Mijmering 83 Topinamboer, hutspot pastinaak, een deur met 6 kanten, parasiteren, en uitbuiten onder de mantel der liefde...

Beste mensen,

Glimlach vanuit je hart...

zomaar, voor niets,

om de Vlaamse gaai die nootjes pikt

en de pastinaak die je kon oogsten.

 Gewoon omdat je het fijn vindt....

 Annemiek

Mijmering 83 2025.

Tip… Niets in huis? Met nieuwe ogen kijken blijkt meer in huis dan je dacht. Drie rijpende tomaten op de vensterbank en altijd uien in de schuur.

Een half bakje champignonnetjes en paprika en erwtjes in de vriezer. Twee laatste sneetjes van een niet meer zo vers brood.

 Dat kan als ondergrond dienen voor een berg groente die uit restjes was samengesteld.

Tip 2… De eerste topinamboer werd geoogst, aan een stengel zitten meer knollen dan
nodig. 

Ik laat van elke plant enkele knollen in de grond om volgend jaar weer oogst te hebben. Wat blijft zitten loopt weer uit… 

Een knol samen met aardappels in een stamppotje zorgt voor een goede spijsvertering en een pikante smaak. 

Verder kunnen ze overal in… in wok gerechten en in schijfjes gebakken als gebakken
aardappel en zelfs rauw gegeten… 

Topinamboer zijn de voorlopers van de aardappels.

Tip 3… De vetbollen voor de vogels werden bijgevuld. 

Niet teveel want ook zij moeten eerst de restjes opeten. Een mus en een roodborstje waren de eerste gasten…en even later komt Joop de Vlaamse gaai naar de voermand. 

Elke dag tegen elf uur komt hij aanwippen, twee doppinda’s verdwijnen in zijn snavel en hij is
prachtig met zijn blauwe zijvleugels…

Tip 4… Brood in plastic gaat schimmelen, 

brood zonder omhulsel droogt alleen maar en kan je na een week of zo met de keukenrasp tot paneermeel schaven.

Tip 5… Tijdens regendagen doen we klussen binnenshuis en terwijl mijn hulp start met het zijraam wassen neem ik een hoge keukenkast onderhanden.

De bovenste planken van de kasten worden amper gebruikt en krijgen een stuk krant als “kastpapier.” 

Reiken je keukenkasten niet tot aan het plafon dan kan een laag kranten bovenop, je veel
schoonmaakwerk besparen.

Door de kasten schoon te maken weet ik dat geen speculaaskruiden hoeft gekocht en amandelschaafsel ook voldoende. 

Voor de speculaas die ik binnenkort ga bakken.

Een van de kastplanken heeft slijtage aan de rand. 

De plank werd omgekeerd en valt de slijtage aan de achterkant. 

Soms ligt een oplossing zo dichtbij dat je hem niet ziet…

De kastdeuren werden dubbelzijdig afgesopt en met autowas behandeld. 

Daardoor hebben ze een vuil werende waslaag gekregen en dat kan je zien.

Nog een klein stukje ladekast links van het fornuis, dat kwam op donderdag aan de beurt…
Zelfs de afzuigkap kreeg een laagje auto was tot bovenaan toe.

Tip 6… Hutspot met o.a. pastinaak.

Ingrediënten en werkwijze:

1 pastinaak en 4 wortels schillen wassen en in kleine stukjes snijden.

3 dikke aardappels schillen, wassen en in schijven snijden.

1 dikke ui in grove ringen en alles in een ruime pan met

1 beker water en iets zout.

Deksel erop en aan de kook brengen. Op kleine pit garen en af en toe kijken of de prut niet
droogkookt.

Klontje boter en nootmuskaat toevoegen en de stamper erdoor. Eventueel een scheut melk.

Door weinig water te gebruiken hoef je de stamppot niet af te gieten en blijven de vitamientjes in de pan…

 

Mijn leventje… Mijn hulp werkt achterstallig onderhoud weg en zegt dat een deur 6 kanten

Hutspot maken in beeld

heeft en daarnaast nog de deurstijlen. 

Je begrijpt het al… ze is Pietje Precies en we werken samen want ze is huishoudelijke hulp en geen schoonmaakster of werkster. 

Ik ben heel blij met haar… De vorige hulp waste deuren zonder de glasruitjes een beurt te geven helaas... en kozijnen?!!

Iets anders…Sinds vandaag heb ik aan elk been een orthese en die rechter orthese maken heeft vier maanden geduurd. De meneer instrumentenmaker rende alweer weg van zijn “bedrijfje” omdat hij nog naar Hoensbroek moest.

Daar stond ik dan in Heerlen naast mijn fiets… Met die rechterbeen orthese erbij kon ik niet
opstappen. Mijn schoenen uit lukt wel, de orthese eruit getrokken en in de fietstas. 

Mijn sok doornat heb ik mijn onwillige voet in de schoen gekregen. Staande is dat toch mikken en wringen. Met losse veters naar huis gefietst ben ik in de woonkamer en op het hofje met twee ortheses aan gaan oefenen met lopen.

Meneer de instrumentenmaker had me in Heerlen echt wel zien hannesen toen hij wegreed en liet twee uur later zijn collega bellen voor een nieuwe afspraak. Ik heb het fietsdrama niet met haar besproken. Daar lachen we de volgende keer om…de instrumentenmaker en ikke…

 Volgens meneer moest ik bij de fysiotherapeut een afspraak maken om weer te leren lopen… Dus niet… dat doe ik zelf wel inclusief oefeningen om mijn rechterbeen tot boven stuurhoogte fiets, op te kunnen tillen… Of die circusattractie me lukken zal? We zullen zien…

over de gevolgen van slechte begeleiding…parasiteren en onwetendheid.

Natuurlijk heb ik niet voor niets het consuminderhuis opgericht. Na enige tijd als buddy bij de schuldhulpsanering van maatschappelijk werk werkzaam te zijn geweest, zag ik de gevolgen van onwetendheid.

Mensen met een lager IQ en minimum inkomen begrepen niet waarom ze de dertiende bijstandsuitkering kregen en rond de 23^e zorg en huurtoeslag.  De 1^e  van de maand moest de huur worden betaald. De spreiding inkomen bracht verwarring….Alsof de toeslagen een extraatje waren.

Ze leefden alles op en klaagden over de hoge huur en zorgverzekering zonder de toeslagen daarvan af te trekken. Het is ook een zotte regeling…

Dan is er ook nog zoiets als kindertoeslag en kind gebonden budget voor mensen met kinderen. Ik zag gezinnen waar de K.T. aan de kinderen werd gegeven (pubers) maar ook gezinnen waar de K.T. werd/wordt gebruikt door de ouders voor o.a. weekendjes weg.

Het verbruik van stroom/gas en water die zo hoog/laag worden als je zelf wil werd vaak niet
bijgehouden. Energiezuinigheid speelt een grote rol. Kennis is macht…

Ik had een mevrouw in een cursus die beweerde geen meterkast te hebben, dus ook geen meter. Ik kende haar woning en bleek dat ze nooit de meterkast had gevonden omdat daar altijd een hoop jassen voor lag (in een bocht op de trap.) Ze woonde daar al jaaaaaaren.

Nog meer onwetendheid: Een echtpaar wilde goedkoper wonen en ging verhuizen naar een goedkopere (slecht geïsoleerde) huurwoning.

Ze hadden al jaren huurtoeslag en die werd lager, omdat de huur van het “nieuwe huis” lager was. Ze waren zich daar niet van bewust en moesten het jaar erop de teveel gekregen huurtoeslag terug betalen. Daarnaast moesten ze meer aan verwarming betalen om het een beetje warm te krijgen. Van de regen
in de drup heet dat.

Nog meer onwetendheid: Een oudere mevrouw verhuisde van een te grote woning naar een klein appartementje. In het oude huis had ze een gashaard in haar woonkamer. In het appartementje was centrale verwarming. De thermostaat stond dag en nacht het jaar rond op 22 graden.

Als mevrouw het warm had zette ze de deur van het balkon open en de ramen op kiep. Ze moest duizenden nabetalen aan ESSENT. Nadat ze eindelijk had begrepen dat de “fout” bij haar lag,  was al beslag gelegd op haar pensioen en bleef alleen de AOW min 10% over.

Ze kreeg geen huurtoeslag, daar had ze met haar hoge inkomen geen recht op, omdat gekeken wordt naar haar inkomen voordat beslag is gelegd. Ze mocht in de rij gaan staan bij het consuminderhuis broodlijn of de voedselbank. Als ze de schuld had afbetaald kwam weer de weelde van het grote pensioen. Iets om naar uit te kijken…en had mijn gegeven cursus haar veel wijzer gemaakt.

Onwetendheid! De grote stroom vluchtelingen kregen wel een inburgercursus maar geen les in budgetteren. We hielpen met tweedehands meubeltjes hun huis inrichten en velen beseften niet dat de thermostaat van de verwarming hoger zetten geld kostte. Was dat dan niet bij de huur inbegrepen??

Een te laag maandvoorschot van de energieprovider betekend bij de jaarafrekening een bom die valt. Ik heb het allemaal zien gebeuren…

Er was geen verschil tussen van oorsprong hier geboren Nederlanders of vluchtelingen. Ze
wezen allemaal de belastingdienst als schuldige aan of de energieprovider of de buurvrouw die bij fraude de instanties waarschuwde. 

Iedereen die aan lager wal is geraakt, is dat zelf schuld! Fouten maken we allemaal en elk mens is het waard geholpen te worden… Onwetendheid is geen fout als je maar leren wil.

Nog eentje? Een echtpaar met vier kinderen. De moeder was zwakbegaafd en de vader die een baan had lukte het niet altijd huiselijke rampen te voorkomen.

Kinderen zonder jas naar school, of onverzorgd op slippertjes in de regen. Door buren waren de instanties ingeschakeld en dreigde de ouders uit de ouderlijke macht ontzet te worden. Voor de vader was dat niet te pruimen. Ze hielden allemaal heel veel van elkaar en geen fijner gezin dan het hunne…. 

Zoveel liefde was nergens. En om tien uur in de avond warm eten werd niet als belangrijk ervaren…Het hele gezin vluchtte in een busje naar Friesland waar ze bij familie introkken tot ze zelf een huurwoning hadden.

Twee jaar later waren ze weer terug met de boodschap dat ze niet konden wennen. De werkelijke reden laat ik maar in het midden en werd het gezin weer ingericht met spul wat een ander zoal wegdoet… Het ging bij mij altijd om de kinderen een zo goed mogelijke leefplek te bezorgen… 

Ze werden allemaal door ons in de kleren gezet, jassen mutsen schoenen en goede bedden. Een vrachtwagen vol ging die kant uit. Ze hadden als inkomen de WAJONG van mevrouw en de hardwerkende meneer had zo weer werk omdat hij alles aanpakte, dat hij zo goed mogelijk combineerde met zijn huishoudelijk werk, boodschappen doen en koken. Het oudste meisje nam al veel toezicht over en 5 dec. 

Hebben we de zak van Sinterklaas voor hun deur gezet en flink gebonsd. Rennen achter een auto en het jongste kind gillend aan de deur: “Ik wist wel dat hij kwam.” We lagen in een deuk achter die auto met een lach en een traan… Speelgoed en letters, pepernoten en weetikveel in die zak en moeder die meteen ook weer in Sinterklaas geloofde. Ze was kind met de kinders en zoveel liefde heb je zelden gezien…

Parasiteren: Waar ik niet tegen kan zijn luie donders die niet eens vrijwilligerswerk willen doen als ze al of niet gedeeltelijk zijn afgekeurd. Heel veel mensen parasiteren op elkaar en maakte ik per toeval kennis met een echtpaar waarvan de vrouw zwakbegaafd was en door haar echtgenoot werd ingezet op gastavondjes in huis waar de gasten een hoge entree voor betaalden. Iedereen was minimaal gekleed. De mevrouw dacht nog steeds dat ze spiritueel bezig was…en een gave had.Ze liet zich betasten strelen en de rest wil je niet weten…

Nog meer parasiteren: Vaak denk ik nog aan de bejaarde dame die door haar schoonzoon in huis was genomen. Ze had een slaapkamertje met bed en een kastje waarop een TV stond. Een stoel en een kleerkast. Haar bankpasje had haar schoonzoon, die volledig beschikte over haar ruime pensioen. Schoonmoeder werd geacht de woning overdag schoon te houden en eten te koken want haar dochter en schoonzoon hadden beiden een baan. En ja… ik heb haar bevrijd…

Parasiteren op de samenleving: Verder ken ik ontzettend veel echtparen die zijn gescheiden, de vrouw een bijstandsuitkering krijgt en meneer nog steeds haar bed deelt. Hij komt gewoon door de tuin/achterdeur naar binnen en zijn auto wordt een straat verder gezet.

Op deze manier heeft ieder zijn/haar eigen inkomen. Ik zie dure schoenen/dure

sierraden/kleding, weekend huwelijksreisjes en wekenlange vakanties naar bestemmingen waar een eerlijke arme sloeber  alleen van dromen kan. Ik kijk liever naar het gezin met de vaste banen die werken voor hun geld en de toekomst helpen opbouwen voor Nederland en hun kinderen… Maar dan moet je wel de juiste partner hebben en niet eentje met een groot gat in haar hand…

Ik zag kinderen die weg worden gegeven aan familie om de dagelijkse klussen te doen van oma of tante. Ook dat gebeurd in Nederland al eeuwenlang daar hoef je geen vluchteling voor te zijn. Slecht eten in een welvaartstaat met op een kilo macaroni een onsje groente…ik heb het allemaal gekend en zie het nog steeds om me heen: Armoede door verkeerd besteed geld…door onwetendheid, slechte of geen begeleiding en dan heb je nog het parasiteren oftewel uitbuiten van de medemens… en vaak is dat de dichtstbijzijnde mens waar je van hoort te houden… Houden van is volgens mij geven…en daardoor veel liefde terug krijgen.

Annemiek.

Mijmering 82 Dekentjes van herfstblad, gratis water, gevulde omelet, van twijgen tot kunstwerk en een ongeleid projectiel...

Beste mensen,

Mand twee maakte ik voor Manuela.

Geluk is DOORGAAN...    

En als je niet eens meer weet waarvoor en voor wie,

een ander weggetje inslaan met wellicht nieuwe doelen
Je hoeft ze alleen maar te zien en aan te raken...

Annemiek.

Mijmering 82 2025

Tip… Wat kan een mens veel, als het in etappes gaat. 

Dagelijks werd met de lange snoeischaar  een stukje hedera gesnoeid. 

Als de armen moe werden, snoeischaar in de schuur en morgen verder. 

De hedera muur is winterklaar.

Afgewisseld met een stuk hof vegen waar weer andere spieren voor nodig zijn. 

De storm Benjamin veegde alvast de bladeren van de kersenboom van buur Janssen,

 samen met het blad van mijn wilde wingerd. 

Bij de keukendeur hadden ze zich verzameld, dat maakte de klus gemakkelijk.

Herfstblad is pure rijkdom en werd royaal rond planten in de border gelegd. 

Ze werden als dekentjes ermee ingestopt. 

Zeker rond planten die eigenlijk niet winterhard zijn en door de klimaatverandering opeens wel. 

Dat brengt me weer op een ideetje.

Snoei niet teveel, alleen wat in de weg staat. 

Een rommelige tuin is nodig voor de beestjes om te kunnen overwinteren. 

Wat takken op een hoop in een hoekje is een prachtplek voor egeltjes.

Tip 2… De niet winterharde planten in potten gaan dit jaar niet voor de winter in de compostbak. 

Ze blijven voorlopig in de potten op het hofje staan. 

Ze krijgen rondom de stengels een dekentje van herfstblad en we zullen zien of dat genoeg is om de winter de overleven. 

Van grasveldjes moet je net bladeren verwijderen.

Tip 3… Door de regenton ben ik verzekert van een aanhoudende stroom hemelwater 

dat ik gebruik om mee schoon te maken, servies voor te spoelen en iets in de week te zetten.

Toen de regen zich aankondigde werden alle emmers en gieters vanuit de regenton gevuld.

 De regenton half leeg zou zo wel weer vollopen. 

Zelfs de voor bloemen bedoelde bak op de ton werd gevuld.

Net naast de keukendeur buiten staat nu altijd een emmer regenwater, 

en op het aanrecht een kleiner emmertje met regenwater dat doorlopend wordt gebruikt reken maar….

Tip 4… De gespaarde frambozen in de vriezer werden gewogen en kwam ik op 1260 gram. 

Dat loont zich om confituur van te maken en werd berekend hoeveel geleisuiker daarbij kwam.

Op de eerste plaats mochten de frambozen rustig ontdooien en werden aan de kook gebracht. 

De 2:1 geleisuiker betekend een pond/pak op een kilo fruit en ging alvast een pak in de fruitprut. 

Voor die 260 gram heb ik gedaan alsof het 500 gram was en werd 250 gram geleisuiker toegevoegd.

Weer aan de kook brengen en drie minuut op kookpunt houden en dan bedoelen ze flink doorkoken.

Ik gebruik de vuurvaste theekan om de kokendhete fruitprut in schone potjes te gieten. 

Direct de deksel op de pot en omdraaien. 

Als ze afgekoeld zijn mogen ze in de voorraadkast…

De pan en de kan werden buiten de deur gezet en gevuld…

jawel met regenwater uit de emmer. 

Morgen zal ik ze afwassen als mijn energie is aangevuld en de jamaanslag is opgelost.

Tip 5…Gevulde omelet…

Ingrediënten en werkwijze…

Drie eieren klaar leggen, waar later een omelet van wordt gebakken in de koekenpan.

Half bakje champignons afgeborsteld en in stukken gesneden werden gebakken in iets olie
in de stoofpan.

Een stengel bleekselderij in smalle reepjes gesneden,

Een wortel geschild en in kleine schijfjes gesneden,

Een halve courget met schil in stukken,

Enkele stukken paprika de mijne kwamen uit de vriezer

Een handvol diepvrieserwtjes, allemaal in de stoofpan bij de champignons.

Ras el Hanout en iets zout toevoegen en roerbakken. 

Pit laag en de deksel op de pan.

De omelet werd gebakken die op een schaal gevuld werd met de groenten…

Tip 6…Een stuk uit de verf van een deurkozijn werd met dezelfde kleur nagellak bijgewerkt. Drie laagjes dekt de schade.

Tip 7… Kokend water met wapperende handen in een thermos gieten voor thee, 

verloopt zonder ongelukken met een trechter op de thermos.

 Bang voor overlopen? 

Dat hoeft niet als je de thermos als maatbeker gebruikte…

Elk mens is uniek…

Als een van de oudste kinderen van het grote gezin van Deursen nam ik al snel de leiding over het kroost. 

Mijn anderhalf jaar oudere zusje Gerrie was meer het verzorgende type in huis, met de baby’tjes en het fijnere
werk. Moeder had veel plezier aan haar. Mijn wereld was van jongs af aan groter en voor moeder was ik een ongeleid projectiel…

Gerrie was braaf en gewillig en groeide op in de schaduw van deze rebel, die nooit braaf is geweest. Ik liep al weg toen ik drie jaar was om te bekijken wat achter de wal te zien was. Ik vroeg nergens naar en deed wat bij me opkwam. Annemiek de avonturier.

Achter de wal lag de Maas en nee de kleuter is niet te water geraakt. Later ging ik in de grote schoolvakantie fietsen met de zussen die een fiets hadden en een klein zusje bij mij achterop. 

Dat zal wel Hennie zijn geweest, dat kind woog niks. Een fles water en een deken onder de snelbinders ging de tocht van Elsloo naar Beek, de Adsteeg op.

Benieuwd wat daar verder lag kwamen we door Genout, waar een Molen stond. Verderop lag Schimmert waar de watertoren werd bekeken. Onderweg werd met regelmaat gepauzeerd op een veldje of weiland en zaten we op de deken en dronken een slok water. Wie moest plassen deed dat achter een struik.

In oogsttijd vond ik altijd wel een boomgaard waar valappels of peren lagen. Dat was onze “leeftocht.”  Er werd niet gezeurd of gejankt onderweg en ik kan me niet herinneren dat we ooit een lekke band kregen.

De tocht ging verder en leidde ons richting Valkenburg of Margraten waar we heel stil werden bij het Militair kerkhof voor de gevallenen 40-45. 

Ik schat dat we door alle omzwervingen tegen de 25 km fietsten en die weg ook weer terug moesten. Dat werd vaak met zadelpijn gedaan en werden de zussen wat stilletjes.

Ik was de leider dus gaf het voorbeeld en ik herinner me als de molen in Genout voorbij was waren we bijna thuis… 

nou ja Beek nog. 

Thuis gekomen vertelde ik nooit waar we geweest waren, dat deden de zussen wel en alweer een bewijs voor moeder dat ik niet normaal was…

Ik  ging bij de fanfare en ontdekte de bieb,  waar later mijn zus Petra ook boeken ging lenen. 

Ik kreeg een vriendin (Nelleke Odekerken) en was heel lang de enigste van het gezin. 

We mochten geen vriendinnen hebben van moeder, want we hadden “jong genoeg.” Ik vroeg nergens naar en vocht een weg naar de vrijheid uit de voor mij eng voelende bekrompenheid.

Al vroeg gedichten schrijvend en verhaaltjes vertellend aan mijn jongere broertjes, Piet Martien en Henk. 

We zaten tijdens deze verteluurtjes voor het huis op het stoepje en kwamen meer buurtkinderen luisteren.

Uit de losse pols ontstonden Puk en Boeloe een blank kind en een negertje die de wijde wereld introkken. Weer een bewijs voor moeder dat ik niet normaal was.

Na de gewelddadige verkrachting op mijn dertiende door Koen van Mulken ben ik mijn moeder, waar ik niets mee had, gaan verachten door hoe ze zich opstelde. Omdat ik nog niet ongesteld was met 13 kwam na die verkrachting geen kind volgens haar en dus niets aan de hand. Ik moest me niet aanstellen.

Ze bleef de vrouw van Koen groeten als ze haar tegenkwam ook al stond ik erbij…dat zal haar wel een superieur gevoel hebben gegeven. Die vrouw keek dan naar mij en ik zag haar gewoon denken: “Zou dat het kind zijn waar mijn man zich aan vergreep?”

Het blad gevallen worden de twijgen van
de wilde wingerd gebonden tot kunstwerkjes.

Mijn vader is wel naar die meneer geweest en heeft een handgemeen plaatsgevonden. Vanaf die tijd vond ik troost in de natuur en ontvluchtte mijn verdriet in boeken en zwerftochten op de fiets, ver van mensen. 

Te snel volwassen geworden ontstond een schild van afstand en maakte het meisje introvert. Soms vond ik mezelf in nachtjapon aan het kanaal. Slaapwandelen volgens moeder en weer een bewijs dat ik niet normaal was.

Tijd om me te laten onderzoeken volgens moeder... en werden testen gedaan en elektroden op mijn hoofd geplakt. Gesprekken werden gevoerd met een arts 

en het kwam erop neer dat mijn moeder zich beter had kunnen laten onderzoeken…

Ze heeft het anders gebracht dan de uitslag aangaf en ik werd een tijd meewarig bekeken door de buurt… 

Ze liet me vervolgens met rust en als ze weer een drama opvoerde stak ik daar een stokje voor…

Maar ook dat ging voorbij.

Bij mijn vriendin thuis waar alle kinderen studeerden was een rijkdom aan goede boeken die ik mocht lezen en lenen. 

Het was een Godsgeschenk deze mensen te mogen kennen. Ohhh wat had ik daar graag willen wonen…en vaak voelde dat ook zo als ik naast Nelleke aanschoof aan de grote tafel.

Wat het worden zal? 
Mag je raden...

bij ons thuis moesten alle meisjes  vanaf hun dertiende jaar aan het werk. Ze hadden dan een jaar of zo VGLO gedaan… Alleen de jongens mochten later doorleren en dan nog maar de LTS.

Mijn moeder had trouwens bij het toneel moeten gaan en als ze weer eens niet haar zin kreeg, ging ze
net voor vader thuis kwam, in bed liggen en speelde dat ze dood wilde. Ze at niet meer, vertelde ze …alleen verdween van alles uit de koelkast net als ik in de buurt was. Ra ra...“Niks zeggen,” zei ze dan.

 Als vader thuis kwam en vroeg waar moeder was hoorde hij dat ze in bed lag en de hele dag niets had gegeten. 

Ik maakte hem dan wel wijzer...

Haar spelletjes herhaalden zich en op een dag toen mijn vader weer op z’n knieën aan haar bed lag te smeken heb ik de dokter gebeld. Na mijn verhaal kwam hij direct en toen de bel ging stond ik al bij de voordeur en mijn vader bovenaan de trap. “De patiënt ligt boven” heb ik nog gezegd en de blikken van vader en dochter waren veelzeggend. Zonder woorden… alleen een glimlach…

Het lezen heeft me van jongs af aan zelfstudie gebracht en tot mijn verbazing bleek later in mijn leven,
dat ik ongemerkt MBO niveau had bereikt met toppen naar HBO.

 “Selfmade women” noemen ze dat al was ik absoluut niet technisch en had geen talenknobbel… De enigste weg om nooit meer vernacheld te worden was slimmer zijn dan de rest… Mijn honger naar leren verliep in kronkels naar wat nodig bleek te zijn,  op mijn levenspad. 

Ik leer nog steeds… al sta ik ondertussen met mildheid tussen de mensen, nooit erboven  en zonder te (ver)oordelen. Ook al kan ik wel eens een verkeerde grap maken… Niets menselijks is me vreemd.

Annemiek.