Afgelopen week werd ik geconfronteerd met het feit dat
verschillende professionele instanties hun werk doen zonder overleg met elkaar
en de gevolgen daarvan wel eens rampzalig kunnen zijn. Ze bedoelen het allemaal
goed en als een van hen eerder dus DIRECT
had gehandeld was veel leed voorkomen.
De enige instantie die DIRECT handelde en heel veel leed voorkwam was het consuminderhuis…
eigenlijk onze sponsors dus JULLIE…en
ik ben ziek geweest van het feit hoe kantje boord het is geweest… Lees en
huiver….
Mara… op de vlucht met 5 kinderen vanuit het noorden des
lands naar het zuiden. De trouwe lezers kennen al een stuk van het verhaal.
Mara vroeg half november een bijstandsuitkering aan. Daarbij moet je heel wat
overleggen o.a. alle inkomensgegevens van de laatste drie maanden met de
bijbehorende relatienummers en bewijsstukken. Als je op de vlucht bent denk je daar
niet aan om die mee te nemen.
Dan denk je aan je paspoort en wat kleren... vooral voor de kids
en de bedden waarin ze moeten slapen… Dan denk je aan geld voor de eerste maand
huur en de borg… Het ontbrak Mara dan ook aan de gevraagde stukken die nog
ergens in het noorden liggen en ze de relatienummers niet kon achterhalen.
De sociale dienst stuurde een schriftelijk verzoek naar Mara
om alsnog de ontbrekende stukken aan te leveren… Een mevrouw van de sociale
dienst heeft persoonlijk de brief in Mara’s brievenbus gedaan….bleek later. Nee
aanbellen of kloppen dat doen ze niet. En ja….Mara reageerde niet binnen de
gestelde termijn…
Misschien twee
dagen de brievenbus niet nagekeken Mara? Misschien even opzij gelegd of over
het hoofd gezien wie zal het zeggen… Hoe kon zoiets nou gebeuren he…Mara???
Nou... als je aan
het overleven bent met kinderen die helemaal uit hun huisje zijn. Naar school
moeten en dus aangemeld… de kleren gewassen zonder wasmachine, geen meubels…
alleen een oude bank en twee bedden voor zes personen. Amper voedsel in huis en
hoelang nog en de wanhoop toeslaat…Mara niet slapen kan omdat in de nacht alles
nog donkerder lijkt…je zoooooo moe bent en kapot… omdat je o.a. niet weet waar
de luiers van morgen vandaan moeten komen?
Hoe dat kan gebeuren dat de post even bleef liggen? Natuurlijk onvergeeflijk en stom alhoewel… Heel Nederland inclusief ikzelf kan dat volgens mij begrijpen alleen de sociale dienst begrijpt dat niet en wijst met een beschuldigende vinger naar Mara….Ze werd dan ook gestraft en de aangevraagde uitkering werd afgewezen!
De schriftelijke afwijzing
vond ze WEL in haar brievenbus?…Ra
ra… was de reactie van de sociale dienst.
Nou heel begrijpelijk want toen had ons consuminderhuis
een hele hoop rust gebracht met meubels en voedsel…en kon ze wellicht verder
denken dan hoe aan voedsel te komen voor de kids en was ze misschien weer in
staat verder de trap van de flat af te denken naar de brievenbus bij de hoofdingang?
Mara belde direct op naar de
betreffende ambtenaar die de beslissing had genomen. Mara moet nog leren niet
heet van de naald na het lezen van een dergelijke brief te reageren of misschien
een cursus “nederig spreken” volgen… als die al bestaat.
Er kwam weer een brief naar Mara die ze direct vond(ze heeft geleerd) en waarmee ze opnieuw een bijstandsuitkering aan kon vragen en het leek haar wijs de aanvraag deze keer pas in te dienen als ze van drie maanden alle gegevens boven water kon halen en dat was vanaf half september. Haar nieuwe aanvraag vulde ze al in maar kon half december pas op de post. Dat ze daardoor een maand geen inkomen zou hebben (dus ruim 1000 euro schuld) was onvermijdelijk want de sociale dienst stond op zijn strepen en ook begrijpelijk…en Mara leek deze manier de beste...en danste ze de tango, zoals wij dat noemen…Dat is wellicht les een van de cursus nederigheid? Het zou zomaar kunnen….
Ondertussen bleef ons consuminderhuis lichtpuntjes
brengen om de moed erin te houden…. zoals lampen ophangen en de bedden in
elkaar zetten en een kerstboom met ballen brengen die de inmiddels gearriveerde
moeder van Mara met de kinderen opzette… Die moeder oftewel oma was een baken
van rust en even zo nodig. Ze blijft zolang het nodig is heeft ze me vertelt.
Oma was in haar arbeidsverleden 32 jaar verpleegkundige geweest en inmiddels
zijn haar knieën versleten en verder veel artrose maar ze kan troosten en meedenken
en kinderen kunnen in haar enorme armen en tegen haar mega borst schuilen heb
ik gezien…
Oma had de zaak nog ingewikkelder gemaakt door van haar
AOW een beetje geld over te maken op de bankrekening van Mara en daar moest
Mara verantwoording over afleggen naar de sociale dienst die inzage in
bankrekeningen wil en ondertekende verklaringen van de eventuele gever en zou
het bedrag gekort worden als ze een bijstandsuitkering kreeg anders ben je
fraudeur. Je moet schenkingen dan ook altijd aangeven. Alleen gekregen
tassen boodschappen staan niet op
bankrekeningen…
Waar staan we nu? De sociale dienst die niet per omgaande
de nieuwe aanvraag bijstandsuitkering van Mara binnen kreeg…en zich wellicht ondertussen
van alles afvroeg…nou ja…trek je eigen conclusie.
Overal in den lande werkt “Veilig Thuis” als er sprake
lijkt te zijn van kindermishandeling of ouderen mishandeling huiselijk geweld of
verwaarlozing. Als kinderen zonder ontbijt naar school komen of altijd honger
hebben… kortom geen veilig thuis. Iedereen kan een melding plaatsen… een
buurvrouw familie, de school of… professionele hulpverleners.
Afgelopen donderdagmiddag 10 december was ik voor de
tweede keer met Mara bij de LIDL. De kasten waren leeg en ze had alleen nog
rijst met ketjap en een half pak melk. Een winkelwagen was al vol en de tweede
waren we aan het vullen toen Mara werd gebeld. Ik hoorde haar heel kalm
antwoorden en uit het gesprek bleek dat mensen van een instantie onaangekondigd
aan de deur stonden. Ik belande in een paniekerig gevoel en toen Mara aangaf dat
ze in de LIDL was en niet direct weg kon en ze een nieuwe afspraak moesten
maken heb ik het heft en de telefoon in handen genomen…
Als inboedel en voedsel of inkomen ontbreekt moeten
kinderen per direct naar tijdelijke pleeggezinnen wist ik uit ervaring… Ik heb
Ron onze chauffeur gebeld die buiten de LIDL stond en die heeft zonder verder
vragen Mara direct naar huis gebracht. Oma werd naar de LIDL verhuisd en nam
een winkelwagentje over. We hebben de boodschappen in dozen gepakt en oma met
de dozen achter de voordeur van de flat gezet… We zijn weggereden en in mijn
hoofd klonken de woorden van Mara…van die ochtend:
“We hebben het zo
mooi gemaakt Annemiek.” “Alles is schoon en op de plaats. Die extra keukenkast
is geweldig en kon alles opgeruimd worden.” En ik dacht met dichte keel aan de
kerstboom en de slingers rond de deur en de bedden met toebehoren. En het
keukenspul en ik heb thuis gekomen trillend een kaarsje aangestoken en een
gebedje gestuurd naar “Hij die de sla laat groeien.” Wetende dat het vijf voor
twaalf was geweest….En had God al niet eerder ingegrepen door al twee keer mijn
aanwezigheid te plannen op cruciale momenten in het gezin!
De ochtend erna op vrijdag de 11e heb ik Mara
gebeld en gevraagd hoe het was gegaan. De mensen van "Veilig Thuis" waren verbaasd geweest hoe
goed ze het voor elkaar had en terwijl oma de dozen voedsel de trap opsjouwde
was de keukentafel voller en voller geraakt met mandarijntjes en groente brood
en kaas, potten en blikken en zakken aardappels en en….daar kan je oma voor lopen
laten.
De mensen van “veilig thuis” hadden geholpen met de
nieuwe aanvraag bijstandsuitkering en kijken verder mee in het gezin en dat is
heel goed. Geen moeder is volmaakt en zeker niet als de spanning zo hoog
oploopt en de druk zolang teistert….
Ze weten bij “Veilig Thuis” dat het consuminderhuis
meekijkt en vooral meehielp vanaf het eerste moment dat we van mevrouws bestaan
wisten tot het gezin in veilige haven is beland. Mijn zakelijke stem aan de
telefoon heeft denk ik wel vertrouwen gegeven en wel meer… denk ik… nondeju. En
het zicht van “Veilig Thuis” op ons werk in het huis van Mara heeft voorkomen dat
haar gezin uit elkaar valt. Of Mara dit beseft daar praten we niet over en ze
zegt dat ze elke dag voor me bid… Dat kan ze beter voor de sponsors doen
waardoor ik kon helpen en is mijn hart zo vol van dankbaarheid…
Annemiek
En hoe het met Selma is vergaan? Wonderen bestaan niet zal je denken maar Selma weet beter. Het schildersbedrijf van Gian Ernes Heerlen draagt al jaren onze organisatie een warm hart toe en steunt al even lang mijn kerstactie. Meneer Ernes volgt trouw mijn mijmeringen en kwam door het verhaal van Selma op een idee. Op de zaak stond een IMAC computer en Gian stuurde een mail met o.a. de volgende tekst:
“Kan ik Selma of wie dan ook, daar ga jij
over, een plezier doen met een weliswaar oude, maar absoluut nog goed
functionerende iMac computer? Hij staat hier en ik kan hem op marktplaats
verkopen maar ik weet dat ik misschien iemand hiermee gelukkiger kan maken die
jij onder je vleugels hebt.”
Vervolgens
heb ik Selma gebeld omdat ik weet dat ze om weer aan het werk te kunnen, een computer moet hebben om weer als
projectontwikkelaar met micro green te starten. Het schijnt een speciale
computer te moeten zijn en weet ik veel van computers. Ik hoorde hoe ademloos
ze was na mijn woorden en ze vroeg of ze op de scooter die PC kon halen en
welke het was en en… Verliefd op een PC plaagde ik haar nog. Ik beloofde met de
goede gever te mailen en hij en ik besloten voor de veiligheid dat meneer Ernes
de PC zelf zou brengen wanneer het hem paste. Meneer Ernes kreeg de gegevens
van Selma die opeens een andere voornaam had (pseudoniem) en heb ik aan Selma
dit verhaal doorgeseind.
Anderhalf
uur later heb ik haar om te plagen een appje gestuurd of meneer al had gebeld.
We lachen veel samen en dat plagen kon bij haar wist ik… al had ze het eerst
niet door. Een uur later belde ze op of ik wist welke computer en heb ik het
woord IMAC genoemd waarna ik alleen maar OOOOOOOHH hoorde en niets meer. Ze is
de trap afgerold naar haar zoon zijn kamer en hebben ze in ongeloof gestaan
omdat net die zeldzame PC zou komen die ze nodig hebben voor het op te richten
project…en de zoon internet was aan het afstruinen om erachter te komen hoeveel
zoiets kostte waar ze geen geld voor hadden. Ze hadden niet eens geld voor brood...
Selma
weet dat ik niets van computers weet dus vroeg ze nog eens of meneer ECHT de
woorden IMAC had genoemd? "Zoiets," vertelde ik haar en dat Meneer Ernes nog een foto had gestuurd van de PC en
die had ik (natuurlijk met opzet) tot het laatste bewaard als dessert of zo…
“WAT!
“Stuur door!” beval Selma… “Waarom is hij er nog niet?” “Moet de foto met de
post of zo?” “Nee met de boot!” was mijn app reactie. Ze heeft gelachen en
gehuild en de zoon is nog steeds van de wap van ongeloof en blijdschap… waar
hij volgens Selma een tik van opliep. Die nacht bracht een nachtmerrie voor
Selma over computers die net weer om de hoek verdwenen of zo…
De
volgende ochtend belde ik haar weer of ze een rode loper had voor meneer
Ernes en in de middag is meneer
gekomen. Nee... niet op een wit paard. Een ridder op een wit paard zou minder welkom zijn geweest dan meneer Ernes heb ik
begrepen. Hij is met gepastheid welkom geheten en werd bijgepraat over wat in
de mijmering niet had gestaan. Over computers en zo… weet ik veel. Ze blijven
in contact…louter platonisch uiteraard.
Selma
en haar zoon zijn direct aan de slag gegaan en heeft al een digitale bespreking
plaats gevonden oftewel een webconferencing. Afgevaardigden van gemeente Heerlen
Maastricht en Venlo waren “aanwezig” en Selma natuurlijk die als
projectontwikkelaar het project gaat starten… Natuurlijk weet ik meer maar dat
is nog geheim en zal ik direct aan jullie mededelen als Selma groen licht geeft.…
En
nu de financiële situatie van Selma en haar zoon op dit moment…Selma heeft een bijstandsuitkering
die top gekort wordt tot 770,00 euro per maand omdat haar zoon bij haar inwoont
die geacht wordt te werken en maandelijks 350 euro kostgeld behoort af te dragen. Omdat
de zoon uit de horeca komt en door corona geen werk daarin vind probeert hij
alle mogelijke ander werk te vinden en soms heeft hij een dag of wat iets van het
uitzendbureau. Selma leert hem razendsnel in zodat hij mee kan werken bij haar
toekomstig project.
Selma
betaald de volle mep huur voor haar woning 730,00 euro rechtstreeks via de
bijstand aan haar verhuurder en blijft 40 euro over voor de zorgverzekering
internet de energieprovider, eten en spriet voor haar scooter. De sociale
dienst werkt altijd een maand achteraf en zal na de bewijsstukken bekeken te
hebben hoe weinig zoonlief binnenbracht het tekort van de vorige maand
aanvullen. Tot nu toe deden ze dat niet want ze hebben achterstand die nog
oploopt door de Kerst en veel vrije dagen.
Het
goede bericht is nog steeds het wonder van de IMAC computer en het feit dat
Selma van de sociale dienst niet hoeft te solliciteren omdat ze bezig is met de
start van het uniek voor Nederland project al heeft ze op het moment geen cent
te makken… we houden Selma en haar zoon
aan het eten en de hoognodige kleding en willen natuurlijk met Kerst even wat
extra doen met boodschappen vooral voor Mara en de kids…en de honderden anderen
onder onze vleugels…
Help je me mee?… niets blijft aan de
strijkstok hangen, daar zorg ik persoonlijk voor… Onze bankrekening is: IBAN NL14 RABO 0173 6589
03 van Consuminderhuis Parkstad. Zet er maar Kerstactie bij….
Of probeer de link: Makkelijk
betalen via deze betaallink ("Tikkie" van de BunqBank).
Een
dankbare Annemiek die weet hoe zwaar ze het hebben….
