Ga niet af op de smetteloosheid van iemands
tulband
misschien is de zeep waarin hij is gewassen wel
niet betaald.(Arabisch spreekwoord
Annemiek
120 Consumindermijmering
2016.
Op maandagmorgen bezoek van Willeke en miezerige
regen uit bewolkte hemel. Dan maak je in een handomdraai kaneelbroodjes bij de
thee/koffie. Kaneelgeur en vers gebakken brood in je huis en voor de prijs hoef
je het niet te laten....
8 eetlepels zonnebloemolie
4 eetlepels melk
handvol suiker
1 ei
snuf zout
Werkwijze:
Alles mengen met een lepel in een deeg kom en zo
uit de zak iets minder dan een pond bloem erbij en kneden maar. Kort kneden en
bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. Het deeg rijst al en daarom
heet het een snel kort deegje. Rol de bol deeg dun uit en maak nat met water met
je handen. Strooi een mengsel van evenveel suiker en kaneel op de lap en laat
het buitenste randje vrij. Rol de deeg lap op en maak tijdens het rollen de rol
steeds nat zodat suiker kaneel en deeg hechten aan elkaar. Druk de rol maar
stevig aan zodat het eindje ook goed hecht. Strooi eventueel nog wat bloem op je
werktafel en snij met een kartelmes brede hompen van de deegrol. De begin en
eindstukjes van de rol op elkaar zetten... Zet de rolletjes iets van elkaar op
een rond bakblik bekleed met duurzame folie of bakpapier of de vorm ingevet met
olie... Afbakken in een voorverwarmde oven op 200 graden in ongeveer 50 minuten
tot de kaneelbroodjes lichtbruin zijn. Uit de oven de kaneel breekbroodjes bloem
direct uit de vorm nemen en op een ronde schotel plaatsen.
Tip 2
Een kleine courget wassen en met schil in plakken
snijden. Een pannenkoek beslag maken van een ei wat melk snuf zout en bloem. Het
beslag moet zo dik zijn dat het als een jasje om de schijven courget blijft
zitten. De schijven door het beslag wentelen en in de wok of koekenpan in
zonnebloemolie bakken. Eerst dicht schroeien op hoog gas en direct laag om de
schijven ook van binnen te garen.....en keren.
Mijn leventje....
Tien oktober en nog boterbonen in de tuin. De
laatste courgettes worden opgemaakt en andijvie in de border plus bonte wortels
waar we veel gerechtjes mee kunnen maken. Ik heb nog even een stukje geschreven
over het consuminderhuis voor in het kerkblad en terwijl de regen valt veegt
mijn zoon het hofje. Hij voelt de regen niet en is niet van suiker zegt hij. Ik
bedank me hartelijk voor de hulp en ben van mening dat we wat meer moeten
bedanken en dankbaar mogen zijn voor alles wat we zomaar op ons pad vinden.
Zeker aan “hij die de sla laat groeien.” Vriendelijkheid kost
niets en als ik op de fiets zit groet ik meestal de mens in de straat. De
eenzame in zichzelf gekeerde meneer met de hond en de groep mensen van het
gemeentelijke werkbedrijf die in een zwerm het onkruid te lijf gaan.... We zijn
allen gelijk... de mevrouw die terugkomt van de kerk met haar gezangenboek en de
zwerver met zijn doorleeft gezicht waarbij ik nog steeds mijn portemonnee
omkeer...want ik heb de dak en thuislozen het meeste lief.
Ik zie met welbehagen dat warme winterkleding op de
rekken komen in het consuminderhuis en Moniekske die voor het eerst een
kook/bakles geeft en zo trots mag zijn...en amper een jaar geleden nog van zo
ver bij ons binnen kwam. Ik ben ontroert door de glimlach van het kindje in de
kinderwagen die we konden opduikelen voor haar en haar moeder en ik mis nu al
mijn privé secretaris die me zo dierbaar is geworden en nu een andere koers gaat
varen. Het is hem gegund... als hij maar af en toe laat weten hoe het met hem
gaat...want hij voelt als een zoon.
Ik dop zaden in mijn luie stoel en dat mag af en
toe en ik duikel de warme sokkenmand op en de warme sloffen komen vooraan te
staan in de kast. Maat 45 herenmaat met zo’n ritsje middenvoor en een
schapenvacht van binnen. Daar komt nog een schapenwol zooltje in te liggen en
kan ik met dikke wollen sokken aan nog in met mijn bescheiden maat 43
schoenmaat. Het zijn net wollig gevoerde scheepjes en ik kan ze zo pakken als de
vorst komt om mijn platvoeten te warmen...Ik heb ze al uitgeprobeerd en weer
gauw in de kast gestopt want ik vuilak liet er natuurlijk weer een druppel olie
opvallen...
Vanaf nu worden de boodschappen in meervoud gekocht
de bloem en de pakken bonenkoffie. De houdbare melk en de soda en sunlight. Het
afwasmiddel en wat je zoal nog gebruikt aan basis boodschappen. Maak maar
goedkope menu’s om leefgeld over te hebben om de voorraadkast te kunnen spekken
voor de winter komt. Voor de ouderen onder ons die bij slecht weer niet naar
buiten willen en als het glad wordt. Voor degenen met kleine kinderen die met
Sinterklaas en Kerst cadeautjes krijgen... Die aanschaffen kan altijd als je een
volle voorraadkast hebt waar wel een maandje uit te leven is... Voor degenen die
een kerstmenu gaan koken wat ook wel kosten met zich meebrengt en de boom en de
cadeautjes eronder voor je lief... Kortom oktober en november zijn voorraadkast
en vriezer vul maanden. We mogen dankbaar zijn een dak boven ons hoofd te hebben
en hoe het daaronder leven is...heb je zelf in de hand...
Annemiek