Mijmering 74... Lidcactussen naar binnen, een vest werd een hesje, kleurende tomaten in een broodzak en een verhaaltje...

Beste mensen,

In nood aardappels schillen met de hakbijl…

(geliefde uitspraak van Henk van Deursen.)

Annemiek.

Mijmering 74 2025.

Tip…De wekelijkse naailes aan Sonja was deze keer een kijk/les. 

Het vestje dat ik tweedehands kocht voor vier euro zit bij de mouwen niet lekker.

Door een kleine ingreep werd het vestje een mouwloos hes waaronder veel effen zwarte shirtjes zijn op te dragen.

De mouwen werden uit het vest geknipt en de stof met zigzag afgewerkt. 

Vervolgens naar binnen geslagen en met een stiknaad vastgezet. 

Het hes is zonder mouwen mooier dan het met mouwen ooit is geweest… 

Van de mouwen ga ik beslist nog iets maken… 

weet alleen nog niet wat…

Tip 2… De geraniums stekjes mochten weer even in de zon en het experiment met de tomaten in een broodzak met een rijp appeltje is gelukt… 

Ze zijn beter gerijpt dan de broeders aan de plant.

Twee eitjes werden gekookt en de tomaten in stukjes gesneden. 

Ze werden met de gekookte eitjes, 

iets peper/zout en enkele lepels crème fraîche gemengd… 

Verrukkelijk moet ik zeggen. Wat over was werd de dag erop bij courgetkoekjes opgebruikt…

Tip 3…Tijdens de extra warme nazomerdag werden alle wasjes gedraaid en buiten gedroogd. 

Buiten “drogen geur” haal je niet uit een wasverzachter flaconnetje.

Tip 4… De laatste mand met plantjes werd leeggemaakt.

 Vorig winter hebben betreffende plantjes in de volle grond op een beschut plekje
overwinterd. 

Herfstbladeren en hooi rondom hielp hen  daarbij. 

De mand werd in de olie gezet…

Tip 5… De  lidcactussen mogen naar binnen en begin ik met de kleinste… 

Ze kreeg een passende pot met onderin een hergebruik filterzakje waarop potgrond en wat koemestkorrels. 

Het plantje erop en potgrond bijvullen.  

De pot past mooi in de overpot en kan zo eruit gepakt als ik de waterstand wil bekijken.

Lidcactus twee komt in een grotere pot en in de overpot op de zuil. 

Zo gebeurd…. Lidcactus drie heb ik eigenlijk geen overpot voor en valt mijn oog op het oude geëmailleerde groente emmertje.

 Een bijpassende binnen/pot heb ik ook nog en komt het wicht op de oude kist…

In beeld!
Lidcactus verpotten en naar
binnen. 

De vierde lidcactus was vorig jaar al te groot en stond te laag om voldoende licht te krijgen. 

Na wat rondstruinen in mijn voorraad pot en mand werd de plant danig onderhanden genomen…

De wortelkluit werd gehalveerd en kwam de plant in een pot die in een zinken bakje paste. Dat is het waterreservoir. Onderin de mand twee klinkers, zinken bakje erop en de plant erin. Het hengsel van de mand moest afgeknipt helaas… Over vier weken gaan de eerste planten bloeien weet ik… Je zal het zien…

Tot slot een verhaaltje…

Naaimachine op zolder…

Zolang ik me herinneren kan was ik autodidact, wat betekend jezelf vaardigheden of kennis aanleren. Dat kwam heel goed van pas tijdens mijn jonge jaren in het gezin van Deursen waar geen cent werd uitgegeven aan onderwijs voor de kinderen…

Uit nood geboren of aangewaaid… deze eigenschap heeft me tijdens mijn leven  in slechte tijden veel voordeel gebracht. De naaimachine op zolder was daar een voorbeeld van en gaan we ongeveer 40 jaar terug in de tijd, tijdens mijn derde huwelijk. Mijn echtgenoot moest 12 jaar lang een hoge alimentatie betalen voor zijn ex-vrouw die een bijstandsuitkering kreeg. Dat was zo in die tijd…

Meer uren werken betekende meer alimentatie betalen. Meneer was internationaal vrachtwagenchauffeur en de vergoedingen van niet thuis te kunnen overnachten werd niet bij het inkomen geteld en dat vergoede veel. Meneer ging met een goed gevulde koelbox naar zijn werk plus vele blikjes… en at minder in chauffeursrestaurants. Toch was het zaak meer te doen met minder en daar kon je mij wel voor lopen laten…

Een industrienaaimachine werd tweedehands aangeschaft en de vlizotrap naar de zolder op
gesleurd. Daar stond tevens mijn kleinere naaimachine op een tafel waar ik eventueel mee zigzaggen kon. Elke dinsdagochtend was ik heel vroeg in Heerlen op de markt op stofjes jacht. De kinderen hadden een leeftijd waarin de kleding niet aan te slepen was.

In de plaatselijke sporthal kregen de twee judo les en de matten waren aan een nieuwe overtrek toe. Daar maakte ik de leraar op attent met de tip dat ik die wel maken kon. Meneer had daar wel oren naar. Ontelbare
hoezen werden door mij gemaakt waarbij een zijkant open bleef.

Effen chintz gebruikte ik daarvoor in kleuren die ik voor een paar cent kon krijgen op de markt. Blauw rood en oker kan ik me herinneren. De stof werd gescheurd op de maat die nodig was en met dubbele naden gestikt. Fluitje van een cent met die straaljager naaimachine. De zijkant naaide ik met de hand met dubbel garen ter plaatse in de sporthal dicht…waarbij ik meestal op mijn buik lag. 

De matten in de hoezen krijgen, daar hielp meneer Dreuw de judo leraar me mee. Meneer
was toen al oud en nu beslist uit de tijd. Ik zie ons samen nog over de grond  kruipen in worsteling met die matten.  We werden daar heel handig in moet ik zeggen.

Dat moet er maf hebben uitgezien voor die man en heel dankbaar is hij daarvoor geweest. Voor 40 matten was ik amper twee tientjes kwijt aan stof…Beide kinderen kregen een jaar lang gratis judo les.

Het wonder van de naaimachine ging verder… Op de markt was misdruk flanel te koop en wie het eerst kwam die het eerst maalt...  Dubbelbreed was dat spul en dat het patroon niet doorliep zal mij worst zijn geweest… 

De kinderen kregen op hun bedden warme flanellen dekbedovertrekken en dezelfde kussenslopen en hoeslakens. Het leek me leuk daar bijpassende pyjamaatjes bij te maken… Zelfs muisie de knuffel van Samir kreeg een jakje van flanel. Een van die overtrekken heeft het nog 40 jaar uitgehouden. Ze waren ijzersterk.

De kinderen kregen lichtgroene zomer jackjes en het communiepakje van blauw ribfluweel van Peter heeft 2.50 gulden aan stof gekost. Een broek jasje en vestje. Samir had hetzelfde in het groen. Toen kon ik al drukknopen slaan in de jasjes die ik maakte in het bekende denim model. Aan knoopsgaten heb ik me nooit gewaagd… Het werden drukkers of ritsen.

De papieren patronen uit de knippie (kinder radar patronen blad) had ik overgenomen op oud stof, wat gemakkelijker werkte en knippen deed ik op de grond van de zolder waar oude stukken vloerbedekking lagen. Dan kon het zomaar gebeuren dat ik een stuk vloerbedekking mee knipte… Ik maakte trainingspakjes en skibroeken allemaal in hetzelfde model. Elastiek in de taille en onderin de pijpen tricot boordjes.

Joseetje mijn overbuurvrouw ging helemaal mee in de naaiflow toen het winter werd. Haar jongste zat nog in het wandelwagentje en kon wel een warm pakje gebruiken, waar hij zo ingeschoven kon worden. Joseetje had nog een
ouwe jas van haar man, met een vachtvoering en kreeg opdracht die eruit te tornen.

Ik knipte van gewatteerde stof een jasje met een stuk eraan. Een lange rits zou middenvoor komen en een capuchon erop. Het jasje was ruim geknipt en de vacht werd hetzelfde model. E.e.a. in elkaar gezet werd de vachtjas in de gewatteerde jas geschoven en een koord door de muts. Aan de mouwen tricot randjes... Het kind kon zo in het poolpak geschoven, met schoentjes en al. Alleen het gezichtje en de handjes waren zichtbaar… 

Het kind lag met gespreide armpjes in die wandelwagen… en begreep ik toen pas dat bij vachtvoering de voeringmouwen dunner moeten zijn. Daar hebben we toen we uitgelachen waren een stuk molton voor gebruikt van de babytijd…Al doende leert men.

Annemiek.