donderdag 26 mei 2022

Mijmering 42 nieuw recept quiche, kaneelbrioches en suikerbrood plus een verhaaltje...

Beste mensen

Elk mens is op zoek naar geluk en vrede
we zoeken vaak geluk buiten onszelf
in relaties bezittingen prestaties bijzondere  (gekochte) ervaringen.
 
De ontdekking dat geluk en vrede diep in onszelf zit in stilte en altijd gratis toegankelijk is de beste ontdekking die een mens kan maken...
 
Annemiek
 
Mijmering 42 2022.

 
Tip.
Tijd om weer eens een lunchje te maken en een van de redenen was... kijken of ik het nog kon want vaardigheden moet je onderhouden. 

De voorbereidingen duurden iets langer maar het was een feestje... een consuminderfeestje op de eerste rij van A1 kwaliteit.
 
Quiche stond op het programma van snijbiet uit de tuin al kan dat ook spinazie zijn of prei. 

Daar kwam een suikervlecht kransje bij en kaneelbrioches met een vleugje amandellikeur in plaats van amandelspijs. 


Verder pompoenmarmelade kruisbessenmarmelade en geitenkaas plus jong/belegen kaas en roomboter. 

Ik miste de kruidenkaas die ik was vergeten te maken... Tot slot muntthee eventueel gezoet met vlierbloesem siroop.
 
Als deeg heb ik het bekende kort snel deegje gekozen wat gemakkelijk te verwerken is maar eerst werd de vulling voor de
quiche gemaakt zodat die af kan koelen.
 
Ingrediƫnten vulling quiche:
1 vergiet snijbiet of spinazie
mag ook prei zijn de witte en
de groene delen
4 eieren
bakje ricotta cheese (PLUS 69 cent)
1 pakje slagroom
peper/zout.
 
De snijbiet of spinazie wassen in grove stukken knippen en met aanhangend water in een pan in iets olie laten slinken. 

In een vergiet met een bord eronder af laten koelen en uitlekken. Dan het deegje...
 
Ingrediƫnten deeg:
ongeveer halve liter volle yoghurt
16 eetlepels zonnebloemolie
8 eetlepels melk
2 eieren
snuf zout
2 zakjes bakpoeder
ruim 1 kilo bloem.
 
Voor de brioches heb je kaneel en suiker nodig en amaretto likeur.
Voor de suikerkrans suiker.
 
Werkwijze:
De oven voorverwarmen op 200 graden.
Van de yoghurt heb ik zo uit het volle pak ongeveer de helft in een kom gemikt. 


Snuf zout eieren bakpoeder en olie en melk erbij. Met een garde kort doorroeren en ongeveer een pond bloem toevoegen. 

Met de hand kort kneden en bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. Het deeg rijst al zoals je ziet. 

Maak van iets minder dan de helft van het deeg een bal die je

dun uitrolt tot een deeg lap groter dan de vorm waarin hij komt. De vorm kan van alles zijn en ik nam deze keer een vuurvaste lage schaal. 

Daar werd bakpapier in gelegd en kwam de deeg lap op. Met een vork het deeg inprikken en de afgekoelde snijbiet in verdelen. 

In een kom werden de eieren los geklopt en gemengd met de
ricotta de room en iets peper/zout. Gelijkmatig over de snijbiet verdelen en in de oven op 180/200 graden.
 
Het overige deeg werd in twee verdeeld waarvan een stuk vlechtbrood werd en de rest kaneelbrioches.


Het deeg voor het vlechtbrood werd in drie rolletjes gerold en een vlecht van gemaakt. Die kan in de lengte op een bakblik
(met bakpapier) of in een kransje. 

Nat maken en bestrooien met suiker. Ik had grove suiker maar gewone suiker doet het ook...
 
Heel voorzichtig werd de oven open gemaakt en de bakplaat erbij geschoven... Dat kan bij dit deeg...
 
Kaneelbrioches maak je als volgt:
De rest deeg even op kneden en uitrollen tot een dunne lap. Ik had nog een ei en heb de lap hiermee ingesmeerd al kan het ook met lauw water. 

In een kommetje evenveel suiker met kaneel mengen en de lap ermee bestrooien. 

Laat de buitenste rand vrij. Als experiment heb ik de
kaneel/suiker met wat amaretto besprenkeld en de lap deeg strak opgerold. 

Goed aandrukken en de sluiting aan de onderkant houden als je de rol in stukken snijdt. 

De rolletjes werden op een vlaaiplaat bedekt met bakpapier gelegd. 

Iets van elkaar zodat ze bij het rijzen elkaar raken en een bloem worden. 

Op de bovenkanten van de rolletjes heb ik enkele druppels amaretto gedruppeld en daarop de rest van het geklopte ei gewreven (met mijn vingers). 

Ook in de oven bij de rest gezet op rooster twee en ben ik maar aan de afwas begonnen want de quiche was al bijna gaar. 

De deegranden werden al bruin en lichtbruin is gaar genoeg.
 
Door het bakpapier kon ik aan de flappen de quiche zo uit de vorm tillen en werd de quiche op een roostertje gelegd om af te koelen. 

Later kwam hij weer in de vorm op tafel. De suikerkrans bedoeld
om boter en eigengemaakte marmelades op te smeren kwam uit de oven op een roostertje evenals de brioches.
 
Tijd om munt te plukken in de tuin en lekker te laten trekken in de glazen theepot op het lichtje.

De tafel werd gedekt met het boerenbont serviesje en bij deze zelfgebakken lunch met muntthee vonden liefdevolle woorden hun weg. 

Er ontstond diepgang tussen mensen die op dezelfde golflengte zitten waarvan ik de ene al tegen de 20 jaar met ere mijn vriendin mag noemen. 

We spraken uit wat die vriendschap voor ieder van ons  betekende en na de serieuze kant werden spannende zaken
weer uit de oude doos gehaald.  Een van mijn vele fietstochten naar Zeeland waarvan ik de leukste met je wil delen...
 
Mijn leventje...
Ik ben van de baby boom generatie zoals je weet en in mijn jonge jaren was meer openheid dan heden ten dage. “Oben Ohne” oftewel geen bikini bovenstukje was heel gewoon en menige gegoede huisvader had in die tijd als hobby schepen op zee bekijken met een verrekijker. 

In ieder geval zat ik in mijn eentje in een stacaravan voor nop omdat ik eenmaal per jaar voor de eigenaar de hele zaak schoonmaakte van binnen en buiten en de caravan in de was zette. In de avonden werkte ik in het tuintje en vlocht kransen van van alles en nog wat. Er bleven veel dagen voor mezelf waarin fietstochten werden gemaakt over Schouwe Duivenland en vooral aan zee doorgebracht. Mijn zus Petra heeft eens enkele dagen bij me doorgebracht en een vriend (Gerardje) kwam een dag bijpraten. Hij was me heel dierbaar en meer een broer dan een vriend waar ik een platonische relatie mee had. We konden uren filosoferen en als hij kwam bracht hij meestal een fles port mee waarvan ik een glaasje en hij de rest opzoop...
 
Gerardje kwam tegen lunchtijd en nam altijd overal ruim de tijd voor. Als hij zei om tien uur aanwezig te zijn was hij weer eens verdwaald en kwam om 12 uur aanzetten. Na de lunch waarvan ik nog foto’s heb, zijn we naar het strand getogen, een stukje te voet en een drukke weg over. We zwommen en vielen in slaap en werden weer wakker van de zonnebrand... Oei... het water maar in en afkoelen wat enige tijd duurde... Opeens maakte hij me opmerkzaam op een rieten matje en een handdoek die in de branding verdween... Het was inmiddels vloed geworden en de zee had onze kleren meegenomen... Daar ging ik mijn leven niet voor wagen...
 
We hebben wat rustige tijd afgewacht en zijn snel de weg over gerend naar de camping waarvan ik de sleutel in een bloempot verstopte omdat ik toen al chaotisch was en alles verloor... Waardevolle spullen nam ik nooit mee naar het strand. Gerardje moest in de camping winkel voorzien worden van een boxershort en teenslippers en kon een shirtje van mij lenen omdat hij kleiner was dan ik. 

Daarmee is hij naar Roermond gereden maar moest toch een nachtje blijven slapen omdat hij weer eens te laat vertrok en bij de ingang van de camping de slagboom al dicht en afgesloten...stond hij even later weer voor de deur... Het was in die tijd allemaal heel gewoon...
 
Annemiek.