Elk mens is op zoek naar geluk en
vrede
we zoeken vaak geluk buiten
onszelf
in relaties bezittingen prestaties
bijzondere (gekochte) ervaringen.
De ontdekking dat geluk en vrede diep in
onszelf zit in stilte en altijd gratis toegankelijk is de beste
ontdekking die een mens kan maken...
Annemiek
Mijmering 42 2022.
Tip.
Tijd om weer eens een lunchje te maken en een van de
redenen was... kijken of ik het nog kon want vaardigheden moet je onderhouden.
Quiche stond op het programma van snijbiet uit de tuin al
kan dat ook spinazie zijn of prei.
Daar kwam een suikervlecht kransje bij en
kaneelbrioches met een vleugje amandellikeur in plaats van amandelspijs.
Verder
pompoenmarmelade kruisbessenmarmelade en geitenkaas plus jong/belegen kaas en
roomboter.
Ik miste de kruidenkaas die ik was vergeten te maken... Tot slot
muntthee eventueel gezoet met vlierbloesem siroop.
quiche gemaakt zodat die af kan koelen.
Ingrediënten vulling quiche:
1 vergiet snijbiet of spinazie
mag ook prei zijn de witte en
de groene delen
4 eieren
1 pakje slagroom
peper/zout.
De snijbiet of spinazie wassen in grove stukken knippen en
met aanhangend water in een pan in iets olie laten slinken.
In een vergiet met
een bord eronder af laten koelen en uitlekken. Dan het deegje...
Ingrediënten deeg:
ongeveer halve liter volle yoghurt
16 eetlepels zonnebloemolie
8 eetlepels melk
2 eieren
snuf zout
2 zakjes bakpoeder
ruim 1 kilo bloem.
Voor de brioches heb je kaneel en suiker nodig en amaretto
likeur.
Voor de suikerkrans suiker.
Werkwijze:
De oven voorverwarmen op 200 graden.
Van de yoghurt heb ik zo uit het volle pak ongeveer de
helft in een kom gemikt.
Snuf zout eieren bakpoeder en olie en melk erbij. Met
een garde kort doorroeren en ongeveer een pond bloem toevoegen.
Met de hand kort
kneden en bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. Het deeg rijst al
zoals je ziet.
Maak van iets minder dan de helft van het deeg een bal die je
dun uitrolt tot een deeg lap groter dan de vorm waarin hij komt. De vorm kan van alles zijn en ik nam deze keer een vuurvaste lage schaal.
dun uitrolt tot een deeg lap groter dan de vorm waarin hij komt. De vorm kan van alles zijn en ik nam deze keer een vuurvaste lage schaal.
Daar werd bakpapier in
gelegd en kwam de deeg lap op. Met een vork het deeg inprikken en de afgekoelde snijbiet in verdelen.
ricotta de room en iets peper/zout. Gelijkmatig over de snijbiet verdelen en in de oven op 180/200 graden.
Het overige deeg werd in twee verdeeld waarvan een
stuk vlechtbrood werd en de rest kaneelbrioches.
(met bakpapier) of in een kransje.
Nat maken en bestrooien met suiker. Ik had grove
suiker maar gewone suiker doet het ook...
Heel voorzichtig werd de oven open
gemaakt en de bakplaat erbij geschoven... Dat kan bij dit deeg...
Kaneelbrioches maak je als volgt:
De rest deeg even op kneden en uitrollen tot een dunne
lap. Ik had nog een ei en heb de lap hiermee ingesmeerd al kan het ook met lauw
water.
In een kommetje evenveel suiker met kaneel mengen en de lap ermee
bestrooien.
kaneel/suiker met wat amaretto besprenkeld en de lap deeg strak opgerold.
Goed aandrukken en
de sluiting aan de onderkant houden als je de rol in stukken snijdt.
Iets van elkaar
zodat ze bij het rijzen elkaar raken en een bloem worden.
Op de bovenkanten van
de rolletjes heb ik enkele druppels amaretto gedruppeld en daarop de rest van
het geklopte ei gewreven (met mijn vingers).
De deegranden werden al bruin en lichtbruin is gaar genoeg.
Door het bakpapier kon ik aan de flappen de quiche zo uit
de vorm tillen en werd de quiche op een roostertje gelegd om af te koelen.
om boter en eigengemaakte marmelades op te smeren kwam uit de oven op een roostertje evenals de brioches.
Tijd om munt te plukken in de tuin en lekker te laten
trekken in de glazen theepot op het lichtje.
Er ontstond diepgang tussen mensen die op dezelfde
golflengte zitten waarvan ik de ene al tegen de 20 jaar met ere mijn vriendin mag noemen.
weer uit de oude doos gehaald. Een van mijn vele fietstochten naar Zeeland waarvan ik de leukste met je wil delen...
Mijn leventje...
Ik ben van de baby boom generatie zoals je weet en in mijn
jonge jaren was meer openheid dan heden ten dage. “Oben Ohne” oftewel geen
bikini bovenstukje was heel gewoon en menige gegoede huisvader had in die tijd
als hobby schepen op zee bekijken met een verrekijker.
In ieder geval zat ik in
mijn eentje in een stacaravan voor nop omdat ik eenmaal per jaar voor de
eigenaar de hele zaak schoonmaakte van binnen en buiten en de caravan in de was
zette. In de avonden werkte ik in het tuintje en vlocht kransen van van alles en
nog wat. Er bleven veel dagen voor mezelf waarin fietstochten werden gemaakt
over Schouwe Duivenland en vooral aan zee doorgebracht. Mijn zus Petra heeft
eens enkele dagen bij me doorgebracht en een vriend (Gerardje) kwam een dag
bijpraten. Hij was me heel dierbaar en meer een broer dan een vriend waar ik een
platonische relatie mee had. We konden uren filosoferen en als hij kwam bracht
hij meestal een fles port mee waarvan ik een glaasje en hij de rest opzoop...
Gerardje kwam tegen lunchtijd en nam altijd overal ruim de
tijd voor. Als hij zei om tien uur aanwezig te zijn was hij weer eens verdwaald
en kwam om 12 uur aanzetten. Na de lunch waarvan ik nog foto’s heb, zijn we naar
het strand getogen, een stukje te voet en een drukke weg over. We zwommen en
vielen in slaap en werden weer wakker van de zonnebrand... Oei... het water maar
in en afkoelen wat enige tijd duurde... Opeens maakte hij me opmerkzaam op een
rieten matje en een handdoek die in de branding verdween... Het was inmiddels
vloed geworden en de zee had onze kleren meegenomen... Daar ging ik mijn leven
niet voor wagen...
We hebben wat rustige tijd afgewacht en zijn snel de weg
over gerend naar de camping waarvan ik de sleutel in een bloempot verstopte
omdat ik toen al chaotisch was en alles verloor... Waardevolle spullen nam ik
nooit mee naar het strand. Gerardje moest in de camping winkel voorzien worden
van een boxershort en teenslippers en kon een shirtje van mij lenen omdat hij
kleiner was dan ik.
Daarmee is hij naar Roermond gereden maar moest toch een
nachtje blijven slapen omdat hij weer eens te laat vertrok en bij de ingang van
de camping de slagboom al dicht en afgesloten...stond hij even later weer voor
de deur... Het was in die tijd allemaal heel gewoon...
Annemiek.
