Beste mensen,
Tijd is geen snelweg tussen de wieg en het
graf...maar ruimte om te parkeren in de
meiregen of de zomerzon...
Annemiek.
39 Consumindermijmering 2019.
Tip
Een moestuintje wieden hoeft geen buk werk te zijn
als je maar snel erbij bent met de schoffel of cultivator. Oprapen onkruid hoeft
niet.....het klein spul verdroogd wel. Op de verhoogde moestuin borders hark ik met een oude vork
tussen de rijtjes en de plantjes. 
De rode koolraapjes in de zaaibedjes zijn goed om
te verhuizen. Nou ja de grootste eruit gepikt en hebben de kleintjes meer
plaats. Ze werden aan de overkant op een rijtje gezet met 20 cm tussenruimte.
Verspenen noemen we dat en het lukt het beste na een regenbui, dan gaan jonkies
gemakkelijk aan.... De achterblijvers werden niet beschadigd omdat in natte aarde
verstrengelde plantwortels gemakkelijk loslaten...
De geraniums die binnen overwinterden zitten vol
knoppen en vol in het blad. Wat koemestkorrels helpt bij al die groei en bloei.
De kleintjes uit de ziekenboeg krijgen al mooie nieuwe blaadjes en bij de eerste
warme zonnige dag meer groeiruimte in een grotere pot. Drie van de vijftien hebben
uiteindelijk het loodje gelegd. Zeven stuks zijn al doorgegeven en de laatste
vijf hebben nog lang zorg nodig en hou ik zelf....
Het meest wilde stukje tuin is wel de klein/fruit
hoek. Tegen de afrastering klimmen de bramen en alle oud hout werd eruit
gesnoeid. Wat laat maar het kan nog best. De stokken werden bijeen gebonden en is
pracht gratis rijshout om hogere plantjes te steunen. De bos werd bijeen
gebonden en onder het natuurlijk afdakje opgehangen. Het afdakje ontstond door
een sering/hortensia van buur die over de muur kwam kijken langs enkele
draden te leiden Een droog hoekje ontstond tegen de muur waar heel wat stokken
en potten droog staan... In het klein/fruit tuintje staan de frambozen in bloei met vele ijverige bijtjes die af en aan vliegen en de kruisbes dikt al....
Tip 2
een wok gerechtje met veel verse groente staat op
het menu. Er kan rijst bij en door van alles ietsiepietsie meer te nemen kan je
van het overschotje nasiballen maken. Hoe je dat doet?
Ingrediënten:
1 dikke ui
knoflook naar smaak
1 paprika
halve courget
1 dikke winterwortel
zonnebloemolie
peper/zout
kruiden als je hebt
zoals blaadje lavas
tijm
enkele naaldjes rozemarijn
als je hebt of gedroogde kruiden
Scheut chilisaus sweet of hot wat je hebt of
wil
scheutje ketjap
witte droogbonen die je eerder weekte, kookte en
invroor of toch een blikje? Wel duurder...
bekertje kort kokende
zilvervliesrijst.
Werkwijze:
Zorg voor porties gekookte witte bonen in je
vriezer zodat je altijd van restjes groente groenteburgers kan maken met
toevoeging van de bonen die de groente bind en het vlees vervangt. Witte
gedroogde bonen kopen bij de Turkse winkel (daar zijn ze het goedkoopst) en een
nacht weken in tweemaal zoveel water dan de bonen. (op het oog meten) De
gewassen bonen opzetten met het weekwater en gaar koken, afgieten, afkoelen en
invriezen in porties. Dit kan je ook met gedroogde bruine bonen kikkererwten of rode bonen. Wat je maar wil. Bonen zijn sla verrijkers en soep en wok gerechtjes
verrijkers zeker voor de vegetariër. Je hoeft echt geen dode diertjes te eten
De gesnipperde ui fruiten in zonnebloemolie in de
wok. De gesnipperde knoflook even later toevoegen. Klein gesneden wortel,
paprika en de klein gesneden halve courget erbij roerbakken. Een pepertje kan
ook als je die hebt en peper/zout naar smaak en de verse of gedroogde
kruiden. Ondertussen heb je al een pannetje water opstaan voor de rijst. Een
zakje witte bonen werd uit de vriezer gehaald en de helft daarvan kwam bij de
groente in de wok. Op hoog gas even ontdooien/mee warmen en kan gelijk de ketjap
en chilisaus toegevoegd. Op laag gas sudderen tot beetgaar en is de rijst
ondertussen wel gaar. Een heerlijke maaltijd op je bordje.... 
De overgebleven rijst en groente werd met de witte
bonen (je nam de helft van de hoeveelheid weet je nog) in de wok door elkaar
gehusseld en in de wacht kunnen ze al smaakjes delen. Na de maaltijd en al wat
afgekoeld kan de wok inhoud door de blender... staafmixer of moulinex... wat je
maar hebt. Van de samenhangende substantie kan je gemakkelijk balletjes vormen
die even in de koelkast op gaan stijven. De iets plat gedrukte balletjes door
losgeklopt ei en paneermeel halen en invriezen per twee of zo.... Bak de
nasiballetjes in een bodempje zonnebloemolie in een klein pannetje zo uit de
vriezer in de pan op hoog gas. Blijf erbij en als een kant bruin kleurt... draai je
de balletjes om en zet het gas heel laag en de deksel op de pan. In acht minuut
zijn ze ontdooid en warm van binnen.... 
Mijn leventje...
Ik had twee eitjes genomen en eentje was genoeg
geweest.... wat stom. In een klein potje met een glasdekseltje kan dat ei in de
koeling en wetende dat die halve courget niet mag verpieteren komt morgen
gevulde omelet op het menu. Die ene wortel die overbleef kan daar gewoon bij en
wat championnetjes en erwtjes die nog in de vriezer liggen. Ook alweer geregeld
want voedsel weggooien doen we niet. Sinds Nederlanders en Medelanders deelnemen
aan onze kookworkshops leren we van elkaar en afgelopen vrijdag hoorde ik dat
het weggooien van voedsel een grote zonde is bij de islam. Elke week is het weer
spannend te horen wie het geleerde gerecht maakte en Jamilla bakje een pracht
verjaardagstaart voor haar zoon. De truukjes werden toegepast en foto’s gemaakt van het resultaat.
Afgelopen vrijdag werd geen jam maar confituur
gemaakt. We kregen tien kratjes ongesorteerde pracht aardbeien van de
aardbeienteler en zijn een lange ochtend aan het werk geweest. De dames moslim
in ramadantijd zonder te proeven eten of te drinken. Ik weet hoe zwaar dit is
want ik deed in Tunesië de ramadan samen met mijn schoonfamilie. Nee ik ben geen
moslim maar gewoon uit solidariteit en om te voelen hoe zwaar dit offer was in
de hitte. Leven tussen moslims is zeer leerzaam en dan bedoel ik niet de rotte
appels die over de hele wereld in elke religie voorkomen waar maar mensen
samenzijn.
Ik zie en zag ook wel eens mensen die van de dag de
nacht maken door te slapen als er niet gegeten mag worden. Dat is natuurlijk
niet de bedoeling. Gewoon je werk doen vanaf zonsopgang en bij zonsondergang je
eerste heldere soepje van die dag om je eetlust weer op te wekken. De hele
familie bij elkaar onder de palmbomen in het open hart van het huis van Hedy en
Saloa. Ik zal die sfeer nooit meer vergeten....
De stem van de muezzin als zijn oproep tot gebed (azan) klonk vanaf de moskee. De gerechten die we maakten in de hitte van de dag (Saloa en ikke) en klaarstonden voor de avond. De verhalen die werden vertelt en voor mij gedeeltelijk vertaald... In de avond en de nacht mijn echtgenoot weer mogen omhelzen en niet te vergeten alle schoonzussen en Fatoma (oma Fatima) die was vergeten hoe oud ze was (was nooit genoteerd denk ik wel) Ze was ooit eens getrouwd met een beduidend oudere vooruitziende ambtenaar waardoor al haar kinderen dochters en zonen studeerden en of bedrijven hadden. Een dochter was verloskundige en eentje werkte bij de bank. Een zoon had een schildersbedrijf en eentje werkte bij de spoorwegen. Van de jongste zonen studeerde Mustafa in Parijs voor dierenarts en de allerjongste zoon Mo koosnaam Matri was gastarbeider in Nederland en gehuwd met een laag opgeleid menske (ikke dus) die zelfs geen talenknobbel had en de Franse taal niet eens beheerste. Het was wel een afgang moet ik zeggen toen ik kennis maakte met mijn begaafde schoonfamilie in Tunesië. Je verwacht zoiets niet bij een gastarbeider die dus niet uit armoede maar los van familie wilde toen vader was gestorven en hij dreigde ten onder te gaan tussen alle broer/zuster bemoeienis. Nederland was ver genoeg... Hij was trouwens een behoorlijke dwarsligger waar ook een reden voor was.... Later heeft mijn hoog opgeleide zoon nog via skype met zijn gestudeerde neven in drie talen gesprekken gevoerd en was dat mooi om te horen... Tijdens ramadan denk ik nog wel eens aan die tijd... met groot respect voor de mensen die dit offer opbrengen.... Gelukkig hebben we in dit jaar tijdens ramadan nog geen hittegolf.... Terug naar afgelopen vrijdag... en kon ik de dames medelander aardbeien confituur leren maken en kopen ze geleisuiker in de reclame bij Kaufland net over de grens 49 cent het pond pak... Dit mens werd wijzer door het leven te leven, door zelfstudie en veel lezen...en heeft nog steeds geen talenknobbel maar wel andere capaciteiten en dat is genoeg...
De stem van de muezzin als zijn oproep tot gebed (azan) klonk vanaf de moskee. De gerechten die we maakten in de hitte van de dag (Saloa en ikke) en klaarstonden voor de avond. De verhalen die werden vertelt en voor mij gedeeltelijk vertaald... In de avond en de nacht mijn echtgenoot weer mogen omhelzen en niet te vergeten alle schoonzussen en Fatoma (oma Fatima) die was vergeten hoe oud ze was (was nooit genoteerd denk ik wel) Ze was ooit eens getrouwd met een beduidend oudere vooruitziende ambtenaar waardoor al haar kinderen dochters en zonen studeerden en of bedrijven hadden. Een dochter was verloskundige en eentje werkte bij de bank. Een zoon had een schildersbedrijf en eentje werkte bij de spoorwegen. Van de jongste zonen studeerde Mustafa in Parijs voor dierenarts en de allerjongste zoon Mo koosnaam Matri was gastarbeider in Nederland en gehuwd met een laag opgeleid menske (ikke dus) die zelfs geen talenknobbel had en de Franse taal niet eens beheerste. Het was wel een afgang moet ik zeggen toen ik kennis maakte met mijn begaafde schoonfamilie in Tunesië. Je verwacht zoiets niet bij een gastarbeider die dus niet uit armoede maar los van familie wilde toen vader was gestorven en hij dreigde ten onder te gaan tussen alle broer/zuster bemoeienis. Nederland was ver genoeg... Hij was trouwens een behoorlijke dwarsligger waar ook een reden voor was.... Later heeft mijn hoog opgeleide zoon nog via skype met zijn gestudeerde neven in drie talen gesprekken gevoerd en was dat mooi om te horen... Tijdens ramadan denk ik nog wel eens aan die tijd... met groot respect voor de mensen die dit offer opbrengen.... Gelukkig hebben we in dit jaar tijdens ramadan nog geen hittegolf.... Terug naar afgelopen vrijdag... en kon ik de dames medelander aardbeien confituur leren maken en kopen ze geleisuiker in de reclame bij Kaufland net over de grens 49 cent het pond pak... Dit mens werd wijzer door het leven te leven, door zelfstudie en veel lezen...en heeft nog steeds geen talenknobbel maar wel andere capaciteiten en dat is genoeg...
Annemiek.
