Verdriet en gemis heeft zijn eigen schoonheid
Heeft diepte kalmte vredigheid en zachtheid
Het is een prachtige ervaring probeer het dus niet te vermijden.
Ontvang het met open armen en omarm het.
Hoe meer je het verwelkomt,
hoe eerder verdriet zal veranderen in stilte.......
Mijmering 97 2025
Tip…Biscuittaart bakken hoeft niet in een springvorm.
Ik deed het beslag in een cakevorm.
Met of zonder slagroom op voorkeur gemaakt.
De gesneden plakken gaan met twee verpakt in de vriezer
en heb ik altijd de basis van lekkere gebakjes bij de koffie.
blijft de slagroom in
de spuitzak wel twee dagen mooi stijf.
Het doosje slagroom helemaal open knippen want onderin zit vaak de room.
Deze keer kwam pompoen/sinaasappelmarmelade op de “cake”
met een flinke toef slagroom.
Wat voelt het rijk met voor vijf keer de basis voor
gebakjes in de vriezer.
Ingrediënten
en werkwijze:
Weeg eerst de ingrediënten af en zet in volgorde van
gebruik:
35
gram suiker.
Nog
eens 55 gram suiker.
Splits vier eieren een voor een boven een glas,
want er mag geen eigeel bij het eiwit komen.
Mocht een ei mislukken dan gooi je het bij de ei/gelen.
Er hoeft geen extra ei voor in de plaats.
Kook in een steelpannetje een beker water en plaats het
pannetje op je werkblad.
Zet de kom met ei/gelen erop en doe de 35 gram suiker
erbij.
Klop de ei/gelen tot wit beslag dat bellen blaast.
Klop het eiwit en voeg al kloppende de 55 gram suiker
toe.
Klop het eiwit stijf…als je de kom op de kop houdt en niets eruit valt is
het goed.
Het geklopte eigeel kan nu op het eiwit en doe de maïzena en bloem in een fijnmazige zeef.
bloem/maïzena door.
Ik heb natuurlijk glutenvrij meel gebruikt maar jij kan gewone bloem gebruiken.
Hetzelfde effect.
Een elektrische voetenzak helpt wel, in de avond op de
bank.
Als ik even naar de keuken wil moet ik uit die voetenzak en is de warmte weer weg.
Afgelopen week kocht ik bij de LIDL kuithoge snowboats, t
Met wollen sokken aan heb ik zonder stroomgebruik heerlijke warme voeten…
waar ik zonder warmteverlies ook mee naar
toilet of keuken kan.
De mens met de kleine beurs
koopt snowboats van de LIDL met hetzelfde effect.
Tip 4…Van schoenen verwisselen als ik even topinamboer wil oogsten is een heel gedoe,
dus komt er niets van.
Het is gevuld met regenwater en spoelen de zolen van mijn schoenen
schoon.
Tip 5… In de hoge plastic bak waarin ik stokken bewaar was toch wat regenwater gekomen en moeten we niet hebben,
dan gaan de stokken
rotten…
Ik heb geen boormachine en zo kan het ook. Regenwater kan zo
weglopen…
Tip
6…Een snelle pasta…
Ingrediënten
en werkwijze.
De ui werd in
de wok gefruit en struinde ik in vriezer en koelkast.
1
wortel werd geschild en in fijne plakjes gesneden en drie
bevroren tomaten in een bordje met
water gelegd.
Een
paprika en enkele
blekselderijstengels werden in stukjes gesneden en gingen allemaal in de
wok.
Bevroren tomaten kan je prima met de dunschiller schillen.
In de langzame ontdooi stand waarin ze waren,
Alles in de wok met een klein pakje tomatensaus frito of wat je hebt.
Uit de tuin werd oregano, tijm en salieblad geknipt.
De groente
tot beetgaar sudderen is mijn smaak.
de saus erop en wat geraspte kaas
van het grote blok…
Nog genoeg saus voor morgen.
De vele fietstochten die ik maakte waren zelden met iemand samen en dat had een reden.
Vooral heb ik genoten van het
vlakke land, de reservaten voor watervogels en de oude
stadjes.
De vele souvenirwinkeltjes bezoeken was niet zo mijn ding.
Later deelde ze me mede dat ze tijdens onze vakantie een
beetje jaloers was geweest op de natuur omdat ik daarbij steeds weer stil was
gevallen. Alsof ik alleen op reis was.
Beiden willen we meer voor minder maar op een heel andere
manier…
Toen we weer naar huis gingen werd afgerekend bij de receptie van het bungalowpark.
Naar mijn zin was dat te zot voor woorden en heb ik een taxi gebeld en vertelt dat ik die wel betalen zou. Of dat zo is gegaan weet ik niet meer.
Ik gaf die fooi dan heel opvallend
in de hoop dat Margaret daarvan leerde.
Margaret was gratis mee naar Zeeland gereisd omdat ze een
gratis treinkaartje had dat geldig was als ze met iemand mee reisde die de
volle pond betaalde.
Ik was in de veronderstelling dat ik met 40% korting kon reizen met mijn daluren abonnement. Helaas was dat abonnement op maandagen niet geldig en moest ik een volle pond treinkaartje kopen.
Het is bij Margaret geen moment opgekomen de kosten te
delen en ik ben dan te trots om dit voor te stellen. Het gebeuren bracht toch
ietsje verwijdering dat groter werd bij ons volgende uitje.
Een High tea bij de Overste Hof in Landgraaf. Voor een habbekrats aangeschaft op internet. We zouden de kosten delen en het was best gezellig aan de karper vijvers…
Tot het moment dat Margaret thee bij vroeg om
het onderste uit de kan te krijgen. De mevrouw ergerde zich zag ik, want ze
konden haast niets verdienen aan de high tea. Ik vind zoiets respectloos.
Margaret deelde mijn mening niet…”dan moeten ze die prijs maar niet aanbieden.”
Margaret rekende af en trok ik mijn portemonnee en gaf 5 euro fooi met een knipoog aan mevrouw…
Na het laatste uitje werd de verwijdering te groot en heb
ik in een gesprek de vriendschap beëindigd door aan de geven dat we elkaar
ontgroeid waren…
Het laatste uitje? Margaret had iets geërfd en wilde dat vieren met een lunch. Zij zou trakteren en ik was verbaasd dat het eraf kon. We zijn samen naar een tuincentrum gegaan in Geleen waar je net tot lunchtijd een ontbijtje kon krijgen voor een euro.
Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. Je kon op een bordje op een dienblad een wit hard broodje krijgen en een kubje boter en lawaai jam. De jam liet ik voor wat het was en de ham ook. Ik vroeg naar een plak kaas…
Die was al op en de mevrouw achter het buffet vertelde dat ze wel een stukje brie had… Geweeeldig! Dat had Margaret ook liever gehad maar ze was voor mij en kon natuurlijk niet meer ruilen.
De koffie werd gepakt die je wel moest betalen en heb ik
stilletjes genoten in leedvermaak. Dat is een gemene eigenschap van me…
Nog eentje? Als Margaret bij mij was vroeg ze vaak of ik niets bij Van Kranenbroek nodig had. Zo wel dan moest ik de benzine betalen en nam zij passant ook iets mee.
Na een keer erin te zijn getuind hoefde ik nooit meer iets
te hebben en ging wel even zo mee… In de winkel liep ik dan opeens tegen een
zak koemestkorrels of zo aan…
We gingen een keer naar Bokrijk en de afspraak was samen
de kosten betalen. Dat samen betalen was in eerste instantie de entree. De
benzinekosten was vanaf ik instapte heen en weer voor de landelijke norm km
prijs. Dat is benzinekosten en afschrijving auto.
Ik merkte op dat zij toch ook wilde gaan? Ze bracht me
toch niet op bestelling alsof ze taxi vervoer was? Of we er toen uit zijn
gekomen weet ik niet meer…maar was het einde van een vriendschap…
Annemiek.
