We hebben niet alleen water lucht en de Aarde nodig maar
ook het woord, het menselijk contact. Zielsverwanten die zichzelf herkennen in
hun naaste. Ze bevestigen je bestaan…
Annemiek
Mijmering 41 2025.
Tip… Ontspullen brengt ruimte in je huis en in je hoofd.
Ze kunnen gebruik maken van de “ontspulknul.”
Mijn manier van ontspullen is doorgeven met een korte lijn. Niet naar de
kringloop maar naar de mens die ik ken en blij is met mijn spul.
Dure boeken werden doorgegeven aan een vriendin die daar wel iets mee kan,
en van haar kreeg ik weer tomatenplantjes en paprikaplantjes
voor in mijn border. Een deel daarvan ging naar de bonusfamilie waar Ahmed en
zijn dochter Ibtisam het moestuinieren als hobby hebben gevonden.
 |
| Al acht jaar hergebruikt om plantjes in te zaaien. |
Ahmed had koemestkorrels gehaald en de planten in de tuin en in potten voorzien van een dikke mestlaag.
Teveel goedheid van de doorgeslagen man en moest ik me verontschuldigen voor mijn lachbuien.
De koemestkorrels werden verwijdert en
met aarde in een bak vermengd in afwachting van hergebruik.
heeft er een.
Afgelopen maandag werd de hoes verwijdert en opgeborgen tot november of zo.
De ijsheiligen voorbij zal het niet snel gaan vriezen.
Ze zien door de
bomen het bos niet meer, maar staan open voor lering.
De familie
begrijpt nu meer van Nederlands korte groei seizoen waardoor voor/zaaien in kas
of binnenshuis noodzakelijk is.
Ibtisam die me al goed verstaat lacht met me samen om die overbezorgde vader die alweer doorslaat.
De plantjes staan nu in de volle grond en gaan in de winter in potten op de vensterbanken binnenshuis.
elkaar maar we zien wel.
Tip 3… Van Sonja leerde ik hoe je tomatenplanten met lange stengels het beste kan poten.
Een langwerpig gat werd gemaakt met onder de wortelkluit drie koemestkorrels.
Daar kwam de plant liggend in met een deel boven de grond uitstekend. Oppassen dat de stengel niet breekt.
Het deel dat boven de aarde uitsteekt zal rechtop komen en het deel onder de grond zal wortelen.
Zo krijg je een stabiele plant met een grote wortelkluit.
Ik had nog nooit gehoord van deze methode waar wel iets voor te zeggen is.
Ik heb enkele van haar planten
inclusief kennis weer doorgegeven aan Ahmed.
Tip
4…De grote vergissing van een ten onrechte afgeschreven naaimachine… Mijn
oude
naaimachine die van de trap was gevallen heeft een tijdje in de woonkamer
gestaan.
Er vond een soort rouwverwerking plaats en de naaimachine moest maar weg naar de oud ijzer boer.
Lange tijd hoorde ik niets meer hoe het was gegaan tot
opeens de naaimachine gerepareerd bleek. Volgens de reparateur was de goede
SINGER machine dat zeker waard al waren de reparatiekosten best hoog.
Dat deert niet als de machine maar een tweede leven zal krijgen. Ik heb gruwelijk ernaast gezeten door de naaimachine al af te schrijven en wellicht had het rouwproces meegewerkt aan mijn zienswijze?
Samira wil geen naaimachine want ze heeft geen tijd en energie om naaien te leren. De bonusfamilie heeft een bijna nieuwe naaimachine.
We keken verder wie we een plezier ermee konden doen en het leek alsof ik een dierbaar kind ter adoptie wilde geven. Als de machine in
afwachting van een nieuwe eigenaar maar niet
bij
mij kwam staan. Hij was immers niet meer van mij.
 |
| Eieren koken? Breng het water aan de kook zet de pit uit en wikkel de pan in een handdoek. |
De naaimachine bleef maar mooi bij Petra tot
ik opeens ontdekte dat Sonja graag een naaimachine wilde maar niet naaien kon.
Dat kon ik haar wel leren en werd de naaimachine bij Petra opgehaald en de
eerste les bij Sonja gestart.
Tijdens een gesprek in de Maandagochtend groep stelde Petra voor de reparatiekosten voor haar rekening te nemen want je geeft geen naaimachine met de reparatiefactuur erbij.
Het is heerlijk
vrienden te hebben waar je mee kan brainstormen en altijd een oplossing wordt
gevonden. Ik leerde dat ik was doorgeschoten in afschrijven wat je van mij niet
zou verwachten… Mea Culpa! Ik moet nog veel leren… Op naar de volgende leerzame
kruistocht…
Op
de valreep een boeiend verhaaltje…
De componist! Een verhaal uit de tijd “Gastvrouw voor “Vrienden op de fiets.”
Nu is de stilte weder gekeerd op mijn “boerenhofje”, en draait de ,,wasmachien.” Lijnen vol handdoeken en lakens wapperen in de wind. Bergen was en herinneringen die achter bleven...
Met een glimlach kijk ik terug op een periode die ik voor geen goud had willen missen.
 |
| Bij regen rijpen mijn aardbeitjes binnenshuis na. |
Twee dames die precies weten hoe het hoort en een zweverige componist
tegelijk als gast in mijn huis, dat kost energie om alles in goede banen te
leiden.
Een van de dames is er al voor de derde keer en ze willen graag mee eten
van groenten uit mijn biologische moestuin.
Dat kan…
De dames gaan met de bus zwerven door het Limburgs land.
Ikzelf zou met de fiets gaan maar iedereen zijn/haar eigen sprookje….
Goed dat de dames de aankomst niet meekrijgen van de componist.
Als de bel gaat staat hij met het voorwiel van zijn fiets tegen de voordeur en het lijkt wel of hij zo de gang in rijden wil. Later zal blijken dat de standaard van zijn fiets ontbreekt.
Het is bloedheet en zijn fietstassen puilen uit van bagage in scheurende
plastic tasjes.
Hij heeft geen andere keus dan zijn volle gewicht op het stuur te leggen
anders wordt zijn fiets een steigerend paard.
Ik neem direct het heft in handen, neem de bagage aan die naar boven moet,
de fiets kan even achterom gezet tegen de muur.
Eerst tijd voor de mens die geen heuvels kent en tegen steile hellingen van
het station kwam gefietst, bezweet, moe, en een beetje wanhopig, want hij moet
over drie kwartier in Kerkrade zijn bij het Wereld Muziek Concours.
Hij heeft vooral honger, vergeten te eten en al uren onderweg.
Waar waren die treinrestauraties gebleven vroeg hij zich af.
In hogere sferen in vroegere tijden zweeft de componist. Het is me bekend. Naar de badkamer met die man, even verfrissen terwijl ik dikke
boerenboterhammen voor hem smeer van eigen gebakken brood en vele flesjes water
vul. Alles in een stevig stoffen tasje zit mijn componist even later weer op de
fiets richting Kerkrade
De weg voert stijl omhoog. Maar dat heb ik wijselijk verzwegen.
Over een half uur wordt een door hem gecomponeerd stuk uitgevoerd bij het
WMC Dat haalt hij NOOIT.
De sleutel van de achterdeur ligt onder de kleine zwaan, heb ik nog op een
papiertje geschreven en bij de boterhammen ingepakt. Wellicht komt hij bij
nacht en ontij weerom…
“Bedankt!” Roept hij nog voor hij om de hoek verdwijnt.
Zijn bagage puilend uit ontelbare scheurende draagtasjes zet ik in zijn kamer. Enkele stoffen tasjes ernaast. Hij droogt de was aan de lijn zie ik. De waspinnen zitten nog aan de zoom van T-shirts die ooit wit zijn geweest. Ik sluit ramen en gordijnen die hij opende omdat hij contact met de hemel wilde.
Nu even niet, aan de hemel staat de zinderende ploert en het is dertig
graden.
Het rolluik omlaag tot de late avond, dan mag alles open en kan de
componist de sterrenhemel zien…als hij daar dan nog behoefte aan heeft.
De volgende morgen is de componist voor dag en dauw opgestaan en wil graag ontbijt om halfacht, daar is niets mis mee. Alleen klopt hij op mijn slaapkamerdeur om half zes omdat hij de tijd even kwijt was
Een rijk beladen tafel doet hem in eerste instantie concluderen dat het aanbod gedeeld moet met de andere gasten “Nee hoor, die staan veel later op, alles is voor jou, en smeer ook maar een boterham voor onderweg.” Als een kind in een speelgoedwinkel doet hij zich te goed, en neemt nog een lunchpakket mee, gek op het boerenbrood wat zijn leven gisteren redde zegt hij.
 |
| Bijen/vlinder/tuin. |
De poes is verliefd op hem en dat is wederkerig.
Hij schenkt me twee CD’s van eigen werk die ik draai als alle gasten weer onderweg zijn naar hun dag bestemming en de afwas word gedaan.
Na een uur vind ik mezelf terug met de theedoek in mijn handen, terwijl
tranen van ontroering over mijn wangen lopen en het afwassopje koud is
geworden.
Hij maakt prachtig werk! Mijn componist.....
Wat een talent... het is een eer hem onder mijn dak te hebben, al is hij
nog zo vreemd.
Later in de week legt hij voor een leek de moeilijk te begrijpen composities uit. De Michael symfonie geschreven tijdens een psychose en oh hoe aangrijpend.. Middenin de kamer staat hij vol vuur te dirigeren en zijn gezicht is een open boek vol passie, verdriet en tederheid naar gelang het stuk dat speelt. Ik hoor gevechten tussen de demonen en het geluid van een fagot die de duivel lucifer uitbeeld. Een steeds weer terugkerend thema lichtvoetig triangelgeluid is de engel Michael die de strijd met de duivel aangaat…
Er is een nacht later in de week dat ik in de woonkamer op de grond op een ligstoel kussen slaap. Verkeerde planning van deze chaoot waardoor een gastenkamer te weinig bleek te zijn in mijn huis.
Half twee in de nacht en de componist zit aan tafel al neuriënd een mega stuk appeltaart te eten. Zijn maag is een bodemloze put weet ik inmiddels. Ik kan er alle resten in kwijt. Hij vertelt met volle mond hoe geweldig zijn muziek die avond werd gespeeld.
Bijna zoals hij het bedoeld had, soms doen ze zijn geesteskinderen geweld
aan maar dit was bijna goed. Hij lijkt het normaal te vinden dat zijn gastvrouw
op een matrasje in de “goei” kamer ligt en met een dekbed omgeslagen aan zijn
lippen hangt.
Dan gaat hij slapen, na nog een pleister gevraagd te hebben, hij was
gestruikeld over de kruiwagen die op de hof stond. Er was weinig zicht aan de
zijkant van mijn huis tijdens een onweersbui.
Ja, dat gerommel had ik gehoord en de dames ook vrees ik…
Het is altijd zondag als ik gasten heb, met feest baksels en maaltijden
verzorgen van groente uit mijn volkstuin. Daarna het draaien van de wasjes.
De week van de Heerlense fietsvierdaagse breekt aan.
Twee gasten liggen op een matrasje op de grond in de rommelkamer naast de
wasdroger en de strijkplank in afwachting van het vertrek van de dames. Volle
bak bij het ontbijt op maandag. De wielrenners ontbijten om zeven uur en sta ik om vijf uur brood te
bakken. De mannen komen om half zeven op de geur af na de douche en verzorgd te zijn. De
dames willen na de componist ontbijten die
steevast ontbijt met een pianoconcert van eigen werk op hoge
geluidsterkte.
Als de dames en de componist vertrokken zijn naar huis, vind ik ontroerende
teksten in mijn logboek. De gastenkamers worden grondig schoongemaakt. De
bedden verschoont, het sanitair gesopt en trakteer ik mezelf op een stukje
Michael symfonie van de geweldige componist en raak wederom ontroerd…Wat een
rijkdom!
Annemiek.
