Mijmering 17 Romige bloemkoolsoep, leren tas verbouwing, herinneringen doorgeven en een verhaaltje...

Beste mensen,

Gelukkig de mensen die ver voorbij het lichaam, bevrijd van angsten en begeerte van hebben, hebben, hebben,

aan de uiterste kusten van het leven elkaar de vreugdevolle geborgenheid bieden van een stille, diepe en trouwe liefde…

Annemiek

Mijmering 17 2025.

Tip… Eventjes geen regen dan werk ik in de tuin. De wilde wingerd snoeien en de stengels tussen het gaas uittrekken. 

Voor het uitlopen van het blad zal dit moeten gebeuren. 

De stengels zijn prachtig knutselmateriaal en tijdens het werk voel ik de verbondenheid met moeder aarde.

De border werd omgespit en bestrooid met koemestkorrels plus papaverzaad dat in werd geharkt.

Tegen de avond komt de regen en worden mest en zaden door moeder natuur verder verzorgt. 

We gaan komend seizoen voor bloeiende planten.

Tip 2…Gebonden bloemkoolsoep op het menu

Ingrediënten:

1 grote bloemkool

1 dikke ui

2 aardappels

1 liter water

Halve liter melk

Klontje boter scheutje olie

3 groentebouillonblokken

Werkwijze: De ui snipperen en aanfruiten in klontje boter en scheutje zonnebloemolie. 

Afblussen met het water en de melk en de bouillonblokken toevoegen. 

De bloemkool in kleine stukken snijden, afspoelen en in de pan aan kookpunt brengen.

De aardappels schillen, wassen en in kleine stukjes gesneden toevoegen.

Op lage pit, de soep tegen kookpunt houden met een houten lepel tussen deksel en pan om overkoken (melk) te voorkomen.

Ik heb een soeppan met een dikke bodem en een gaatje in het deksel en dat voorkomt overkoken. (bij de HEMA gekocht)

Tot slot werd bladselderij fijn geknipt en toegevoegd. 

Zoals je ziet kwam dat van de bleekselderij die in een vaas wortel staat aan te maken en waarvan het blad groeit. 

Bij een flinke wortelkluit gaat hij in de border om een zomer lang selderijgroen te geven...

Terug naar de soep…Als de bloemkool gaar is de staafmixer erdoor en eventueel in de soepkop een scheutje room of koffiemelk. 

Voor twee dagen soep met eventueel pannenkoekjes. Carnaval weekend.

Tip 3…Ideetje delen. De leren tas is rond de 45 jaar oud en ligt maar te liggen in herinnering. 

Eigenlijk ben ik aan het ding gehecht en zou hem graag weer gebruiken als de drukker niet steeds open ging.

De oplossing is simpel… De schoenmaker naaide klittenband erop en aan de kleine ritsjes heb ik Tyrabs bevestigd waar een vinger beter in past. 

Ik zal het leer nog eens in de crème zetten en ben dolgelukkig met het hergebruik.

Mijn leventje… In het verlengde van zaken regelen zijn foto’s in enveloppen gedaan en in brievenbussen van de betreffende personen geschoven. 

Het betreft foto’s van deelnemers workshops knutselen uit vervlogen tijden enz. 

De reacties waren heel positief.

Een meneer die 5 jaar gitaarles van Nelleke kreeg wilde graag haar afscheidsboekje. Het is onderweg met de post. Ik weet dat ik hem daar een groot plezier mee doe…

Verder ben ik aan de slag foto’s van de bonusfamilie op een USB stick te zetten. Die zal ik ze te zijner tijd geven.

Elke keer een stukje verder ontspullen en herinneringen doorgeven doet goed… Het is aan te raden moet ik zeggen…

Tot slot nog een verhaaltje…

TRIP TO AMERCA deel vier en vijf.
Donderdag.

Nanotech bezichtigen wordt vrijdag. De baas van Samir wil tijd voor ons vrij maken voor een korte kennismaking met de ma van Samir... Ik begrijp dat het niet de gewoonte is. We waarderen het zeer en passen ons aan. Om half vijf worden we verwacht. Even daarvoor nemen we de tijd om het bedrijf NANOTECH te bezichtigen. Alleen van de buitenkant van het gebouw mogen foto's gemaakt. Topsecret.  

Terug naar donderdag…altijd een lange dag voor Samir begrijp ik. Rond acht uur in de avond is hij terug en ik heb beloofd het eten klaar te hebben. Vroeg in de morgen verlaten we samen het huis. Hij naar zijn werk en ik boodschappen doen.

Later op de dag wil ik naar het park. Het is mijn lievelingsstek geworden. Elke dag loop ik er wel even naar toe. Een man speelt met zijn hond. Het baasje verliest meer energie dan de hond. 

Vlak naast me hoor ik geritsel. Er klimt een eekhoorn uit de boom. We bekijken elkaar vol interesse. Een lange tijd volg ik stil met mijn ogen de eekhoorn die echt heel dichtbij komt. Een wielrenner rijdt rondjes. 

De donkere mensen schijnen veel minder last van de warmte te hebben dan de blanke. Ik blijf een hele tijd onder mijn boom mensjes kijken. 

Overal ter wereld een boeiende bezigheid. De meest vreemde kleurencombinaties van kleding. Er is zoveel te zien. De zwoele namiddagzon werpt lange schaduwen en ik voel me totaal een met de bomen en het gras. Ontspannen. 

De eekhoorn zit nu boven mijn hoofd en laat af en toe een notenschil vallen.

Hij mikt niet echt goed. Een vriendelijke opa knikt met zijn hoofd. “Madam (Meddum).” Good afternoon Sir!” “Your welcom.” De oudere generatie is zeer beleefd. 

De jongeren minder. Tijd om naar huis te gaan om te koken. Ik beloofde pastaschotel te maken van een oud recept uit de tijd “toen ik nog koken kon,” volgens Samir. Gehaktballetjes draaien van rundergehakt gesnipperde ui samen roerbakken in olijfolie met een teentje knoflook. 

Tomatenpuree erbij en een halve pot pastasaus. Twee preitjes in ringen erbij. Samir vind het een heerlijk recept, ik minder met dat vlees maar ik doe hem dat plezier.

Vanavond gaan we naar de Jazzclub. We zullen er wel iets drinken maar eten doen we thuis. Diepgaande tafel gesprekken met mijn zoon waar ik me behaaglijk in wentel. We tafelen lang na en laten de afwas staan anders wordt het te laat.

Bij Justines de Jazzclub is Samir bekent merk ik. Ze spreken trouwens zijn naam hier uit als: Semmir. Hij maakt er zich niet zo druk om. 

De Jazzclub is een beter restaurant maar je kan er ook gewoon een glas wijn gaan drinken. Er wordt alleen maar Jazz gedraaid en elke donderdagavond is er livemuziek.

 We bestellen een fles wijn die volgens de regels wordt geserveerd. Doet me goed dat ze weten hoe het hoort. Lang geleden was dat ook mijn werk bij Rotisserie de lijster. Het orkest is een trio en het klinkt best goed.

 Later slenteren we naar huis... Albany bij nacht. Het is ongeveer 23 graden en velen zitten buiten. Op traptreden stoepjes en terrasjes. De zomer is hier warmer dan de zomers in Nederland. De winters zijn trouwens ook kouder. 

Er ligt wel vier maanden lang een meter sneeuw vertelt Samir. Bijna thuis zien we bij de buren een TV op de stoep staan. Op de trappen naar het huis zitten op elke trede mensen geboeid te kijken. Een verkiezingsprogramma van Obama... Ik hoop dat hij de verkiezingen wint!

Vrijdag. Ik ben een ochtendmens. Mijn zoon een nachtbraker en een moeilijke opstaander. We slapen hier in dezelfde kamer en mijn vroege opstaan vind hij maar irritant. Omdat ik toch in zijn huis ben doe ik veel water bij de wijn en begin rond acht uur pas te bewegen. Thuis ben ik er dan al een tijdje uit. Even na acht uur sta ik onder de douche en verzorg me op mijn gemakje. 

Tegen negen smijt ik eens met een pan en ga koffie maken. De geur van koffie door het huis laat hem een oog open maken terwijl hij kreunt moppert en zich aanstelt. Ik zeg niets! Ik heb leergeld betaald. Hij is te brak om naar College te gaan zegt hij. Het valt niet op als hij er niet is, zegt hij... Ik geef nog steeds geen antwoord en laat het brak gevoel bij hem.

Ik doe niet meer mee met zijn spel van rel schoppen en uitdaging. Hij zit nu “brak gevoel” te demonstreren aan het tafeltje met een kom met ontbijtgranen en melk. Het is niet mijn ding. Het werkt niet meer bij zijn ma, dus besluit hij uiteindelijk maar gewoon te doen door te vertellen wat hij droomde. 

Even later gaat hij zich verzorgen, gooit een plens water door zijn haar en trekt een sjiek ledub hemd aan op een haveloze jeans. Meneer ochtendhumeur gaat vertrekken. Ha...ik ga shoppen enne... misschien naar de laundromed. Quality time als de meneer uit Porto Rico aanwezig is die zo mooi vertellen kan…

Annemiek.