Beste mensen
Om wijs te zijn hoef je niet veel te weten
Wijs is hij die zijn kennis hoe gering die ook is,
weet te gebruiken....
Mijmering 73 2024.
Daar plan ik mijn week naar en kwam toch nog onverwacht onaangekondigd een meneer.
Ik had afspraken en heb meneer weggestuurd. Meneer komt volgende week terug en blijft voor vast…elke woensdagmiddag. Godzijdank!
Nu meneer nog met zachte hand leren zoals het moet gaan, zonder zijn ego te schaden… Geen enkele huishoudelijke hulp van de thuiszorg waarvan ik hulp kreeg is gediplomeerd.
Gisteren ben ik dus zelf aan de slag gegaan en mag je
meekijken als je wil…
Vochtig stof afnemen doe je met een natte goed uitgewrongen doek en een kwart emmer lauw water met een druppel afwasmiddel.
Deze manier is de beste en kan alleen als je heel goed kan uitwringen. Hulpen die niet kunnen wringen kunnen beter droog stof afnemen maar wel de doek zeer regelmatig uitkloppen.
Dat hoeft niet met een vezeldoek hoor ik je denken of met die wappers wippers swiffers die het stof vast houden. Nou die moeten ook na elke stofbeurt in de was om de stof weer kwijt te raken. Of tegen de muur slaan buiten?
Dat stof vasthouden (beperkt) is dus het enigste voordeel en daar
betaal je veel teveel geld voor… De commercie kan het mooi brengen moet ik
zeggen, hopelijk kijk jij daar doorheen…
Stof afnemen (tot reikhoogte) start bij de deur op horizontale randen, richels en oppervlakten. Werk zo rond langs alle spul dat langs de murenstaat... De doek in vieren vouwen en elke keer een schone kant gebruiken, tot de doek vuil is en goed uitspoelen in de emmer… Zo verplaats je geen stof maar haalt het weg.
Zoals je ziet hebben mijn laatste hulpen daar geen kaas
van gegeten of waren ze kleiner dan ik. Laten we het daar maar op houden…
Weer bij de deur aangekomen stof je het midden van de
ruimte tafels en stoelen. Op deze manier kan je niets overslaan.
Spreitjes en tafelkleedjes gran foulards en kussens worden buiten uitgeklopt en niet omheen gestoft. Met stof beklede stoelen met een hulpstuk van de stofzuiger gestofzuigd.
De
beste manier van stofzuigen… Kijk of de zak leeg moet en
start bij de deur. Aan de achter of bovenkant van een stofzuiger blaast altijd
lucht naar buiten die alle stof die op de vloer ligt rond blaast als je het
ding middenin de kamer zet, heb je voor niets gestoft…
Als je bij de deur begint met stofzuigen laat je schone stofvrije vloer achter je….. heel logisch allemaal. Wel rustig baantjes stofzuigen en geen overslagen maken
Eventueel de vloeren dweilen. Verder is sanitair niet uitstelbaar in onderhoud en zal je elke dag de plee en badkamer moeten bijhouden en het keukenblok… Ik doe de plee na de afwas en kan het nooit worden vergeten.
Stoffen kan eenmaal per week en stofzuiger meerdere keren
naar gelang nodig. Tussendoor bij tippen kan ook.
Veel keukenklussen kan je in delen aansluitend aan de afwas doen…
dat werkt minder zwaar dan de hele keuken een grote beurt geven, waar je wel
een dag over doet…
De resterende helft werd de rijst door de groente geschept en tot kamertemperatuur afgekoeld. Tip: Laat de groente tot beetgaar stoven dat is het lekkerste.
Ingrediënten
groente/rijst/salade:
1 ui
Enkele tenen knoflook
Rode paprika
Enkele champignons
1 dikke venkelknol als je hebt
Kleine courget of aubergine
1 dessertlepel sweet chilisaus en een theelepel ketjap.
Half bekertje volkoren rijst
1 stokbrood of harde broodjes.
Werkwijze:
wordt gekookt.
Een deel van het gerecht kan lauw/warm gegeten worden waarna je de overige rijst met de groente mengt en in de pan af laat koelen tot kamertemperatuur.
de groente op het opengesneden stokbrood of hard broodje scheppen.
Een geweldig picknick gerecht dat ik leerde van mijn schoonfamilie in Tunesië. We namen een pan groente/rijst in een doek geknoopt mee naar zee/strand en een dikke watermeloen.
te koelen…
Tip 3… Van een rest van het vliegengordijn heb ik een brede strook geknipt die werd dichtgevouwen.
Als de achterdeur gesloten is kan het vliegengordijn
opengeschoven en met de strook vastgebonden…
Mijn leventje… De sering/hortensia snijblommen hebben twee weken in de vaas gestaan en staat nog genoeg in voorraad in de tuin.
De zomer met afwisselend weer bevalt me prima. Op dagen rond de 20 graden is het heerlijk fietsen en bij regendagen doe ik klussen binnen.
Door de vele regen heb ik afgelopen seizoen veel minder vaak
de potplanten op het hofje hoeven te gieten en dat was merkbaar bij de jaarafrekening
WML.
ESSENT.
Een tijdje geleden ben ik bij Kom Bij Ons Sun gegaan. Een vereniging die zonder winstbejag leuke evenementen voor de ouder wordende inwoners organiseert. Petra is daar penningmeester van en de contributie is 10 euro per jaar en bij elk evenement (waar je niet verplicht aan mee hoeft te doen) wordt een bijdrage gevraagd die ongeveer kosten dekkend is. Natuurlijk zijn de drankjes voor eigen rekening met meestal toch een gratis muntje voor een drankje.
Afgelopen woensdag was een zomerfeest georganiseerd in
een zaaltje “An d’r Put.” Ik had er een hard hoofd in want de eerste
bijeenkomst heb ik ervaren als een te grote generatiekloof (niet in leeftijd)
tussen mezelf en de overige aanwezigen. Dat viel toen erg op moet ik zeggen…
Het thema was indertijd een presentatie over dementie en tevens kwam in het voorprogramma WMO
uitleggen hoe hun werkwijze was (waar ik alles al van weet). Daarna was het
pauze met koffie/thee met gebak. Aansluitend de presentatie “Omgang met dementie.”
We moesten wel erg lang wachten, misschien zat de spreekster in een file? Er werd wat heen en weer gebeld en de spreekster was de presentatie vergeten… Misschien beginnende dementie? Het zegt iets over die spreekster die nooit meer wordt uitgenodigd…
De laksheid van mensen tegenwoordig noopt tot een herinneringsmail
bij afspraken. De vereniging bleef zitten met een schadepost die nergens op
verhaalt kan worden. De betreffende spreekster gaf aan dat daar geen budget
voor was…
Terug naar het zomerfeest waar ik afgelopen woensdag was aangemeld
en aan de late kant arriveerde. Er was muziek en niet van een soort holdzhakker
buben die alleen tirolmuziek spelen (wat ik vreesde) maar een meneer met een
pracht stem en een mevrouw. Ze brachten evergreens
met een enkel tirolnummer en het was zo gezellig dat ik het drie uur met
plezier heb volgehouden… Buiten stond een frituurwagen waar je gratis bestellen
kon waar je zin in had en zelfs aan de vegetariër was gedacht… Een dikke pluim
voor KBO SUN en bij het oktober feest zal ik me weer aanmelden als ik geen
tiroler blouse aan hoef met de borsten half eruit… Daar hou ik niet van… Tja en
die buben er niet zijn… We zullen zien… Mensen wonende in Landgraaf mogen zich aanmelden.
Een verhaal uit mijn boek: Heimwee naar Heusden…
Dertien jaar was ik, toen mijn moeder besloot dat ik lang genoeg naar school was gegaan. Gerrie, mijn zus, was al een jaar aan het werk bij een bakker in Beek. Daar moest ze weg omdat ze eczeem kreeg. Misschien wel bakkerseczeem, wie zal het zeggen.
Het werk bij de bakker was vooral te zwaar voor haar. Dat bleek uit een gesprek van moeder met de bakkersvrouw.
Mijn zus was tot haar grote blijdschap aangenomen bij de Gruyter, een levensmiddelenzaak. Ze was inmiddels 14 en kon officieel in loondienst.
Mevrouw van Deursen had nog een dochter die aan het werk kon. Middenin het schooljaar werd ik van school gehaald.
De directrice werd een verhaal op de mouw gespeld, ik was thuis dringend nodig. En zo fietste ik in Beek voortaan linksaf richting bakkerij in plaats van rechtsaf richting school. “Tijd om te gaan werken, terug verdienen wat ik had gekost,” vertelde moeder.
Vijftien gulden per week was mijn salaris. Zes dagen in de week, van half negen tot zes uur. ’s Middags en ’s avonds mocht ik mee-eten. Dan nog even de afwas en naar huis. Voortaan kreeg ik 2,50 gulden zakgeld per week van moeder maar moest wel mijn nylons zelf kopen.
Op zaterdag fietste ik daarvoor naar de “mert” in Geleen. Daar kosten de goedkoopste nylons een gulden per paar. Ze waren altijd te kort en gaandeweg de week met steeds meer ladders. Die moest je dan met naald en dun draadje dichttrekken. Nou daar begon ik niet aan…
Wat er aan zakgeld over
was besteedde ik aan de bieb, tampons (die waren net uitgevonden) en soms tandpasta omdat moeder dat steeds "vergat" te kopen.
Een nylon jasschort werd aangeschaft, kobaltblauw met donkerblauwe streepjes. Die ging zaterdagavond in de was om maandag weer schoon te zijn. Te kleine kleren van moeder kon ik daaronder afdragen. Ik herinner me een B.H. met maagband waar moeder zich aan had verkocht. Als ik mijn armen boven mijn hoofd strekte, zaten de cups in mijn hals en de maagband op mijn borstjes. Dus gooide ik dat kreng binnen de kortste keren ook weer uit. Het paste van geen kant.
Winkelmeisje zou ik worden… had mevrouw gezegd, als ik goed mijn best deed. Voorlopig zag ik de winkel alleen ’s morgens vroeg om de vloer te schrobben, nadat ik het jongste kind naar de kleuterschool had gebracht.
Mevrouw zag ik niet veel, die was meestal in de zaak en in het aangrenzende kantoortje. Te druk om elkaar echt te leren kennen. Ik heb nooit geweten hoe ze over me dacht. Wel vertelde ze me eens dat ik niets op mijn zusje leek. Nou dat wist ik ook wel.
Drie kinderen had de bakker. De oudste zoon was net een jaar jonger dan ik. Die vond het geweldig dat ik zijn troep moest opruimen. “
Dan was er nog de bakker. Een meneer met angst voor de tandarts… grijze baardstoppels en aambeien, dat was duidelijk…
Op zaterdag ging meneer in bad terwijl ik de bakkerij schrobde. Dan ging de bakkersbroek in de was en na heel lange tijd kwam er een vreemde meneer in driedelig pak eens kijken.
Die meneer had het hoofd van de bakker, geschoren en in het pak, met een sigaar. Winkelmeisje ben ik nooit geworden, wel duvelstoejager hitje in het huishouden, helpen in de bakkerij en de dementerende oma helpen die op de 1e verdieping haar kamers had. Soms, als we aan tafel zaten en de winkelbel ging, mocht ik naar voren.
Ik deed dan mijn uiterste best de klant goed van dienst te zijn. Toen ik een mevrouw de tip gaf niet direct om negen uur brood te halen, en de reden daarvoor vertelde. De eerste warme broden waren van gisteren even opgepiept in de oven. De verse kwamen erna en waren niet zo donker van kleur.
Ook heb ik eens een zwerver, die wat oud brood kwam vragen, uit medelijden, voor nop een vers brood en een linzenstukje gegeven. Dat was eigenlijk stelen, besefte ik te laat. Daar hield ik wel buikpijn van over, waarna ik het mevrouw eerlijk heb verteld en betaald van mijn zakgeld. Daarna bleef de winkel voor mij taboe…
Ik had me mijn leven heel anders voorgesteld na de 6e klas lagere school. Al hoorde ik bij de besten van de klas, doorleren was bij van Deursen niet aan de orde…De buurmeisjes mochten wel doorleren en Nelleke ging ook al naar de mulo… Voor mij werd het VGLO tot mijn 13e jaar. Meisjes moesten het huishouden leren en aan het werk, volgens moeder. Dat werd me wel aan het verstand gebracht…
