Mijmering 63 Aardbeienconfituur, pastinakenblommen in een vaas, de perfecte waterkan, Jeanke en een herinnering...

Als je goed kijkt zie je Jeanke.

Beste mensen,

De jaren leren ons vele dingen

waarvan de dagen geen weet hadden.

Annemiek.

Mijmering 63 2024.

Tip… De buitenboel doen was van oudsher op vrijdag ramen wassen en het stoepje schoon voor het weekend. 

Dat zit nog een beetje in mij en kwispel ik met een zachte handveger het stof van de kunststof raamkozijnen. 

Het vuil valt er zo vanaf, omdat ze met was zijn behandeld.(auto was.) 

Het brengt hetzelfde schoongevoel als vroeger merk ik…

Tip 2… Taarten bakken en in parten invriezen loont zich weer.

 Iets lekkers kopen is onbetaalbaar geworden…dus zelf aan de slag.

Zandtaartdeeg maken lukt me nog best… 

Weet je de ingrediënten nog? 

En ja het werd A1 kwaliteit met roomboter…

Ingrediënten:

Vulling voor het taartje en dat was bij mij pompoenmarmelade.

Dat kan ook abrikozen pulp zijn of dikke custardpudding.

Om te beginnen 400 gram bloem in een kom.

Droog mengen met 150 gram suiker,

en 1 zakje bakpoeder,

en snuf zout.

250 gram roomboter op kamertemperatuur in het bloembedje en 1 ei wat ik niet had.

Scheut melk erbij en iets meer om het vocht van het vergeten ei te compenseren.

Met twee messen de boter in stukjes snijden en met de hand kneden.

Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.

Op een vlaaiplaat bakpapier leggen en…oh ja…

De oven voorverwarmen op 180 graden…

Twee derde van het deeg uitrollen tot een grote lap en in de vlaaiplaat leggen. 

De randen afrollen en de vulling op het deeg. 

De rest deeg met twee messen in heel kleine kruimels snijden en verdelen over de vulling.

Zoals je ziet haalde ik het net met het deeg. Als dat niet lukt kan je alleen aan de buitenrand
kruimels leggen… 

De kruimeltaart die over is na het bezoek, kan in punten in de vriezer. Altijd goed gebak in huis…

Tip 3… Pastinaken in het tweede jaar zijn doorgeschoten en bloeien. De schermbloemen zijn prachtig in een vaas… 

Een deel ervan zal ik laten staan en mag tot zaad komen. Wie weet kom ik ooit nog eens tot zaaien.

Tip 4…Zoek en je zal vinden. Ik zocht al een tijd naar een glazen kan waar ik met mijn hand gemakkelijk in kan om schoon te maken. 

Er moet een schenktuit aan zitten en een groot handvat. Ik heb hem eindelijk gevonden…Plastic kannen laten deeltjes plastic los en flessen zijn te moeilijk om brandschoon te krijgen…

In zomertijd maak lk “tafelwater” in die kan, met dit keer citroenmelisse blad en enkele frambozenbladeren plus schijfjes citroen. Water koken en net van de kook af op de kruiden schenken… Ik drink het kruidenwater warm lauw en op kamertemperatuur.

Of… de kan vullen met koud water wat citroenschijven of komkommer watermeloen gember enz. 

De kan heeft al een vaste plek…

Als hij leeg is weet ik dat ik anderhalve liter water binnen heb…

Twee liter per dag is aan te raden…

Tip 5… Elke dag eet ik een kommetje aardbeien van eigen oogst met een beetje yoghurt en gaat de rest in de vriezer.

Daar kwam plaatsgebrek en werden de opgespaarde aardbeien tot light confituur verwerkt.  

Een paar grotere potten voor taartvulling en vele kleine potjes om mezelf te verwennen als kroon op een nagerechtje of bij ijs.

Geleisuiker 2:1 werd gebruikt  dat betekend 2 pond fruit op 1 pond geleisuiker. 

De bevroren aardbeien en de vers geplukte kwam ik samen op bijna twee kilo. 

Daar heb ik wat frambozen bij gedaan… om tot het juiste gewicht te komen.

De aardbeien ontdooid en aan de kook gebracht op hoge pit werden 3 minuut aan de kook gehouden. 

Kokend heet in schone potten…  Op de kop zetten tot ze zijn afgekoeld.  Ze staan al in de voorraadkast.

De bleekselderij kreeg wortels in de vaas en werd in de volle grond gezet. De vorige werd door de slakken opgevreten. Op hoop van zegen maar…

Elke ochtend gaat een handvol voer voor Jeanke in de voermand. 

Hij begraaft de nootjes in bloempotten en de border.  

Na al dat werk eet hij zelf een paar nootjes met smaak.

Mijn hulp die voor dierenarts leert keek haar ogen uit. 

Ze was ook meteen verliefd op Floortje die haar zoenen gaf en kopjes. 

Ik was blij met haar en is het afwachten wie de volgende keer komt...

Mijn leventje… Nog een verhaal lezen dat ik nooit publiceerde?

Hij heet Mohamed M. en hij bleef achter in een bijna lege flat...

Zijn vrouw was bij hem weggegaan en had de kinderen (pubers) meegenomen. Er was niet te leven met Mohamed en toch was hij goed voor zijn kinderen. 

Hij zou een omgangsregeling met ze krijgen als hij een inboedel had.

Daar keek hij naar uit en zijn begeleider van de sociale dienst vroeg of meneer vrijwilliger bij het consuminderhuis mocht zijn.  Hij wilde werken voor zijn spullen…Eerst maar op proef…

Meneer werkte als een razende Roland in de meubelopslag ruimte. Hij had daar zijn ideeën over en ik liet hem maar eens even gaan… lichaamstaal zegt me zoveel meer dan woorden.

Meneer had een bij mij bekend gedrag en bleek heel intelligent. De sociale dienst vond dat hij aan het werk moest maar dat mislukte steeds en weldra bleek waarom.

Akram en Ali helpen met snoeien

 Hij ging in de schoenen van zijn leidinggevende staan. Geen enkele baas laat zich door een pas aangenomen werknemer zeggen hoe hij werken moet…

Voor mij was het duidelijk… Mohamed heeft  Asperger maar of hij dat zelf wist?  Mensen met Asperger zijn meestal hoog begaafd en hebben vaak problemen met communicatie en relaties. Mohamed werd niet begrepen… niet door zijn familie, niet op zijn werk… eigenlijk door weinigen.  

Hij paste ook niet tussen de vrijwilligers van het consuminderhuis en sommigen waren bang van hem. Ik zag zijn gekwetst zijn daarover, maar ook hoe hij die angst voedde. Ik zag de humor ervan in, maar kon natuurlijk niet zo blijven. Hij bracht onrust.

 Als ik hem wilde begeleiden zou dat een op een moeten zijn en hoe… en had het zin? Het moest meerwaarde voor hem brengen... Daar wilde ik eens goed over nadenken…
Ondertussen zou hij een klus klaren…een haag bijsnoeien tussen de buren en ons plein.

Mohamed snoeide driekwart van de haag tot de grond toe weg voordat ik even tijd kreeg om te kijken hoe het ging. We hebben een zeil gespannen tussen buurmans verwaarloosde  tuin en het plein waar een zeecontainer stond. Het viel amper op, buurman kwam er nooit… moeder natuur zou met een glimlach het gat wel weer dichten. Mohamed had bereikt wat hij wilde… Einde verhaal begeleiding van Mohamed?

We bleven in contact met elkaar…hij vond bij mij een luisterend oor, voelde zich veilig en vertrouwde me. Hij werd steeds openhartiger en huilde veel als we alleen waren. Er zat oneindig verdriet achter zijn opstandig gedrag.

Zou een diagnose stellen helpen? Een etiketje… zodat om te beginnen zijn familie en de sociale dienst wisten dat de man niet met opzet dit gedrag vertoonde? Zou dat rust kunnen brengen? In ieder geval duidelijkheid.

Hij werd te vaak uitgekotst wat hem veel verdriet deed en waardoor er ongelukken kunnen gebeuren…

 Een diagnose stellen… daar stond hij wel voor open…  Zijn begeleider wilde  uitzoeken waar Mohamed daarvoor terecht kon.

Hoe het verder ging? Hij is gediagnostiseerd door een team in Maastricht waardoor hij een tijd werd begeleid en ja Asperger was o.a. een van zijn aandoeningen.

Dit accepteren is al heel wat…

Uiteindelijk kon hij aan zijn vader uitleggen waarom hij was zoals hij was, van klein kind af aan. Dat gesprek was heel emotioneel verlopen

Zijn ouders en zussen begrepen opeens hoe moeilijk dit voor Mohamed was geweest en nog steeds…Onwil bleek vaak onkunde.

De zussen van Mohamed die in goeden doen zijn, ondersteunden Mohamed vanaf die tijd. Hij kreeg van zijn zus delen van haar inboedel die hij graag aannam en ik zag zijn trots met dit opnieuw verworven contact. Hij hoort er weer bij en daar heb ik een klein beetje in kunnen sturen…

Annemiek.