Meer dan welk wezen op aarde wijzigt de mens het
bestaan.
De maatschappij kan zichzelf niet
veranderen,dat doet de mens....
Met consuminderen.... en elk beetje helpt.
Annemiek.
2 Consumindermijmering 2018.
Zaai de zaadjes in potgrond in april op de vensterbank om oogst in oktober te hebben en bakjes in de winter. Heel decoratief al kan je het vogelvoer natuurlijk ook in kommetjes of op schalen leggen.
Tip 5
In de gang in de lade vlakbij de voordeur heb ik
een bakje staan met collectemunten. Wel zo veilig om niet in huis je portemonnee
te gaan halen. De voordeur maak ik trouwens nooit open als het donker is.
Tip 6
Shoppers kan je in de wasmachine wassen als een
ongelukje gebeurde en ze vuil werden. Ze gaan jaren mee.... twee bigshoppers
staan in de bergruimte... een voor oud papier en een voor plastic. als je
wekelijks boodschappen gaat doen neem je ze mee en leegt de shoppers in de
afvalstraat bij de supermarkt. Je kan daarna vergeten oud papier en plastic
buiten te zetten.....
De zaadcourget heeft rotplekken en ligt in de
woonkamer ter decoratie met de woorden WELKOM erop gegraveerd. Te lang buiten
laten liggen denk ik en een koude nacht met vorst maakt dan het begin. De
courget maar meteen doorgezaagd en met de zaden is niets mis. Ze werden
afgespoeld en op een krant te drogen gelegd. Die kranten worden later op elkaar
( na zaaddroging) op de hoge kast gestapeld en in april wel weer “gevonden.” Via de compostbak komen schillen na compostering weer in de tuin, mooier kan het niet.
Er
zijn nog twee grote bewaarpompoenen en die worden in delen weggegeven. Alleen
nog drie mensen vinden die iets met pompoen willen maken of de stukken
invriezen. De zaden wil ik graag houden om weer te zaaien komend
moestuinseizoen. Er is nog zoveel in de inkuil en de moestuin dat ik een weekje
KOOP NIETS of KOOP WEINIG invoer. Voor morgen is er de soep en maak ik daar een
salade bij. Van de supermarkten kregen we honderden strikken en berliner bollen
die morgen worden meegegeven aan onze vrijwilligers en ook een deel rond pauzetijd even in de
ovens worden opgepiept. Wat een feest voor de mensen. De overige bollen mogen mee in
zakjes naar huis vooral naar de crisis gezinnen en iedereen die kleding komt
uitzoeken dus alle minima die morgen ons huis aandoen. Kerst vieren we na de
Kerst en oud op nieuw op 4 januari. Leve de plaatselijk supermarkten die het
overschot aan ons doneren. Daar wordt je toch heel erg blij van....
Elk einde jaar denk ik aan mijn vader die in mijn
jeugd de oliebollen bakte in de kelder in de grote braadpan gevuld met olie. Hij
moest daar altijd veel voor praten bij zijn vrouw die die stank niet zo zag
zitten. Het huis was helemaal onder keldert en de deur naar de keuken moest
dicht en de deur naar buiten open. De pan stond op een eenpits brander die
volgens mij was aangesloten op een gasfles. In de keuken oliebollen bakken was
onmogelijk, dat kreeg hij er niet door. De sissende olie die te heet was en de
eerste verbrande exemplaren die we direct op aten want weg is weg. Ik was altijd bij spannende
zaken en niet weg te slaan bij die pan ook al omdat ik vaders "knechtje" was.
Acht kinderen telde het gezin dus bakte vader gestaag door. Moeder bracht de mooiste naar de buren waar ik toen de zin niet van inzag maar dat was natuurlijk ter compensatie voor de stank die uit dat keldergat opsteeg.... Als de bollen bestrooit met poedersuiker op tafel stonden kon ik ze niet meer zien door alle mislukkelingen die ik soldaat maakte. Vele kommen beslag waren door mijn handen gegaan en dan stond je voor aan de rij. Achteraf gezien bracht vader de mooie dagen in het gezin. De oliebollen en de ijsjes in de zomer. De schol die hij kocht op de markt en zelf bakte in de kelder. De hardhandige liefde als je het moeilijk had. De stomp op de arm of de kneep in je bovenbeen die betekende dat hij met je meeleefde. Dan boog je je hoofd om de tranen van ontroering niet te laten zien....We aanbaden vader en ik denk het liefst aan hem hoe hij was in zijn jonge jaren. De alpinopet schuin op zijn braniekop en de eeuwige caballero in een mondhoek. Op de fiets langs het Julianakanaal naar de moestuin in Geulle. De vrolijke Brabander die hulp bood aan ieder die dat nodig had. Later is hij veel stiller geworden en dat had zijn reden....
Acht kinderen telde het gezin dus bakte vader gestaag door. Moeder bracht de mooiste naar de buren waar ik toen de zin niet van inzag maar dat was natuurlijk ter compensatie voor de stank die uit dat keldergat opsteeg.... Als de bollen bestrooit met poedersuiker op tafel stonden kon ik ze niet meer zien door alle mislukkelingen die ik soldaat maakte. Vele kommen beslag waren door mijn handen gegaan en dan stond je voor aan de rij. Achteraf gezien bracht vader de mooie dagen in het gezin. De oliebollen en de ijsjes in de zomer. De schol die hij kocht op de markt en zelf bakte in de kelder. De hardhandige liefde als je het moeilijk had. De stomp op de arm of de kneep in je bovenbeen die betekende dat hij met je meeleefde. Dan boog je je hoofd om de tranen van ontroering niet te laten zien....We aanbaden vader en ik denk het liefst aan hem hoe hij was in zijn jonge jaren. De alpinopet schuin op zijn braniekop en de eeuwige caballero in een mondhoek. Op de fiets langs het Julianakanaal naar de moestuin in Geulle. De vrolijke Brabander die hulp bood aan ieder die dat nodig had. Later is hij veel stiller geworden en dat had zijn reden....
Annemiek