Ver voorbij het pad van goed en fout,
meningen en oordelen
op die stille eenvoudige plek in de zonneschijn.
daar is alleen zijn… nooit eenzaam...
Annemiek.
Toevoegen
aan een emmertje koud regenwater en voilà…
Natuurlijk niet de afwas ermee doen,
maar voorspoelen en ramen en deuren afsoppen met regenwater
kan prima…
Hierbij een
voorbeeld waar lezers misschien iets aan hebben.
Sinds kort heb ik een orthese aan beide benen.
Een geweldige verbetering.
Helaas ziet het ernaar uit dat ik met beide ortheses niet
meer kan opstappen op mijn fiets.
Verdriet, teleurstelling en hoop wisselden zich af…
Verder
zoekende kwam ik op een enkelbandje van leer met een gesp.
Als aan elke kant van de fiets een
voet staat, lukt de rest vanzelf en afstappen is geen
probleem.
Het prototype werd een lelijk enkelbandje en eerst maar
eens oefenen of het werkt.
Ook na drie uur werken in de tuin en uitgeput raakte...
Tijd om
een mooier bandje te fabriceren.
Je ziet op de foto’s de voortgang
Tip 3… Bij flinke wind slaat het badkamerraampje steeds wagenwijd open.
Luchten moet net in die ruimte, het meest.
Het raampje kan op een kier en waait niet meer open,
alleen als ik dat wil. (Zie foto.)
Natuurlijk kan de truuk ook met directoire
elastiek als die nog bestaat…
Open
ophangen droogt beter.
Voor de regen viel was alles alweer droog...
Tip 5… Tijd om een taart voor de vogeltjes te maken…
Het mos dat los liet werd met wikkeldraad vastgezet.
De taart werd opgemaakt met doppinda,
gemengd vogelzaad en zonnebloempitten.
Mijn leventje…Omdat ik steviger sta is het mogelijk de hedera van de muur van buur Janssen los te trekken.
Morgen weer verder.
Als het maar droog is kan je zoveel
buitenklusjes doen…
De race met jeugdzorg… Als een alleenstaande moeder met kinderen een heel land door vlucht naar Heerlen is de nood hoog.
Bij Meity was het mishandeling door haar partner. Ze had maanden gespaard van
het huishoudgeld om de vlucht voor haar en de vier kinderen te kunnen
financieren…
De paar persoonlijke bezittingen en wat matrasjes en dekbedden werden in een busje geladen,
dat tot de nok toe vol moet zijn geweest.
In Heerlen aangekomen zijn ze ingeschreven en werd een bijstandsuitkering aangevraagd.
Dat gaat zo gemakkelijk niet en veel bewijzen
van vorig inkomen en woonsituatie kon mevrouw niet overleggen.
De aanvraag werd na zes weken afgewezen omdat stukken ontbraken en werd Meity naar maatschappelijk werk doorverwezen.
Daar zijn
wachtlijsten en Meity ging geld lenen bij familie.
Asperge soep
van asperges uit de vriezer.
Ze sliepen op de matrasjes allemaal bij elkaar en hadden gelukkig wel verwarming in de flat en vloerbedekking, maar waarvan huur en voorschot energie betalen?
Meity meldde de twee grote puber zonen aan, bij
scholen en maatschappelijk werk kwam eens bij haar kijken in de lege flat en
schakelde jeugdzorg in toen Meity vertelde dat de aanvraag uitkering was
afgewezen.
Meity vond het consuminderhuis en door mijn ervaring zag
ik de bui al hangen… Meity zou haar kinderen kwijt raken, die nooit bij elkaar
bij pleegouders een plekje zouden
krijgen. Zover is het niet gekomen want ze heeft de race gewonnen, dank zij
haar moeder, al was het kantje boord…
1 gesnipperde ui fruiten
in klontje boter en iets olie.
De moeder van Meity woonde ergens middenin het land en was
gepensioneerd verpleegkundige. Ik heb haar tijdens een telefoongesprek gevraagd
naar Heerlen te reizen voor een bespreking tussen haar, Meity en mezelf.
Meity was heel godsdienstig en bad urenlang dat God haar kinderen zou sparen. Dat ze in de war was had maatschappelijk werk ook wel gezien…Reden te meer om de kinderen bij pleegouders onder te brengen.
Oma was
meer praktisch en zeer bij de hand, ze zag direct het gevaar en zat op mijn
denklijn, zodat ik niet veel hoefde uit te leggen…om Mety niet ongerust te
maken.
Ik ben de race ingestapt toen oma met de hand op het hart
beloofde zeker zes maanden bij het gezin te blijven… Alleen op deze manier had
mijn plan kans van slagen…
3/4 liter water,
halve liter melk.
Het was november toen onze vrachtwagen een inboedel
bracht van wat de mens zoal wegdoet. De mannen van de logistiek hebben meerdere
keren gereden…
Van de Kerstactie van mijn lezers (Mijmeringen) werd een
nieuwe wasmachine, droger en gasfornuis met oven gekocht. De grote koelkast was
tweedehands en hadden we op voorraad.
Kasten en bedden, kleding en banken plus een eethoek werd gebracht... Allemaal uit onze hergebruik voorraad. Het aanrecht was te klein en vond ik een dressoir met heel veel lades op dezelfde hoogte dat verlengd aanrecht werd.
 |
| 3 groente bouillonblokken. |
Er kwamen kleuterstoeltjes en tafeltjes voor de twee
peuters die nog in de luiers zaten. De twee zaten meestal op de (open) trap wat
best gevaarlijk was… Ze konden zo twee verdiepingen omlaag vallen. Onze
klusdienst maakte op mijn verzoek hekjes van bedbodems rondom de twee trappen. De
open trap naar boven kreeg een plaat tegen de achterkant getimmerd.
De eerste trap was direct achter de voordeur en ging naar
de woonetage waar woonkamer keuken en toilet waren.
 |
| Laten garen en de staafmixer erdoor. |
Ambtelijke molens draaien langzaam maar ze draaien en
alle post hebben we samen direct doorgenomen. Het werd een race met de tijd…en
we hadden doorlopend contact.
We waren ondertussen met gordijnen bezig en sloegen helemaal door met een Kerstboom vol glitters en lampjes.
De bijstandsuitkering was nog steeds niet rond. De eigenaar van de flat werd door mij gebeld…en verzekert van de achterstallige huur als het kindergeld binnen zou komen. De uitkering duurde wat langer dan verwacht…
Meneer zou geduld hebben… Voorschot energie werd door oma betaald en
met de
zorgverzekering hield ik contact… Bijna alle levensmiddelen kwamen van
de broodlijn consuminderhuis en uit ons winkeltje…
Peper/eventueel zout en scheutje room,
in de soepkop.
Net op tijd kwam een vriezer bij ons binnen die samen met
resterende lampen en een TV naar het gezin gingen.
Half
december kondigde Jeugdzorg aan, de kinderen binnenkort op te komen halen.
Kinderen in een lege flat en een verwarde moeder zonder inkomen, daar moest
direct ingegrepen worden… Wisten zij veel… En ja…ze kwamen onaangemeld.
Op het moment suprême waren moeder, oma en ik net bij de LIDL waar we twee karren vol laadden met kip, aardappels, rijst, pasta, bloem, groente fruit en alles in grote hopen voor een maand of zo…De kerstdagen en einde jaar door tot in januari hadden ze eten… Meity haar telefoon ging en uit het gesprek maakte ik op dat mensen van jeugdzorg voor de deur stonden. De deur was open gemaakt door de oudste zoon.
Binnen mochten ze niet tot Meity aanwezig was wist
ik, al gebeurde dit toch wel als de kinderen door de moeder alleen waren
gelaten.
Nog steeds rijpen de tomaten
in papieren zakken met rijpe appeltjes
op de vensterbank
Ik heb de telefoon uit Meity’s handen gegrist en vertelt
dat we binnen tien minuten aanwezig zouden zijn. Wie ik wel was? Een vriendin die hielp met boodschappen doen… Oma
en ik renden door de winkel richting kassa en Meity was de kluts kwijt. Dozen
moesten we hebben en alles in onze vrachtwagen…
Intussen had jeugdzorg zich toegang tot de woning verschaft en stonden wij onderaan de voordeur. Ik droeg oma op een doos met fruit midden op tafel voor hun neus te zetten en de oudste zonen naar beneden te sturen.
Dozen vol kippen vlogen de trap op en alle houdbare spul inclusief
vele luiers erachteraan… Een muur van boodschappen werd rondom de twee mannen
en een vrouw van jeugdzorg opgestapeld en oma zette het muziek doosje aan waar
“stille nacht” uit klonk… Ze zat duidelijk op mijn denklijn…
Of ze koffie wilden? Met kerststol? De kleintjes kregen direct een banaan…en werd gezien hoe gek de kinderen op oma waren.
Na de laatste doos zijn we stilletjes weggeslopen en in
de vrachtwagen gekropen. Oma had de opdracht te vertellen dat ze zeker zes maanden
zou blijven en misschien wel voor altijd om haar dochter en kleinkinderen in
deze zware tijd te ondersteunen…
De mensen van jeugdzorg hebben de bedden en de kasten
gecontroleerd. Het witgoed en alle weelde die kinderen nodig hebben. Het hek
rond de trap en alle warme gezelligheid van speelgoed en driewielertjes. Ze zijn zonder kinderen
vertrokken en ik heb een tijdje in mijn kantoor zitten janken met de deur op
slot… Godzijdank hadden we de race gewonnen…
Eigenlijk is dit gezin mijn grootste triomf geweest en
jarenlang heeft Meity me tegen Kerst gebeld om te vertellen dat ze me nog
steeds gedenkt in haar gebeden… Dat hoeft niet want ik ben als een pion door
“Hij die de sla laat groeien” op haar pad gezet en op het juiste moment
aanwezig geweest om een heel gezin te kunnen leiden…We hebben het allemaal samen
gedaan…
Oma is na dat half jaar vlakbij Meity in een klein
appartementje gaan wonen toen eindelijk de uitkering werd toegekend… De oudste
jongens studeerden verder en zijn via vakkenvullers als bijbaan en reclame
rondbrengen naar een baan gegroeid nadat ze afstudeerden…Een fiets en laptops
kochten ze zelf wel. Oma zit ze nog steeds liefdevol achter de veren en ik hoop
dat oma in goede gezondheid 100 wordt of zo. Meity werd rustiger en kon haar
moederrol weer aan. Ze bid nog elke dag in dankbaarheid inmiddels beseffend dat
ze net voor de afgrond werden weggerukt…Ze is zo trots op haar gezin en praten
we bij, tijdens haar jaarlijkse telefoontje…We halen herinneringen op en lachen
ons kapot hoe het indertijd is gegaan…
Annemiek.
