Het laatste kerstverhaal van dit jaar gaat over een van de vele gezinnen die we zes jaar lang hebben ondersteund, aangemoedigd en consuminderlessen hebben gegeven. We hebben de eufore meegemaakt van uit de schuldsanering herrijzen met een schone lei… Het is een verhaal van grote liefde die nog hechter werd door ellendige dingen mee te maken na verkeerde beslissingen en toevalligheden die hen overkomen zijn. Nu sparen ze voor een opleiding eventueel bijscholing omdat van studeren niets terecht kwam, omdat ze niet voor abortus kozen maar voor leven..….
Ze zijn bij ons consuminderhuis gebleven toen het weer goed met ze ging. Ze hebben de hulp zeer gewaardeerd. Ze bleven misschien uit dankbaarheid maar zeker omdat ze de noodzaak inzien van ons prachtig project. Ze zijn ervaringsdeskundig en geven ondersteuning en hoop zodat degenen die net binnen komen de moed niet verliezen…Er zijn er meer zoals zij en al deze mensen geven het consuminderhuis continuïteit….zodat het niet meer alleen door Annemiek gedragen wordt…Ik ben wel eens wat moe en heb soms wat ruimte nodig om bij te tanken.
Het laatste Kerstverhaal 2015 schrijf ik op deze regenachtige zondag met de kaarsjes aan. Ik schrijf vol dankbaarheid voor alle giften die we al kregen. De 120 bigshoppers al uitgevouwen hebben al houdbare boodschappen onderin. Wat daar nog bijkomt hangt af van wat er nog binnenkomt. Als de bigshoppers worden uitgedeeld maak ik foto’s van de inhoud om met jullie te delen en de blije gezichtjes te zien van de mensen die op de foto durven…. nog even….nog eventjes wachten en komt eerst nog het laatste verhaal van een liefde die stand hield in de loopgraven van de schuldsanering.
Juliët en Loui…
Jong en voor het eerst verliefd… het meiske uit Maastricht en de jongen uit Waubach. Het jaar 2000… 17 en 19 waren ze toen en kinderen krijgen stond nog lang niet op de planning toen Juliet zwanger bleek. De pil had niet de gewenste bescherming gegeven, dat gebeurd wel eens bij ziek zijn en overgeven en het was hen overkomen… Je hoofd breken hoe dat gebeuren kon helpt niet en abortus was niet aan de orde bij deze jonge mensen dus gingen ze ervoor en werd gezocht naar woonruimte. Juliet was zeven maanden zwanger toen uiteindelijk een flatje in Waubach werd toegewezen dat in allerijl werd schoon gemaakt en geverfd. Wat spulletjes hier en daar opgeduikeld die net op z’n plek stonden toen Bertje werd geboren...een kind dat later een zorgenkind bleek te zijn.
Er moest gewerkt worden want zoveel ontbrak nog in huis. Juliet ging na de geboorte van Bertje direct weer fulltime aan het werk. De baby werd overdag opgepast door de grootouders…Een huilbaby waarvan niemand wist hoe dit aan te pakken. Wijze raad van de grootouders die in twijfel werd getrokken door de jonge ouders. Onenigheid over de zorg van de baby en Juliet die misschien te jong moeder was geworden? Wie zal het zeggen...Er kwam een breuk en een time-out werd ingelast. Juliet vertrok met het kind naar Maastricht naar haar ouders…
Drie maanden heeft de time-out geduurd, een tijd waarin ze nooit echt los van elkaar zijn geweest. Er is veel gepraat in die tijd, de liefde zegevierde en Juliet kwam met de baby weer naar Waubach. De problemen met Bertje bleven. Lichamelijk en geestelijke problemen… later bleek dat het kind een psychische stoornis had maar dat niet alleen. Op zeer jonge leeftijd waren er de astmatische aanvallen en steeds weer momenten dat Juliet bijna niet naar haar werk durfde te gaan en het kind ziek bij de grootouders bracht en achter moest laten…
De delende zorgen en het blijven praten met elkaar maakten de relatie sterker. Er werd verhuisd naar een rijtjeshuis met een klein tuintje voor het kind met zijn driewielertje en Loui en Juliet besloten te gaan trouwen. Het zou een droomhuwelijk worden met een Sisi jurk en een feest dat klonk als een klok. Waarom wachten nu beiden zo’n goede baan hadden? Er werd een lening afgesloten voor 5.000 euro die binnen een jaar kon worden afbetaald en het stel ging in ondertrouw. Het geluk lachte hen toe maar het lot besliste anders……
Drie weken voor het huwelijk werd Bertje weer heel erg ziek, deze keer erger dan ooit en belande in het ziekenhuis aan de beademing… Het getij wilde maar niet keren en voor zijn leven werd gevreesd. Juliet was niet meer in staat om te werken door alle slapeloze nachten die ze doorbracht naast het bedje van haar kind. Ze meldde zich ziek op haar werk… Loui had doorgewerkt met af en toe verlof…en was er in de avonduren en de weekends helemaal…. het kwam goed met Bertje. Godzijdank.
Twee dagen voor hun huwelijk was het met het kind alweer veel beter en kon hij erbij zijn, maar lag er een brief op de mat met op staande voet ontslag voor Juliet. Een kind ziek van een werknemer betekende volgens de baas niet dat de werknemer niet meer kon werken. Er had onbetaald verlof opgenomen kunnen worden als de verlofdagen niet meer toereikend waren. Maar wie denkt daaraan als het om leven en dood gaat…
Wat de mooiste dag van hun leven zou moeten worden werd een dag waarin ze wisten 5000 euro schuld te hebben met een maand inkomen van 1250,00 euro. Er werd huurtoeslag aangevraagd en Juliet nam alle werk aan wat er zich maar voordeed, maar ze kreeg een bedrijfsongeval waardoor haar rug blijvend beschadigde en ze werd afgekeurd. Het was een baan met weinig uren geweest dus 70% WAO was net 210 euro per maand.
In 2009 kwam dit gezin bij het consuminderhuis in beeld. Maatschappelijk werk wist dat ik via een kennis bij de bank een “schone” bankrekening kon regelen. De oude lopende rekening stond zover rood dat het salaris van Loui direct werd ingevorderd als het binnen kwam. Afsluiting stroom en gas kwam in beeld en de schuldsanering zou aangevraagd moeten worden…
Op de nieuwe bankrekening kwam het salaris binnen en werden zoveel mogelijk schulden tegelijk afbetaald. Afsluiting energie werd voorkomen en door dit gezin voedsel van de broodlijn te geven kwam Juliet met het minimum aan leefgeld uit. Juliet kwam in de budget/consuminderkring waar ze alle tips opnam als een spons en geloof maar dat ze alles uitprobeerde….
De achtertuin werd moestuin met een kippenhok gemaakt van afvalhout maar oh zo mooi voor de kiekens. Kleding van het consuminderhuis en alle benodigde spulletjes die nodig waren. Bij het sorteren van de binnengekomen kleding wist iedereen dat de lange onderbroeken voor Loui moesten worden bewaard want hij had zwaar buitenwerk en in wintertijd kon het koud zijn bij het grondwerk. We leefden mee toen de deurwaarders binnenvielen bij het stel en beslag legden, zelfs op de computerspelletjes van Bertje die hij kreeg van zijn opa. We leefden mee toen nog niet zeker was of de schuldsanering wel opgestart kon worden voor zo’n klein bedrag. Misschien konden ze het zelf nog aflossen, daar hebben ze lang in geloofd. Er werd beslag gelegd op het loon tot 10% onder minima en de CZ schuld ging van GGN Brabant naar GGN Limburg met weer een verhoging. Later kwamen daar griffiekosten en rente op rente bij…. Het ging sneller dan ze af konden lossen en geen schuldeiser wilde wachten. Eindelijk werd door maatschappelijk werk groen licht gegeven voor aanvraag minnelijke traject schuldsanering. Het minnelijke traject werd afgewezen omdat de schuldeiser CZ niet mee wilde werken. Maar weer opnieuw beginnen met de aanvraag voor WSNP ( wettelijke schuldsanering waarbij de rechter de schuldeisers dwingt mee te werken) Juli 2012 startte de WSNP en kreeg Juliet 60 euro per week om het gezin draaiende te houden. Juliet was inmiddels zwanger van hun tweede kind Jacky…
Uit die tijd herinner ik me hoe blij ze kon zijn met wat goed boterhamvlees voor haar man om mee naar het werk te geven. Soms kwam dat zomaar bij ons binnen. En goed brood… al was het van gisteren… er is niets mis mee. Fruit moesten de kinderen en hij ook hebben en het was goochelen van zo weinig leefgeld. We hebben hen vaak ondersteund…door het jaar heen en tijdens de feestdagen met een Kerstpakket waar ze wel een week mee vooruit konden. We droegen hen als het ware het nieuwe jaar in….
Hoe het met Bertje is verlopen? Een kind met veel kattenkwaad waar altijd naar gekeken moest worden. Vuurtje stoken in de nacht en schilderen met poep op de muren…. Een moeilijk te hanteren kind op school en in de buurt, waar loui in het weekend veel mee voetbalde….Bezig zijn en energie verbruiken bij balletjes trappen betekende hopelijk slapen in de nacht…. Begeleiding van zorgverleners om aan de ouders te leren wat ze nog niet wisten van kinderen met dergelijke stoornis. Bertje ging naar een aangepaste school en soms zelfs een periode midweeks op observatie. Ze stonden er niet alleen voor maar wat was het allemaal moeilijk. Juliet kwam na de bevalling met Jacky naar het consuminderhuis om er tweemaal vier uurtjes te werken als Bertje naar school was. De baby in de maxi cosy en de fles voeding bij de hand. Afleiding en verbondenheid zoekend in het huis dat een tweede thuis was geworden.
Gedurende de jaren dat de WSNP verliep bleven we herhaaldelijk het gezin van voedsel voorzien als het leefgeld niet werd uitbetaald. Teveel gekregen huurtoeslag moest terugbetaald worden aan de belastingdienst en dat betekende een schuld en je mocht geen schulden maken anders vloog je uit de WSNP. Dat mocht nooit gebeuren en de bewindvoerder hield daarom gewoon weken het leefgeld in… Dat ze die teveel betaalde euro’s nooit zagen deed er niet toe. Dat was al naar de schuldeisers. Je kan niet drie jaar met tandpijn lopen en er moesten wel tandartskosten worden gemaakt. Ze zaten niet meer in de aanvullende verzekering dus werden tandarts rekeningen van het leefgeld afbetaald en sprong het consuminderhuis weer bij met de broodlijn. Bertje die de eerste heilige communie deed en nog nooit heb ik voor zo weinig geld een pracht dag zien ontstaan. De hele familie hielp mee met hapjes maken en de stoelen en tafels werden geleend van het consuminderhuis. Een geleende party tent in de tuin en Juliet die de prachtigste taarten bakte voor heel weinig geld. Er werd een communiekantje voor op de taart ergens geleend en de goedkope wijn was uit de reclame al maanden eerder met beetjes gekocht. Elke week een fles of zo. Het kind heeft niets gemerkt van de goedkoopte, want het feest was met liefde en veel creativiteit samengesteld.
Zomer 2015 en het einde van de WSNP naderde. Wat keken ze daarnaar uit. Zeven of acht jaar al in de schulden door samenloop van omstandigheden en verkeerd genomen beslissingen. Ze hebben ervan geleerd. Het mooiste was wel dat er na Bertje toch een tweede kindje was aangedurfd waar alles uitstekend mee verliep. De kinderen en de ouders houden van elkaar ondanks de problematiek van Bertje die inmiddels Bert is geworden. De relatie is hecht en sterk en nooit zag ik een vrouw met zoveel liefde voor haar echtgenoot. Dat zal wel wederkerig zijn want ik hoor wel eens wat natuurlijk…
Meestal als alles goed verloopt bij het naderen van einde WSNP hoor je daar weinig van. Bij Juliet en Loui kwam er een brief…. De rechter wilde een zitting waarbij het echtpaar maar eens moest uitleggen waarom de driemaandelijkse verantwoording wel eens op zich liet wachten…. En waarom had mevrouw niet meer vrijwilligerswerk gedaan? Acht uur per week dat had meer kunnen zijn. De baan van meneer van 32/34 uur had gemakkelijk 40 uur kunnen zijn…De rechter was van mening dat er te weinig prestatie was geleverd….
Juliet en Loui waren in alle staten en ik heb nog een brief geschreven naar de rechtbank. Mevrouw kon die acht uur bij ons amper aan als het zorgenkind weer extra ondersteuning nodig had. Soms liep Juliet verdwaasd zomaar bij ons rond als er weer erge dingen waren gebeurd met Bert. De baan van Loui via het uitzendbureau waar niet meer uren inzaten…Moest hij dan solliciteren voor een zaterdagbaan erbij? En de ondersteuning dan van het moeilijke kind?
Zaak was bewijsmateriaal van de hulpverleners op papier te krijgen hoe moeilijk Bert was geweest en nog steeds. De onregelmatig binnenkomende loonbriefjes waardoor altijd net te laat verantwoording kon worden afgelegd. En had er ooit iemand gedacht aan hoeveel vrijwilligerswerk Loui in het weekend op die voetbalveldjes deed? Hij was op de zaterdag trainer bij de mini F’jes van Jacky’ team en begeleide Bert in zijn voetbalteam. Deze mensen waren echt niet lui en hadden meer gedaan dan wat in hun vermogen lag gezien de omstandigheden…..
Ik zag hun strijd en ben met ze meegegaan naar de rechtbank. Ik heb ze van te voren al aangemoedigd en gerust gesteld. Ze zouden zelf het woord moeten doen en wat niet gezegd kon worden zou ik wel doen…….Dat kan je aan me overlaten….
De zitting in zaal B en de rechter in toga…. Naast hem een mevrouw. De rechter sprak uit dat er te weinig was gedaan om een schone lei te geven…. Loui viel stil en toen de stilte dreigend begon te worden begon Juliet te vertellen… Eerst wat aarzelend en toen van de hak op de tak naar een meer vloeiend verhaal. Hoe het was geweest met het kind…. Al die jaren al. Maar de echte rauwheid kon ze niet uitbrengen…dat is te moeilijk om over je eigen kind te vertellen… Dat heb ik even later gedaan toen Juliet niets meer zeggen kon…De bewindvoerder vertelde nog over de onregelmatig binnenkomende loonstroken van het uitzendbureau. Toen alles was gezegd kwam de afwachting. De rechter vertelde nog van alles maar wat door merg en been ging waren de woorden ”Zal ik u dan maar blij maken en een schone lei geven?” Toen kwamen de tranen bij Loui en ook bij Juliet en bij de mevrouw die naast de rechter zat en misschien had de rechter ook wel dubbel beeld stel ik me zo voor. Die dag vergeten we nooit meer, dat is zeker…….
Nu helpt Juliet me mee in het consuminderhuis en misschien tussen Kerst en Nieuwjaar haalt Loui weer de broodlijn op als hij vrij heeft….zoals vorig jaar. Juliet geeft handwerk les en bakt brood als we gasten krijgen als haar handicap het toelaat….en ze brengt sfeer en moed en troost in het huis waar velen emotioneel totaal aan de grond aankloppen zoals zij het eens deed in 2009.
Help jij haar en mij meedragen? Zodat die bigshoppers verder gevuld worden? Van alle goede ingekochte gaven worden foto’s gemaakt en er blijft werkelijk helemaal niets aan de strijkstok hangen van wat jij misschien gaat geven.…
Onze bankrekening is: Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 ten name van Consuminderhuis Parkstad en zet er maar kerstactie bij………
Annemiek
