Beste mensen,
Om een goed mens te zijn voor een ander
moet je bereid zijn aan jezelf te werken.
Op tijd rusten en mediteren, verwerken en energie zien te krijgen.
Bij mij lukt dat het best in de moestuin met mijn handen in de aarde
van mijn moeder de natuur...
Mijmering 70 2024.
Tip…
Aanpassen
aan het klimaat is aan de orde. Wachten op een droge dag is niet te doen. Als het even droog is en geen
afspraken staan, gaan de tuinschoenen aan, een bigshopper aan het looprek
gebonden en de snoeischaar gepakt.
en kan ik bij een beginnende regenbui zonder op te hoeven ruimen “a la minute” opbreken met het tuinwerk.
Bigshopper legen en
klaar.
Dat verzwakt het wortelstelsel al iets.
Uitroeien is geen
beginnen aan dan zou je de aarde een halve meter diep moeten omspitten en de
wortels eruit zeven.
In het najaar (ideaal
plantseizoen) graaf ik die uit en komt kind kruisbes in de geveltuin.
Op die
plek kan ik de bessen vanaf het stoepje plukken.
Ik vond tussen het zevenblad nog
enkele rabarberjonkies die vorig seizoen werden geplant van stekken van “het
laand.” De bloedzuring (eetbaar als sla) zit in het zaad en zal zich verder
uitzaaien.
Hoe dat afleggen van kruisbessenstruiken werkt? Een lage lange tak plat op de aarde leggen en in het midden onder de grond werken, eventueel een steen erop.
Geduld en driekwart jaar verder kan je beschuit met
muisjes eten…
De "navelstreng" met de moederplant doorsteken met de schop en kan het kind verplaatst worden.
Tip 2…Een tweedejaars pastinaak in je tuin kan vervelend worden als je niet op tijd de zaden opvangt.
Je wil niet dat de buurt (en jezelf) honderden jonge pastinaakplantjes in de tuin krijgen, op plekken waar ze niet horen. |
| Coloradokever? Sergeantkever? |
de eerste zaden zijn al geoogst en drogen na in een bakje.
Een stengel met groene zaden werd onder het afdak opgehangen. Die wordt na droging gebruikt als decoratie in huis, samen met gedroogde kaardenbol in een vaas. Je ziet ze wel eens in woonprogramma’s
Overrijpe tomaten drie kilo 2,50 dus veel groente en ovenschoteltjes en pastasaus. Vijf beschadigde courgetjes voor een euro waar vier van direct tot soep werden verwerkt…
De venkel kreeg ik gratis omdat ik aangaf, dat de venkelknollen van vorige week toch slechter waren dan ik dacht.
Ja… en dan die meiknolletjes he… laat je verrassen komende week. Oké ik moest vroeg op, om half negen op de markt, maar dan heb je ook wat.
Acht euro totaal en ben ik de appels vergeten, al was daar ook geen plaats voor geweest in de fietstassen.
Bonte
courgetsoep
Ingrediënten:
4 kleine courgetjes of twee grote
2 middelmaat ui of 1 grote
1 dikke rode paprika
3 groente bouillonblokken
Handvol voorgekookte witte bonen of diepvrieserwtjes.
Werkwijze: De gesnipperde ui in een soeppan in olie fruiten.
De courgetjes wassen en in stukken gesneden erbij.
Een liter water met twee bouillonblokken in de pan
De paprika in stukjes gesneden als laatste in de
soep samen met de witte boontjes.
De rode stippeltjes van de paprika zorgen voor een vrolijke noot.
Een
bakje ging in de vriezer en de rest soep voor de lunch morgen…
Tip 4…budgetteren… Niet elke week hou ik de uitgaven van het leefgeld bij.
Kwam ik op 43,70 euro aan boodschappen totaal.
Daarvan was 15,64 euro aan kattenvoer voor prinsesje Floor van Deursen.
Het is haar gegund… Even tellen en weet je waar je geld blijft…en waaraan.
Tip 5… Ergernis werd klus… De tuinbank in de voortuin bedekt met huislook plantjes zakt steeds dieper de grond in.
Door de vele regen natuurlijk en bovendien staat hij scheef.
Rondom de bank woekert het zevenblad en was het
opeens genoeg!
Op de plaats waar hij moest komen werd het zevenblad tot aan de grond verwijdert.
Gratis “worteldoek” van lege opengeknipte potgrondzakken werd op de aarde gelegd.
Daarop kwamen planken waarop de bank een plekje kreeg met de poten op de planken.
Het hele lelijke fundament werd bedekt met ongeveer 10 cm aarde uit de tuin en
staat de bank recht.
De poten zullen niet meer wegzakken en groeit geen onkruid meer onder de bank…
Het deel van de bijen/vlindertuin waar zevenblad werd verwijdert werd grof geharkt.
Tip 6... Wentelteefjes met frambozen... Een oud stukje brood werd in sneetjes gesneden en in een mengsel van twee losgeklopte eieren, peper/zout en melk gelegd.
Lekker laten weken terwijl de frambozen werden geplukt.
De wentelteefjes bakken in zonnebloemolie, keren en op het bord kwamen de framboosjes erop.
Ik kon het niet laten nog een lepeltje frambozenconfituur op de framboosjes te verdelen...
Bij de soep (over) van gisteren een feestelijk menu waarmee je de show steelt...
Wat heb ik veel kunnen doen in de tuin.
Het dagelijkse fietsen is er bij in geschoten maar werd
vandaag goedgemaakt naar Heerlen op en neer voor de kring.
Nooit te oud om te leren en werd me tussendoor duidelijk dat mijn heftig karakter ook veel nadelen brengt.
Moeilijk met ergernis om kunnen gaan bijvoorbeeld. Als ik iemand iets zie doen wat nergens op slaat en gedoemd tot mislukking, vreet de ergernis me op.
zilver, zwijgen is goud nietwaar... dus rustig aan Annemiek.
De twee meer gemoedelijke dames in de kring hebben een rustiger leven.
Ze krijgen wel niet voor elkaar op een zondagochtend met planken te gaan smijten en tuinbanken te verplaatsen.
Ze wachten af, soms
maandenlang, tot een sterker iemand de klus klaart. daarvoor mis ik het geduld...
Kan ik het niet… wordt het door een bedrijf
gedaan… Ik heb een gevuld onstuimig leven en dat is geen toeval nietwaar…
Tot
slot een verhaaltje uit het boek Heimwee naar Heusden…
Van mijn eerste heilige communie kan ik me weinig herinneren. Wel de jurk die door alle zusjes gedragen moest worden. Mijn zus Gerrie was de eerste geweest.
Voor haar was de jurk aangeschaft. Haar communie had
ze in Heusden gedaan. Ik deed mijn eerste communie in Elsloo in de
Augustinuskerk.
De jurk was voor mij te krap en te kort. Daarom werd er een stukje stof in de zijnaden van het bovenlijfje gezet een ceintuurtje erover en klaar.
Van het hernieuwen van mijn doopbeloften weet ik nog alles. Samen met mijn zus Gerrie. We waren inmiddels 12 en 13 jaar en zaten in dezelfde klas.
Het leek wel of ik vijf kruinen had. Weerwassen noemden ze dat. We waren tegenpolen, mijn zus en ik.
Door het zwaardere werk dat ik deed, werd het verschil alleen nog maar groter.
Ik weet niet wat
mijn moeder heeft gedacht, maar ze kocht voor onze doopbeloften hetzelfde model
jurken. Er was alleen verschil in maat en kleur. De verkoopster zal wel gezegd
hebben: “Blauw voor blond en groen voor donker.”
Die jurk, daar kon ik me nog wel mee verenigen. Maar de nylons die erbij moesten, met dat maffe jarretel gordeltje en die malle schoentjes. Ik vond het vreselijk allemaal. Echte damesschoentjes waren het… Er zaten kleine hakjes onder en een strikje op het voorblad.
Het hoorde niet bij mij, ik voelde me heel ongemakkelijk in die dameskleding die niet bij vaders
“knechtje” pasten.
Wat de deur dicht deed was dat vreselijke tasje. Hoe hou je zo’n kreng vast? Ik zou niet weten wat ik erin moest doen!
Een zakdoekje en een leeg flesje Boldoot eau de cologne, waar mijn zus wat water in had gedaan. Net echt! Ik wilde het ding niet. Toch moest het. Ik kwam niet onder de verkleedpartij uit…
Moeder had geholpen
met de nylons aantrekken. Mijn handen stonden er niet naar en zou dat nooit
goed zijn afgelopen.
Vanaf mijn achtste jaar had moeder Robinson jongensschoenen en sandalen voor me gekocht en werden bij de hernieuwing doopbeloften mijn arme voeten in de veel te smalle schoentjes geperst.
De schoentjes hebben de kerkdienst net overleefd. Op de trap buiten brak er zomaar een hakje af. Prullen waren het.
Toen hing het tasje al aan een haak in de kerkbank, ik was het zomaar “vergeten,” en ben het ook niet meer gaan halen. Had mijn moeder weer iets om over te schelden als ze het miste…
’s Middags, toen iedereen aan de koffie zat, ben ik samen met mijn vriendin Nelleke in het bos verdwenen. We zijn toen in “onze” oude boom geklommen.
Die stond langs het wandelpad in het kasteelpark. Daar konden we allebei in, terwijl iedereen eronderdoor liep en ons niet zag. Wat hadden we daar plezier om!
Ja…toen was ik even die nylons vergeten, die hebben dat niet overleefd. Uiteindelijk heb ik dat rare jarretel gordeltje met die haken maar afgedaan, het had geen doel meer. Al die rommel aan mijn lijf.
Volgens Nelleke kon je van het ding een katapult maken…Dat hebben we nog geprobeerd.
Toen ik thuiskwam, was er weer eens straf. “Waar hedde gij weer gezete” Ik was er zonder te vragen vandoor gegaan. Als ik had gevraagd, had ik immers niet gemogen. Daarom vroeg ik nooit. Straf hield me niet tegen.
De schoentjes werden mooi niet gerepareerd. En de jurk? Daar droeg ik gewoon op zondag sokjes onder en mijn oude jongens sandalen.
De verkleedpartij voorbij, was ik weer “vaders knechtje” en zeker niet het dametje zoals mijn zus zo graag was. Ze droomde van nylon onderjurkjes met kantjes eraan, met een bht je eronder en mooie bijpassende slipjes. Nou die kocht mijn moeder niet.
i Tot onder haar armen werden ze opgetrokken. Ocharm Gerrie met haar voorkeur voor vrouwenfrutsels.
Ik droeg meestal een ouwe wijde rok van stevige stof en op mijn blote huid een wijd bloesje. Niets eronder, alleen die witte onderbroek, zodat Jan de wind kon blazen over mijn huid en de lappen rond mijn lijfje zwierden. Ik klom in bomen en was de aanvoerder van mijn vriendin Nelleke in streken uithalen...
De twee oudste dochters van Deursen waren en zijn uitersten…Het dametje en de wildebras.
Mijn wereld was met vader en de beestenboel waar ik oneindig veel van hield en mijn moeder? Moeder natuur was mijn moeder…Met mijn handen in de grond ontmoette ik haar, in het bos of langs het kanaal als ik konijnenvoer ging plukken. In de moestuin en op de akker waar ik in de vakantie aardappelen raapte bij de boer. Het mens dat me baarde, daar had ik niets mee…en zij niet met mij.
Annemiek
