zondag 17 januari 2021

Mijmering 5 Puddingvlaai met kruimels, pasta en regenboogsnijbiet en mijn 70e verjaardag...

Selma en Lycon in het vliegtuig.
Beste mensen,

De weg naar een droom
moet met een enkele stap beginnen...
en wie begint te lopen
heeft de weg al voor de helft volbracht...
 
Annemiek.
 
Mijmering 5 2021.
 
Tip.
Gladde wegen zoek ik niet op en overleven of ingesneeuwd raken deert me niet. De voorraadkast heeft altijd voedsel en de tuin ook nog steeds. 

De laatste regenboogsnijbiet werd geoogst en wat kleuren ze mooi in de grauwe winterse zondag. 

Het kleinste jonge blad wordt gebruikt en natuurlijk de ribben oftewel de nerven, want daar gaat het om. Wat je nodig hebt?
 
Regenboogsnijbiet met eventueel blad
1 beker pasta en ik nam penne lisce
maar alles is goed
halve eetlepel boter
halve eetlepel bloem
zout
zonnebloemolie
olijfolie.
 
Werkwijze:
Water opzetten voor de pasta en aan kookpunt de beker pasta toevoegen. Koken volgens gebruiksaanwijzing op pak of zak. 

Afgieten, terug in de pan en iets olijfolie toevoegen om plakken te voorkomen en natuurlijk voor de smaak.
 
De regenboogsnijbiet van blad ontdoen... de ribben wassen en in stukjes knippen of snijden. Apart leggen. 

Het mooie kleine blad wassen en in een vergiet laten uitlekken. In een wok iets zonnebloemolie en de stukjes ribben roerbakken met iets zout. 

Bijna beetgaar het klein geknipt blad toevoegen en op hoog gas laten slinken. Eventueel een scheut olijfolie toevoegen en een deksel op de wok. 

Laat maar even verder garen maar let op dat de groente niet aanbakt.
 
Klontje boter van ongeveer een halve eetlepel laten smelten in een pannetje. 


Ongeveer evenveel bloem erbij roeren en scheutjes melk toevoegen terwijl je met een garde flink roert om klontjes te voorkomen. snuf zout erbij en eventueel nog melk toevoegen tot de juiste dikte saus. 

Pasta op een diep bord... de groente en bovenop de saus... 

Ik kan me voorstellen dat je geen regenboogsnijbiet in je tuin
hebt en dit pasta/groente receptje kan ook met spinazie even roerbakken in de wok tot hij slinkt (zag ik in zakken bij de LIDL of stukjes broccoli beetgaar koken....
 
Tip 2
Al een tijdje heb ik zin om puddingvlaai met kruimels te bakken en een grijze zondag is precies de tijd daarvoor... De pudding maak je zelf.


Halve liter melk aan de kook brengen en ondertussen custard en suiker met iets melk in een kommetje omroeren. Zie hoeveelheid achterkant pak voor custardpudding en neem dan 5 gram custard meer om de pudding extra dik te maken. Afkoelen in de border in de sneeuw kwam me goed uit. Af en toe omroeren om velvorming te voorkomen.
 
Ondertussen heb ik de kruimels gemaakt zie ingrediënten:
125 gram boter
70 gram suiker
snuf zout
1 ei
ongeveer 300 gram bloem
om te beginnen en later meer.
 
Werkwijze:
De droge bestanddelen omroeren met de houten lepel en ei
plus boter in de kom. 

Met twee messen de boter klein snijden en met de hand kneden tot kruimels. 

Steeds bloem toevoegen. Lukt het je niet om kruimels te houden en wordt het deeg een bal? 

Geen probleem... de bal met twee messen in kruimels
snijden. Zet maar even apart...
 
Het deeg voor de bodem maakte ik van een beetje snel deeg volgens mijn bekende recept.
 
Ingrediënten:
250 gram volle yoghurt
snuf zout 
1 zakje bakpoeder
4 eetlepels melk
8 eetlepels zonnebloemolie
klein handje suiker.
 
Werkwijze:
De oven voorverwarmen op 180 graden.
Alle ingrediënten met de garde in een kom omroeren en de garde weg leggen. 

Ongeveer 3 ons bloem toevoegen en met je hand kort kneden. Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen en het deeg met de deegrol uitrollen tot een dunne lap. 

Bakpapier in een vlaaivorm leggen en de deeg lap erop. 

Bij de randen het deeg afdrukken en der rest deeg apart leggen. Op het deeg op de vlaaivorm de custard verdelen en afdekken met de kruimels. In een voorverwarmde oven

bakken tot lichtbruin en gaar en dat is ongeveer in 45 minuut.
 
Van de rest heb ik een kaneelbroodje gemaakt door het deeg uit te rollen en nat te maken. 
Bestrooien met evenveel kaneel/suiker (de buitenste rand niet) en het deeglapje strak oprollen en tijdens het oprollen nat maken. 

Het broodje paste op een klein biscuitvormpje en kon zo de
oven in bij de kruimelvlaai...
 
Ik kan rustig insneeuwen al zal dat niet meer gebeuren nu de aarde opwarmt. Ik kan me een dag herinneren dat mijn vader een muur van sneeuw wegschepje van de voordeur langs het pad naar de straat. Spannend was dat. Achterom zal het wel hetzelfde zijn gegaan. Het Julianakanaal was dichtgevroren en daarop kon je schaatsen.
 
Mijn vriendin Nelleke Odekerken had op zolder Friese
doorlopers gevonden, van die houten die je met veters onder je schoenen moest binden. 

Die waren nog van haar moeder geweest en mocht ik proberen want ik was bij Odekerken min of meer geadopteerd. 

Thuis was het werkkamp en bij Odekerken was de aandacht
en de liefde...want Nellekes moeder wist wel hoe het bij ons thuis toe ging. 

Schaatsen was niet mijn ding... en daarbij was het gruwelijk koud weet ik nog en de juiste kleding ontbrak denk ik wel.

Sneeuwmannen maken achter op de plaats, deed ik wel met knopen op zijn buik van eierkolen en een mond van antraciet kooltjes. Een wortel als neus van Nelleke thuis en een ouwe hoed van Jacques Odekerken... Nellekes vader... 

Dat die hoed niet oud bleek te zijn kwamen we later pas achter....Jacques was ambtenaar
van de burgerlijke stand en dan heb je af en toe een hoed nodig. Wisten wij veel... 

Nellekes moeder verklaarde dat sneeuw goed was om kleding en hoeden op te fleuren dus maakte het niet uit. De perzen en kokosmatten werden in de sneeuw gelegd en de goei winterjassen met de bontjes in de vrieskou gehangen. 


De geurtjes van rook en mufheid werd eruit gevroren en dat is nu de dag nog net zo....
 
Iets heel anders...
Hoe ging het verder met de mensen uit de kerst verhalen?
Mara en haar vijf kinderen heeft sinds kort een bijstandsuitkering en werkt zich met hulp van budgetbeheer uit de schuld. 

We brachten nog drie kasten en het nodige voedsel en blijven nog even in contact.

De meeste mensen die we de laatste maanden inboedel en voedsel gaven hebben weer alles op de rit en kunnen verder

zonder ons.

De meneer die op een kartonnen doos bivakkeerde heeft ook de 13e zijn uitkering gekregen. We hebben hem even tussen zijn spulletjes met rust gelaten tot hij weer aanspreekbaar was. 

Twee mensen van mijn team die dichtbij meneer wonen hebben het juiste moment afgewacht en komende week hebben we samen met maatschappelijk werk een


gesprek met meneer. Gezamenlijk wordt bekeken waar meneer mee gebaat is….Zoals je leest geven we niet alleen voedsel en spullen maar staan in de berm van de weg omhoog om aan te moedigen en soms geven we nog een zetje…

En hoe is het Selma vergaan? Ze heeft net als iedereen last van de lockdown en werken aan werk wordt daardoor bemoeilijkt en ze heeft nog tijd nodig om te herstellen. 


Haar inwonende zoon heeft via uitzendbureaus werk gekregen en daar is hij terecht trots op…. Wat de twee (en inmiddels mij) bezig houd is de hond van Selma ( Lycon) die achterbleef in Colombia… Hoe was het ook alweer?

Selma… Nederlandse nationaliteit… werkzaam als project ontwikkelaar in Colombia aan een project (kuur hotel,) ging enkele dagen op bezoek bij haar zoon in Aruba.

Colombia gooide onvoorzien twee uur voor Selma’s terugreis (ze was al op het vliegveld) de grenzen dicht (lockdown). 

Selma kon niet meer naar huis en moest wel intrekken bij haar zoon in zijn piepklein studiootje. 

Het project waaraan Selma in Colombia werkte lag per direct stop en Selma’s huis werd leeggeroofd.  Lycon ging zwerven toen het huis werd bezocht door criminelen en de oppas geen eten en water meer kwam brengen…


Lycon is een werkhond (emotional support animal) en opgeleid voor mensen met o.a. PTSS. Voor Selma is hij vooral een beveiliger… Lycon is een stuk van haarzelf… haar grote jongen zoals ze hem noemt. Haar grote liefde die achterbleef… 

Lycon was 11 jaar onverbrekelijk met Selma verbonden en dat is geen overbodige luxe. In een land met veel criminaliteit waar een vrouw alleen reist van en naar projecten in aanbouw in de jungle. Lycon heeft als begeleidingshond zelfs toestemming om in de cabine van vliegtuigen plaats te nemen naast Selma.… en ik maak sinds kort mee dat Selma heel moeizaam herstelt zonder haar

begeleidingshond.

Lycon op de vlucht werd uiteindelijk na wat tips door de dierenarts (in dienst van de politie) gevonden. Lycon werd en wordt regelmatig gekeurd door deze arts en het telefoonnummer van Selma is bij hem bekend. Lycon werd op verzoek van Selma tijdelijk op een veilige plek gebracht bij arme mensen woonachtig in de bergen (Carlos en Omaiba) die hem eten geven en aan de ketting legden. Criminaliteit en armoede nam razendsnel toe na de lockdown en honden als Lycon zijn gemakkelijk te verkopen. 


Terwijl Selma met haar zoon hier in Nederland haar leven weer op de rit bracht was Lycon geen dag uit haar gedachten en maakt ze elke maand geld over voor voer en via de telefoon stuurt ze audio berichtjes naar Carlos en  Lycon reageert daarop. Je begrijpt het al… Lycon zal op de een of andere manier gehaald moeten worden en met Selma verenigd… Pas dan zal Selma pas echt opknappen… Dat is me inmiddels wel duidelijk.

Hoe werkt zoiets? Een hond van Colombia naar een Europees land brengen? De hond is al getest op rabiës oftewel hondsdolheid en omdat het om een begeleidingshond gaat mag hij in de cabine van het vliegtuig met Selma meereizen. Zelf halen is goedkoper dan in de laadruimte in een kooi.

Selma was er slecht aan toe twee weken geleden en het zag ernaar uit dat ze verder af zou glijden...waarover ik me grote zorgen maakte. Ik ben samen met haar naar haar huisarts gegaan. Zonder mij zou ze niet zijn gegaan want ze is zo iemand die denkt alles zelf alleen te moeten doen. Dat herken ik wel en komt door haar verleden. Haar huisarts nam de nodige tijd en kon de juiste snaar raken en medicatie voorschrijven (die ze ook nam) om te kunnen slapen.


Selma is inmiddels weer in staat vrijwilligerswerk bij ons te doen en zie ik haar weer opkrabbelen en rustiger worden. Ze zoekt uit op welke manier ze zo goedkoop mogelijk haar grote liefde Lycon kan gaan halen in een retourtje naar Nedellin Colombia en terug. 

De dierenarts heeft Lycon al in zijn praktijk en is bereid de hond op het vliegveld af te leveren en in te checken. Hoeveel die vlucht kost? Tegen de 1000 euro en ik heb een potje staan waar ik alvast 50 euro in heb gedaan…Het is een begin en brak ik mijn hoofd over de rest van het bedrag.

Bij deze vraag ik aan mijn vrienden en bekenden als cadeautje voor mijn 70e verjaardag 

(11 februari) wat eurootjes te storten op mijn bankrekening ten name van a. van Deursen

 NL 64 ABNA 0426 5655 41 met de woorden 70e verjaardag. Ondertussen werk ik aan Selma’s stabiliteit zodat ze weer iets meer lijkt op de vrouw op de foto...en zal mijn verjaardagscadeautje zijn... de twee weer met elkaar te verenigen... waarvan een reportage van uw verslaggeefster. Als God Beleef...

Annemiek