Als je goed kijkt zie je Jeanke. |
De jaren leren ons vele dingen
waarvan de dagen geen weet hadden.
Annemiek.
Mijmering 63 2024.
Tip… De buitenboel doen was van oudsher op vrijdag ramen wassen en het stoepje schoon voor het weekend.
Dat zit nog een beetje in mij en kwispel ik met een zachte handveger het stof van de kunststof raamkozijnen.Het vuil valt er zo vanaf,
omdat ze met was zijn behandeld.(auto was.)
Het brengt hetzelfde schoongevoel
als vroeger merk ik…
Iets lekkers kopen is
onbetaalbaar geworden…dus zelf aan de slag.
Zandtaartdeeg maken lukt me nog best…
Weet je de ingrediënten nog?
En ja het werd A1 kwaliteit met roomboter…Ingrediënten:
Vulling voor het taartje en dat was bij mij
pompoenmarmelade.
Dat kan ook abrikozen pulp zijn of dikke custardpudding.
Om te beginnen 400 gram bloem in een kom.
en 1 zakje bakpoeder,
en snuf zout.
250 gram roomboter op kamertemperatuur in het bloembedje en
1 ei wat ik niet had.
Met twee messen de boter in stukjes snijden en met de
hand kneden.
Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.
Op een vlaaiplaat bakpapier leggen en…oh ja…
Twee derde van het deeg uitrollen tot een grote lap en in de vlaaiplaat leggen.
De randen afrollen en de vulling op het deeg.
De rest
deeg met twee messen in heel kleine kruimels snijden en verdelen over de
vulling.
kruimels leggen…
De kruimeltaart die over
is na het bezoek, kan in punten in de vriezer. Altijd goed gebak in huis…
Tip 3… Pastinaken in het tweede jaar zijn doorgeschoten en bloeien. De schermbloemen zijn prachtig in een vaas…
Een deel ervan zal ik laten staan en mag tot zaad komen. Wie weet kom ik ooit nog eens tot zaaien.
Tip 4…Zoek en je zal vinden. Ik zocht al een tijd naar een glazen kan waar ik met mijn hand gemakkelijk in kan om schoon te maken.
Er moet een schenktuit aan zitten en een groot handvat. Ik heb hem eindelijk gevonden…Plastic kannen laten deeltjes plastic los en flessen zijn te moeilijk om brandschoon te krijgen…
In zomertijd maak lk “tafelwater” in die kan, met dit
keer citroenmelisse blad en enkele frambozenbladeren plus schijfjes citroen.
Water koken en net van de kook af op de kruiden schenken… Ik drink het
kruidenwater warm lauw en op kamertemperatuur.
De kan heeft al een vaste plek…
Als hij leeg
is weet ik dat ik anderhalve liter water binnen heb…
Twee liter per dag is aan
te raden…
Daar kwam plaatsgebrek en werden de opgespaarde aardbeien tot light confituur verwerkt.
Een paar
grotere potten voor taartvulling en vele kleine potjes om mezelf te verwennen
als kroon op een nagerechtje of bij ijs.
De bevroren aardbeien en de vers geplukte kwam ik samen op bijna twee kilo.
Daar heb ik wat frambozen bij gedaan… om tot het juiste gewicht te
komen.
Kokend heet in schone potten… Op de kop zetten tot ze zijn afgekoeld. Ze staan al in de voorraadkast.
De bleekselderij kreeg wortels in de vaas en werd in de
volle grond gezet. De vorige werd door de slakken opgevreten. Op hoop van zegen
maar…
Hij begraaft de nootjes in bloempotten en de border.
Na al dat werk eet hij zelf een paar nootjes
met smaak.
Mijn hulp die voor dierenarts leert keek haar ogen uit.
Ze was ook meteen verliefd op Floortje die haar zoenen gaf en kopjes.Ik was blij met haar en is het afwachten wie de volgende keer komt...
Mijn
leventje… Nog een verhaal lezen dat ik nooit publiceerde?
Hij heet Mohamed M. en hij bleef achter in een bijna lege flat...
Zijn vrouw was bij hem weggegaan en had de kinderen (pubers) meegenomen. Er was niet te leven met Mohamed en toch was hij goed voor zijn kinderen.
Hij
zou een omgangsregeling met ze krijgen als hij een inboedel had.
Meneer werkte als een razende Roland in de meubelopslag
ruimte. Hij had daar zijn ideeën over en ik liet hem maar eens even gaan… lichaamstaal
zegt me zoveel meer dan woorden.
Meneer had een bij mij bekend gedrag en bleek heel intelligent. De sociale dienst vond dat hij aan het werk moest maar dat mislukte steeds en weldra bleek waarom.
Akram en Ali helpen met snoeien |
Hij ging in de
schoenen van zijn leidinggevende staan. Geen enkele baas laat zich door een pas
aangenomen werknemer zeggen hoe hij werken moet…
Voor mij was het duidelijk… Mohamed heeft Asperger maar of hij dat zelf wist? Mensen met Asperger zijn meestal hoog begaafd en
hebben vaak problemen met communicatie en relaties. Mohamed werd niet begrepen…
niet door zijn familie, niet op zijn werk… eigenlijk door weinigen.
Hij paste ook niet tussen de vrijwilligers van het
consuminderhuis en sommigen waren bang van hem. Ik zag zijn gekwetst zijn
daarover, maar ook hoe hij die angst voedde. Ik zag de humor ervan in, maar kon
natuurlijk niet zo blijven. Hij bracht onrust.
Als ik hem wilde begeleiden zou dat een op een moeten zijn en hoe… en had het zin? Het moest meerwaarde voor hem brengen... Daar wilde ik eens goed over nadenken…
Ondertussen zou hij een klus klaren…een haag bijsnoeien tussen de buren en ons plein.
Mohamed snoeide driekwart van de haag tot de grond toe weg
voordat ik even tijd kreeg om te kijken hoe het ging. We hebben een zeil
gespannen tussen buurmans verwaarloosde
tuin en het plein waar een zeecontainer stond. Het viel amper op,
buurman kwam er nooit… moeder natuur zou met een glimlach het gat wel weer
dichten. Mohamed had bereikt wat hij wilde… Einde verhaal begeleiding van
Mohamed?
We bleven in contact met elkaar…hij vond bij mij een
luisterend oor, voelde zich veilig en vertrouwde me. Hij werd steeds
openhartiger en huilde veel als we alleen waren. Er zat oneindig verdriet
achter zijn opstandig gedrag.
Zou een diagnose stellen helpen? Een etiketje… zodat om
te beginnen zijn familie en de sociale dienst wisten dat de man niet met opzet
dit gedrag vertoonde? Zou dat rust kunnen brengen? In ieder geval
duidelijkheid.
Hij werd te vaak uitgekotst wat hem veel verdriet deed en
waardoor er ongelukken kunnen gebeuren…
Een diagnose
stellen… daar stond hij wel voor open… Zijn
begeleider wilde uitzoeken waar Mohamed
daarvoor terecht kon.
Hoe het verder ging? Hij is gediagnostiseerd door een
team in Maastricht waardoor hij een tijd werd begeleid en ja Asperger was o.a.
een van zijn aandoeningen.
Dit accepteren is al heel wat…
Uiteindelijk kon hij aan zijn vader uitleggen waarom hij
was zoals hij was, van klein kind af aan. Dat gesprek was heel emotioneel
verlopen
Zijn ouders en zussen begrepen opeens hoe moeilijk dit
voor Mohamed was geweest en nog steeds…Onwil bleek vaak onkunde.
De zussen van Mohamed die in goeden doen zijn, ondersteunden
Mohamed vanaf die tijd. Hij kreeg van zijn zus delen van haar inboedel die hij
graag aannam en ik zag zijn trots met dit opnieuw verworven contact. Hij hoort
er weer bij en daar heb ik een klein beetje in kunnen sturen…
Annemiek.