Bij vlagen ben ik geniaal en soms het spoor
bijster....
Ik ben een mens...zoals iedereen...
Annemiek.
9 Consumindermijmering 2019.
De vriezer leeg etende en doen met wat er is vind
ik nog wat bramen uit eigen tuin anno zomer 2018. Voor de glutenvrij levende meneer heb ik twee bodempjes gebakken want eentje
bakken lukt me niet. Op eentje kan bramenvulling en de andere mag meneer zelf beleggen naar keuze.... De bramen werden in een
pannetje opgekookt en door een fijnmazige zeef gedrukt met de achterkant van een
klein pollepeltje dat voortaan roze/rood door het leven moet gaan.
Het sap
zonder pitjes heb ik weer opgekookt en op goed geluk wat geleisuiker erbij
gedaan. Meten is weten maar is deze keer verlies van sap van pannetje naar bakje
en terug. De gok was goed ( anders was wat water erbij gekomen.) Iets afgekoeld
kan de bramen gelei op het bodempje en daar hoort slagroom op maar hoe krijg ik
het ding in het consu huis op de fiets? Onder de snelbinder? Nee dus...Natuurlijk door het ding ter plaatse op
te spuiten nietwaar....De bodempjes werden laat in de avond gebakken en de
slagroom vroeg in de ochtend geklopt en Floor mocht van het randje van de kom
mee likken anders was ze erin gesprongen. Ze kwam net terug van
nachtdienst.....(daarover later)
Terug naar de slagroom... Die werd in een KRUIDVAT
drop zak gelepeld waarvan een tipje afgeknipt en een spuitvormpje was
in gebracht. Een hergebruik clipje om de zak om te sluiten ( van broodjeszakken)
en kon de slagroom in een theedoek verpakt in de fietstas. En wat de andere
mensen kregen?
Zwemmende peren taart.
Al doende met wat er is vond ik in de keukenkast twee
restjes cakemeel en een aangebroken pakje roomboter. In de fruitmand rijpende
peren en suiker en zo heb ik altijd wel in huis nietwaar.
240 gram roomboter op kamertemperatuur
mag ook margarine zijn of halfom
4 eetlepels melk
240 gram suiker
5 middel eieren
zoveel cakemeel als nodig
ongeveer 400 gram
vier peren
beetje abrikozen jam
ik nam eigen gemaakte pompoenmarmelade
Werkwijze:
Oven op 180 graden voorverwarmen en een springvorm
beboteren en bepoederen met cakemeel.
De boter en suiker in een kom met de mixer kloppen
tot een zachte brij... De melk toevoegen en elke keer een ei, weer kloppen en
volgende ei. Cakemeel op lage mixerstand toevoegen, (om te voorkomen dat je om de hals hangend foto apparaat wordt bestoven) in etappes tot juiste
dikte beslag. Niet te dik en niet te dun. De peren moeten blijven drijven en als
ze verzuipen was het beslag te dun. Bij mij moesten ze vechten om net boven te
blijven zoals je ziet....Dat past wel bij mij; overleven. Het beslag in de springvorm spatelen.
De peren met de dunschiller schillen en halveren.
Klokhuis eruit peuteren en de peren voorzichtig op het beslag leggen. Hun figuur
past helemaal bij de vorm zoals je ziet en ik zie wederom overeenkomst met het mijne. Conference peren met de dikke kontjes
en de smalle hals. De oven in en op 50 minuut garen. Met een breinaald inprikken om te
weten of de cake gaar is. Droge naald dan is het goed. Direct uit de oven met de
jam besmeren vooral op de peertjes en zie hoe mooi gelukt..... De naam is
navenant ...verdronken peren werden het niet maar wel zwemmende peren.
Tip 2
Een tafellakentje werd open gelegd en de stolp met
het zwemmende perentaartje kwam erin. Daar bovenop het bramenbodempje in een
plastic zakje en alles dicht geknoopt aan het stuur van de fiets gehangen. De slagroom
Kruidvat zak in de fietstas in een theedoek gerold. Ter plaatse kon ik het
bramentaartje opspuiten terwijl Jozé de te bespreken agendapunten uit printte en
Theo de koffiemelk opduikelde, zette Suzan heerlijke koffie. Ter plaatse kwam
bij de stukjes zwemmende perentaart een toefje slagroom en de consuminderhuis warmte
(15 graden) laat vergaderingen snel verlopen. Het zibro kacheltje kon de kou
niet verdrijven en omdat je niet met woonmantels aanzit bij vergaderingen, evenmin bij koffie met gebak was
het niet echt aangenaam.
De broodlijn werd opgehaald bij de supers en
uitgegeven aan de mens in crisis. Er was ruim voldoende goed spul zoals brood
zuivel groente beleg en wat vis en vlees. Veel bloemen als extra die ruim
uitgegeven werden. Bep bracht nog een bos of wat verder door en hoe vrolijk ziet
die tas eruit.....
We zijn nog even naar consu huis Molenberg gaan
kijken Jozé en ikke waar een monteur een thermostaat in plaats van in de pauze
ruimte in de entree heeft gehangen waar geen werkende radiator aanwezig is. De
kruipruimte had ook nog gekunnen en volgens Jozé kwam de stoom uit mijn
oren..... Mijn stem aan de telefoon naar het bedrijf zal wel geklonken hebben als mijn inmiddels aanvoelende tenen...
ijselijk....
Floor merkte later fijntjes op dat ik me niet moest
aanstellen want ze had de nacht onder het afdak op een kussen doorgebracht. Ik
was haar vergeten binnen te laten en dat is de eerste keer sinds zomer 2018. Dat krijg ik dus de hele winter op mijn brood.. Ze
kreeg slagroom en extra hapjes en ik sloop de rest van de dag door het huis omdat ze overdag rust
nam in mijn bed onder het dekbed om te ontdooien volgens haar.... gelukkig had
ze haar wollenwinterbontjas aan dus zo erg kan het niet zijn geweest....En die
pan? is nu mijn broodtrommel tevens decoratie en kan de broodtrommel weg die ik
niet meer hoef schoon te maken. Ik heb de smaak nog steeds te pakken en zal binnenkort wel de steekschop in de woonkamer zetten als decoratie. De verroeste kolenschep staat er al en de eeuwenoude bietenloof snijder/steker. Ik ben even het spoor bijster. De woensdagvriend zal wel weten hoe dat ding heet....Die had ik inmiddels aan de telefoon bij de dagelijkse dag bespreking. Het ding heet bietengaffel en daarmee werden bieten uitgedaan. Het loof werd in die tijd hergebruikt als veevoer voor koeien en in een silo van beton opgestapeld in een wei of zo. De hoop slonk naarmate de winter duurde en de koeien waren er gek op. De stank van de silo erbarmelijk en de smaak zat in de melk. Volgens de woensdagvriend een hele klus voor Campina om die stank en smaak uit de melk te krijgen...
Annemiek