Mijmering 80 Pompoensoep, boerenwormkruid rippen, een scheur in een jasje repareren , een krans en een verhaaltje...

Beste mensen,

Geluk is een natuurlijke grondtoon in jezelf,

een sfeer van volmaakt samenzijn

Zelfs als je er niet meer in gelooft

ligt het opeens op tafel

tussen de sla en het brood...

 

Annemiek

Mijmering 80 2025.

Tip…Pompoensoep

Ingrediënten en werkwijze:

Twee derde schoongemaakte pompoenstukken en een derde winterwortel.

Een liter water en twee groentebouillontabletten

Scheut witte port, of witte wijn of sherry, wat je hebt.

Scheut slagroom.

Hoe meer groenten hoe dikker de soep zal worden. 

Je kan als verdikker een aardappel in stukjes toevoegen 

al doe ik dat niet om de pure pompoen/wortel smaak te behouden.

De groente schoonmaken en in kleine stukjes snijden, 

hoe kleiner gesneden hoe korter de kooktijd. 

Met de staafmixer erdoor en een scheut port toevoegen. 

In de soepkop een scheutje slagroom…

Tip 2…De tomaten in de tuin die maar een zweem van verkleuren vertonen 

worden steeds in papieren zakken gestopt. 

Samen met rijpe appels en/of een banaan. 

Drie pracht stuks en een ui werden een menu.

De ui snipperen en fruiten, drie tomaten in stukken snijden en mee bakken. 

Snuf zout en ras el Hanout, plus een ei erdoor roeren en garen… 

Met plat Arabisch griesmeelbrood een heerlijkheid…

Tip 3…Een grapjas heeft een keertje hard aan mijn jas getrokken toen het jasje aan de lus
ophing in een openbare gelegenheid.

Ingescheurd… en moest gerepareerd, waar ik best tegenop zag... 

Een mooi voorbeeld voor de naailes aan Sonja.

Ik was al een keertje eraan begonnen met blauw garen zag ik

achteraf. 

Tja mijn ogen he… Geen probleem, een zwarte permanentmarker doet wonderen. 

Een stukje zwarte katoen moest onder het scheurtje en dat hadden we niet. 

Wel een katoenen bont lapje met een stukje zwart erin, 

dat met wat frommelen onder het scheurtje kwam. 

Het is gelukt, al is de lus half mee genaaid en niet meer als lus te gebruiken. 

Weer loshalen doen we niet...

Geen probleem want ik hang mijn jassen na die ramp altijd op kleerhangers of aan de capuchon op, 

bij gebrek aan kleerhanger…

Tip 4… De onderkastjes van mijn keukenblok werden na de schoonmaaksessie anders ingedeeld. 

Alles in bakken die ik gemakkelijker uit de kast kan trekken dan het losse spul. 

Misschien breng ik je op ideetjes…

Meezenbollen emmertjes zijn ook bakken of…bij de snackpoint vragen. 

Ik kreeg de mijne bij de vleesafdeling van de PLUS. 

Vragen staat vrij…

Mijn bakjes hadden al een gaatje aan de kopskanten waar een koordje doorheen ging.

Dat vergemakkelijkt het bakje eruit halen. 

Gaatjes in plastic zijn te boren of met een hete breinaald erin smelten.

Hoe ik aan die koordjes kwam? 

Gekregen tasjes die na vele malen hergebruik uit elkaar vielen na het boerenwormkruid rippen...

Mijn leventje…

Verder met ontspullen heb ik de voerbakjes van Floortje doorgegeven aan Jos de overbuurman. Een halve zak Hills dieetbrokjes erbij. Hij mengt ze met zijn kattenbrokjes en krijgen ze een goede bestemming.

Een dienblad plus onderzetters en een theelichtjeshouder die ik dubbel had werd doorgegeven. Veel glasgordijnen  zijn dezelfde weg gegaan, en voor vier meter brede ramen witte fluwelen overgordijnen. Genoeg voor een gezin die een woning kreeg en ik ben nog blijer dan de mensen zelf…

Ik weet dat de gordijnen direct worden vermaakt (indien nodig) en opgehangen. Ik hou niet van iets weggeven dat op een stapel wordt gelegd en nooit iets mee wordt gedaan. Of nog erger meteen in de vuilnisbak verdwijnt…

Het pakje Blue Band…

Autorijden was voor mij een noodzakelijk kwaad. Het kostte me heel veel energie omdat mijn linker oog het niet doet. 

Als ik op de autosnelweg onder een bord doorreed kon ik met wat geluk net zien op welke baan ik zat. Bijvoorbeeld richting Eindhoven of Venlo… De weg naar mijn werk kon ik
natuurlijk dromen en de weg naar mijn zus in Sittard.

Omdat ik een chaoot ben gebeurde wel eens wat, en na een bezoek aan mijn zus lette ik niet zo goed op Samir die op de achterbank was gaan zitten en de autodeur  open liet staan. Dat kan je verwachten van een dromerig kind als hij. Extra controle dus en door een of andere
reden heb ik dat toen niet gedaan.

Ik zwaaide nog naar mijn zus, zette de auto iets achteruit en krulde de autodeur zich om een
lantaarnpaal die daar toevallig net stond. Tja… weer iets vooruit en heb ik die gedeeltelijk uitgebroken deur maar dicht getrapt. Spanbandjes had ik altijd bij me en werd de deur vastgebonden aan de auto… Het was net een pakje blue band…

Afgelopen donderdag was ik de zoveelste keer onderweg om de orthese rechterbeen te passen die al vier maanden in de maak is. 

Ik wist dat onderweg een veldje boerenwormkruid stond. Ik had met voorbedachten rade een

snoeischaar in mijn fietstas gestopt om wat kruid te gaan rippen…

Ik ben me niet altijd bewust hoe ik overkom. 

Kijk je mee? 

Een mevrouw met een fiets met zijwielen die
stilstaat langs de weg. Ze heeft een orthese om haar linkerbeen en de medemens schijnt behulpzamer te worden in Limland. Tweemaal stopte een automobilist en vroeg of alles wel in orde was. De derde keer was het een politieauto en ohhhhhh wat een schrik! Op heterdaad betrapt en zou ik wel de zak zijn. Stroperij!!!

De politieauto stopte, het autoraampje ging open en de politieagent vroeg of alles in orde was… “Ja hoor, ik pluk alleen wat bloemetjes” vertelde ik met haperende stem (ADCA.) “Nou dan veel plezier” en reden ze lachend weer verder… Niet te geloven, en besefte ik over te komen als een zwakker begaafde mevrouw, met een beperkt vocabulaire, die trilde van angst voor “oom agent.”

Over twee weken zal de orthese klaar zijn en misschien rip ik dan nog een paar blommen…Annemiek 20 jaar geleden op een scootertje mos rippen of nu incognito in een ADCA lijf. Voor de medemens een wereld van verschil. Het is hoe ertegenaan wordt gekeken. Ze moesten eens weten…

Annemiek.