donderdag 20 november 2025

Mijmering 89... Champignonragout, de eerste sneeuw, op de kast en herinneringen van een iglo...

Beste mensen,

Liefde is een deel van jezelf met anderen delen....

Annemiek

Mijmering 89 2025.

 De nachtvorst maait het laatste blad van de seringen bomen 

en de vogeltjes taart wordt druk bezocht. 

Joop de Vlaamse gaai bracht een maatje mee en het  doppinda’s verbruik stijgt naar drie zakken per week. 

Volgend seizoen zal ik wel een pindaplantage hebben in de borders en tussen de aardbeiplanten in het hofje…

...van wat Jeanke allemaal heeft ingegraven.

Tip …Mijn hulp en ikke…

we leren van elkaar en vandaag besloot mevrouw van de bovenkant kleerkast stof te verwijderen. 

Van tijd tot tijd moet dat gebeuren en was een eeuwigheid niet meer gedaan.


 Om de badkamer vloertrekker ging een natte schone molton dweil. 

Door het gat in de dweil, waar de steel doorheen gaat kan je het ding niet zomaar verliezen. 

Er kwamen wat draden van binnen kast verlichting naar voor waarvan ik wist waar die lagen. 

We hebben de klus samen geklaard en dat geeft een goed gevoel...

Binnenkort maken we een lijst van wekelijkse beurten…kwartaal beurten en half jaarlijkse beurten…

Tip 2…Champignonragout…(kipragout.)

Ingrediënten en werkwijze:

Een pan met een liter water opzetten met twee groentebouillonblokken. (De niet vegetariër kan daar wat kip in garen.)

400 gram champignons (lidl) werd geborsteld kort afgespoeld, schijfje van steeltje en in stukken gesneden. 

In de stoofpan in een klontje boter gebakken met ietsje kerrie.

Niet bruinen... maar rustig roerbakken.

In een (derde) pan 125 gram boter smelten en 125 gram bloem toevoegen.

De bouillon in gedeeltes toevoegen en goed roeren met een garde tot de voor jou goede dikte is bereikt.

De champignons toevoegen (en voor de niet vegetariër de kip.)

Een scheutje slagroom of andere room toevoegen.

De ragout kan in delen in de vriezer of… eet twee dagen pasteitjes waar bij mij, met mijn aanloop niets mis mee is…


Mijn leventje… Mijn hulp is van alle markten thuis en draaide de syphon van de afvoer los. 

Er was iets mee wat met soda en kokend water niet te verhelpen was. 

Eierschalen malen kan ik dus voortaan beter met een verlengkabel buiten doen.

Alle onderdelen werden grondig schoongemaakt en zette de hulp de zaak weer netjes in elkaar… 

Teamwork en ik heb geboft met mijn hulp.

Bertina ging met me boodschappen doen want mijn paard (de fiets) is in reparatie. 

We hebben groot doppinda’s ingeslagen en zo e.e.a. 

De eerste sneeuw viel en kan ik langzaam in mijn schulpje kruipen…

De iglo… als het hofje vertellen kon werden veel verhalen vertelt…

o.a. van twee kinderen die herinneringen maakten, opgroeiden en uitvlogen.

Het hofje heb ik zelf uitgegraven en de achtertuin was een bult die drie spoorbielzen hoog zich verhief met een grasveldje erop.

Heuvelland in de achtertuin en op die bult het schuurtje dat dus hoger stond dan het huis.

 Mijn idee was een soort grote zitkuil creëren die rondom muurtjes zou krijgen van “kinderkopjes.” 

Die bult moest eruit! Dus handen uit de mouwen Annemiek.

Een zwager verbonden aan een containerbedrijf zette elke maandag een container voor de deur die hij op vrijdag, (door mij gevuld met aarde) weer op kwam halen. 

Een plank werd tegen die container gelegd en ik had een kruiwagen, deed aan bodybuilding en maakte in een week die container vol.

De bult werd een diepe kuil want er moest grint en zand in voordat daar klinkertjes op konden.

 Bij het uitgraven was ik lagen aarde tegengekomen dat met een breekijzer en een moker gespleten moest worden.

Tijdens een regenperiode ben ik nog met mijn kruiwagen van die container plank afgelazerd. Mijn enkel moest in de gips.

Waar mijn echtgenoot was? Die was doordeweeks heen en weer naar Denemarken. 

Meneer
was vrachtwagenchauffeur.

Daar zat ik dan op de bank in de woonkamer en de kinderen die elkaar achterna zaten door het huis.

Ik heb de snoeischaar in het gips gezet en een strakke elastische enkelsok aangetrokken. 

Daar overheen een hoge bergschoen waarvan de veters strak geregen werden.

De kuil is afgekomen en was het hofje een feit.… Later is een buurman ook begonnen en is niet verder gekomen dan anderhalve meter bult weg... 

Het was toch te zwaar…De huidige bewoners hebben op de restbult nog steeds een grasveldje. 

De kuil oftewel het hofje kreeg muurtjes van “kinderkopjes” en werd met klinkertjes belegd. Rondom waren borders zodat ik staande kon tuinieren.

Ik herinner me een winter met hopen sneeuw waarvan sneeuwballen werden gemaakt die opgestapeld muurtjes werden. 

Peter en Samir bouwden een iglo. De kinderen hadden over hun broeken waterdichte
skibroeken aan, natuurlijk zelfgemaakt en rond dollen in de sneeuw was geen probleem.

Het was heerlijk hun enthousiasme te zien en de voortgang te volgen. 

Tussen de ballen werd sneeuw als “cement” gebruikt en de ingang was natuurlijk rond.

Van het gemeenteplantsoen naast het huis werden dikke sneeuwballen aangevoerd en achter de iglo kwam zelfs een uitbouw.

Hoe heerlijk is het als kinderen in alle vrijheid kunnen spelen...

Toen de twee uiteindelijk in de iglo zaten heb ik warme chocolademelk met koekjes geserveerd…en nee, het dak is niet ingestort...

Annemiek.