Het eiland van Fleur….
Ze kwam binnen eind november 2014 en ik zag alleen maar haar ogen. Ik probeerde de blik daarin thuis te brengen. Het leek alsof ze ver van de bewoonde wereld had geleefd en alle mensen en drukte haar bang maakte. Een breekbaar figuurtje en een tenger handje waarmee ze zich voorstelde. Fleur ( gefingeerde naam)….Ze was vooral stil en alles ging langs haar heen. Wat ik probeerde te vertellen kwam niet binnen. Het echtpaar dat haar vergezelde vertelde het verhaal en hoorde ik iets van een flatje krijgen binnenkort en niets hebben. Een verbroken relatie……Wat Fleur naar mijn mening op de eerste plaats nodig had was op een beschermde plek zoals ons consuminderhuis weer met de wereld kennis maken. Dus vertelde ik haar van “voor wat, hoort wat” en dat ze bij ons aan het werk moest om geholpen te worden. Op deze manier kon ik haar binnenhalen in onze veilige wereld en ondersteunen. Terwijl de angst in haar ogen stond voor al dat onbekende, stemde ze toe. Maar hoe moest ze er komen? De bus het openbaar vervoer was ze niet gewend. OV pinpas had ze niet en hoe moest dat nou….
Ze werd geholpen met het openbaar vervoer en vanaf dag een heb ik haar in mijn hart gesloten. Het werk bij ons was het grootste geschenk dat ik haar kon geven. Tussen lotgenoten, verbondenheid voelen… ontdekken waar haar persoonlijkheid was gebleven. Bewustwording en hoe het zo ver had kunnen komen…. Waar ze toen stond en heen wilde…. ze wist het op dat moment allemaal nog niet.
Ze ging aan het werk op de kledingafdeling onder leiding van een lieve mevrouw die speciaal voor haar was uitgezocht. Tijdens rustige ochtenden vouwde ze kleertjes op, werd verliefd op het consuminderhuis en sloot vriendschap met de mensen om haar heen. De lieve leidster van de kledingafdeling en de warme “moeke” van de keuken. De jonge vrouw met het kindje en al die mensen in nood die ze mocht helpen aan kleding. Haar goede smaak, de setjes die ze samenstelde, het helpen van lotgenoten deed haar goed. Ze was nodig ….werd gewaardeerd en dat doet goed aan een gewond hart. Haar grote ogen werden zachter en uiteindelijk verdween de angst. Fleur….een bijna gebroken bloem die overeind kwam om haar mooie kleuren te laten zien.
Het hoekige ging uit haar figuurtje. Ze begon wat te praten over haar dochtertje Anne en haar zoon Raymond en dat ze tijdelijk met haar dochtertje bij haar zus woonde in een piepklein slaapkamertje en binnenkort een flatje kreeg….Haar zoon was bij vader gebleven, hij was al 14 jaar en het was goed zo, ze zag hem heel vaak……De scheiding zou niet over de hoofden van de kinderen uitgevochten worden. Fleur wilde dan ook niets meenemen uit het huis van haar man. De kinderen moesten geen lege plekken vinden in het huis dat altijd hun thuis was geweest. Maar vooral wilde ze niets vragen aan haar man en daardoor weer in zijn macht komen….ze kon hem niet aan en het beste was voorlopig ver van hem te blijven.… Ze moest tijd hebben, kracht verzamelen, zaken regelen, op eigen benen een thuis scheppen….. het consuminderhuis zou haar daarbij helpen.
Fleur kwam uit een gebroken gezin van gescheiden ouders. Ze groeide op bij een weinig ondernemende moeder en een vader die ze heel af en toe zag. Ze was als elk kind dat weinig liefde kreeg, al met 16 jaar aan een vriendje begonnen. Amper twintig jaar had ze een vaderfiguur gevonden in een tien jaar oudere vriend die veel van haar hield en haar door zijn goede baan veiligheid bescherming en stabiliteit kon geven. Ze gingen samen wonen maar de vriend was gevoelsmatig nog niet los van zijn ex waar hij zeer regelmatig naar toe ging en soms wel eens achterbleef. Altijd keerde hij weer terug naar fleur en ze vergaf het hem in de hoop dat het beter zou worden. Na acht jaar strandde de relatie die kinderloos was gebleven. Fleur leefde haar leventje alleen verder, had een baan in de horeca, kwam goed rond en werd uiteindelijk volwassen.
Rob kwam in haar leven en ze gingen van elkaar houden en trouwden. Rob was van haar leeftijd en had een administratieve baan. Het was geen vetpot maar het leven was goed. Ze kregen een zoon Raymond en 7 jaar later een dochtertje dat ze Anne noemden. Rob was traditioneel opgevoed en deed niet veel in huis. Fleur werkte zich helemaal in het rond met de kinderen het huishouden boodschappen doen, de was, de strijk, koken en zelfs de klussen in huis zoals muren schilderen. Rondje rond de kerk met het autootje naar de super en de kinderen naar school brengen… verder kwam ze niet. Weinig tijd voor vrienden en eigenlijk vond ze dat wel goed. Het bracht maar onrust in huis. Rob was zeer jaloers en fleur was een mooi vrouwtje waar menigeen een tweede keer naar keek. Rob was zich daar bewust van, maar fleur niet….Ze had nooit tijd om ook maar bij iets stil te staan….
Rob bouwde een muur om zijn mooie vrouwtje heen en wilde zelfs weten wat ze dacht en voelde, vooral over haar verleden, haar relatie met de oudere meneer. Hij wilde haar totaal bezitten, lichamelijk en geestelijk. Leren haar te doorgronden. Vele nachtelijke gesprekken waren het gevolg. Hield ze meer van die vorige vriend dan van hem? Was die liefde anders, wat dacht ze toen? Hoe ging die man met haar om? Hoe was hij? Hoe zag hij eruit? Hoe voelde hij? Dacht ze nog wel eens aan hem en zou ze soms wel weer met hem willen? Fleur totaal uitgeput na uren ruzie na een forse dagtaak zweerde op haar kinderen… alles wat Rob haar vroeg, voor de goede vrede.
Elke verjaardag van familie eindigde in ruzie. Rob had gezien dat iemand naar haar keek, volgde elke blik van haar en zag dingen die er niet waren. Fleur zou het liefst nooit meer ergens heengaan. Elk boodschappen uitje dat langer duurde omdat het druk was geweest moest ze verantwoorden. Hoe vaak had ze bijna biddend bij die kassa’s gestaan als de angst haar keel dichtkneep voor de gevolgen als ze thuis kwam. Ze kon er gewoon niet meer van eten en werd broodmager. De bezoekjes aan school was dat wel naar school? Rob zocht overal iets achter en werd langzaam maar zeker meer en meer paranoia.
“Houden van” is de persoon die je liefhebt niet verstikken…Rob zag dit niet in. Er kwam relatie therapie en maatschappelijk werk… Tevergeefs.
Fleur wilde nergens meer heen...bleef het liefst thuis als op een eiland ver van de mensen. Maar ook daar hing constant een zwaard van dreiging boven haar hoofd. Fleur was bang voor BOOS. Fleur danste de tango… altijd maar weer doen wat er van haar werd verwacht. Steeds met een blik op hem…rekening houdend met zijn humeur, vaak trillend van alle stress, bijna hysterisch als het toch weer mis ging en zo moe… zo moe...Van de vrede bewaren en leven in een steeds kleinere wereld op een eiland van zogenaamd geluk dat grote barsten vertoonde. Ze liep wel eens weg naar haar zus, toen een hand was uitgeschoten en de boze woorden niet meer te verdragen waren en ze in paniek de straat op rende zonder jas …weg…weg!
Ze kwam steeds weer terug voor de kinderen en als ze weer “vrede” speelde moest ze wederom met een eed beloven nooit meer iets te denken of te doen wat ze nooit had gedaan en nooit had gedacht. Uiteindelijk was haar leven een hel geworden en alleen haar moedergevoel hield het laatste stukje kracht overeind tot ze brak…. Fleur liep voorgoed weg van haar eiland waar ze misschien wel gek geworden zou zijn als ze was gebleven en ze nam Anne mee……….
Fleur december 2014….ze liep met Anne in de stad op weg naar de bibliotheek waar Sinterklaas zitting hield... De tijd tussen Sint en Kerst… door weer en wind, het kind wat gratis blijheid gevend en Sinterklaas vroeg niet waarom ze elke dag kwamen en gaf pepernoten en speelde een spelletje met het kind. Misschien had hij een vermoeden dat moeder en kind in moeilijkheden waren? In het kleine kamertje van haar zus waar een matras naast een smal bed de hele vloer vulde was het zeer behelpen dus ging ze vaak de straat op om samen met haar kind te kunnen zijn. Volhouden en wachten… meubeltjes sparen bij het consuminderhuis en iedereen hielp mee…. Het is geen toeval dat de mooiste zaken binnen kwamen op dat moment, daar heeft “Hij die de sla laat groeien” zeker een draai aan gegeven. Prachtige degelijke nieuwe resten vloerbedekking kon ik op de kop tikken. Een koelkast en gasfornuis kwam binnen mijn bereik, van een oudere dame die het spul prachtig had onderhouden en nu naar een verzorgingstehuis ging. Tussen al de drukte voor Kerst bleef ik fleur observeren. Redde ze het wel? Net voor Kerst kreeg ze de sleutel van het flatje en al verhuizende kwam het nieuwe jaar 2015. Het jaar van de vrijheid voor Fleur!
Fleur werkt nog steeds bij ons en zal nog wel een tijd bij het consuminderhuis blijven. Ze kwam in een consuminderkring waar ze leerde budgetteren en ze leert nu gezond koken van bijna niets en oh wat is ze zuinig want er is nog het een en ander nodig. Ze leerde consuminderen en is op weg om vegetariër te worden. Ze moest uiteindelijk naar een psycholoog toen de rust was gekomen. Dat gaat altijd zo….De weg naar het arbeidsproces start als ze de verwerking achter zich heeft. Ze weet inmiddels waar gratis speeltuinen zijn en ze picknicken gratis waar het maar mooi is. Knutselen met herfst spulletjes uit het bos. Heel vaak moet ze zuchten van zoveel geluk want gelukkig zijn heeft niets met geld te maken weet ze. Fleur was als een gevangen vogel die droomde van de vrijheid en eind vorig jaar vloog ze erheen…..Ze kan weer een blije moeder zijn en soms komt ze me zomaar omhelzen….
Fleur en haar kinderen is een van de vele gezinnen die ik wil bedenken met Kerst om even geen zorgen te hebben over wat er op tafel komt.……Wat blijheid strooien, ik kan het niet alleen….Het zijn dit jaar 120 gezinnen. Help jij meedragen? Van alle goede ingekochte gaven worden foto’s gemaakt en er blijft werkelijk helemaal niets aan de strijkstok hangen van wat jij misschien gaat geven.…
Onze bankrekening is: Rabobank: rek.nr: NL14RABO 0173658903 ten name van: Consuminderhuis Parkstad....zet er maar kerstactie bij………
Annemiek
