Laten we vrolijk zijn en niet piekeren,
want de ergste ongelukken gebeuren nooit,
en als ze komen, zien we dan wel weer…
Annemiek
Mijmering 15 2025.
Klein onkruid verwijderd tussen de klinkertjes. Laat je het verder groeien dan blijft teveel wortelkluit achter en ben je het nog niet kwijt.
Het mos laat ik voorlopig zitten, het oogt zo romantisch.
Later komt de rest wel. We laten ons niet afleiden. Daarom wordt mevrouw kip op de tuintafel gezet.
In de wacht voor in het laatste afwassop van die dag.
Een bak komt bij “de halte van een tuinstoel.” Als ik naar de schuur moet, gaat hij mee. Niet extra voor gaan lopen.
Een zware glazen plaat gaat op die manier elke keer een
stukje verder tijdens de “ochtend energie.”
Tip
2…De ochtend energie… wordt ook tijdens dag twee ingezet en doe ik
bij het opstaan de kleren van gisteren aan en poets alleen mijn tanden.
De ramen worden van buiten met een sopje ingezet. Het zachte bezempje met uitschuifbare steel komt overal bij.
Alle ramen rondom in
het sop heeft de tijd mijn werk gedaan.
De ramen worden met de tuinslang afgespoten en de zwaartekracht duikelt sop met vuil weg.
Na tien minuut kan met een schone oude
theedoek om de badkamer vloertrekker de boel na gedroogd.
Hier en daar een zwart regenlijntje kan met autowas
weggepoetst. Geen schuursponzen gebruiken… die maken krassen.
Tip 3 Budgetteren!! Van de zaterdagmarkt
Bij de goeie bakker twee broden 5,20 euro. Bij de PLUS 9,51 euro en start ik de weekuitgaven met totaal 21,71 euro uitgaven...
De week loopt bij
mij van zaterdag tot vrijdagavond…
Ingrediënten
en werkwijze:
Twee
flinke kolfjes witlof wassen, in de lengte doorsnijden en de harde
stukjes verwijderen. De witlof in reepjes snijden.
Een
citroen middendoor snijden en het sap door de witlof mengen
witlof.
Bij de sinaasappel Met een scherp mes de schil verwijderen. Het wit moet eraf en oefening baart kunst.
De sinaasappel parten boven de kom in
stukjes knippen zodat het sap niet verloren gaat.
Peper/zout,
olijfolie en een heel klein scheutje kruidenazijn (hoeft niet)
Een
beetje zoet… honing of schepje suiker of vlierbessensiroop.
Mijn leventje… Tijdens het ontbijt dwarrelt de aanstekelijke vrolijkheid van de CD van Frenk door mijn huis en ik hoor steeds weer wat nieuws.
Jawel
aanstekelijk…en even later zit ik op de fiets naar de bakker, de plus en de
markt.
Spitten kan ik alleen nog
met het looprek naast me en niets mis mee.
Het is pittig spitten omdat de bovenlaag gras plaggen eraf moet.
GFT container
Wortels van zevenblad zoveel mogelijk verwijdert en worden wat topinamboer knollen opgegraven.
Ze worden gepoot waar ik ze hebben wil met ongeveer 30 cm tussenruimte.
Nog wat snoeien hier en daar en wordt het pad nog geveegd en meteen maar onkruid verwijdert tussen de klinkers.
De energie is op en lukt het me nog de maaltijd salade te maken.
TRIP TO AMERICA deel twee…
Dinsdag…. Mijn zoon is strak in het pak naar zijn werk op Nanofab. Een presentatie
begrijp ik. Hij zal tegen 15 uur terug zijn dus ga ik maar eens de stad
verkennen. Wat kleine winkeltjes afstruinen. Ergens foam kopen voor mijn
melkboerenhondenhaar en nog wat kleine dingetjes die ik mis in huize Samir.
Alles is nieuw en alles is boeiend.
Hobbelige straten en trottoirs van grote betontegels van een vierkante
meter. Langs de straten staan om de paar meter grote afvalbakken die elke nacht
rond vier uur met veel lawaai door de reinigingsdienst worden geleegd. Het
schijnt nodig te zijn. Alles is wegwerp in dit land en de bewoners gooien hun
restafval erin.
Overtollige huisraad kleding schoenen en lege flessen. Soms een compleet kostuum met kleerhanger aan een boom opgehangen, met een paar schoenen eronder.
De volgende morgen is alles weg. Er zijn teveel zwervers dus een druppel op een gloeiende plaat.
AOW is er niet zodat bejaarden tot op hoge leeftijd baantjes proberen te houden. Lukt dat niet dan blijft er niets anders over dan bij familie aanschuiven of vuilnisbakken napluizen.
Elke plastic of glazen fles brengt 0,05 dollarcent op. Blikjes worden plat geslagen en brengen ook iets op. Ik raakte hierover in gesprek met een oudere donkere meneer.
Hij is nog gezond genoeg, zegt hij om zijn “zaak” te drijven.
Aan zijn winkelwagentje hangen tassen zodat hij direct kan sorteren. Aan het eind van de dag heeft hij wellicht brood op de plank.
Van hem maakte ik een
foto omdat hij dat prima vond. Hij vertelde heel gelukkig te zijn omdat God hem
een kleinzoon gaf die nog niet naar school hoefde en snelle beentjes had.
Die
jongen rende langs de vuilnisbakken in het park en hoefde opa alleen maar van
de natuur te genieten. De meest trieste gevallen gaf ik een paar dollar. Dat is
beter dan vastleggen op foto. Dat zou mensonwaardig zijn.
Rondslingerend afval is er weinig maar toch maakt de stad een slordige
haveloze indruk. Ramen lappen doen ze hier niet aan. Amerikanen die onderweg
zijn omklemmen grote papieren bekers koffie of frisdrank Alsof ze zich er aan
vast houden.
Zelfs op de fiets zag ik ze met volle bekers rijden. Hun mondiale voetstap is gigantisch. Al die wegwerp zooi gaat in de vele vuilnisbakken. Samir gooit er zijn restafval ook in, verpakt in plastic draagzakken van de PRICE-SHOPPER. Als je naar de super gaat heb je weer 25 draagzakken of zo.
Geen mens heeft een stoffen boodschappentas.
Teveel verpakkingsmateriaal. Heel erg veel bakjes en traytjes afhaal maaltijden en kant en klaar food is te koop en wordt verkocht, boordevol E nummers. Amerikanen eten driekwart van de week buiten de deur. Er zijn dan ook vele pizzatenten en sandwichbarretjes. Als iemand een taart wil bakken koopt hij wegwerp bakvormen en kant-en-klaar bloem. Daar hoeft dan alleen water of melk bij. De vulling vacuum verpakt erbij.
Bij de PRICE-SHOPPER liggen rekken vol van die zooi. Zo slecht voor het milieu. Mega grote diepvrieskasten aan weerskanten van een lange supermarktgang. Grote bakken kant en klaar maaltijden met de tekst XXL “Hungri man” dus mega hoeveelheid. Ik probeer een dweil te vinden tussen schoonmaakmateriaal en vraag of een doek die er tussen hangt voor “clean the floor” is.
Papieren zakjes vol rode appeltjes. Er staat een bordje bij 0,99 dollarcent lb Dat is niet duur bijna een dollar voor een zak appeltjes.
Bij de kassa blijkt de zak appeltjes 0,99 dollarcent per pond te kosten. Een pond hier is 440 gram bij ons. In de zak zit bijna twee kilo dus worden het nog dure appeltjes. Al doende leert men.
Ze zijn het trouwens waard. Ik vind foam en bindmiddel waar ik eigenlijk voor kwam. Thuis gekomen maak ik een kop koffie verkeerd met melk en redder wat in huis. Niet teveel, mijn zoon wil niet dat ik bij hem schoonmaak. Dus doe ik elke dag een beetje zodat het niet teveel opvalt. Als Samir thuis komt gaan we een volgend stadsdeel bezichtigen...
Omdat mijn voet opspeelt zijn verre loopafstanden
geen optie. De bus kost maar een dollar wat ongeveer 70 eurocent is. Je betaald maar een keer en kan blijven zitten zolang je wil. Samir reist gratis met een card van de universiteit. We komen door prachtige buiten wijken met droomhuizen zoals in de film.
Veel hout en veranda’s met de bekende schommelstoelen. Vele huizen staan te koop door de recessie en de wanhoop ligt voelbaar op de tuinpaden en waart onder de bomen. Bordjes met Te huur of te koop maar geen mens die kopen kan. Gras wat niet meer gemaaid wordt en woekerende bloemen aan gazonranden. Afbladderende verf en kapotte vitrage. Een hele spookwijk waar we doorheen rijden. Ik wordt er een beetje stil van. We eindigen de rondrit met een bezoek aan een mega winkelcentrum wat CROSSGATES MALL heet.
Het is niet aan me besteed. Te groot en niet te overzien. Samir gaat er eenmaal per maand langs om zijn telefoonrekening te betalen. Er staan automaten waar je telefoonnummer ingetoetst moet worden. Er komt een bedrag in lichtende cijfertjes. De dollars stop je in de automaat en is het weer oké voor een maand. Internet idem. Samir heeft een internetabonnement voor 15 dollar per maand. Dat is te geef....
Even later zitten we in een jaren zestig stijl hamburgertent. Alleen muziek uit de zestiger jaren en ik geniet volop. De serveerster is zeer komisch in mimiek en gedrag. Ze spuit gezichtjes op een wegwerk kartonnen cupje waar de ketchup op moet. Af en toe gaat de hele bediening aan het dansen middenin de zaak.
De muziek wordt dan keihard gezet en krijgt geen klant zijn bestelling. We eten ontzettend ongezond vet food maar dat moet maar even zo. Amerika voelbaar in alle facetten. Samir verteld dat bovenop de rekening 20% betaald wordt als fooi. Je moet het niet wagen om het niet te doen. Verontwaardiging volgt......of het misschien niet goed was wat je kreeg?
De lonen in de horeca zijn zo laag dat het personeel het moet hebben van de fooi. Een/vijfde fooi is een verworven recht. Alleen bij de super betaal je wat ze vragen. Er werkt trouwens maar een blanke meneer. Die is de baas. . Verschrikkelijk!
Terug naar huis zie ik dat bijna elk huis een airco heeft. De gevels worden
ontsierd met vele witte kastjes die een herrie maken van jewelste. Samir wil geen
airco. Hij voelt zich goed in de hitte. Zijn ma minder bij 32 graden maar wil
ook geen airco thuis. Alleen voor warmte in de winter. Alweer een boeiende dag
voorbij gaan we huiswaarts…
Annemiek
