Je bent wie je bent, maar wie ben je eigenlijk?
In hoeverre ben je echt jezelf en waar begint het deel
product van de meningen en wensen van een ander?
Annemiek.
Mijmering 35 2025.
Tip… De courgetplantjes komen in het derde blad en werden omgezet in grotere potten.
Direct in de volle grond durf ik niet met al die loerende slakken.
De toiletrolletjes waarin de wortelkluitjes groeiden flink nat spuiten en vallen ze vanzelf open.
Niet teveel aan trekken om beschadiging worteltjes te voorkomen.
Het papier lost wel op in de aarde.
De plantjes courget kregen ieder een eigen pot, wat koemestkorrels, en tot slot water.
Dunne bamboestokjes houden de plantjes rechtop.
De temperatuur daalde inmiddels met 10 graden en die daling zette in het weekend verder door.
De plantjes worden een weekje binnen gezet achter glas,
inclusief de
fuchsiaatjes.
Na de ijsheiligen half mei zal de kans op koude nachten minder zijn.
Dat wachten we geduldig af.
i.v.m. de daling temperaturen worden stokken in de wasteil gestoken,
waar eventueel in de nacht een flanel lakentje
overheen gaat.
Het ingrediënten beslagje: Zelfrijzend bakmeel, snuf zout, 1 ei en met scheutjes melk omroeren met een garde.
De schijfjes door het beslagje wentelen en in
zonnebloemolie bakken in een stoofpan.
Het beslag dat over was
werd met melk verdund en werden pannenkoekjes voor later…
Tip 4…Maandagochtend drie vriendinnen in overleg. Thema korte lijnen! Hoe ga je om met mensen die hun frustratie via anderen bij je neerleggen.
Doorgegeven wat nog
gezaaid kan worden. Het kistje kan hergebruikt en komt voorlopig in de schuur.
Besproken hoe ik aan een passende ergonomische muis kan komen nadat in de verre omtrek niets passend te koop is en een besteld ding ook niet de juiste was.
De muis komt twee weken op proef en kan terug gestuurd...
Dat moet anders kunnen en de vriendinnen komen met oplossingen.
Binnenkort komt wederom een kledingtas langs aan waar ieder uitneemt wat ze nodig heeft en weer doorgegeven.
Mijn leventje… Ibtisam werd meegenomen naar het tuincentrum, waar we drie tomatenplanten kochten.
Ze moet ergens oogst gaan zien anders verliest
ze de moed. Haar zelf gezaaide tomatenplantjes zijn twee cm hoog en te laat
gezaaid. Dat had ze binnenshuis moeten doen.
Ze mocht twee courgetplanten van mij meenemen, die staan nu
in haar kasje nog in pot en hoop ik dat ze die niet verzuipt.
Hopelijk groeien ze als gekken om het meisje de vreugde te geven van eigen oogst.
Ze bedankte zich hartelijk.
Voorlopig blijft haar oogst lavasblaadjes voor
in de soep.
Maar eens eierschalen klein maken en rond de planten strooien. Alle beetjes helpen nietwaar…
De volle vergietjes eierschalen werden geleegd in een stevig tasje dat ik van Janneke kreeg.
Een dansje erop bracht een vracht scherp antislak materiaal. Ingegraven schaaltjes bier doen we maar niet
bij de moslimfamilie…
Maandagochtend bijeenkomst.
Nog
een vervolg fietsverhaaltje?
Fiets vakantie Zeeland
dag twee.
Wakker worden van de kou, zo dichtbij het open raam. Krijsende meeuwen en de geur van zoute lucht.
Een kop koffie is zo gemaakt en kruip ik nog even in mijn warm holletje.
Heerlijke vakantie. Vandaag ga ik langs de Oosterschelde toeren…
Om half acht uur zit ik op de fiets met een boterham voor onderweg, flesjes water en wat fruit. De camping is nog in diepe rust, het is nog fris, mijn fleece vest moet aan.
Dwars door het dorp kom ik uit op de hoge zoom. Richting Burgh Haamstede door
een laantje omzoomd met fluitenkruid en knotwilgen, langs stulpje de
‘blommentuun.’
Blindelings vind ik de weg naar Burghsluis. In de verte ligt het bekende huisje
langs een slingerende wegje in een bed van fluitenkruid als in een wolk van
Brussels kant.
Blijheid golft door me heen. Dit alles weerzien, na die lange winter!
Verder weer want ik heb een afspraakje met de Oosterschelde. Daar loopt een
fietspad langs het water. Geen auto die er komen kan.
De bijen/vlindertuin in bloei.
Eerst langs de stompe toren in Koudekerke. Even verder verdwijn ik in het natuur
reservaat.
Er zijn wat banken bij gezet zie ik. Zal ik even pauzeren? Nee! Ik wil eerst
alle mooie plekjes in vogelvlucht zien! Later in etappes veel langer…
Bij Schelphoek pauzeren, even verder begint project de ‘Tureluur!’ Landbouw
grond dat terug werd gegeven aan de natuur. Broedplaatsen voor eenden kieviten
meeuwen en de tureluur….
Mijn vest gaat uit en in de beschutting van het dijkje bespied ik met mijn
verrekijker de broedplaatsen. Stilte alom nog steeds geen mens te zien.
Rond elf uur kom ik aan in Heerenkeet. Een hotelletje restaurant aan de
waterkant.
De waardin heeft een metamorfose ondergaan zie ik. Ze is veel afgevallen
en lichtere streepjes kleur in het haar. De tweeling is “op reep,” zegt ze. Mee
met opa, aas steken op het strand.
Ik mis de oude kater waar ik zo gek mee was. Die is overleden afgelopen november.
De waardin verteld vol emotie hoe dat zo is gegaan. En ik vertel van mijn goeie
Pommetje die 14 December is overleden.
Mijn stem begeeft het en ik zwijg maar even. De honden komen een koekje
schooien en krielkipjes lopen op het terras… zoals weleer.
In de verte schemert de toren van Zierikzee. Dag dag! Tot de volgende keer.
Weer op de fiets, rechts van mij de Oosterschelde, links de dijk waarlangs schapen met lammetjes soezen in de zon.
Geweldig dat ik mijn eigen fiets mee heb. Daar houd ik het langer op uit dan een onbekende huurfiets.
In het zicht van Zierikzee. Twintig kilometer op de teller.
Ik zit lang op een bankje in de zon in herinneringen verzonken. In de luwte van
een dijkje eet ik mijn boterham. Ik blijf er een tijd en volg urenlang de
vogels met mijn verrekijkertje. Alleen natuur geluiden in de stilte.
Verder weer en aan de havenzijde kom ik Zierikzee binnen, wandel wat rond en koop een halfje brood in een klein bakkerijtje. Het is druk in de oude stad. Te veel toeristen in oppervlakkige jool. Drammuziek uit een kroeg. Terug naar de haven vind ik een winkeltje voor scheepsbenodigdheden en koop een weervoorspeller die op oude zeilschepen werd gebruikt.
Als het water in het fijne tuitje stijgt is storm in aantocht. Het water
heb ik (thuis in Landgraaf) met een druppel kleurstof gekleurd en ja het werkt…
Weer onderweg op de fiets rijd ik richting foei lelijk gemeente huis. Daar
vind ik het fietspad richting Renesse.
Halverwege verdwijn ik weer het natuur reservaat in…
Ik besluit nog naar Burgh te gaan, dat moet kunnen.
Later op de dag geniet ik nog van de laatste zonnestralen op mijn terras. 48.5
op mijn kilometer teller. Bij Sonnemans werd zoethout, een stroop soldaatje en
een wijnbal gekocht.
Nostalgie… voor het kind in mij. Deze prachtige dag
besluit ik met een boek, een glaasje wijn en de stilte waar ik nooit genoeg van
krijg…
Annemiek.
