 |
| Selma en Lycon in het vliegtuig. |
Beste mensen,De weg naar een droom
moet met een
enkele stap beginnen...
en wie begint te lopen
heeft de weg al voor de
helft volbracht...
Annemiek.
Mijmering 5 2021.
Gladde wegen zoek ik niet op en overleven of ingesneeuwd
raken deert me niet. De voorraadkast heeft altijd voedsel en de tuin ook nog
steeds.
De laatste regenboogsnijbiet werd geoogst en wat kleuren ze mooi in de
grauwe winterse zondag.
Het kleinste jonge blad wordt gebruikt en natuurlijk de
ribben oftewel de nerven, want daar gaat het om. Wat je nodig hebt?
Regenboogsnijbiet met eventueel blad
1 beker pasta en ik nam penne lisce
maar alles is goed
halve eetlepel boter
halve eetlepel bloem
zout
zonnebloemolie
olijfolie.
Water opzetten voor de pasta en aan kookpunt de beker
pasta toevoegen. Koken volgens gebruiksaanwijzing op pak of zak.
Afgieten, terug
in de pan en iets olijfolie toevoegen om plakken te voorkomen en natuurlijk voor
de smaak.
De regenboogsnijbiet van blad ontdoen... de ribben wassen
en in stukjes knippen of snijden. Apart leggen.
Het mooie kleine blad wassen en
in een vergiet laten uitlekken. In een wok iets zonnebloemolie en de stukjes
ribben roerbakken met iets zout.
Bijna beetgaar het klein geknipt blad toevoegen
en op hoog gas laten slinken. Eventueel een scheut olijfolie toevoegen en een
deksel op de wok.
Laat maar even verder garen maar let op dat de groente niet
aanbakt.
Klontje boter van ongeveer een halve eetlepel laten
smelten in een pannetje.
Ongeveer evenveel bloem erbij roeren en scheutjes melk
toevoegen terwijl je met een garde flink roert om klontjes te voorkomen. snuf
zout erbij en eventueel nog melk toevoegen tot de juiste dikte saus.
Pasta op
een diep bord... de groente en bovenop de saus...
Ik kan me voorstellen dat je
geen regenboogsnijbiet in je tuin
hebt en dit pasta/groente receptje kan ook met
spinazie even roerbakken in de wok tot hij slinkt (zag ik in zakken bij de LIDL
of stukjes broccoli beetgaar koken....
Tip 2
Al een tijdje heb ik zin om puddingvlaai met kruimels te
bakken en een grijze zondag is precies de tijd daarvoor... De pudding maak je
zelf.
Halve liter melk aan de kook brengen en ondertussen
custard en suiker met iets melk in een kommetje omroeren. Zie hoeveelheid
achterkant pak voor custardpudding en neem dan 5 gram custard meer om de pudding
extra dik te maken. Afkoelen in de border in de sneeuw kwam me goed uit. Af en
toe omroeren om velvorming te voorkomen.
Ondertussen heb ik de kruimels gemaakt zie
ingrediënten:
125 gram boter
70 gram suiker
snuf zout
1 ei
ongeveer 300 gram bloem
om te beginnen en later meer.
Werkwijze:
De droge bestanddelen omroeren met de houten lepel en ei
plus boter in de kom.
Met twee messen de boter klein snijden en met de hand
kneden tot kruimels.
Steeds bloem toevoegen. Lukt het je niet om kruimels te
houden en wordt het deeg een bal?
Geen probleem... de bal met twee messen in
kruimels
snijden. Zet maar even apart...
Het deeg voor de bodem maakte ik van een beetje snel deeg
volgens mijn bekende recept.
Ingrediënten:
250 gram volle yoghurt
snuf zout
4 eetlepels melk
8 eetlepels zonnebloemolie
klein handje suiker.
Werkwijze:
De oven voorverwarmen op 180 graden.
Alle ingrediënten met de garde in een kom omroeren en de
garde weg leggen.
Ongeveer 3 ons bloem toevoegen en met je hand kort kneden.
Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen en het deeg met de deegrol
uitrollen tot een dunne lap.
Bakpapier in een vlaaivorm leggen en de deeg lap
erop.
Bij de randen het deeg afdrukken en der rest deeg apart leggen. Op het
deeg op de vlaaivorm de custard verdelen en afdekken met de kruimels. In een
voorverwarmde oven
bakken tot lichtbruin en gaar en dat is ongeveer in 45
minuut.
Van de rest heb ik een kaneelbroodje gemaakt door het deeg
uit te rollen en nat te maken.
Bestrooien met evenveel kaneel/suiker (de
buitenste rand niet) en het deeglapje strak oprollen en tijdens het oprollen nat
maken.
Het broodje paste op een klein biscuitvormpje en kon zo de oven in bij de
kruimelvlaai...
Ik kan rustig insneeuwen al zal dat niet meer gebeuren nu
de aarde opwarmt. Ik kan me een dag herinneren dat mijn vader een muur van
sneeuw wegschepje van de voordeur langs het pad naar de straat. Spannend was
dat. Achterom zal het wel hetzelfde zijn gegaan. Het Julianakanaal was
dichtgevroren en daarop kon je schaatsen.
Mijn vriendin Nelleke Odekerken had op zolder Friese
doorlopers gevonden, van die houten die je met veters onder je schoenen moest
binden.
Die waren nog van haar moeder geweest en mocht ik proberen want ik was
bij Odekerken min of meer geadopteerd.
Thuis was het werkkamp en bij Odekerken
was de aandacht en de liefde...want Nellekes moeder wist wel hoe het bij ons thuis toe ging.
Schaatsen was niet mijn ding... en daarbij was
het gruwelijk koud weet ik nog en de juiste kleding ontbrak denk ik wel.
Sneeuwmannen maken achter op de plaats, deed ik wel met knopen op zijn buik van eierkolen en een mond
van antraciet kooltjes. Een wortel als neus van Nelleke thuis en een ouwe hoed
van Jacques Odekerken... Nellekes vader...
Dat die hoed niet oud bleek te zijn
kwamen we later pas achter....Jacques was ambtenaar
van de burgerlijke stand en
dan heb je af en toe een hoed nodig. Wisten wij veel...
Nellekes moeder
verklaarde dat sneeuw goed was om kleding en hoeden op te fleuren dus maakte het
niet uit. De perzen en kokosmatten werden in de sneeuw gelegd en de goei
winterjassen met de bontjes in de vrieskou gehangen.
De geurtjes van rook en
mufheid werd eruit gevroren en dat is nu de dag nog net zo....
Iets heel anders...
Hoe ging
het verder met de mensen uit de kerst
verhalen?
Mara en
haar vijf kinderen heeft sinds kort een bijstandsuitkering en werkt zich met
hulp van budgetbeheer uit de schuld.
We brachten nog drie kasten en het nodige
voedsel en blijven nog even in contact.
De meeste mensen die
we de laatste maanden inboedel en voedsel gaven hebben weer alles op de rit en
kunnen verder
zonder ons.
De meneer die op een
kartonnen doos bivakkeerde heeft ook de 13e zijn uitkering gekregen.
We hebben hem even tussen zijn spulletjes met rust gelaten tot hij weer
aanspreekbaar was.
Twee mensen van mijn team die dichtbij meneer wonen
hebben het juiste moment afgewacht en komende week hebben we samen met
maatschappelijk werk een
gesprek met meneer. Gezamenlijk wordt bekeken waar
meneer mee gebaat is….Zoals je leest geven we niet alleen voedsel en spullen
maar staan in de berm van de weg omhoog om aan te moedigen en soms geven we nog
een zetje…
En hoe
is het Selma vergaan?
Ze
heeft net als iedereen
last van de lockdown en werken aan werk wordt daardoor bemoeilijkt en ze heeft
nog tijd nodig om te herstellen.
Haar inwonende zoon heeft via uitzendbureaus
werk gekregen en daar is hij terecht trots op…. Wat de twee (en inmiddels mij)
bezig houd is de hond van Selma ( Lycon) die achterbleef in Colombia… Hoe was
het ook alweer?
Selma… Nederlandse
nationaliteit… werkzaam als project ontwikkelaar in Colombia aan een project
(kuur hotel,) ging enkele dagen op bezoek bij haar zoon in
Aruba.
Colombia gooide
onvoorzien twee uur voor Selma’s terugreis (ze was al op het vliegveld) de
grenzen dicht (lockdown). Selma kon niet meer naar huis en moest wel intrekken
bij haar zoon in zijn piepklein studiootje.
Het project waaraan Selma in
Colombia werkte lag per direct stop en Selma’s huis werd leeggeroofd. Lycon ging zwerven toen het huis werd bezocht
door criminelen en de oppas geen eten en water meer kwam
brengen…
Lycon is een werkhond
(emotional support animal) en opgeleid voor mensen met o.a. PTSS. Voor Selma is
hij vooral een beveiliger… Lycon is een stuk van haarzelf… haar grote jongen
zoals ze hem noemt. Haar grote liefde die achterbleef…
Lycon was 11
jaar onverbrekelijk met Selma verbonden en dat is geen overbodige luxe. In een
land met veel criminaliteit waar een vrouw alleen reist van en naar projecten in
aanbouw in de jungle. Lycon heeft als begeleidingshond zelfs toestemming om in
de cabine van vliegtuigen plaats te nemen naast Selma.… en ik maak sinds kort
mee dat Selma heel moeizaam herstelt zonder haar
begeleidingshond.
Lycon op de vlucht
werd uiteindelijk na wat tips door de dierenarts (in dienst van de politie)
gevonden. Lycon werd en wordt regelmatig gekeurd door deze arts en het
telefoonnummer van Selma is bij hem bekend. Lycon werd op verzoek van Selma
tijdelijk op een veilige plek gebracht bij arme mensen woonachtig in de bergen
(Carlos en Omaiba) die hem eten geven en aan de ketting legden. Criminaliteit en
armoede nam razendsnel toe na de lockdown en honden als Lycon zijn gemakkelijk
te verkopen.
Terwijl Selma met haar
zoon hier in Nederland haar leven weer op de rit bracht was Lycon geen dag uit
haar gedachten en maakt ze elke maand geld over voor voer en via de telefoon
stuurt ze audio berichtjes naar Carlos en Lycon reageert daarop. Je begrijpt het al…
Lycon zal op de een of andere manier gehaald moeten worden en met Selma
verenigd… Pas dan zal Selma pas echt opknappen… Dat is me inmiddels wel
duidelijk.
Hoe werkt zoiets? Een
hond van Colombia naar een Europees land brengen? De hond is al getest op rabiës
oftewel hondsdolheid en omdat het om een begeleidingshond gaat mag hij in de
cabine van het vliegtuig met Selma meereizen. Zelf halen is goedkoper dan in de
laadruimte in een kooi.
Selma was er slecht
aan toe twee weken geleden en het zag ernaar uit dat ze verder af zou
glijden...waarover ik me grote zorgen maakte. Ik ben samen met haar naar haar
huisarts gegaan. Zonder mij zou ze niet zijn gegaan want ze is zo iemand die
denkt alles zelf alleen te moeten doen. Dat herken ik wel en komt door haar
verleden. Haar huisarts nam de nodige tijd en kon de juiste snaar raken en
medicatie voorschrijven (die ze ook nam) om te kunnen slapen.
Selma is inmiddels weer in staat vrijwilligerswerk bij ons te doen en
zie ik haar weer opkrabbelen en rustiger worden. Ze zoekt uit op welke manier ze
zo goedkoop mogelijk haar grote liefde Lycon kan gaan halen in een retourtje
naar Nedellin Colombia en terug.
De dierenarts heeft Lycon al in zijn praktijk
en is bereid de hond op het vliegveld af te leveren en in te checken. Hoeveel
die vlucht kost? Tegen de 1000 euro en ik heb een potje staan waar ik alvast 50
euro in heb gedaan…Het is een begin en brak ik mijn hoofd over de rest van het
bedrag.
Bij deze vraag ik aan
mijn vrienden en bekenden als cadeautje voor mijn 70e verjaardag
(11
februari) wat eurootjes te storten op mijn bankrekening ten name van a. van
Deursen
NL 64 ABNA 0426 5655 41 met de woorden 70e verjaardag.
Ondertussen werk ik aan Selma’s stabiliteit zodat ze weer iets meer lijkt op de
vrouw op de foto...en zal mijn verjaardagscadeautje zijn... de twee weer met elkaar
te verenigen... waarvan een reportage van uw verslaggeefster. Als God Beleef...
Annemiek
