe lover is het
nog veeeeel te vroeg, al heb ik daar niets mee te maken en wil het ook niet
weten.... Bij elke vrouw hoort immers een man en bij elke man een vrouw of in
ieder geval een partner hoe je ook geaard bent en bij Annemiek hoort Floortje...
Ze is heel vermakelijk mijn poezekind en je zag haar verbazing toen een plantje groeide waar
haar staartje hoorde te zijn en op de deksel van de wasketel (plastic opslag)
bleek eraf komen toch niet zo gemakkelijk. Ze schemert met me samen op het hofje
als de avond valt en ze likt nondeju de slagroom zomaar van MIJN vlaai punt en
ze heeft trouwens een nieuwe stoel die ik dacht te hebben gekregen via een ruil
van een tegen twee... met een zacht kussentje voor in de tuin en zit ik nog
steeds op de hardhouten rechte....
Annemiek
