Velen hebben afgelopen jaar in mijn kantoor hun leed op tafel gelegd. Ik heb geluisterd, maar meer nog lichaamstaal gelezen als de nood werd beschreven, want lichaamstaal vertelt meer dan woorden. We leveren na zo’n gesprek zoveel mogelijk maatwerk en vooral direct. Mijn assistenten starten in ons “winkeltje” met een basispakket inpakken als ik maar even naar ze knik. In zo’n pakket zit afwasmiddel en zeep/soda om wasmiddel te maken. Dat is meteen de eerste consuminderles… We geven rijst pasta en pastasaus, bonen in tomatensaus. Bloem jam en chocoladepasta. Closetpapier olie margarine en shampoo. Allemaal houdbare producten die we inkopen en op maat kunnen geven. Daarnaast geven we uiterste houdbaarheidsproducten die we zes dagen in de week gratis krijgen van PLUS en JUMBO, zuivel groenten, fruit brood en kaas. De mensen kunnen met dit pakket wel een week vooruit en mogen ze weer terugkomen. Daarnaast geven wij kleding en schoenen en eventueel spullen die nodig zijn in huis…Door dit zomaar te krijgen gebeurd er toch iets bij de mens en breekt soms een niet te stuiten waterval van tranen los… van nu… en toen… en van alles wat al was en niet is verwerkt….
Janine en haar kindjes…
Een collega die bij maatschappelijk werk werkt verwees Janine (gefingeerde naam) aan ons door. Er was dringend wekelijks een voedselpakket nodig bij deze alleenstaande moeder en de boodschap was meegekomen dat Janine heel schuchter is en vol schaamte. Dan maken we de drempel laag en geven haar als eerste in de rij van die dag het voedsel pakket want we willen dat ze terug komt. Ze had een kindje op de arm en twee aan haar rokken. Ze wist niet wat haar overkwam met al die groenten melk fruit en toetjes voor de kinderen. Bij het aanmeldingsformulier ( 1 A4tje) invullen vroeg ik of er nog spullen voor in huis nodig waren. “We krijgen wel eens wasmachines of koelkasten binnen” heb ik vertelt, al wat ouder, maar ze doen het nog wel een tijdje.” “Heb je daar iets aan?” Aan de gezichtsuitdrukking zie ik dan wel of het zeer nodig is en druk ik door… Op die manier komen we erachter dat zo’n mevrouw al maanden op de hand wast. De week erop werd een nieuwe wasmachine gebracht want tweedehands wasmachines krijgen we zelden. Omdat we nog een gekregen goed functionerende droger hadden, heeft onze logistiek die ook gebracht. Met kinderen en geen droogruimte heb je die wel nodig. Ik vraag dan aan de mensen die het spul brengen onopvallend goed te kijken wat er ontbreekt in huis. Daar kan ik dan weer op in spelen. Sommige mensen vragen niet en lijden jaren in stilte met een tekort aan spullen die zomaar bij ons staan.…dan moet je een zetje geven, een beter leven creëren voor moeder en kind. We weten inmiddels dat mensen die niet vragen meestal het hardst onze hulp nodig hebben. Een tijdje later nam Janine nog maar heel weinig mee van de broodlijn en kwamen we erachter dat de vriezer stuk was. Dat is met groenten uiterste datum, die direct verwerkt moeten worden een ramp. De eerste vriezer die bij ons binnen kwam ging haar kant uit en dat is maatwerk. We zien zo’n mevrouw langzaam veranderen. Na een tijdje vroeg ik aan mijn collega wie die “nieuwe” mevrouw was…..Zo blij en vrolijk. Het bleek Janine te zijn. Je kan je dan voorstellen hoe heerlijk dat voor die kindjes is, met zo’n blije moeder en daar kan ik gewoon van janken van geluk…. Daar doen we het voor.
Jory…
Pas een huisje gekregen, de huurtoeslag aangevraagd waar je tegenwoordig maanden op moet wachten. De volle huur moeten betalen en geen geld over voor voedsel. Dan geven we een tijdje wekelijks een voedselpakket. Daar moet je wel iets voor doen en Jory ( gefingeerde naam) werd aan het snoeien gezet. De struiken in de voortuin van het consuminderhuis. Hij werkte veel te hard en kliedernat stond hij in de wind met de snoeischaar in z’n handen te trillen van uitputting. We hebben hem eens goed toegesproken dat zich doodwerken niet werd gevraagd. Gewoon rustig aan. Jory heeft elke week weer andere taken in ons consuminderhuis die hij kan doen en soms is hij eventjes de kluts kwijt en helpen we hem die weer te zoeken. We letten op onze mensen. Jory zocht heel gericht het voedsel uit van onze broodlijn want hij had geen koelkast en ook geen geld daarvoor. We hadden op dat moment geen tweedehands koelkast meer in voorraad, wel nog een spiegel voor hem en een tafeltje en wat hij nog van klein/spul nodig had. Het zou bij hem afgegeven worden als we erlangs kwamen en hij moest nog even helpen wat op te halen met de bus. Zo werd het aan hem vertelt…. Ik had een tip gekregen waar we een prima koelkast mochten ophalen met een groot diepvriesvak. Zo heeft hij zijn eigen koelkast opgehaald en dat gezicht had je moeten zien. Hij schreeuwde van blijheid……en huppelde Jory de rest van de dag als een veulentje in de wei……”Ik zal zohard werken,” vertelde hij. “Nee Jory, niet weer over alle grenzen heen werken maar gewoon rustig aan… eerst nadenken en dan doen wat er gezegd wordt, anders raak je die kluts weer kwijt.” Jory leert bij ons budgetteren en meer doen met minder geld in een consuminderkring. Als de huurtoeslag eindelijk komt met terugwerkende kracht kan hij een wasmachine kopen en een stofzuiger…en wie weet wat nog ontbreekt…Dan kan hij het doen met voortaan alleen nog kleding bij ons uitzoeken indien nodig en dat is al veel…Hij heeft aangegeven te willen blijven werken bij ons.
Mo de vluchteling…
Ze kwamen van ver Mo zijn vrouw en twee kindjes. Vanuit een asielzoekerscentrum boven in het land met de trein naar Landgraaf. De sleutels van hun huurhuisje in Landgraaf was opgehaald bij maatschappelijk werk even na 12.00 uur. Het huis zou met tweedehands meubels zijn ingericht door een vrijwilligersorganisatie. Helaas door een communicatiestoring stond er helemaal niets in huis. De vrouw van Mo (gefingeerde naam) had het niet meer. Zo vroeg op, de lange reis met een baby en een kleuter, de spanning van eindelijk het huis en niet eens een stoel of bedje bij de hand. Op de vloer lag laminaat van de vorige huurder en verder niets. Er kwam een nood telefoontje van maatschappelijk werk en Mo kwam naar het consuminderhuis. We hebben “alle hens aan dek gezet” en nog een extra meneer als hulp gebeld. Twee uur later was het huis gemeubileerd. Eethoek bankstel, bedden linnengoed keukenspul servies dekbedden en de keukenkasten gevuld. Mo heeft zich wel tig keer bedankt vol emotie en vanaf die dag komt hij elke donderdag bij ons werken……. Voor wat hoort wat nietwaar…..Mo leert op deze manier de Nederlandse taal in sneltreinvaart en dat is prima…. Een gezonde jonge man die aan het arbeidsproces kan deelnemen. Hij groeit er zo naartoe….door bij ons te oefenen…
Eefje,
Klein dapper eigenwijs vrouwtje. Een baan van het uitzendbureau met een nul urencontract. Er was werk genoeg al twee jaar lang……tot er opeens een jonger meisje was geweest die minder per uur kostte. Eefje (gefingeerde naam) was even niet meer nodig maar er werd gezocht naar ander werk voor haar. Misschien komende week al. Eefje had er vertrouwen in en meldde zich de week erop weer bij het uitzendbureau. Helaas was er nog niets, maar de week erop zeker… en dat was ook zo. Voor twee dagen was ze nodig als serveerster en misschien zat er op die werkplek meer in. Het kwam erop neer dat ze twee of drie dagen per week aan het werk was en veel te weinig inkomen had. Er werden gouden bergen beloofd maar helaas….
Ze leende bij vrienden omdat de huur niet betaald kon worden en tussendoor waren er weken dat ze 5 dagen aan het werk was en dat gaf weer hoop. Altijd in twijfel… eigenwijs het doen met wat er was vroeg ze geen uitkering aan. Uiteindelijk moest ze wel naar de sociale dienst maar die geven niet met terugwerkende kracht en de eerste zes weken zou er ook nog geen geld komen. In de toekomst zal het anders zijn en zal maandelijks het loon van de uitzendbureaus gekort worden op haar uitkering, dat is een betere zaak. Ondertussen wordt Eefje nergens voor vast aangenomen want in januari is het voor winkelpersoneel en de horeca komkommertijd. Misschien krijgt Eefje nog voor de feestdagen tijdelijk werk als noodhulp ergens waar hopelijk de verwarming aan is want het energiebedrijf sloot op 30 november 2015 het gas bij haar af. Dat doen ze net voor je deur. Een gat graven en de toevoerleiding afsluiten.
Vorst aan de grond en daarna dagenlang regen. Te weinig warme kleding zat Eefje met een dekbed op de bank. Drie december kwam ze bij het Consuminderhuis, doorverwezen door een bij mij bekende maatschappelijk werker. Of we warme kleding en dekens hadden. Ze heeft enkele dikke jeans meegenomen en wat warme wollen sokken. Een te grote trainingsbroek om over alles heen te dragen. Dikke truien en een grote wollen deken. Ze had nog wat eten in de vriezer en we hebben haar een elektrisch kookplaatje meegegeven om iets op warm te maken. Die kookplaatjes geven we in bruikleen voor dit doel. Haar gasfornuis is even niet te gebruiken. Om weer aangesloten te worden is er geld nodig en dat komt de eerste maanden niet. Het zal wel 13 februari 2016 worden…Eefje beloofde terug te komen voor een wekelijks voedselpakket als alle eten op is. Ze schaamde zich helemaal kapot maar dat hoeft niet, ze was de tweede die ochtend…. Leve het Consuminderhuis waar mensen als vanzelf naar toegaan als de nood heel hoog is, bieden wij direct hulp op maat als de instanties nog een tijd nodig hebben om alles in kaart te brengen.....Als de directe nood is aangepakt halen we deze mensen binnen in onze budget/consuminderkringen om te leren meer te doen met minder…
Voor de Eefjes Jory’s de Janine’s en al die kinderen in de vele gezinnen die we momenteel ondersteunen willen wij met Kerst even de zorg wegnemen over wat er op tafel komt.……Wat blijheid strooien, ik kan het niet alleen….Het zijn dit jaar 120 gezinnen. Help jij meedragen? Van alle goede ingekochte gaven worden foto’s gemaakt en er blijft werkelijk helemaal niets aan de strijkstok hangen van wat jij misschien gaat geven.…
Onze bankrekening is: Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 ten name van Consuminderhuis Parkstad en zet er maar kerstactie bij………
Annemiek
