Mijmering 87 Hoe maak je een kerststuk voor 50 cent... en Annemiek in kerst soap...

 

Beste mensen,

Van de mensen die je in je leven tegenkomt,
ben jezelf degene die het langst bij je zal zijn.
Zelfkennis bij de hand om bijvoorbeeld zelfredzaamheid te leren...oftewel meer doen met minder...

Mijmering 87 2019.

 

Tip.

Alles wordt duurder ook de kerststukken in winkels en tuincentra en je weet nooit wanneer ze werden gemaakt en hoe vers het groen is. De mooiste tijdvulling voor Kerst is zeker niet in winkels hangen maar bijvoorbeeld zelf kerststukken maken voor in je huis en weggeven aan dierbaren. De mens die je zo vaak heeft geholpen of die eenzame mevrouw die door jouw Kerststuk een warm gevoel krijgt. 

Kerststukken maken begint niet bij het tuincentrum maar fietsend of wandelend door de wijk. Zo kom je te weten waar bomen gekapt worden of huizen afgebroken... 

Dennenappels kan je rapen in bos en hei want dat mag...Alles wat los ligt mag je rapen in normale hoeveelheid.  Mos plukken mag NIET en is de reden dat ik een strafblad heb voor stropen....

 

Dat stropen zit trouwens in de familie van moederskant. Opa Smits heeft de oorlog overleefd met zijn grote gezin, door met zijn fret en Tilleke de hond konijnen en hazen te stropen. Ze maakten wanten en volgens mij nog wel meer van de huiden en het vlees ging in de pan. 
De konijnen werden tevens als ruilmiddel gebruikt en hier en daar bij een mens in armoei aan de deur gehangen. Opa Smits werd beslist wel eens gepakt maar meestal niet... omdat zijn hond hem op tijd waarschuwde als de boswachter eraan kwam. Ze raapten in die tijd dennenappels (die noemde hij mastappels) om de kachel mee aan te maken en omgevallen bomen kon je verzagen om te stoken.... Of dat wel of niet mocht daar vroeg hij niet naar...

 

Hij heeft me als meisje van 12 of zo... wel eens meegenomen op reep. Je moest dan halverwege de nacht opstaan en het was stervenskoud. We trokken door de hei en hij stuurde de hond steeds het bos in om strikken of vallen te controleren. Als de hond op een bepaalde manier blafte zat ergens iets in een strop. Zoiets is me bij gebleven. Achteraf vreselijk als ik het bedenk.... 

Welke rol die fret speelde? Het is me ontgaan. Ik zal wel teveel lawaai hebben gemaakt want het was niet voor herhaling vatbaar. Ik werd in die tijd wel eens uitgeleend om een week het huis te poetsen van opa en oma. “Ons Moek” werd ze genoemd en ik zie haar zo nog voor me.... Toen opa gestorven was heeft de pastoor op de kansel nog vertelt dat het stropen hem wel vergeven zou worden daarboven... Hij had al dat wild nodig voor zijn talrijke kinderen en de buurt in armoei en zo.... Terug naar mijn stropen en het mos....

 

Wist ik veel...er stond zoveel en ik plukte een plukje hier en daar...amper te zien en het groeit snel aan. Komt er  een jeep aan met een boswachtertje erin die op een kussentje moet hebben gezeten want hij moest tegen me op kijken. Mijn zakje mos moest direct in de greppel geleegd worden. (alsof het weer zou aangroeien) Meneer ging eens breed staan en ik werd op de bon geslingerd. Op heterdaad  betrapt en moest 320 euro betalen wegens stropen stond op de nota die ik kreeg van justitie. Tja...

 

Het straatje rondom consuminderhuis Parkstad in Landgraaf gaat op de schop. De tuinen worden fundering gaten voor 50+ woningen en de huizen staan al leeg. In de tuinen hebben we verser dan vers, groen gesnoeid en een skimmia struik gekortwiekt. Hulst vind je overal en snoei rustig met mate hier en daar....maar vraag aan de eigenaar (die soms net niet thuis is...of je vind in het donker de bel niet  eh sorry)  De conifeer gebruiken we als basis want die gaat mee tot na drie koningen...

 

Hoe maak je een kerststuk dat tot half januari fris en fruitig blijft? Een blok oase 24 uur minimaal in een bak (regen) water leggen en in een plastic bakje deponeren van de chinees of vlees van mensen die dit nog kopen. 

Knip eventueel het bakje iets lager zodat de oase ruim erboven uitsteekt. Door het stuk eenmaal per week water te geven blijft alle groen zolang goed...en het bakje is waterreservoir. Een stuk maken in een hoge pot of bak? Leg onderin stukken eventueel oude oase met daarop een groot doordrenkt stuk dat boven de pot uit moet steken. Neem de foto’s als voorbeeld en het lukt iedereen...

Zoals je ziet bij de voorbeelden als volgt:

 

1. Wil je een rond of langwerpig stuk? Maak de contouren door aan de zijkanten lange takken in te steken en voor en achter iets kortere maar wel plat recht onderin waar de oase blok net boven bak of kom uitsteekt. Zie voorbeeld...

2. Daar tussenin takjes steken binnen de contouren dus niet langer dan de eerste takken...

3. Bovenop de oase blok schuin omhoog op de hoeken vier takken van een ander groensoort steken. Daartussen wat lager spul van hetzelfde soort.

4. Geen mos gaan stropen maar op de oase blok in het midden kleine stukjes afval groen leggen. Je ziet er straks niets meer van...

 

5. Zet op het hart van de oase blok, stekers of een glas om theelichtjes in te zetten. Veiliger kan niet. De eventuele stekers vullen met hergebruik aluminiumfolie aarde of oude oase. 

De glaasjes tot driekwart vullen met zand waarop de theelichtjes komen. Dennenappels of een paddenstoeltje of wat je hebt zie voorbeeld. Papaverbollen of kaardenbol of lotusbodems kan ook. Zie voorbeeld hoe je een draadje aan dennenappels maakt.

6. Nu heb je toch al de basis en bent meer dan halverwege...Tijd om even te stoppen, om letterlijk en figuurlijk afstand te krijgen van je stuk. Gerda maakte voor ons warme chocomel en sneed Kerstbrood..... dat zou je ook kunnen doen. Daarna kijk je met nieuwe ogen naar je kerststuk.

7. Zet het stuk hoger op een emmertje of zo en steek mooie takjes rondom waar de oase nog zichtbaar is... Er kan misschien wat hulst bij of skimmia.... Misschien is je stuk in zilver of rood of rood met goud of welke kleur dan ook die je steeds terughaalt. De voorbeelden zal ik meesturen van wat onze mensen maakten in de workshop kerststukken maken... Doe er je voordeel mee...

Aanvullende tips: Knip goud of zilverkleurig troepjes zeer fijn en strooi op je kerststuk. Als de kaarsjes branden glinstert het spul tussen de takjes. 

Zet op je kalender voor 2020 april een wandeling op het kerkhof op je agenda. Daar liggen de oude kerst grafstukken in de container met duur houdbaar spul dat je zo kan hergebruiken. Lint ballen lotusbodems dennenappels en en...

Op rommelmarkten kleine glaasjes kopen waar theelichtjes inpassen....

Mijn leventje...

De druk in deze tijd loopt wel eens op en mijn hoofd loopt wel eens om. Een baken in deze drukke tijd is het dagelijkse telefoontje van de woensdagvriend rond 22.30 uur in de avond. “Kind ga slapen,” wordt steevast gemaand nadat we de dag hebben doorgenomen... Ik zeg dan steevast dat ik dat zal doen en denk soms; Dikke neus...en werk nog een poosje aan de pc in de nachtelijke stilte... Mijn vrienden houden me naast de woensdagvriend mede overeind en ik doe domme dingen die zij dan weer oplossen.

Mijn hulp bijvoorbeeld heeft wel een sleutel van mijn huis maar kwam niet door de poort die ik afgesloten had. Ze is wel slank maar toch niet zo dat ze tussen de spijlen door paste... Erover heen klimmen is geen optie.... Ik heb reserve sleutels bij Theo en via wat heen en weer bellen werd de arme man van zijn eerste kop koffie gehaald om mijn poort te openen. 

De meneer van het autobanden bedrijfje werd door mij krachtig toegesproken aan de telefoon omdat  Theo niet zonder betalen met onze auto van het plein af mocht. Ik was bezig met een kerstworkshop en zou in de middag komen betalen. Meneer kent me inmiddels en zal me niet meer vergeten. Begrijpelijk natuurlijk dat hij boter bij de vis wil. Iedereen kan wel zeggen dat hij/zij van het consuminderhuis is. Hij was verbaasd dat ik niet met de auto kwam en wat mijn functie eigenlijk is was de vraag... Bij een coördinator schijnt een auto te horen volgens meneer zijn denkwijze. Een coördinator uitvoering op een driewieler leek hem wat zot zag ik.... Hij vroeg of ik ook winterbanden op mijn fiets moest hebben...  Dat leek me wel wat... We zijn als de beste maatjes uit elkaar gegaan....

Bij het tuincentrum gebeurt steevast hetzelfde en zegt de verkoper dat de doos viooltjes zo in de auto kan. Ik merk dan steeds verbaasd op dat het geweldig is dat ze bij de planten een auto meegeven. Als je een baby krijgt schijnt daar ook een auto bij te horen..... Ik dwaal wat af...naar een ander jaar met kerstdrukte....

Doet me denken aan de keer dat een meneer me zou komen ophalen met de auto om weet ik waar naar toe te gaan. Hij zou toeteren als hij voorreed. Het was donker en laat nou net de lover van het overbuur meisje haar ophalen... Bij het toeteren rende ik naar buiten...autodeur open en dicht en zat ik naast een meneer die ik nog nooit had gezien...en zat al te krakelen hoe hij rijden moest. Hij schrok zich kapot toen in plaats van zijn jong liefje een twee generaties oudere mevrouw instapte.. Het jonge ding stond inmiddels naast het portier te bekijken met wie haar lover “vreemd” ging... Gelukkig ben ik mondig en heb de regie over de klucht genomen met veel gelach en verontschuldiging.... Dat kan allemaal gebeuren met Annemiek in kerst eh vogel vlucht....

Annemiek

Kerstverhaal 1 2019

Kerst verhaal 1 2019.

Elk jaar in ons consuminderhuis heeft zijn bijzondere gebeurtenissen met bijzondere mensen die we konden helpen. Enkele schrijfsels daarover kan je de komende zondagen lezen in mijn Kerstactie…. Ons geweldig team waarvan de mensen van stavast overeind bleven en blijven hebben me nog meer dan vorige jaren ondersteund… Omdat het nodig was. Daar wil ik ze vanuit het diepst van mijn hart voor danken. Ook ons bestuur, het stabiele fundament waardoor het uitvoerend team het werk kan doen waar we goed in zijn geworden…. Hieronder start ik met het verhaal van Mart die me steeds weer ontroert….

Mart: Een verzonnen naam die wel bij hem past. Kort en krachtig en dat is hij ook op dit moment. Elke cm van deze kleine meneer straalt mannelijkheid uit en zijn bewegingen getuigen van zelfverzekerdheid. Weliswaar een dun laagje en hij heeft nog een lange weg te gaan…De  groei moet van hemzelf uitgaan…dan is het echt. Ik baan alleen maar zijn weg en haal de oneffenheden voor zijn voeten weg in de hoop dat hij snel kan groeien naar stabiliteit. Mijn team werkt daarin mee, soms zonder dat ze het weten. Hoe zo? Vertel ik in het volgend waar gebeurd verhaal.

Een klein jaartje geleden… Een telefoontje van een mevrouw van bemoeizorg met de vraag per direct een voedselpakket voor een meneer. De verhuurder van het appartement van Mart had na drie maanden huurachterstand een bezoekje gebracht aan Mart en een ondervoede verwarde meneer aangetroffen… Bemoeizorg weet dat wij binnen een uur boodschappen kunnen leveren en soms is dat bijna van levensbelang…

Terug in de tijd….Mart is gevlucht uit een land waar totalitaire dictatuur heerst. Er was en is geen weg terug…Hij belande na veel omzwervingen in Nederland waar hij een verblijfsvergunning kreeg. We slaan hier een stukje over omdat ik uit respect Mart niet uitvraag over zijn verleden. Zijn trauma’s en lichaamstaal vertellen me meer dan genoeg… We willen vooruit en niet wroeten in menselijk lijden.…

Wat ik weet is dat Mart kort in het sociaal pension heeft gewoond. Drie maaltijden per dag, douche en was gelegenheid. Een bijstandsuitkering werd aangevraagd en aanmelding bij een zorgverzekering. Het grootste bedrag van de uitkering ging naar het sociaal pension voor kost en inwoning en administratieve en/of juridische ondersteuning. Een deel naar de premie zorgverzekering en een klein deel werd gespaard voor de eerste maand huur en/of borg voor een kamer of appartementje als alles geregeld zou zijn. Zakgeld is meestal rond de 10 euro per week waar Mart nog van spaarde…Het is een goede start naar werk en een plek in de Nederlandse samenleving…

We werken veel samen met het sociaal pension en leveren als het moet binnen een uur kleding als iemand op straat wordt gezet in wat hij/zij op dat moment aanheeft. Thuisloos (dakloos)  ben je o.a. na uithuiszetting door particuliere verhuurder of woningstichtingen na wanbetaling. Daar is meestal heel veel aan vooraf gegaan Een verhuurder kan alleen door tussenkomst van de rechter overgaan tot uithuiszetting…Thuisloos kan je ook worden door op straat gezet te worden door je partner of je ouders…Voorbeeld?

Wanneer zet je een partner of volwassen kind op straat? Als geweld, drugsgebruik of psychische stoornis langdurig (uit liefde) is verdragen, ver boven draagkracht van ouders of partner van de “patiënt.” De patiënt wil in dit stadium meestal niet geholpen worden en zal de familie angststoornis depressie of zelfs trauma’s oplopen en instorten. 

Na bovenstaande beschrijving begrijp je wel dat een groot deel van de inwoners van het sociaal pension moeilijke mensen zijn om mee samen te leven in een gebouw. Een klein deel van de inwoners zijn door omstandigheden aan lager wal geraakte mensen. Je pikt deze “minderheid” er zo uit.

Bijvoorbeeld de meneer die na faillissement van zijn zaak door zijn partner uit huis werd gezet omdat hij geen geld meer binnen bracht (daarover in een volgend verhaal meer) en evenals Mart nooit met alcohol of drugs te maken heeft gehad…

Mart wilde alleen maar hard werken om een nieuwe toekomst op te bouwen op een veilige plek. Hij wilde zo snel mogelijk weg bij het sociaal pension en de mensen waar hij niets mee had. Hij wilde aan de slag in welke arbeid dan ook. Alleenstaande nette mannen zijn gewild bij de particuliere appartementen verhuur. In woningen waar door aanpassingen van een huis drie appartementen werden gemaakt…Ze worden voor veel geld verhuurd aan mensen in de onderkant van de samenleving…

Als je niet veel gewend bent is het de hemel op aarde… en Mart kreeg zo’n zit/slaapkamertje met achter een muurtje een keukenblokje, douche en toiletpot. Ik ken deze appartementen die behoren tot de betere van dit soort. Je stapt vanuit het trottoir zo in de zit/slaapkamer. Het staat in een niet zo goed bekend staande buurt en je kan een paar deuren naar links drugs krijgen en drank en iets meer naar rechts naar de hoeren….Aan die voorzieningen had Mart geen behoefte… Zijn “verslaving” was enkele sigaretjes per dag heel dun gerold van een pakje halfzware shag waar hij een eeuwigheid mee deed…

Mart hing dikke overgordijnen voor het raam die dicht geschoven nooit meer open gingen. Zijn bed was een bank die hij samen met een kast en salontafel op de kop tikte uit de tijd toen donker eiken nog in was. Zijn eigen thuis in een nieuwe wereld… en kon de jacht naar werk beginnen….

Werk kreeg hij via uitzendbureaus en de kloe was dichtbij huis of met openbaar vervoer bereikbaar en/of reisvergoeding. Ongeschoold arbeiderswerk met de hoop op een vast contract wat zelden gebeurt in deze tijd. Soms liep een tijdelijk contract zomaar af en beloofde het uitzendbureau de week erop nieuw werk dat toch later kwam dan men dacht en vielen gaten van soms anderhalve tot twee weken zonder werk (lees inkomen) per maand. Mart kon soms net de huur betalen en de zorgverzekering. Voor eten was er dan niets over en sprak hij zijn spaarpotje maar weer aan…

Zo zijn enkele jaren verlopen en raakte Mart van de regen in de drup…De stress kreeg hem in de klauwen nadat inkomen loze dagen talrijker werden. Zo moet het zijn gegaan…en blijkt ook uit zijn jaaropgave… Zijn ouwe fiets versleten tot de draad en zijn wasmachine defect terwijl in de spaarpot de bodem was te zien. Elke euro was nodig geweest voor spaarzaam voedsel nadat vaste lasten waren betaald van een te laag inkomen. Wist hij veel van aanvulling door de sociale dienst. 

Zijn ID card was verlopen en moest in Eindhoven verlengd worden en kost geld dat er niet meer was…. Een medewerker van het uitzendbureau stuurde hem naar de sociale dienst. Uiteindelijk zette Mart zijn trots opzij en besloot een bijstandsuitkering aan te vragen. Zonder geldige ID card kan dat niet en werd Mart weggestuurd bij het loket van de sociale dienst…

Dat moet de genadeslag zijn geweest… Ontmoedigd lamgeslagen en wanhopig heeft hij zich opgesloten in zijn kamertje….  Alleen op de wereld achter donkere fluwelen gordijnen.  Geen familie tot wie hij zich wenden kon… Gekmakende uren… dagen en weken werden bijna drie maanden…waarin hij zich bij elkaar probeerde te rapen….wat niet lukte.

Dat moet de hel zijn geweest. De voorraadkast leeg en de laatste euro opgebruikt aan voedsel in noodrantsoen. Gekookte rijst met een sausje uit een flacon. De laatste drie weken leefde hij op warm water met suiker als “thee.” 

Tot zijn verhuurder, de bemoeizorg en het consuminderhuis in zicht kwamen…

Het consuminderhuis heeft als regel; voor wat hoort wat… Mart zou direct na het eerste crisis pakket tweemaal per week een voedselpakket krijgen en zou daar iets voor terug moeten doen. Dit paste wel bij hem, alleen kon hij geen mensen meer verdragen. 

Net over de drempel van het consuminderhuis heb ik Theo erbij geroepen die naast hem ging zitten in de entree en moeizaam een oppervlakkig gesprekje ontstond. De kracht van Theo de volksjongen is zijn gemoedelijkheid. Vanaf afstand heb ik Mart zijn lichaamstaal bekeken. Te mager in te wijde kleding… Zijn vluchtende ogen naar de deur…en naar de grote vrouw die het voedsel had gegeven. In zijn cultuur van dictatuur kruip je voor de groten die de baas lijken te zijn en hoe groot en liefdevol mijn hart ook is en hoe weinig de baas…. hij kon me niet zien als gelijke….

Ik besloot enkele minder “bedreigende” mensen om Mart heen te formeren op een plekje ver van het drukke consuminderhuis. De volmaakte plek was en is onze moestuin waar veel werk wachtte en de frêle Gertie moestuinieren wilde leren. Jos de vrolijke jonge meneer met autisme paste goed daarbij… Ikzelf was steeds kort aanwezig om het werk uit te leggen waarna Gertie het overnam in overleg met Mart en Jos. Mart deed het "zware" werk voor Gertie die zaaide nadat was gespit. Daarbij moet zijn terugkeer van zeer laag zelfbeeld naar mannelijkheid zijn begonnen...De derde figuur van Jos bracht steeds weer vrolijkheid en een soort neutraliseren...van een tweetal naar een team. 

 We hebben een goeie gebruikte wasmachine laten brengen na Mart te hebben geïnformeerd over tijd en dag. Een gekregen diepvriesje kwam in zijn kamer naast de goeie kast. Hij moest zich veilig voelen door voedsel op te kunnen slaan.

En bemoeizorg? … Kon de ID pas van Mart verlengen na een lening uit het noodfonds van Maatschappelijk werk. Het duurde nog zes weken voordat de bijstandsuitkering kon worden aangevraagd en die gaat nooit met terugwerkende kracht. De bijstanduitkering gaat altijd in vanaf datum aanvraag en de behandeltijd van aanvraag en toekenning duurt altijd zes weken of langer. Een voorschot hebben ze geen oren naar... Waar Mart al die tijd van leefde waren onze boodschappen en elke week stopte ik daar een envelopje met 15 euro bij….Naast de uiterste houdbaarheid boodschappen die we krijgen van de supers PLUS en JUMBO kreeg hij boodschappen uit ons “winkeltje.” Dat winkeltje wordt regelmatig gevuld met ingekochte boodschappen zoals afwasmiddel, sunlight en soda (om zelf wasmiddel te maken) closetpapier pasta bonen rijst olie en en… We hielden vlees voor Mart apart want hij is een carnivoor. Hij at groenten en aardappels uit onze moestuin en brood en fruit als we hadden maar nooit zoet….

De verhuurder van het appartementje was gelukkig zo coulant dat hij wilde wachten op de huur waarvan de achterstand inmiddels zes maanden was geworden. Dat was een groot geluk en werd geen uithuiszetting aangevraagd…. De zorgverzekering had inmiddels de boeteregeling ingevoerd en dat betekend 30% boete maandelijks op de basis verzekering en uit de aanvullende verzekering gezet. De schuld opgelopen door maanden zonder inkomen was inmiddels naar de 6000 euro opgelopen… Die schuld zou afgelost moeten worden van zijn bijstandsuitkering en later uit werk als Mart weer gezond zou zijn….Mart bleef overeind omdat vele handen hem droegen...

Ik zag hem langzaam ontspannen in de zon in de moestuin. Alsof iets vredigs uit lang vervlogen tijd terug kwam in zijn lijf. In stilte werkte hij de aarde om waarmee hij een leek te worden. Het spitten werd door zijn lijf herkent leek het wel. Ik zag de eerste glimlach verschijnen die de apathie even liet verdwijnen terwijl onze ogen elkaar vonden. Hij moet mijn tranen van ontroering hebben gezien terwijl we elkaar alleen maar aan hebben gekeken zonder woorden.…. De week erop gaf ik hem de sleutel van de schuur en maakte hem daarmee baas van de moestuin…

Ik bleef op afstand en Gertie was onze tussenpersoon die klaar kreeg dat Mart kleding accepteerde. Als de kleding maar donker van kleur was en mannelijk, wat moeilijk was met zijn kindermaat. De voedsellijn kreeg hij van mij als eerste in de rij om direct weg te kunnen vluchten ver van de mensen. Hij was en bleef als een aangeschoten dier op de vlucht…afgewisseld door steeds meer voorkomende sterkere momenten…

Mijn volgende zet was een gekregen goede fiets en zwarte fietstassen in robuuste mannenstijl. Theo en Mart hebben er nog aan gesleuteld... en ze spraken wel eens met elkaar net voor de voedsellijn. Joze kwam erachter dat hij een pan zocht die hij kreeg en hij zocht bordjes langs de rekken…altijd klaar om te helpen en o.a. de kratten voedsel mee naar binnen te dragen.  We vroegen hem om de voortuin van het consuminderhuis bij te houden en soms zagen we hem buiten openingstijd aan het werk in moestuin en borders. Hij had immers de sleutel van de gereedschap schuur. 

We fietsten met opzet wel eens voorbij om een praatje te maken. Hij was eigen baas en kwam aan in gewicht door het goede voedsel en won aan spierkracht door het werk. Wat vooral groeide was zijn eigenwaarde. We hoorden voor het eerst zijn lach en zijn gezicht straalde steeds meer… Tijd om weer een stapje verder te gaan…

Mart in de tuin van Molenberg waar hij even terug zakte en om een hoek verdween als vrijwilligers de tuindeur uitkwamen. Hij haalde geen koffie of water uit angst voor de mens en werd hem drinken gebracht door steeds dezelfde meneer of door mij. Ook dat ging over met stukjes en beetjes. Het ging wel eens goed mis toen een ego meneer zijn werk uit handen nam door een bosmaaier te willen uitproberen en hem naar een hoek in de tuin verwees…Daar stond hij diep gebogen klaar om te vluchten…Dan praatte ik rustig met Mart over de communicatie storing… En misschien vond ik dit gebeuren wel erger dan hij…

Ik probeerde me in te leven in zijn wereld van diep beschadigd mens herstellend in eigenwaarde. Ik gaf hem de vrije teugel ook in deze tuin die in het hart van het huis ligt veel dichterbij mensen dan in Landgraaf. Hij wilde steeds maar weer alleen werken en tijd heelt alle wonden. We aanschouwden het wonder van geven en krijgen in de samenwerking van Mart en moeder aarde….

Mart groef drie boomwortels uit tijdens zijn werkdagen op donderdag en vrijdagochtenden. Zelfs een hele boomstam met wortelkluit groef hij uit waarbij hij zelf hulp vroeg aan de mannen van de klussendienst binnenshuis. De boomstam moest met twee mensen weg gedragen worden en we hebben de takken later gebruikt voor de vuurkorf tijdens de Kerstmarkt. 

Ik zag Mart zijn zelfverzekerd optreden van man die wat presteert. Ik zag hem wel eens op de fiets rijden met zijn flamboyante pet die opeens was verschenen. Zijn “goedemorgen” als hij vroeg binnenkwam. Een pracht gespierde blije man in pocketformaat….

Aan eigenwaarde gewonnen verdraagt Mart al meer mensen om zich heen. Regelmatig zet ik hem voor het blok als bijvoorbeeld de deelnemende vrouwen aan de kookworkshop willen oogsten. Ze vragen dan hulp aan hem… Ik vraag zijn raad over de tuin en voeg me naar zijn plan omdat dat zo heerlijk helend voor hem werkt…  De jungle die eerst onze tuin overwoekerde met brandnetel, wilde bramen en mos is door Mart verwijdert inclusief de wortelkluiten tot 60 cm diep.

De aarde is gezeefd door een legerbed met stalen spiraal en waar vijf mensen vorig jaar de brui eraan gaven (op Ramon na) werkte Mart elke week twee ochtenden gestaag door…maanden lang. De mensen van de kledingafdeling zochten twee nette winterjassen voor Mart en een minder dik oudje om in te werken. Van Theo kreeg hij een horloge want die had hij niet. Hij heeft geen telefoon en geen PC en misschien komt dat nog.

Er kwamen hergebruik hoge werkschoenen en nette schoenen. Altijd in grijs of zwart want een andere kleur zag hij niet zitten…Zijn nu vaak aanwezige lach is adembenemend… Binnenkort houden we werkbespreking over de tuin en het zaaiplan….hij en ikke…want ik heb alweer een plan. Ik zal in de matrassen ruimte een afgeschutte plek inrichten met als “muur” twee kasten waar zaaigoed en materiaal in kan. Er komen tafels tegen het raam voor  zaaibakjes, waar nieuw leven in zal groeien. Die ruimte zal meer van hem zijn dan van mij want ik heb nooooooooooit tijd denk ik wel... Ik zal mensen naar hem toesturen voor een praatje….en ik zie het zo voor me… Mart verder groeiend naar nog meer stabiliteit…  

We geven hem nog steeds uiterste houdbaarheid voedsel zodat hij zijn schuld sneller kan aflossen en een spaarpotje opbouwen… Hij leeft van 25 euro per week. Met Kerst willen we ook aan hem een bigshopper houdbaar voedsel geven met veel rijst, groente in blik, gedroogde bonen sunlicht soda, afwasmiddel bloem en en en en ja ook waardebonnen voor vlees… In Godsnaam maar alleen voor de hardnekkige carnivoren die ik nog moet proberen te leren dat vlees niet hoeft.

Aan velen willen we volle bigshoppers op maat meegeven vooral alleenstaande vaders en moeders met kinderen want ieder van onze doelgroep heeft zijn/haar eigen crisis verhaal. We kennen van elk gezin de achtergrond en ons doel is met Kerst even alle zorgen wegnemen tot in het nieuwe jaar….  Ik start kerstactie 2019 met 50 euro inzet…  Help jij mee? Alles is goed en niets blijft aan de strijkstok hangen. In de mijmeringen zal ik foto’s delen van wat werd gekocht….en verhalen over alle geluk dat jij en wij geven kunnen...

Je bijdrage kan op IBAN NL14 RABO 0173658903 van Consuminderhuis Parkstad te Landgraaf. Zet er maar Kerstactie bij….

Annemiek.

Mijmering 86 Vorst die geen schade werd, laagjes warmte, crumble en een weemoedig verhaaltje...met een happy end.

Beste mensen,

Maak een oase die blijheid brengt, in en rondom je huis,

om het leven in al zijn facetten te genieten....

Ook als het even heel veel moeite kost.

Annemiek

Mijmering 86 2019

 

Tip.

De vorst valt tegen op de vroege ochtend als de hulp op het fietsje mijn hof op komt. Min 4 vannacht en de laatste chayote en puntpaprika in de tuin hebben een beetje vorst opgedaan zie ik. Direct verwerkt in een soepje maakt het niets uit en de halve gesnipperde ui staat al te fruiten. 1 liter water erbij en een gesneden worteltje, de chayote en de punt paprika. Er ligt nog een halve rode paprika en een bekertje linzen erbij plus twee groente bouillonblokken. Twintig minuut werk en.... Als we samen de huis/poets aanpakken zweeft de geur van soep door het huis...Lekker in de pauze.

 

Tip 2

De vorst zette de groei van de mini andijvie kropjes stop in de border en ze staan een beetje te bibberen. We laten niets verloren gaan en wordt een pureetje gemaakt van enkele aardappels en wat topinamboer. De topinamboer zo uit de aarde gewassen in de melkkoker met...water uit de regenton. Schillen met de dunschiller en de zwarte puntjes verwijderen met het schilmes. Met drinkwater

gewassen en klein gesneden  samen met de piepers opgezet met 1 bekertje water. Aan de kook en op laag gas tot de knollen gaar zijn. 

De gewassen baby andijvie werd fijn gesneden en met een halve gesnipperde ui gemengd in een kom. Wat zout en een scheutje azijn erbij en even omroeren...

 

De knollen al bijna beetgaar zoek ik tevergeefs naar een vegaburger in de vriezer...dan maar niet en komt een bakje voorgekookte witte bonen uit de vriezer bij de aardappel/topinamboer als vleesvervanger. 

In sneltreinvaart zijn ze ontdooit en het kookvocht in de pan is verdampt als de hele reutemeteut gaar is. De stamper erdoor en een klontje boter en wat nootmuskaat. De puree moet niet te droog zijn en komt een scheutje melk erbij en de andijvie toegevoegd en omgeroerd op hoog gas. Daardoor worden de frisse blaadjes ietsje zachter en even later staat een overheerlijk rauwe andijvie stamppotje op mijn menu van aardappel-topinamboer-witte bonen-puree... 

Je zou je vingers erbij opeten... Oh ja...bevroren framboos op yoghurt is het na gerechtje... Als je maar snel bij de vorstschade bent is bevroren nog geen schade...en niets aan de hand...

Tip 3

De potjes pompoen/sinaasappel jam staat bij velen in de voorraadkast. Je kan met gemak een crumble ervan maken... Even kijken naar de ingrediënten die meestal wel in huis zijn...

125 gram boter of margarine

60 gram suiker

twee theelepeltjes bakpoeder

bloem

1 ei of scheutje melk

snuf zout

pompoen/sinaasappel jam of Light abrikozenjam of 2 appels met kaneel en wat rozijntjes.

Werkwijze:

De boter met twee messen klein snijden in de suiker met snuf zout, bakpoeder ei of melk en wat bloem. Kneden (en steeds bloem toevoegen) tot een deegje dat loslaat van je handen.

 Nee...niets uitrollen maar het deeg in de kom met de twee messen tot kruimels snijden. De bodem van een ingevet (met boter en bloem) vuurvast bakje bedekken met kruimels. De kruimels platdrukken en bedekken met de pompoen jam. Afdekken met de rest kruimels en in een voorverwarmde oven bakken op 175 graden in ongeveer 45 minuut. De bovenkant moet lichtbruin zijn...

 

Je hebt geen jam of te weinig? Wel nog van die zoete zooi abrikozenjam? Misschien ergens nog een  klein blikje abrikozen? Nee? Misschien wel een klein blikje perziken en geen mens die het verschil proeft. Open het blikje en kieper in een vergiet OP EEN KOM. Knip de abrikozen of perziken met de keukenschaar tot snippers. Zet het sap in een pannetje op het gas en meng een opgehoopte eetlepel aardappelzetmeel met een eetlepel water in een bekertje. Kieper bij het kokende sap en roer met de garde tot het sap weer doorzichtig en gebonden is. Je kan wat van die rest zoete zooi abrikozenjam erbij doen... Voilà je vulling is klaar...

Appelvulling?

Twee appels schillen vierendelen, klokhuis eruit en elk partje in vier snijden. Met een eetlepel water in een pannetje op hoog gas met wat rozijntjes en kaneel omroeren. Een schepje suiker kan erbij als de appels zuur zijn... De warmte lost kaneel en suiker op en blancheert de appeltjes. Een minuutje op hoog gas is al voldoende....

Crumble is zo gemaakt tussen het koken door of

erna... Warm uit de oven een stukje op een bordje kan als nagerecht met een bolletje ijs erbij geserveerd en een toef slagroom al hoeft dat niet. Je snijdt de stukjes zo uit het bakje waarin de crumble kan bewaard. Het afgekoelde bakje heb ik in een lege broodzak geschoven om elke dag bij de koffie een stukje te serveren...het hoort bij de kou en kan wel een week bewaard waarbij de crumble steeds lekkerder zal worden....

 

Mijn leventje...

De kou brengt knusheid in huis met vacht pantoffeltjes en een woonmantel, wollen dekens doen het nog steeds goed en mijn “kostbaarste” bezit is een zeer rekbare broek half synthetisch/ half merino wol die ik aantrek over mijn kleding en de Neuro swing orthese heen. Heerlijk aan de PC met de slofjes van Fieke aan.

 

Voeten warm alles warm... dus zorg voor ruime sloffen die niet duur hoeven te zijn. Neem goedkope pantoffels (desnoods herenmaat) drie maten groter en zet ze op een stukje vachtvoering of wat je hebt. De zool omtrekken met een stift en uitknippen. Op de kop leggen op het stof en uitknippen. Zo heb je een linker en rechter inlegzool. 

Grotere wollen sokken dan je voetmaat om je voeten (met sokken) trekken en in je vacht pantoffel. Zo heb je nooit koude voeten in de avond als je door wind en weer thuis bent gekomen....

Laagjes brengen warmte... Een strak eigenlijk wat klein katoenen shirt met lange of korte mouwen waarover je mooie trui of bloesje. Daarover een vestje colbert of jasje met een sjaaltje dat je in de nazomer buitenshuis nu binnen draagt... Helemaal in... 

Hang je kleding buiten in de vorst op een kleerhanger om te luchten. Alleen het katoenen shirt en je ondergoed moet in de was omdat je dat op je huid droeg. Zo gaan mooie kleren langer mee....

Een flanellen laken op je bed met daarover heen het dekbed met flanellen dekbedovertrek en je hoeft alleen het laken om de twee weken te wassen.... Een hoeslaken om het matras verschoon ik om de twee weken en de kussensloop elke week... 

Bij droog weer leg ik eenmaal per week het dekbed en hoeslaken in de vensterbank om te luchten...Je wil alleen in een tweepersoons bed slapen? Twee eenpersoons dekbedden erop en twee matrassen naast elkaar bespaart je veel was...  

Om de zinken emmer waar de prachtig bloeiende lidcactus in staat heb ik een rood lint geknoopt. Dat noemen ze Kerstversiering als je niet echt aan Kerstmis doet. Mooi hé? De plant heeft de hele zomer buiten gestaan en kreeg meer potgrond in een grotere pot en koemestkorrels. Elk jaar wordt hij groter en ik zorg goed voor de plant uit dankbaarheid.... De mevrouw van wie hij was zit ergens op een wolk te glimlachen denk ik wel. 

De plant stond schriel en onooglijk op sterven na dood op haar vensterbank in de woonkamer van haar senioren huisje waar Theo en ik de inboedel van mochten ophalen voor onze doelgroep. Het huisje was vergeven van verdriet in elke ruimte.

Haar kinderen wilden het huisje niet uitruimen en niets met haar te maken hebben.... Duidelijk zelfdoding en dat is niet moeilijk als je suiker hebt en moet spuiten. We zijn met veel respect met de PC en de persoonlijke spullen omgegaan. Geen mens kon daarna nog aan haar digitale erfenis. 

De inboedel is met zorg vooral in kleine gedeelten nadat het een tijdje had gestaan, aan mensen doorgegeven die het spul waardeerden. Een stoel heb ik naar het milieupark laten gaan. Daarin was het duidelijk zichtbaar gebeurd... Ze had de laatste vuile was eerst nog weggewassen en gedroogd en alles was opgeruimd. Geen afwas en de koelkast zo goed als leeg. Een huis leegruimen vertelt verhalen over de bewoner... Bij de achterdeur tegenover haar stoel was een ruitje ingeslagen en een plaatje erop getimmerd. Misschien is de huishoudelijke hulp die niet naar binnen kon rond het huis gelopen en heeft alarm geslagen? 

Theo durfde niet in haar slaapkamer maar ik heb daar geen moeite mee. Vol liefde heb ik alles in stilte met respect opgeruimd. Spul wat beter voorgoed kon verdwijnen en wat kon hergebruikt...en dat moet mevrouw hebben gevoeld. Nu zorg ik voor haar plant die ik toen mee naar huis heb genomen zodat ze weet dat toch een mens met zorg met wat ze achterliet omging...en dat doet haar goed zie je wel aan de stralende plant... Gek mens die Annemiek? Misschien.... 

Annemiek.