zijn
stiller, maar ook voller en dieper...
Niets moet en alles mag...
Tip… Een kijkje in de tomatenjungle van Ibtisam.
Ze kwamen in de achterkamer op de vensterbank los naast elkaar in de zon.
Verder rijpen doen ze daar sneller dan aan de plant.
Die “blossen” verder aan de
groentjes…
Aanschouwelijk onderwijs heeft Ibtisam nodig, tegelijk met de uitleg.
Het plastic van “de kas” heeft ze op mijn aanwijzingen over het
frame getrokken.
De tomaten planten die opeens een “huisje” hebben,
Eigenlijk best leuk zo’n kasje…
Tip 2…Salie drogen… Salie kan je in de winter goed gebruiken.
Bij luchtweginfectie of een grieperig gevoel.
De takjes werden gesnoeid en van slecht blad ontdaan,
in bosjes gebonden en gewassen.
Ze mogen even uitdruppen bij de was aan de lijn.
Na enkele weken zijn de blaadjes droog en gaan in een
bakje of pot.
In een donkere kast bewaard heb je eigen medicijn…Je kan thee ervan
maken…
Drie kilo appels voor 4 euro en 3 kilo platte
perziken oftewel wilde perziken voor 5 euro.
Je mag ze zelf uitzoeken en het is B-kwaliteit waar niets mis mee is.
met zeker acht kilo extra ballast… Dat is de therapie van de zaterdag.
Thuis gekomen werden de rijpe perziken bovenaan
gelegd in de koelkastbakken.
Tip 4… De zaterdag hap waren twee sneetjes pompoenbrood met geroosterde kastanje champignons.
Tip/vraag
5…Van 8 tot 14 september is de verspillingvrije week.
Goed om eens te bedenken wat bij mij beter kan?
Soms heb ik een scheut melk nodig of een halve liter.
Dat is verspilling.
De kleine pakjes halfvolle melk is een uitkomst terwijl dat weer meer verpakkingsmateriaal brengt.
Hoe doe jij dat?
Tip
6…Basis tomatensoep
Ingrediënten/werkwijze:
Twee
uien snipperen en fruiten in een soeppan in scheutje olie.
Afblussen met 1 liter water.
Drie
wortels schillen en in stukjes toevoegen.
Een
stengel bleekselderij met de dunschiller van draden ontdoen en
in stukjes erbij.
Of…een stuk knolselderij in stukjes.
De tomaten in stukken bij de soep.
Aan
de kook brengen en 15 minuut laten sudderen.
De staafmixer kan erdoor, lang of kort.
Deze soep is basis en kan in porties ingevroren.
Heb je een restje rijst over?
Diepvrieserwtjes kan ook of een restje pasta.
Voor
een hartige lunch met een broodje.
Mijn leventje…Pracht boerenwormkruid langs de weg naar Eygelshoven en ben ik wat gaan oogsten.
Wikkeldraad en de snoeischaar bij de hand.
Het
taartje in de stolp kreeg weer een kransje… Pure nostalgie…
Tot
slot een verhaaltje…
Een frisse dinsdag ochtend, eind april in het jaar toebak…
De regen viel met bakken, maar dat was vannacht, nu lijkt het erop
dat de zon met de regen en de wind in gevecht is gegaan.
Dat past wel bij mijn stemming, een beetje dip, misschien omdat het
voorjaar zo lang op zich laat wachten, dip kan ik niet gebruiken hoor.
,,Ocharm”, zou Lieke zeggen.
Terwijl ik naar haar onderweg ben, betrap ik mezelf erop dat een
blij gevoel de dip verdrijft...hoe kan het ook anders. Lieke is hartelijk en
begrijpt heel goed dat ook ik wel
hartelijkheid kan gebruiken. Al die zorg voor de medemens…is soms wat veel.
Ze heeft beslist haar deur al open gezet en de koffie is klaar denk ik wel. De geur komt me bij het poortje al tegemoet, samen met Bo..otje de hond. Ze staat al vol verwachting met haar staartje te kwispelen. Eerst het beestje knuffelen en gaat ze me vervolgens voor, door het vliegengordijn, huize Lieke binnen…
Lieke is een vrouw waar weinig mis mee lijkt te zijn. Hartelijk en attent, ze knipt eens per zes weken mijn melkboerenhonden haar, al tientallen jaren lang... Ze kent me goed genoeg om te weten dat bij mij geen ,,dames” kapsel past, geen haarverf en geen moeilijk te föhnen coupe.
Krullers vallen
eruit en met vijf kruinen kan je niet veel. Henk van Deursen haar… Wassen en
wat shaper erin…
Lieke knipt de vijf kruintjes op mijn hoofd in haar badkamer die in het souterrain van
haar huis ligt. Ze rent met de koffie op hoge hakjes een voor mij griezelig
trapje af.
Ze vraagt hoe het met me gaat en steevast vertel hoe goed haar verhalen over haar gezin me doen. In mijn werk bij (toen nog) het consuminderhuis kom ik zoveel ontspoorde mensen tegen. Bij Lieke loopt alles op rolletjes. En ik warm me daaraan.
Door de jaren heen heeft ze het ontstaan van mijn boekenschrijverij
gevolgd, de oprichting van het consuminderhuis en de column in Genoeg magazine.
Ze heeft vele recepten uitgeprobeerd van dit wandelend kookboek.
Dat huisje aan de spoorbaan waar de warmte vanaf spat, zou niets zijn zonder haar, ze is het hart, maar of ze dat zelf weet? Hopelijk weet haar man Jaap het wel.
Hij houd van een gazon als een biljardlaken en hoeveel nieuwe grasmatten hij legde door de jaren heen zijn niet te tellen. Bo de hond kreeg een maatje die Britt heet, zo samen dollen is toch gezelliger. Misschien slopen die twee de grasmat wel, als Lieke en Jaap in huis bezig zijn? Op het terras staat een pracht doorleefde houten eetkamertafel in een beschut hoekje. Gevlochten stoelen erbij. Voor etentjes in zomertijd als vrienden of haar zoon met zijn lief aanschuift… Een kaarsje een glaasje wijn en de schemering…Dan praten ze bij…het kind dat uitgevlogen is en zijn ouders.
Lieke maakt wel eens een krans of met Kerst een stukje… Ze hangt de
Japanse stijl Ikebana aan, heb ik
gemerkt. Misschien weet ze dat niet eens maar het hoort bij haar. Die stijl
komt van het ZEN boeddhisme en symboliseert de verbinding tussen mens en de
natuur.
Ik ken Lieke van vroeger, eens heb ik haar aangenomen bij Ter Eyck
centrum voor ouderenzorg, waar ik indertijd de leiding in de schoonmaak had. Elke
week moest elk bewonerskamertje inclusief sanitair schoon. De eetzaal, entree
en kantoren. Zes dames had ik in dienst met soms een stel glazenwassers. Vaak
werkte ik mee om het voorbeeld te geven hoe om te gaan met de bewoners, of om
het tempo erin te houden. Vriendelijkheid, begrip, aandacht voor mensen in de
laatste fase van hun leven… daar ging ik voor.
Ik haat het als over mensen hun hoofden tegen collega’s wordt gesproken. Lieke hoefde ik niets te leren, ze heeft van nature oog voor de medemens en was dan ook de parel van mijn team.
 |
| De geraniumstekjes krijgen wat verdorde blaadjes. Die vallen vanzelf af. Alleen bloemknoppen eraf knippen en een beetje vochtig houden. |
Altijd verzorgt zelfs met dertig graden hitte, hoe ze dat deed was
me een raadsel. Als mijn haren nat van transpiratie en mijn make-up in mijn
hals dreef, kwam ze fris voorbij flitsen en vroeg of ze nog ergens mee helpen
kon.
Nog steeds als ik haar ergens zie, in de supermarkt of op de markt,
sta ik versteld, hoe ze dat toch doet, met een waterval van prachtig haar op
schoentjes met hakjes… De juiste kleding, terwijl ik net die ouwe gemakkelijke
broek aan heb, en de verkeerde jas om snel een vergeten boodschap uit een rek
te plukken.
Niet dat ik me verstoppen moet, want Lieke accepteert de mensen
zoals ze zijn. Eigenlijk zou een vrouw die zoveel mee heeft, zo arrogant moeten
zijn als de pest… Lieke niet, ze verdraagt teveel, Ze is te goed en slikt…tot
uiteindelijk de emmer overloopt. Misschien wordt ze wel eens uitgebuit…
Maar nooit door mij…integendeel. Ik probeerde haar de voldoening te
laten toekomen die energie brengt.
Ze had wel meer in haar mars dan de schoonmaak, uiteindelijk ben ik haar dan ook kwijt geraakt.
Lieke ging een kapsters opleiding volgen en werd gediplomeerd
kapster in een zaak op het plein.
Dat paste beter bij haar en heeft ze een hele tijd gedaan. Uiteindelijk
heeft Lieke haar verzorgende kant nog verder uitgebreid. Het kappersvak werd door
haar nog maar sporadisch uitgevoerd. Jawel in haar badkamer in het souterrain
van haar woning. Haar vaste klanten waren Jaap en hun zoon toen hij nog thuis
woonde, haar moeder plus enkele dierbaren. Enne Bo en Britt… Gelukkig hoorde ik
daar ook bij.
Lieke is een vrouw die de ruimte kreeg om haar mogelijkheden te
onderzoeken. Jaap wist heel goed wat “houden van” betekend.
Lieke werd assistente verzorging in een verzorgingshuis voor
ouderen. Ze heeft nog een cursus gedaan en is nu gediplomeerd verzorgster.
Het bedrijf waar Jaap werkte ging failliet en Jaap kwam zonder werk
te zitten. Ook dat zal wel goed komen. Jaap heeft vele mogelijkheden en een
goed werkverleden. Ondertussen doet hij de huishouding als Lieke werken moet.
Hij klust aan hun huis. Ik hoor van vrouwen vaak dat ze er niet aan moeten
denken als hun eega thuis komt te zitten… Jaap en Lieke zijn nog steeds heel gelukkig
weet ik, misschien wel omdat ze elkaar de ruimte lieten…
Tegenwoordig komt Lieke om de nodige tijd mijn hofje opgewandeld.
Dan praten we even bij terwijl ze mijn vijf kruinen weer bijwerkt…
Het blije gevoel als ik haar zie is gebleven… dat heet gelukkig zijn…
Annemiek.
PS...
Hoe het gaat met Pink & Me? Kijk op zijn Facebook pagina: Marcel Mollering.
. Vandaag daarom een verslag van vier dagen in één keer.
, je hebt het een stuk makkelijker gemaakt. Het werd voor mij te veel en een echte trigger, maar dankzij jou is alles ver vooruit geregeld. Ook de hulpgezinnen die ons ontvangen en verwennen met heerlijk eten: Pink & Me weten niet hoe we jullie ooit kunnen bedanken. Zonder jullie was dit in deze setting onmogelijk geweest. Ik leer ook van de fouten die nu gemaakt zijn en een volgende keer zal ik dit zeker anders aanpakken. Want eerlijk is eerlijk: het smaakt naar meer.. Het is ook geen kruistocht, maar wél een missie. Een missie die niet om mijzelf draait, maar om het doel: aandacht en steun voor Hulphonden bij PTSS.
. In de WhatsApp-groep (te vinden via 360qpo.nl
Annemiek.
