Mijmering 16 Worteltaart, de generale repetitie en een verhaaltje...

 Beste mensen,

Wie rijk wil zijn moet niet zijn spullen vermeerderen

maar zijn hebzucht verminderen...

 Annemiek.

 Mijmering 16 2025

Tip…We gooien geen “goei ete” weg, en werden wat stoere winterwortels uit de schuur gehaald

en geraspt voor een worteltaart.

Ingrediënten:

175 gram zonnebloemolie

250 gram licht bruine basterdsuiker

snuf zout

3 eieren

1 eetlepel speculaaskruiden of koekkruiden

100 gram rozijnen licht of donker

300 gram geraspte wortelen

1 citroen

225 gram bloem

1 zakje bakpoeder.

Werkwijze: Schil en rasp de wortels en meng met het sap van een citroen. 

Vet een springvorm in met zonnebloemolie en bestrooi met bloem.

 

De rozijnen in een kommetje met een beetje lauw water, om te wellen.

Weeg de bloem en meng droog met de bakpoeder. 

Weeg de olie en basterdsuiker en meng enkele minuten met de mixer in een mengkom. 

Voeg de drie eieren toe plus snuf zout  en mix verder tot een luchtige massa ontstaat.

De oven voorverwarmen op 180 graden

 Meng de bloem/bakpoeder en speculaaskruiden met de houten lepel door de massa en hou een beetje bloem apart.

Rol de uitgelekte rozijnen door de laatste bloem en schep samen met de geraspte wortels door het beslag.

Beslag in de springvorm en ongeveer 55 minuut in de oven. Als een ingestoken breinaald droog uit de taart komt is hij gaar.

Af laten koelen…

Op de worteltaart hoort mascarpone of roomkaas...zeggen ze... 

Allemaal flauwe kul en heb ik volle yoghurt door een filterzakje uitgehangen tot hangop.

Die kan je mengen met iets suiker als je wil al hoeft dat niet.

Smeer de hangop op de worteltaart en bestrooi met een beetje geraspte wortel als je wil.

Samira en ik wilden niet wachten en hebben een stuk warme worteltaart gegeten met de hangop ernaast.

De taart kan je in stukken gesneden invriezen en later toppen met wat je wil…

Tip 2… We gooien geen “goei ete” weg,

en werden kolfjes witlof gesmoord in iets olie in de stoofpan. Peper/zout erop en wat honing. 

Met een snee donker brood helemaal goed met yoghurt en fruit na. 

Tip 3… De maandagochtend vriendinnengroep stond in het teken van de “generale repetitie.” 

Hebben we wel onze zaken op orde als we onverwacht het hoekje omgaan?

Willen we wel of niet een testament en weten degenen die achterblijven hoe je het wil? 

Ideetjes genoeg en gaven we een takenlijst aan elkaar wat resulteerde in nog meer ontspullen.

Bij mij ging een kist vol naar het oud papier zoals je ziet. Het voelt heel vrij moet ik zeggen…

Wat ook een goeie is... Spullen bij elkaar en bij de hand leggen voor degenen die achterblijven. 

Taken kort duidelijk en zakelijk beschrijven op een lijstje en naar degenen doorsturen. Om het half jaar of zo even kijken wat veranderd is want dat gebeurd gewoon. Lijstjes eventueel aanpassen…

We hebben vooral vreselijk gelachen tijdens de ochtend en zagen scenario’s voor ons. 

Het was opeens half twee in de middag en werk ik komende week elke dag aan mijn opdrachten/takenlijstje…

Tijdens reclameblokken van TV kan je heerlijk bewaarde spul sorteren die je dacht nog nodig te hebben en opeens niet meer belangrijk zijn…als je in reservetijd leeft.

Als toegift een verhaaltje...

TRIP TO AMERCA deel drie….

Woensdag:

Het was een brakke nacht. Stemmen op straat van zwervers die hun buit uit de vuilnisbakken halen. De vuilnisdienst die klokslag vier uur de bakken rammelend leegt met vrachtwagenmotoren die  een hels kabaal maken. Daar tussendoor sirenes van politie of ambulance. Ik kan er maar niet aan wennen. Alsof ik in een slechte film ben beland.

 Samir slaapt overal doorheen ook al staan de ramen wagenwijd open. Voor hem is het achtergrondgeluid geworden. Het is smoorheet. Misschien wel 30 graden in de vroege morgen. Een sterke kop koffie van eigen maalsel Daily Grind maakt het hoofd helder. Met de bus naar UNIVERSITY ALBANY waar Samir colleges volgt. Wat een unicum om daar een kijkje te mogen nemen. Op deze plek komt geen enkele toerist.

Het is allemaal wat onwezenlijk. De universiteit lijkt wel een regeringsgebouw met al die fonteinen vlaggen en trappen. En daar studeert mijn kind! Daar wordt een ma uit Limland stil van…

Vele foto's worden gemaakt terwijl Samir uitlegt welke gebouwen voor welke colleges zijn. Verder zijn er vele onderzoekruimtes en laboratoria o.a. waar mijn zoon met zijn uitvinding en opdracht bezig is.

 Die uitvinding is de reden waarom hij deze geweldige baan kreeg. Werk en studie ineen om zijn bul te halen…


Samir stelt me voor aan mede studenten. Er zijn in totaal drie Nederlanders in de grote hoop mensen die hier studeren. Ze zien elkaar weinig.

Er zijn Vietnamezen, Indiërs Chinezen en Pakistanen, Amerikanen, Canadezen, Grieken en Filipijnen. De bovengemiddelde studenten uit al die landen. De tijd dringt en Samir moet college lopen. Hij stalt zijn ma eventjes in de foodcourt…

The foodcourt is een restaurant van alle gemakken voorzien. Mensenkinderen wat worden die studenten hier verwend. Gemakkelijke zithoeken met fauteuiltjes waar je uren in kan doorbrengen. Ik bestel aan de counter koffie en een stuk crumbelcake. Er zijn zoveel soorten koffie dat ik werkelijk niet weet welke te nemen. Het dagelijkse leven van een student meebeleven van dichtbij is heel wat boeiender dan het vrijheidsbeeld bekijken.

Later thuis zal ik  via de foto’s herbeleven hoe mijn zoon leeft. Daarvoor kwam ik hier. Amerika is wel het laatste land waar ik op vakantie naar toe zou gaan. Natuurlijk zijn er delen van Amerika die beter bij me passen maar daar is mijn zoon toevallig niet.

Terwijl ik een beetje alles zit te doordenken valt me op dat studenten beter gekleed zijn dat de jongeren downtown. Daar zie je heel veel tatoeages op lichaamsdelen die beter bedekt kunnen blijven. Vrouwen en meisjes lopen er vaak schandalig sexy bij.

Borsten strak afgetekend en half uit de shirtjes. Of ze er nu het figuur voor hebben of niet. Alles schijnt overal uit te moeten blubberen. Vele jongens en mannen dragen wijde driekwart broeken met laag kruis. Veel te groot en onmannelijk naar mijn mening. Maar nu spreek ik over de mensen in de straat.

Verder zijn er natuurlijk mensen die zakelijk gekleed zijn voor hun werk. Wat me ook opvalt dat hier overal sportschoenen bij worden gedragen. Een kostuum en jurkje, rok of broek. Het schijnt te kunnen. Later zal deze Trent ook in Europa doorzetten. Het is besmettelijk merk ik.

De eeuwige schrijfblok
van Annemiek

Mijn sportschoenen draag ik elke dag en mijn haar wordt niet meer geföhnd. Terwijl ik zo zit te mijmeren in de foodcourt komt Samir alweer aangelopen. Hem zo tussen de studenten te zien aankomen met een zelfverzekerde houding maakt me apetrots. Dat moest meneer Peltzer uit Landgraaf zien. De meneer (hoofdonderwijzer) wist echt niet waar hij mee bezig was. Volgens hem was regulier basis onderwijs voor Samir te hoog gegrepen. LOM zou beter zijn.

Gelukkig heeft mijn zoon een mondige ma die zelf wel meedenkt. Het kind ging naar een school met meer uitdagingen. Terug naar de universiteit in Albany…We bekijken de zithoekjes buiten, 

waar studenten in de schaduw studeren. Enkelen zitten met hun voeten in het water zie ik. Het is best heet. De universiteit is van vroeg tot laat open vertelt Samir.

Nu maar met de bus naar downtown. De dag is alweer bijna voorbij. We zijn er stil van geworden. Samir omdat hij aan zijn ma alles kon laten zien en ik omdat ik nu weet waar mijn zoon zo ongeveer mee bezig is... Nou ja, HOE hij bezig is.. Ik ga een kopje koffie zetten… en Samir? Gaat een avond doorbrengen bij een vriendin…

Annemiek.